Το ΠΑΣΟΚ πάει για “νίκη”, η Αριστερά για “ανατροπή”, ο Μητσοτάκης τρέμει…

Συμπληρώθηκαν ήδη έξι μήνες από την τελευταία εκλογική αναμέτρηση (Ιούνιος 2024-ευρωεκλογές) και η κατάσταση στο πολιτικό μας σκηνικό χειροτερεύει. Το αξιοπερίεργο είναι ότι χειροτερεύει περισσότερο για την αντιπολίτευση παρά για την κυβέρνηση.

Δεν έχει ξαναγίνει. Η κυβέρνηση έφαγε μια γερή σφαλιάρα, όπως ήταν το, ανέλπιστο για τη ΝΔ, 28%. Και έκτοτε δεν μπορεί να συνέλθει. Η δημοσκοπική αποτύπωση τη δείχνει καθηλωμένη κάτω από το 28% ή στο ίδιο και λίγο πιο πάνω, ανάλογα με την «εκτίμηση» του κάθε δημοσκόπου-αναλυτή.

Κι ενώ κανονικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης και οι συν αυτώ θα έπρεπε να έχουν χάσει τον ύπνο τους, βλέποντας ότι η αυτοδυναμία και μαζί η πολιτική κυριαρχία τελειώνει, έρχονται τα νούμερα για την αντιπολίτευση και τους ηρεμούν.
Τι έπρεπε να συμβαίνει κανονικά, όταν το κυβερνών κόμμα έχει πάει από το 40% στο 28%;

Ένα κόμμα της αντιπολίτευσης να έχει ξεπεταχθεί και να το κυνηγάει από κοντά και κάποια άλλα να έχουν, επίσης, κέρδη. Τι συμβαίνει στην πράξη; Τίποτα από τα δύο. Και μάλιστα τη στιγμή που δύο από αυτά έχουν αναβαπτισμένο ή νέο αρχηγό.

Το ΠΑΣΟΚ, με τον επανεκλεγέντα Νίκο Ανδρουλάκη ξανά επικεφαλής, πήρε στην αρχή κάποιο δημοσκοπικό αέρα. Ευνοήθηκε και από το μπάχαλο στον ΣΥΡΙΖΑ, που έφερε η λαίλαπα Κασσελάκη και κατέλαβε (τεχνητά) τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ενθουσιασμένοι ο αναβαπτισθείς αρχηγός και οι περί αυτόν έθεσαν τα νέο στόχο: «Πάμε να νικήσουμε τη ΝΔ».

Πώς θα γίνει αυτό; Ήρθαν οι τρεις τελευταίες δημοσκοπήσεις της χρονιάς (MRM, METRON και PULSE) και έδειξαν άλλα πράγματα. Στις κανονικές μετρήσεις (χωρίς αναγωγές και εκτιμήσεις) το ΠΑΣΟΚ παραμένει καθηλωμένο περί το 14%, δηλαδή μόλις μια μονάδα πάνω από το 13% των ευρωεκλογών. Κι αν πάρουμε τις «αισιόδοξες» μετρήσεις, κινείται περί το 17,5%. Μπορεί έτσι να γίνει πράξη η πρόβλεψη και στόχος μαζί «πάμε να νικήσουμε τη ΝΔ»; Όλα γίνονται, με τη φαντασία…

Λίγο πιο πέρα, στον ΣΥΡΙΖΑ, τόσο ο νέος αρχηγός Σωκράτης Φάμελλος όσο και ο παραλίγο αρχηγός Παύλος Πολάκης (λένε ότι) πάνε «να ανατρέψουν την κυβέρνηση Μητσοτάκη», τα πράγματα είναι χειρότερα. Στην καλύτερη περίπτωση το δημοσκοπικό ποσοστό του κινείται μεταξύ 7,5% και 10%.Ποιά «ανατροπή» μπορεί να γίνει έτσι; Της φαντασίας…

Το τρίτο κόμμα, που μπορεί να καταταγεί στον ευρύτερο άξονα των λεγόμενων προοδευτικών δυνάμεων, η Νέα Αριστερά, βλέπει με τα κιάλια το 3%. Γοητεύεται από αριστερή καθαρότητα, κάνει ρηξικέλευθες προτάσεις (υποψηφιότητα Ράμμου), αλλά «τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;».

Όλα αυτά οδηγούν σε δύο συμπεράσματα:

Πρώτον, πιστοποιούν ότι η μεν κυβέρνηση αποδοκιμάζεται από τη μεγάλη πλειονότητα των ψηφοφόρων, αλλά κάθε κόμμα της αντιπολίτευσης από ακόμα μεγαλύτερη. Και

Δεύτερον, οι ψηφοφόροι λένε καθαρά σε αυτά τα κόμματα της-θεωρητικά εναλλακτικής στη ΝΔ- αντιπολίτευσης ότι δεν τα εμπιστεύονται και, επομένως, τα περί «νίκης» και «ανατροπής» στις επόμενες εκλογές είναι έπεα πτερόεντα ή, κατά το κοινώς λεγόμενο, μπαρούφες.

Όσο, λοιπόν, υπάρχει τα σημερινό σκηνικό και η πρωτιά της ΝΔ δεν απειλείται, η χώρα θα ζει μέσα σε μια μονοκαλλιέργεια: η ΝΔ του Μητσοτάκη θα κυβερνά με τον έναν τον άλλον(με συνεταίρο) τρόπο και οι άλλοι θα διαμοιράζουν τα ιμάτιά τους.

Για να διαμορφωθεί κάποια εναλλακτική, χρειάζεται έγκαιρη προετοιμασία του εδάφους για συνένωση δυνάμεων. Μόνο μια τέτοια συμμαχία μπορεί να πείσει το εκλογικό σώμα ότι η ΝΔ δεν είναι η μόνη λύση που έχει. Όμως, με την αλαζονεία της δεύτερη θέσης, που διακατέχει το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη και με το μικρομεγαλισμό που εκπέμπουν ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά, τέτοια προοπτική δεν υπάρχει.

Έτσι, η ΝΔ θα κυβερνά μέχρι ο Μητσοτάκης να βαρεθεί και να μετακομίσει σε κάποιο διεθνές αξίωμα.
Και οι άλλοι θα μιλάνε για φανταστικές «νίκες» και «ανατροπές». Και δεν είναι κάν αποτέλεσμα ψευδαίσθησης. Συνειδητή εξαπάτηση είναι. Το βλέπουν, το ξέρουν και απλώς βολεύονται με τα μικρομάγαζά τους, που τους διασφαλίζουν θέσεις ή θεσούλες…