Το τοπίο ξεκαθαρίζει: “Μητσοτάκης γιοκ” και γι’ αυτό “αυτοδυναμία ή θάνατος”…

Φαινομενικά στο πολιτικό τοπίο επικρατεί η ομίχλη, εφόσον ουδείς μπορεί να πει με, σχετική έστω, βεβαιότητα ούτε ποια κυβέρνηση θα έχουμε ούτε ποιον πρωθυπουργό μετά τις επερχόμενες εκλογές. Αυτή είναι η προφανής ανάγνωση. Όμως, αν προσέξουμε λίγο περισσότερο, τα πράγματα μπορεί να είναι πολύ πιο καθαρά.

Βεβαιότητα πρώτη: Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα ξαναγίνει πρωθυπουργός μόνο αν καταφέρει να πάρει αυτοδυναμία, όπως το 2019. Μέρες που είναι, για τον ίδιο ισχύει το «αυτοδυναμία ή (πολιτικός) θάνατος». Πρωθυπουργός σε κυβέρνηση συνεργασίας είναι από πολύ δύσκολο έως αδύνατο να γίνει. Μπορεί να γίνει αν τον υποστηρίξει η Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου. Αλλά κι αυτό είναι δύσκολο. Διότι η ΝΔ θα έχει υποστεί εκλογική καθίζηση και ο Βελόπουλος θα θέσει όρους που ο Μητσοτάκης δύσκολα θα μπορέσει να αποδεχθεί.

Βεβαιότητα δεύτερη: Ο Μητσοτάκης δεν μπορεί να γίνει πρωθυπουργός σε κυβέρνηση συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ. Είναι αδύνατον ο Νίκος Ανδρουλάκης να υποχωρήσει σε αυτό, αν δεν θέλει να (αυτο)εξευτελιστεί. Ήδη η σύγκρουσή του με το «σύστημα Μητσοτάκη» είναι σφοδρή και θα ενταθεί. Οι επιθέσεις που δέχεται από τα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης προϊδεάζουν για τη συνέχεια.

Βεβαιότητα τρίτη: Αν η ΝΔ είναι πρώτο κόμμα στις πρώτες εκλογές με απλή αναλογική, ο κ. Μητσοτάκης θα επιδιώξει πάση θυσία τις δεύτερες. Θα κυνηγήσει την αυτοδυναμία, δεν έχει άλλη λύση.

Ενδεχόμενο πρώτο(αδύναμο): Αν το αποτέλεσμα είναι τέτοιο («ισοπαλία» των δύο πρώτων κομμάτων και διάθεση δύο μικρότερων για κυβέρνηση συνεργασίας), δεν αποκλείεται εντελώς ο σχηματισμός κυβέρνησης από κόμματα της σημερινής αντιπολίτευσης. Είναι, όμως, πολύ δύσκολο «να βγουν τα κουκιά».

Ενδεχόμενο δεύτερο(πιθανό): Αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πρώτο κόμμα, τότε το πολιτικό παιχνίδι αλλάζει εντελώς. Το ΠΑΣΟΚ «απελευθερώνεται», καθώς δεν θα υπάρχει το «εμπόδιο Μητσοτάκης». Η ΕΥΠ του ΣΥΡΙΖΑ δεν παρακολούθησε τον Νίκο Ανδρουλάκη και, επομένως, θέμα ηθικής τάξεως, που να εμποδίζει τη συνεργασία, δεν θα υπάρχει. Αν ο κ. Ανδρουλάκης επιμείνει στο «ούτε Τσίπρας» (πρωθυπουργός), τότε ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιδιώξει την αυτοδυναμία σε δεύτερες εκλογές. Η εξέλιξη αυτή δεν θα συμφέρει το ΠΑΣΟΚ. Θα έχει εσωτερικές αναταράξεις. Διότι ο αρχηγός του δεν θα μπορεί να εξηγήσει γιατί αρνείται τη συνεργασία με ένα όμορο κόμμα, όταν έχει προηγηθεί η συνεργασία του 2012-2014 με τον παραδοσιακό πολιτικό του αντίπαλο. Το ενδεχόμενο να υποχωρήσει ο ΣΥΡΙΖΑ και να δεχθεί άλλο πρόσωπο για τη θέση του πρωθυπουργού, ικανοποιώντας τον όρο του κ. Ανδρουλάκη, έχει πολύ μικρές πιθανότητες να γίνει πράξη.

Βεβαιότητα τέταρτη: Το σενάριο να δεχθεί ο κ. Μητσοτάκης «να κάνει στην άκρη», ώστε να σχηματισθεί κυβέρνηση συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ, κινείται στη σφαίρα της φαντασίας. Για να υποχρεωθεί η ΝΔ να αλλάξει αρχηγό, πρέπει να έχει προηγηθεί εκλογική ήττα. Έτσι γίνεται παραδοσιακά στο μεγάλο συντηρητικό κόμμα. Το ενδεχόμενο να ηττηθεί και να αντικατασταθεί ο κ. Μητσοτάκης είναι αδιάφορο για το σχηματισμό κυβέρνησης. Διότι τότε κυβέρνηση θα σχηματίσει ο νικητής ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ ή (και) άλλα κόμματα.

Συμπέρασμα: Ο όρος του κ. Ανδρουλάκη «ούτε Μητσοτάκης ούτε Τσίπρας» για πρωθυπουργός είναι σχεδόν αδύνατο να γίνει δεκτός. Αν η ΝΔ είναι πρώτο κόμμα, ο κ. Μητσοτάκης θα επιδιώξει την αυτοδυναμία στις δεύτερες εκλογές. Αν ηττηθεί, θα έχουμε αλλαγή αρχηγού στη ΝΔ. Ο σχηματισμός κυβέρνησης θα διευκολυνθεί τα μέγιστα αν νικητής των εκλογών είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.

Κατά τα άλλα, για όλους μπορεί να έχει ισχύ αυτό που έχει πει ο Ταλεϋράνδος: «Η τέχνη της πολιτικής είναι να προβλέπεις το αναπόφευκτο και να επισπεύδεις την εμφάνιση του»…

Ακολουθήστε το News 24/7 στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις