Το τρίγωνο της “αμαρτίας”: Κασσελάκης, Πολάκης, Δούκας

Οι εν τίτλω τρείς πολιτικοί υπάρχουν λάβροι εναντίον της κυβέρνησης, ο καθένας με τον τρόπο του. Αλλά επι της ουσίας εξελίσσονται σε χορηγούς και ευεργέτες του κυβερνώντος κόμματος.

Η προσφορά τους στον Μητσοτάκη υπερβαίνει κατά πολύ τις υπηρεσίες της κυβερνητικής προπαγάνδας και του αμερικανού μετρ, που την διευθύνει από το Μαξίμου.

Πρόκειται για την τραγωδία της προοδευτικής αντιπολίτευσης, όπως αυτή ορίζεται από τα φαντασιακό της συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ και την σύμπηξη της μεγάλης Κεντροαριστεράς, η οποία θα έχει στόχο την ήττα του Μητσοτάκη.

Τραγωδία με πρωταγωνιστές τρία μοιραία πρόσωπα. Πρώτος, ο εξ Αμερικής σαλτιμπάγκος. Ενας ουρανοκατέβατος παντός καιρού που φόρεσε αριστερή στολή υπηρεσίας, αυταρχικός, αντιφατικός και ασεβής ακόμη και απέναντι σε αυτούς που τον έχουν υποστηρίξει.

Ένας άνθρωπος που υποσχέθηκε να άρει τα υπαρκτά παθογενή του ΣΥΡΙΖΑ και αντ΄αυτού έχει φέρει το κόμμα σε κώμα. Ενας επικίνδυνος λαϊκιστής που δεν ορρωδεί προ ουδενός. Ένα ιλαρό Υπερεγώ που επιφυλάσσει κι άλλες αρνητικές εκπλήξεις σε όσους ιδιοτελώς ή ανοήτως επένδυσαν στο πρόσωπό του.

Δεν χρειάζονται περισσότερα για τον Κασσελάκη. Είναι τόσο κραυγαλέα η περίπτωση του, που μονάχα αφηνιασμένοι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, πληγωμένοι από την εκλογική συντριβή, αδυνατούν να διακρίνουν.

Δεύτερος, ο εκπρόσωπος του απεχθούς μπρουταλισμού που κατέστησε τον Πολακισμό συνώνυμο της επιθετικής απρέπειας και του φλύαρου καταγγελτισμού, καταφέροντας συντριπτικό πλήγμα στην ιδέα της Αριστεράς όπως την αναγνωρίζουν και την σέβονται ακόμη και οι ορκισμένοι εχθροί της.

Ένας άνθρωπος που ονειρεύεται Καταλανικά Πεδία και ξυπνάει τις νύχτες με την λόγχη στο χέρι, μούσκεμα στον ιδρώτα όταν συνειδητοποιεί ότι πρόκειται για όνειρο που έχει εξελιχθεί σε επαναλαμβανόμενο εφιάλτη.

Ένας ικανός επιστήμονας που αδικεί τον εαυτό του. Και ο οποίος φαίνεται να νομίζει ότι ο βίος και η πολιτεία του (μονίμως φορτισμένος λόγος, σταλινογενής συμπεριφορά κλπ) τον έχουν καταστήσει εκφραστή και ηγέτη ενός μεγάλου ρεύματος που εκπροσωπεί τα ιερά και τα όσια του ΣΥΡΙΖΑ.

Το αστείο και μελαγχολικό συνάμα είναι ότι μπορεί να ‘χει δίκιο, έστω και αν δεν τον ακολουθεί η πλειονότης των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως ο ηγετικός ιδεασμός του Πολάκη, σε συνάρτηση με νέες αρνητικές εξελίξεις στο Κασσελάκειο μόρφωμα, ενδέχεται να τον οδηγήσει μελλοντικά στην δημιουργία νέου, δικού του κόμματος.

Τρίτος, ο επίσης ουρανοκατέβατος Δήμαρχος Αθηναίων. Νηπιακός πολιτικός λόγος και άμετρη φιλοδοξία. Εκπρόσωπος ενός νέου είδους πολιτικαντισμού που συνδυάζει υπαρκτή επιστημοσύνη, αλλά ανύπαρκτη ικανότητα να μετουσιώσει την επιστημονική σκευή σε σοβαρό και στιβαρό πολιτικό credo.

Ένας πολιτικάντης που μυκτήριζε τους δημάρχους οι οποίοι χρησιμοποιούν τον Δήμο ως εφαλτήριο για πολιτική καριέρα. Ενας πεφυσιωμένος με σύνδρομο Μεγάλου Ναπολέοντα, ο οποίος ως γνωστόν έκανε πολλά πράγματα μαζί.

Και νομίζει ετούτος ο καημένος ότι μπορεί να κάνει το ίδιο. Να υπηρετήσει ταυτόχρονα και το τιτάνιο έργο για έστω ελάχιστη βελτίωση της κακοχυμένης πόλης, και την ανάδειξη του ΠΑΣΟΚ σε κυβερνητική δύναμη.

Που να στηριχτεί, λοιπόν, το φιλόδοξο εγχείρημα της νέας Κεντροαριστεράς, σε ποιους αρμούς και σε ποια πρόσωπα όταν εξ αντικειμένου θα κληθούν να το αναλάβουν οι ηγέτες του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ-δηλαδή ο Κασσελάκης και ο Δούκας, εάν εκλεγεί;

Δεν πρόκειται καν για τραγωδία. Μιλάμε για τραγέλαφο. Για φάρσα τεραστίων διαστάσεων που θα βυθίσει σε πλήρη ανυποληψία την προσπάθεια για την συγκρότηση νέου σχήματος στην εν γένει Κεντροαριστερά.