Το βαρουφακικό εξάμηνο του 2015. Μια βολική συζήτηση

Ο “θερμός” Ιούλιος του 2015, θα απασχολήσει τους ιστορικούς του μέλλοντος καθώς η πορεία της χώρας προς τον γκρεμό και η αποφυγή την τελευταία στιγμή του Grexit, χρήζουν πολύπλευρης ανάλυσης. 

Η συζήτηση δεν σταμάτησε ποτέ και έχει αναζωπυρωθεί με βιβλία, μια ταινία, τοποθετήσεις και υποσχέσεις για αποκαλύψεις.

Η δήλωση του τέως πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα για “ονόματα και διευθύνσεις”, δεν θα πρέπει να μείνει απλώς μια προειδοποίηση. Ο βασικός πρωταγωνιστής της περιόδου, πρέπει όταν το επιλέξει να μιλήσει, γιατί ο ελληνικός λαός αξίζει να έχει όλη την εικόνα.

Μέχρι στιγμής στο δημόσιο λόγο κυριαρχούν από τη μια η Βαρουφάκεια εκδοχή και από την άλλη η εκδοχή των “βάστα Σόιμπλε”, που βρήκαν σε εκείνο το εξάμηνο την ευκαιρία να σβήσουν από τη συλλογική μνήμη όλα όσα οδήγησαν στη χρεοκοπία της χώρας και στην είσοδο στα Μνημόνια. Η στάση του καθενός όταν “έκαιγε η μπάλα”, έχει επίσης καταγραφεί.

Όταν μια χώρα φτάνει στο γκρεμό και σώζεται, με μεγάλο κόστος, είναι απίθανο να υπάρξει συμφωνία για τις αιτίες και τους χειρισμούς, καθώς οι επιλογές, τα λάθη και οι παραλείψεις γίνονται καύσιμη ύλη για την προπαγάνδα κάθε πλευράς.

Σε αυτό το πλαίσιο, είναι απολύτως κατανοητό από την πλευρά του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου που συμπτύχθηκε κατά την προηγούμενη διακυβέρνηση να επανέρχεται με ένταση η συζήτηση για το τέλος του 2014 και για το πρώτο εξάμηνο του 2015.

Αυτό που προκαλεί ερωτηματικά, είναι γιατί συγκεκριμένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, επιλέγουν να επικεντρώσουν την αυτοκριτική, που πρέπει να γίνει, σε εκείνη ακριβώς την περίοδο και μάλιστα με μια συγκεκριμένη οπτική.

Οι αναφορές περί “μη ετοιμότητας” και για τη “Βρώμικη δουλειά” που έπρεπε να αφεθεί να γίνει από την κυβέρνηση Σαμαρά, είναι σε απευθείας σύνδεση με τη λογική που επιχειρούν να επιβάλλουν εκ νέου σήμερα. Τη λογική της μη επιτάχυνσης, της μη αλλαγής, που ενισχύθηκε από το βολικό 32% που απέσπασε ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του περασμένου Ιουλίου.

Αφού ο Σαμαράς θα έπεφτε γιατί να το πιέσουμε; Αφού η κυβέρνηση Μητσοτάκη κάποια στιγμή θα φθαρεί γιατί το 32% του ΣΥΡΙΖΑ να εκληφθεί ως ήττα και όχι ως μια μελλοντική νίκη;

Το πρώτο εξάμηνο του 2015 και ο συμβιβασμός που ακολούθησε, κρίθηκαν πολιτικά στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 και ο ΣΥΡΙΖΑ σίγουρα δεν ηττήθηκε το 2019, λόγω του “εξαμήνου του Βαρουφάκη”.

Η επίμονη επιστροφή σε αυτό το εξάμηνο ή και λίγο πριν, εντός του ΣΥΡΙΖΑ, φανερώνει δυο πράγματα.

Πρώτον, ότι η κριτική και αυτοκριτική που κάποιοι κάνουν πάνω σε ζητήματα που έχουν κριθεί, δεν είναι ειλικρινής.

Δεύτερον ότι προτιμούν να αναπτύσσουν θεωρίες για κάτι που αφορά λιγότερο πια τους πολίτες και περισσότερο τους ιστορικούς του μέλλοντος, από το να επιχειρήσουν να αρθρώσουν λόγο για ένα όραμα που εξακολουθεί να αγνοείται, μετά την έξοδο από τα μνημόνια.

Το ξεκαθάρισμα λογαριασμών, είναι ευκολότερο από το να μιλήσεις για το σχέδιό σου για το μέλλον.

Αυτοί που θυμήθηκαν ξαφνικά ότι ήταν ανέτοιμοι το 2015, υπερασπίζονται την ανετοιμότητά τους για αλλαγή, μετασχηματισμό και άνοιγμα στην κοινωνία το 2019. Το θέμα είναι τι θα κάνει σήμερα, αυτός που προφανώς δεν τους έλαβε υπόψη του τότε.