Το “βαθύ κράτος των Τεμπών” απέναντι στην κοινωνία

Από το «νομίζω ότι συμμετείχαν στις διαδηλώσεις και πολίτες που στηρίζουν και τη δική μας παράταξη» του Κυριάκου Μητσοτάκη στην τηλεοπτική συνέντευξή του στον ALPHA μέχρι το «όποιος πάει στις διαδηλώσεις για τα Τέμπη, στηρίζει την Κωνσταντοπούλου» του Άδωνι Γεωργιάδη στον ΣΚΑΪ, πέρασαν μόνο 23 μέρες. Αρκετές όχι μόνο να αλλάξουν το «σεμνά και ταπεινά» των πρώτων ημερών, αλλά να το πάνε στο απέναντι άκρο μιας ολομέτωπης επίθεσης κατά πάντων που δημιουργεί «σκηνικό ακραίας πόλωσης», όπως λέει ο κλισέ τίτλος (και αυτών) των ημερών. 

Το αξιοσημείωτο, πρωτοφανές κι επικίνδυνο, εδώ, είναι ότι δεν υπάρχει άλλος πόλος. Είναι πολύ χαρακτηριστική η δημοσκόπηση της Alco που δημοσιεύθηκε μεσοβδομάδα και οδήγησε την κυβέρνηση (και την «φρουρά» της) να ξεπεράσει τα πρόθυρα της νευρικής κρίσης. Την κοινωνική δυσαρέσκεια δεν καρπώνεται κάποιο κόμμα της μείζονος αντιπολίτευσης: η πρόθεση ψήφου στο ΠΑΣΟΚ μένει εντυπωσιακά ακίνητη (13.3%) ενώ κι ο ΣΥΡΙΖΑ μετα την κατάρρευση καταγράφει μονοψήφια ποσοστά (7.3%), πιο χαμηλά από το ΚΚΕ (7.7%) ακόμα κι από την Πλεύση Ελευθερίας (7.6%). Η Ζωή Κωνσταντοπούλου μοιάζει να είναι η κερδισμένη της συνθήκης, όπως και η Αφροδίτη Λατινοπούλου με τη Φωνή Λογικης (5.7%), παρότι έχει πιεί το αμίλητο νερό για τα Τέμπη προσδοκώντας ίσως στάτους κυβερνητικού εταίρου. 

Γιατί όχι; Στην «ομορφότερη χώρα του κόσμου», όλα μπορούν να συμβούν. Εδώ και 13 χρόνια, πριν καν γίνει κυρίαρχη τάση σε παγκόσμιο επίπεδο, δεν έχει υπάρξει ελληνική κυβέρνηση χωρίς ακροδεξιό δεκανίκι, από τότε που οι βιρτουόζοι του ΛΑΟΣ προσχώρησαν στη ΝΔ. Τους βλέπουμε άλλωστε κι αυτές τις μέρες να παίζουν τα ρέστα τους ενώ η υπόλοιπη κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ περίπου σιωπά. Κι αν, ΟΚ, αυτός είναι ο ρόλος του Άδωνι Γεωργιάδη, για να βγήκε τόσο μπροστά κι ο Μάκης Βορίδης να συγκρίνει «τον ρόλο της κυρίας Καρυστιανού με τις οικογένειες των 100 νεκρών στο Μάτι», τα πράγματα είναι σοβαρά. 

Το έδειξε και η προαναφερθείσα δημοσκόπηση. 71% πιστεύει ότι η κυβέρνηση δεν έχει διευκολύνει το έργο της δικαιοσύνης στα Τέμπη. Αντίθετα, 82% θεωρεί ότι την έχουν βοηθήσει οι κατασυκοφαντημένοι συγγενείς των θυμάτων. 72% πιστεύει ότι έχει γίνει από την κυβέρνηση προσπάθεια συγκάλυψης, το πιστεύουν μάλιστα  πλειοψηφικά (43%) και οι ψηφοφόροι της ΝΔ. Μετά από όλα αυτά, είναι αναμενόμενο ότι 4 στους 5 Έλληνες, δύο χρόνια μετά το τραγικό δυστύχημα, δε θεωρούν ότι η κυβέρνηση έχει κάνει όσα πρέπει για την ασφάλεια των τρένων – εδώ δεν μπορεί εγγυηθεί γι’ αυτό ούτε καν ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. 

Σε τέτοιες περιπτώσεις, λοιπόν, είναι μάλλον χρήσιμο ένα αντίπαλο δέος. Η κυβέρνηση δεν το διαθέτει και προσπαθεί να το εφεύρει. Με την καραμέλα της «αποσταθεροποίησης» και το δίλημμα «Μήτσοτάκης ή χάος». 

Κι εδώ το πράγμα σοβαρεύει για τα καλά. 

Γιατί ελλείψει ορατού πολιτικού αντιπάλου, η κυβέρνηση έχει βάλει απέναντί της την κοινωνία. Ζούμε μια παγκόσμια στιγμή που όσα είχαν μείνει να θεωρούμε δεδομένα καταρρέουν, αλλά είναι δυνατόν να αμφισβητείται το δικαίωμα του «συνέρχεσθαι» ενώ το ημερολόγιο γράφει 2025; Απ’ ότι φαίνεται είναι, αν την εργολαβία αυτού του αντιδημοκρατικού debate έχουν αναλάβει ακροδεξιοί οπορτουνιστές και κάποια ναυάγια του δημόσιου λόγου που διακινούν την αφίσα «ΔΕ ΘΑ ΠΑΩ». Δεν ήταν βέβαια οι μόνες εφεδρείες που κινητοποιήθηκαν αυτήν την εβδομάδα. Είχαμε σοφούς να εγκαλούν γιατί δεν κατεβαίνουμε στον δρόμο για τα τροχαία, είχαμε μάντεις που προέβλεψαν επεισόδια την 28η Φεβρουαρίου (περίπου σαν να τα εύχονται), είχαμε απίθανες εκδοχές whataboutism που συνδέουν τα Τέμπη με τις παγκόσμιες γεωπολιτικές εξελίξεις. («Σε σχέση με τις αλλαγές του πλανήτη, είναι μικρό το ζήτημα των Τεμπών» είπε στην τηλεόραση ο Μάκης Βορίδης, ο κύριος Πλακιάς του ζήτησε να τον κοιτάξει στα μάτια και να του το πει από κοντά.)

Η αντιαφίσα λέει και κάτι άλλο: «ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΙ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ».Στη δημοσκόπηση της Alco, αντίθετα, 2 στους 3 απάντησαν ότι την εμπιστεύονται λίγο ή καθόλου. Γιατί έχουν δει αυτά τα δύο χρόνια να ξεδιπλώνεται σε κοινή θέα «το βαθύ κράτος των Τεμπών» και να παρεμποδίζει το έργο της. Το είδαν:

Στον τότε υφυπουργό παρά τω πρωθυπουργώ, Χρήστο Τριαντόπουλο να βρίσκεται άμεσα στον τόπο του δυστυχήματος αλλά να μην καλείται στην εξεταστική, στις καταθέσεις αστυνομικών που λένε ότι δέχθηκαν πιέσεις από πολιτικά πρόσωπα να προχωρήσουν στο μπάζωμα, στην εσωτερική έκθεση της Hellenic Train που αποκάλυψαν οι Data Journalists ότι την εντολή έδωσε ο Γενικός Γραμματέας του υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών, Γιάννης Ξιφαράς (επίσης, δεν κλήθηκε στην εξεταστική). Στον διορισμό υποψηφίου της Χρυσής Αυγής στην τριμελή ιατροδικαστική επιτροπή που θα επαναξιολογεί ιατροδικαστικές εκθέσεις και στον υπουργό Φλωρίδη που τον διόρισε να λέει ότι «η επιτροπή δεν έχει σχέση με την υπόθεση των Τεμπών». Στην προαγωγή του ιατροδικαστή των Τεμπών παρά την παραβίαση σωρείας πρωτοκόλλων τις πρώτες ώρες μετά το δυστύχημα. Στην προαγωγή σε ταξίαρχο του αστυνομικού διευθυντή Χαρακόπουλου που διώκεται για πλημμελή φύλαξη των πειστηρίων (και τυγχάνει αδελφός βουλευτή της ΝΔ στη Λάρισα). Και, βεβαια, στο αξέχαστο ευτράπελο -που θα ζήσει για πάντα ως meme- του κυρίου που έκοψε τον υπαλληλο στο σταθμαρχείο της Λάρισας όταν ομολόγησε ότι δεν υπάρχει τηλεδιοίκηση και στη συνέχεια τον είδαμε ως ανέμελο επιβάτη να παίρνει το πρώτο δρομολόγιο για Καλαμπάκα ένα μήνα μετά την τραγωδία. (Είναι ο Ζαχαρίας Στουρνάρας, συνδικαλιστής της ΝΔ, διευθυντής συντήρησης και ηλεκτροκίνησης του ΟΣΕ, αντιμέτωπος με κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα για τα Τέμπη για τις οποίες προφυλακίστηκε κι αφέθηκε ελεύθερος με καταβολή αποζημίωσης 30.000 ευρώ κι απαγόρευση εξόδου από τη χώρα.)

Την εβδομάδα που πέρασε, με την υπόθεση Καλογήρου πίκαρε η σύγχυση. Στο υπόστρωμα της δικαιολογημένης απέραντης καχυποψίας, ξάπλωσε η διαλυτική κι αναπόφευκτη -εδώ που έχουμε φτάσει-  συνωμοσιολογία. Την ενίσχυσαν οι πολλές γαλάζιες αποχρώσεις του πολιτικού παρελθόντος της ιατροδικαστή Ρουμπίνης Λεοντάρη (που αποσύρθηκε τελικά από την υπόθεση). Την έβαλε ανεύθυνα στη Βουλή ο Σωκράτης Φάμελλος ως αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ. Την έχει προκαλέσει όμως, όσο κι αν υποτίθεται ότι την αποστρέφεται, με τις παλινωδίες, τα λάθη και τη διαρκή χειραγώγηση η κυβέρνηση…