Το βιβλίο του Κουφοντίνα και οι αντιδράσεις. Αυτή είναι η γνώμη μας

Την εβδομάδα που πέρασε, η έκδοση του βιβλίου “Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη”, του Δημήτρη Κουφοντίνα, ο οποίος εκτίει ποινή 11 φορές ισόβια και 25 χρόνια κάθειρξη για συμμετοχή σε 11 δολοφονίες, εκρήξεις, ληστείες και συμμετοχή στη 17Ν.

Οι αντιδράσεις ήταν πολλές και για το περιεχόμενο του βιβλίου, που είναι αυτοβιογραφικό, αλλά και για το γεγονός ότι οι εκδόσεις Λιβάνη, αποφάσισαν να το εκδώσουν. Ο Κώστας Μπακογιάννης έκανε λόγο για “ματωμένα λεφτά”, ενώ υπήρξε και βιβλιοπωλείο, που αρνήθηκε να το βάλει στα ράφια του.

Επτά συντάκτες του NEWS 247,  γράφουν για το “θόρυβο” που δημιουργήθηκε αλλά και για τη στάση των εκδόσεων Λιβάνη.

*Στείλτε μας την άποψή σας στο τέλος του κειμένου 

Ο φόβος για ένα βιβλίο δείχνει ανασφάλεια, λέει ο Στέφανος Νικήτας

“Ματωμένα λεφτά” προς το παρόν δεν υπάρχουν. Θα υπάρξουν εφόσον το βιβλίο του Κουφοντίνα γίνει best seller. Οι εκδότες αν είχαν αρνηθεί να το τυπώσουν σίγουρα θα είχε βρεθεί κάποιος άλλος να το κάνει. Δεν σκέφθηκαν τη ηθική πλευρά του θέματος και την οργή των συγγενών των θυμάτων.

Ο ντόρος που γίνεται γύρω από το βιβλίο του τρομοκράτη έγινε για μικροπολιτικά οφέλη του νέου δικομματισμού Ν.Δ- ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο για άλλη μια φόρα δεν μπήκαμε στον πειρασμό να δούμε τι είναι αυτό που πραγματικά μας ενόχλησε με την έκδοση της αυτοβιογραφίας του Κουφοντίνα.

Πιστεύω ότι όλα πηγάζουν από το φόβο που έχουμε μέσα μας. Η μετά “μνημονίου” Ελληνική κοινωνία δε νιώθει σίγουρη για την ηθική και την πνευματική της θωράκιση.

Αν δεν συνέβαινε αυτό δεν θα ενδιέφερε διόλου το παραλήρημα ενός κοινού εγκληματία ο οποίος φαντασιώνεται τον εαυτό του ως αγωνιστή του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ.

Μια κοινωνία υπό κατάρρευση αντιθέτως έχει κάθε λόγο να φοβάται επειδή γνωρίζει ότι θα υπάρξουν κάποιοι πρόθυμοι να ακούσουν και να πιστέψουν τα κηρύγματα μίσους.

Στην ελευθερία της άποψης δεν υπάρχουν φραγμοί, λέει ο Χρήστος Δεμέτης

To μεγάλο όπλο της δημοκρατίας είναι η ισηγορία. Ο Δ. Κουφοντίνας και ο κάθε Κουφοντίνας έχει δικαστεί για τις πράξεις του και εκτίει ορθώς την ποινή του. Το βιβλίο του αποτελεί μια προσωπική μαρτυρία και όχι ένα ιστορικό τεκμήριο, και μόνο σαν προσωπική μαρτυρία πρέπει να εξεταστεί μιας και εξετάζει μονάχα τη μία πλευρά της εποχής εκείνης. Στα πλαίσια του πολιτεύματος μας, η διακίνηση των ιδεών είναι και πρέπει να είναι ελεύθερη.

Από εκεί και πέρα, η κοινή γνώμη οφείλει να κρίνει και να κριθεί από τα πεπραγμένα της. Στην ελευθερία της άποψης όμως, δεν μπορούν να υπάρχουν φραγμοί και εκπτώσεις. Στα βιβλιοπωλεία της χώρας κυκλοφορεί μεταξύ άλλων ο “Αγών” μου το Χίτλερ και τα απομνημονεύματα του Περιάνδρου της Χρυσής Αυγής. Όποιος θέλει μπορεί να τα αγοράσει και να τα διαβάσει, όποιος δεν θέλει, μπορεί απλά να απέχει.

Λένε, πως για να γνωρίσεις τον εχθρό σου, όποιος κι αν είναι αυτός, πρέπει να κατανοήσεις το πώς σκέφτεται. Λένε επίσης, ότι η γνώση απελευθερώνει. Στον αντίποδα, το μεγαλύτερο όπλο των απολυταρχικών καθεστώτων ήταν η λογοκρισία και ο σκοταδισμός. Υπερθεματίζουμε ένα γεγονός που δεν θα έπρεπε να έχει πάρει τόσο μεγάλες διαστάσεις.

Ο Κουφοντίνας πρέπει να κριθεί για όσα γράφει και όχι για την απόφαση του να κυκλοφορήσει βιβλίο. Και τέλος, σε ότι αφορά τις εκδόσεις Λιβάνη, καλά κάνουν και προχωρούν στην κυκλοφορία. Όπως σωστά παρατηρούν οι εκδόσεις, προκηρύξεις της 17Ν δημοσιεύονταν από εφημερίδες που πωλούνταν μετά αντιτίμου, καθώς και από άλλα ΜΜΕ της χώρας. “Πιστεύουμε ότι πρέπει να φωτιστούν όλες οι πτυχές της ελληνικής ιστορίας σε κρίσιμες και αμφισβητούμενες ιστορικές περιόδους”, γράφουν οι υπεύθυνοι. Από εκεί και πέρα, δεν χωρά κάποια άλλη διευκρίνηση.

Ιερός η οργή, ιερό και το δικαίωμα στην έκφραση, λέει ο Μάνος Χωριανόπουλος

Εφόσον προς το παρόν δεν είμαστε σε μια φασιστική χώρα για να απαγορεύουμε την έκδοση βιβλίων ή να τα καίμε, προσπερνάμε τα περί ευθυνών του εκδότη.

Ο ιερός πόνος των συγγενών των θυμάτων, είναι φυσικά σεβαστός, ωστόσο θα πρέπει να διαχωρίσουμε τη διαφωνία μας με το περιεχόμενο του βιβλίου και το δικαίωμα του κάθε Κουφοντίνα να γράφει και του κάθε εκδότη, να εκδίδει ένα βιβλίο. 

Είναι επίσης γεγονός ότι αποτελεί ένα ντοκουμέντο, εφόσον ο επιχειρησιακός αρχηγός της μεγαλύτερης τρομοκρατικής οργάνωσης στη Μεταπολίτευση, δίνει λεπτομέρειες για τη δράση της. Επομένως, είναι λογικό και κάποιος να το εκδώσει και πολλοί να θελήσουν να το διαβάσουν.

Όσοι το διαβάσουν, πάντως, καλό θα είναι να έχουν κατά νου, ότι ο συγγραφέας ήταν ένας εκτελεστής, που αυτοανακηρύχθηκε Θεός και αποφάσιζε ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει, παραμονεύοντας στο σκοτάδι.

Θα κατηγορηθεί και θα πουλήσει, προβλέπει η Ανθή Κουτσουμπού

Σε μια χώρα που θέλει να λέγεται και να είναι δημοκρατική, δικαίωμα στην ελευθερία του λόγου, γραπτού και προφορικού, έχουν όλοι. Ακόμα και ένας καταδικασμένος για τρομοκρατία. Δικαίωμα, επίσης, έχει και ο οποιοσδήποτε εκδότης να απορρίψει ή να προχωρήσει, για τους δικούς του λόγους, στην κυκλοφορία του. Όπως ελεύθεροι να επιλέξουμε αν θα το αγοράσουμε και θα διαβάσουμε, είμαστε όλοι μας, το εν δυνάμει αναγνωστικό κοινό.

Αν κάτι ως κατάσταση ή κάποιος ως νοοτροπία και φιλοσοφία, αντιτίθεται στις αρχές και τα πιστεύω μου, δεν τον “βάζω στο σπίτι μου”, είτε ως φυσικό πρόσωπο είτε μέσω ενός βιβλίου. Και το θέμα τελειώνει εκεί, απλά και ξεκάθαρα. Τους μοναδικούς που μπορώ να δικαιολογήσω για τις αντιδράσεις τους είναι, για ευνόητους λόγους, οι οικογένειες των θυμάτων.

Από εκεί και πέρα, είναι στο χέρι του καθενός να καταδικάσει την κίνηση αυτή, απλά μη αγοράζοντας το βιβλίο. Πολύ φοβάμαι, ωστόσο, ότι όπως και πολλά άλλα στην Ελλάδα που έχουν κατηγορηθεί εντόνως και επανειλημμένως (από τη Χρυσή Αυγή έως τα τούρκικα σίριαλ), θα έχει τεράστια απήχηση. Μακάρι να διαψευστώ.

Κανείς δεν μπορεί να σταματήσει την έκδοση ενός βιβλίου, λέει η Μίκα Κοντορούση

Περίπου δώδεκα χρόνια αφότου «έσκασε» η βόμβα στα χέρια του νυν καταζητούμενου Χριστόδουλου Ξηρού στο λιμάνι του Πειραιά, η ιστορία της διαβόητης τρομοκρατικής οργάνωσης 17Ν ξετυλίγεται λεπτομερώς σε μερικές κόλλες χαρτί δια χειρός του ηγετικού στελέχους της, Δ. Κουφοντίνα.

Η δράση, τα ψευδώνυμα, οι γιάφκες, ο τρόπος συντονισμού, οι στόχοι και τα λάθη. Άγνωστο εάν ο τότε γνωστός ως «Λουκάς» επιχειρεί τον επαναπροσδιορισμό, την αυτοοργάνωση και τις κοινωνικές εξεγέρσεις όσων ακόμα μπορεί να επηρεάσει. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η υπογραφή του προλόγου προέρχεται από έναν εκ των ιδρυτικών στελεχών της «Ρόζα» Νίκο Γιαννόπουλο, κάτι που όπως είναι φυσικό προκάλεσε άλλο ένα αιμάτωμα στον εγκέφαλο της πολιτικής μας αστάθειας και αμοιβαία πυρά μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ.

Βιβλιοπωλεία αρνήθηκαν την πώλησή του, βουλευτικές οικογένειες μίλησαν για «ματωμένα βιβλία» και «ματωμένη δημοκρατία» και τελικά ο ασκός του Αιόλου άνοιξε μόνο στα τηλεοπτικά πάνελ. Στο ράφι του βιβλιοπωλείου, ο καθένας από εμάς έχει δικαίωμα να υπερασπιστεί τη γνώση και την πρόσβαση στην πληροφόρηση. Κανένας εκδότης και κανένα βιβλιοπωλείο δεν μπορεί να σταματήσει την πρόθεση, έστω από περιέργεια.

Κομμάτι της αιματοβαμμένης ιστορίας, το βιβλίο, λέει η Μαρίνα Κουτσούμπα

Δημήτρης Κουφοντίνας. Ένα όνομα, μια ιστορία βαμμένη με αίμα. Ο “Λουκάς” της 17 Νοέμβρη “ξαναχτυπά”.

“Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη”. Η απόφαση για την έκδοση του βιβλίου ενός τρομοκράτη προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων. Ζούμε σε μια χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία και που όλοι ανεξαιρέτως έχουν το ίδιο δικαίωμα στην ελευθερία του λόγου.

Η δράση του ως ηγετικού μάλιστα μέλους της 17 Νοέμβρη, μιας οργάνωσης που ευθύνεται για δολοφονίες, είναι καταδικαστέα. Ρητά και κατηγορηματικά. Η ελληνική άλλωστε δικαιοσύνη απεφάνθη. Οι συγγενείς των θυμάτων δικαιωματικά θα αισθάνονται οργισμένοι. Από την άλλη πλευρά, τα στοιχεία που δίνει ο Δημήτρης Κουφοντίνας αποτελούν ένα κομμάτι της αιματοβαμμένης ιστορίας.

Χρόνια τώρα οι θέσεις και οι ιδέες τρομοκρατών προβάλλονται μέσω προκηρύξεών τους. Στη μέση αυτή τη στιγμή βρίσκεται ο εκδοτικός οίκος Λιβάνη που έδωσε “βήμα” σε έναν τρομοκράτη. Φρόντισε να δικαιολογήσει την απόφασή του και παράλληλα να πάρει τις απαραίτητες αποστάσεις. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.