Τον Άδωνι πολλοί εμίσησαν…

Άκουγα στο αυτοκίνητο στο ραδιόφωνο τις απανωτές συλλήψεις γιατρών και φαρμακοποιών για το τεράστιο σκάνδαλο του ΕΟΠΥΥ. Αφού είχα παρακολουθήσει την προηγούμενη νύχτα στην τηλεόραση ανατριχιαστικούς διαλόγους των κυκλωμάτων των εφοριακών.

Το πρώτο που σκέφτομαι πάντα όταν ακούω τέτοια είναι πόσο αχόρταγοι μπορεί να είναι οι άνθρωποι ή να γίνονται για να μην καταλαβαίνουν ότι κάπου πρέπει να σταματήσουν. Θέλω να πω πως αποφασίζεις να κάνεις κομπίνες και να κλέβεις – δεν αρκείσαι ας πούμε στα 150.000 κέρδος; Πρέπει να βγάλεις 500; Δεν φοβάσαι ότι όσο περισσότερο καιρό κάνεις την αλητεία, πλησιάζεις όλο και περισσότερο στη φάκα;

Θα σου πω εγώ: ΟΧΙ. Δεν φοβάσαι, δεν σου περνάει καν από τον νου ότι πρέπει να φρενάρεις κάπου, ότι «κάπου ώπα» που λέει κι ένας φίλος. Γιατί έχεις τη βεβαιότητα ότι δεν υπάρχει καν φάκα. Ζούμε στη χώρα που για όοοολα όσα έχουν κλαπεί από πολιτικούς, τιμωρήθηκε ο Τσοχατζόπουλος και κάτι, λέει, πάει να γίνει με τον Παπαντωνίου.

Εν τω μεταξύ έχει και την πλάκα του το θέμα της εφευρετικότητας και του θράσους: μπορεί να ακούσεις ό,τι θες – από κουρτίνες υπουργείων ως κοινωνικές κουζίνες με φρουτάκια από πίσω, από ραφάλ ως ξοζάλ. Έχει απ΄όλα ο μπαχτσές.

(Μεγάλη παρένθεση: ο παππούς μου ήταν Νομάρχης. Αχαΐας, Κορινθίας και Αττικής, μέχρι το 1981 που βγήκε ο Ανδρέας και αποσύρθηκε. Το επιχείρημα της γιαγιάς μου που πάντα τον θαύμαζε ήταν πως υπήρξε από τους ελάχιστους που δεν έκανε περιουσία, που «παιδί μου, βλέπεις, εμείς δεν έχουμε κάτι παραπάνω από ένα σπίτι που χτίσαμε σιγά σιγά το 1950, ούτε δραχμή στην τράπεζα». Το καθαρό του κούτελο ήταν το μετάλλιο της οικογένειας, λες και δεν ήταν το αυτονόητο. Διότι προφανώς, δεν ήταν το αυτονόητο)

Πάμε παρακάτω. Τους πολιτικούς ακολουθεί όλο το σύστημα του γνωστού σάπιου δημοσίου και του θρασυτάτου ιδιωτικού τομέα. Ουδείς αναμάρτητος στη χώρα της ρεμούλας. Έτσι λοιπόν, αν δεν ήξερες τον Άδωνι Γεωργιάδη μέχρι χθες, έναν άνθρωπο κατά γενική ομολογία αντιπαθή (σημειώνω ένα μόνο θετικό που γνωρίζω- ότι είναι πολύ αφοσιωμένα ακάματος, δουλεύει ακούραστα), θα έλεγες ότι επιτέλους ήρθε ένας άγγελος να καθαρίσει το σύστημα των κλεψιμαίικων συνταγογραφήσεων.

Έχοντας όμως ζήσει και γαλουχηθεί σε αυτήν ακριβώς τη χώρα, το πρώτο που σκέφτεσαι είναι «Γιατί τώρα;». «Μήπως για να καλύψει το σκάνδαλο των υποκλοπών;», «Μήπως θα βγει κάτι άλλο και θέλει να έχει προλάβει να επιδείξει κάτι θετικό;». Πώς να δώσεις απλόχερα ένα credit;

Kαι φυσικά η απάντηση στο γιατί τόσα χρόνια επιτρέπουν στο σύστημα να λειτουργεί ασύστολα και σκανδαλωδώς άθλια, η απάντηση θα κρύβει σίγουρα κάποιον υψηλά ιστάμενο σε υπουργείο. Και πάει λέγοντας… Μήπως βγάζουν κάτι στη φόρα για να προλάβουν τους εαυτούς τους; Αχ, Παναγιά μου!

Συνταγογραφούσαν τόνους φαρμάκων ηρεμιστικών και έτερων σκευασμάτων για δίαιτα και κανείς δεν είχε πάρει χαμπάρι πιο πριν; Δεν έβρισκαν οι διαβητικοί φάρμακο για την υγεία τους γιατί οι Κυρίες ήθελα να χάσουν εύκολα κιλά.

Όλοι τα ξέραμε, όλοι τα βλέπαμε αλλά κανείς δεν μιλούσε όπως πάντα. Είπαμε, ουδείς αναμάρτητος. Όπως και εγώ, απόδειξη δεν έχω ζητήσει ποτέ σε υδραυλικό ή ηλεκτρολόγο ή μάστορα, βάζοντας με τη σειρά μου ένα μικρούλι λιθαράκι στον χορό των παράνομων εργασιών. Παρότι εγώ κόβω όλα μου τα τιμολόγια, δεν απαιτώ το ίδιο από τους άλλους. Καλά να πάθω.

Έτσι λοιπόν, ας μην παραπονιόμαστε συνεχώς για την καχυποψία μας. Γιατί μας εκνευρίζει η παραφιλολογία, μας εκνευρίζουν οι ιστορίες με δράκους και οι συνωμοσιολογίες αλλά και πώς αλλιώς να λειτουργήσει ο εγκέφαλός σου όταν ακούς απροκάλυπτους εκβιασμούς εφοριακών και επικίνδυνα γαϊτανάκια υγειονομικών υπηρεσιών με εκμετάλλευση μέχρις εσχάτων; Να μην πιστεύεις βέβαια πως δεν χρειάζεσαι εμβόλιο γιατί θα πιεις νερό από την κοινωνία του Αγίου Λαυρεντίου στις 32 του μηνός, αλλά και να πιστεύεις πως ό,τι βγαίνει στη φόρα δεν έχει έναν κρυμμένο λόγο από πίσω; Δύσκολο το βλέπω.