Τρολάρισμα στην Καϊλή: Μια βαθιά πολιτική αντίδραση

Η αποκάλυψη της υπόθεσης διαφθοράς στην οποία πρωταγωνιστικό ρόλο φέρεται να είχε η Έυα Καϊλή έχει προκαλέσει τσουνάμι σαρκαστικής αποδομητικής απαξίωσης στα social media. Κάποιοι, κυρίως καλοπροαίρετα, κρατούν αποστάσεις από την αντίδραση αυτή, τη βρίσκουν «ελαφριά», ανθρωποφαγική και υπερβολικά προσωποποιημένη για ένα τόσο βαρύ θεσμικό σκάνδαλο.

Φυσικά μια μαζική αποδοκιμασία περιλαμβάνει καταδικαστέες ανθρωποφαγικές όψεις. «Δρυός πεσούσης…». Συχνά εκφράζονται ταπεινά ένστικτα όταν ένα λαμπερό πρόσωπο γκρεμίζεται με κρότο. Βγαίνει καταπιεσμένος φθόνος και χαιρεκακία. Πολλές αντιδράσεις έχουν ξεκάθαρη σεξιστική χροιά, κλείνουν το μάτι σε κάθε λογής σεξουαλικό απωθημένο.

Πολύ κακά όλα αυτά. Όμως δεν αναιρούν πως ο αδυσώπητος σαρκασμός είναι μια βαθύτατα πολιτική αντίδραση. Είναι πολιτικό το ξεγύμνωμα της πολιτικής υποκρισίας και του αμοραλισμού. Είναι και το έσχατο καταφύγιο όταν τα γεγονότα υπερβαίνουν τη φαντασία. Το μέγεθος της ύβρης δε μπορεί να αποδοθεί με άλλον τρόπο.

Η Καϊλή είναι εμβληματική περίπτωση ταχείας αναρρίχησης διά της προσκόλλησης στους ισχυρούς. Ήταν εκπρόσωπος ενός απαστράπτοντος συστήματος lifestyle που σερφάρει πάνω στον κενό περιεχομένου λόγο. Αποδομείται ένα πρόσωπο και μια αντίληψη, πως η πολιτική είναι παιχνίδι πολιτικής προστασίας και εύνοιας, διαρκής αλλαγή πολιτικών πατρώνων, ένα ασανσέρ που ανεβαίνει με μιντιακή, πολιτική και οικονομική προστασία. Αυτή η αντίληψη τρολάρεται σήμερα, η υπεροψία και η μέθη της. Όχι μόνο το πρόσωπο το ίδιο αλλά κυρίως η εικόνα που τόσα χρόνια το πρόσωπο αυτό εμπορευόταν.

Μια σημείωση: το τρολάρισμα στην αστραφτερή κενότητα δεν αναιρεί την ευθύνη όσων την επέλεξαν. Το τρολάρισμα οφείλει να συνοδεύεται από μια παραδοχή: οι ευρωκοινοβουλευτικές ομάδες των δυο μεγάλων κομμάτων έχουν επίσης εκπροσώπους αστραφτερής κενότητας. Και εκείνους ηγεσίες τούς συμπεριέλαβαν και ψηφοφόροι τούς εξέλεξαν.

Είναι πολιτικό το τρολάρισμα στην Καϊλή ως θιασώτρια μιας νεοσυντηρητικής αριστείας που δε διστάζει να πάρει μορφή κοινωνικού δαρβινισμού. Χαρακτήριζε τεμπέληδες όσους έπαιρναν κοινωνικά επιδόματα αλληλεγγύης. Δεν έχανε ευκαιρία να κατηγορήσει για λαϊκισμό τις λαϊκές διεκδικήσεις. Πολλοί το θυμήθηκαν τούτες τις ώρες που χορεύουν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ στις τσάντες από το Κατάρ.

Πολιτική αντίδραση είναι και η ηχηρή απαξίωση του τζάμπα πατριωτισμού. Έψαχνε η Καϊλή «έναν πολιτικό που θα νοιάζεται για τους Έλληνες πολίτες και τη χώρα του περισσότερο από ό,τι για τους Γερμανούς και τους Αμερικάνους φίλους του». Έβγαζε κορόνες για «το «Σκοπιανό», που δεν κλείνει όσο υπάρχουν πατριώτες να το υπερασπίζονται». Τώρα που εμπλέκεται σε κύκλωμα βαριάς διαφθοράς ως κοινή επίορκη, πώς να μη θυμηθεί κανείς τον Σάμιουελ Τζόνσον, ότι «ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των παλιανθρώπων»;

Τρολάρεται και ο χυδαίος κυνισμός πάνω στις χιλιάδες των νεκρών εργατών στο Κατάρ. Αν μας θύμωσε η δήλωση πως το Κατάρ «πρωτοπορεί στα εργασιακά δικαιώματα» και όσοι καλούν σε μποϊκοτάζ του Μουντιάλ «καλούν να κάνουμε διακρίσεις σε βάρος του Κατάρ, κάνουν μπούλινγκ», τι να κάνουμε όταν μαθαίνουμε ότι το στόμα που τα έλεγε ήταν γεμάτο δολάρια; Να μην τρολάρουμε τη λαιμαργία και τον αδιανόητο αμοραλισμό;

Η Καϊλή τρολάρεται και ως χαρακτηριστική περίπτωση του ιδιαίτερου είδους που ονομάζονται «ακροκεντρώοι». Είναι άνθρωποι που ύψωσαν το δάχτυλο της κοινωνικής μομφής με αυστηρότητα απέναντι σε κοινωνικές αντιδράσεις ομάδων που συνετρίβησαν από τη λιτότητα. Είναι άνθρωποι πού ήθελαν την έξωθεν καλή μαρτυρία του «ευαίσθητου κεντροαριστερού» για να ντύσουν την πιο ακραία εκδοχή κοινωνικού αυτοματισμού. Η ίδια γύρευε να εξαργυρώσει την επιλεκτική της σιωπή για το σημερινό καθεστώς των υποκλοπών και την απευθείας αναθέσεων. Απολάμβανε ταυτόχρονα τις ανέσεις που προσφέρει μια υψηλή θέση αξιωματούχου στο Ευρωκοινοβούλιο κερδισμένη με άλλο κόμμα.

Παράλληλα έχει ξεσπάσει αδυσώπητο τρολάρισμα με στόχο στην ελληνική δικαιοσύνη. Έχουμε άλλωστε δυο έλληνες ευρωβουλευτές που συνελήφθησαν στο Βέλγιο (Καϊλή, Λαγός), ενώ στη χώρα μας η ατιμωρησία κάνει πάρτι. Πολλοί αναρωτήθηκαν τι θα συνέβαινε αν τα αδικήματα της Καϊλή διαπράττονταν στην Ελλάδα. Ευλόγως. Για πολλούς, ελληνική Δικαιοσύνη είναι ο θεσμός που διαβάζει στις εφημερίδες ονόματα υπουργών υπό παρακολούθηση κι απλώς αλλάζει σελίδα.

Υπάρχει ένας κίνδυνος στο τρολάρισμα αυτό, να εκτονωθεί κανείς θεωρώντας ότι το πρόβλημα είναι μόνο η ατομική διαφθορά. Όχι, υπάρχει δομική διαφθορά σε ένα σύστημα που λιντσάρει μια χώρα για λόγους δημοσιονομικής πειθάρχησης ενώ εκατομμύρια ευρώ κυκλοφορούν μιζάρονται στους διαδρόμους των ευρωπαϊκών θεσμών. Είναι εξόχως προβληματική αυτή η διακυβερνητική μεταδημοκρατία, χωρίς ουσιαστική δημοκρατική νομιμοποίηση και λογοδοσία. Ένας περίκλειστος κόσμος πολυτέλειας και αλαζονείας, οξυγόνο για τις ανερχόμενες δυνάμεις της ακροδεξιάς και του εθνικού απομονωτισμού.

Αν η Καϊλή όντως χρηματιζόταν, είναι απολύτως καταδικαστέο. Η καταδίκη δεν μπορεί να μετριαστεί επειδή στις Βρυξέλλες τα εκατομμύρια των κάθε λογής λόμπι κάνουν χορό. Αλλά ούτε φτάνει ο κρότος από την πτώση της για να καλύψει τη δομική διαφθορά ενός συστήματος που έχει πλήρως αποκοπεί από τους λαούς της Ευρώπης.

Κατά τα λοιπά, λογικό κι αναμενόμενο το αριστοφανικό τρολάρισμα στην Εύα Καϊλή. Είναι τρολάρισμα και στη συλλογική μας μνήμη, που αποθεώνει νοσταλγικά τα πρώτα χρόνια της ΠΑΣΟΚικής ανέμελης κοινωνικής δικαιοσύνης αλλά προσγειώνεται απότομα κάθε τόσο, αντιμέτωπη με μια αειθαλή συνιστώσα διαφθοράς αυτού του κόμματος.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις