Βιασμοί ανθρώπων και εννοιών: Από τον Λιγνάδη στο Πολυτεχνείο…

Εκ πρώτης όψεως τα δυο αυτά πρόσωπα δεν μπορούν να συνδεθούν, όπως επιχειρούμε στο σημερινό άρθρο. Όμως, μια προσεκτικότερη παρατήρηση μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι κάπου συμπίπτουν.

Ο πρώτος (Κούγιας) διότι επιχειρεί να πείσει όσους τον ακούνε ότι ο πελάτης του… σχεδόν αθωώθηκε(!). Κι ας έχει καταδικαστεί για δύο βιασμούς. Ο δεύτερος (Συρίγος) επιχείρησε να διαστρεβλώσει, με τη μέθοδο της αναθεώρησης, έννοιες και ιστορικά γεγονότα κατά πως του επιβάλλει η πολιτική του συγκρότηση και η προσωπική του ψηφοθηρία. Ποιος είναι ο χειρότερος;

Ο πρώτος χρησιμοποιεί όλα τα μέσα -και τα αθέμιτα- για να σώσει τον πελάτη του. Δεν είναι τόσο ότι πήρε μέρος σε «τηλεδίκες», για την υπόθεση στην οποία μετείχε. Γι’ αυτό θα αποφασίσει ο Δικηγορικός Σύλλογος.

Ο δικηγόρος του Λιγνάδη προσπάθησε να εξευτελίσει τους μηνυτές, που με την τόλμη τους η υπόθεση έφτασε στο δικαστήριο. Στοχοποίησε τους δημοσιογράφους, που ανέδειξαν τις καταγγελίες, ενώ-κατά τη δική του αντίληψη- θα έπρεπε να τις θάψουν. Και όταν βγήκε η απόφαση, που καταδίκασε τον επιφανή πελάτη του, ο συνήγορος έβγαλε τη δική του. Σαλαμοποίησε την απόφαση του δικαστηρίου, για να μας πει ότι ο πελάτης του «αθωώθηκε από τη δικαιοσύνη», λες και οι ένορκοι δεν αποτελούν μέρος των Μικτών Ορκωτών Δικαστηρίων.

Τη μέρα που το δικαστήριο αποφάνθηκε ότι ο Λιγνάδης είναι βιαστής(δις), ο Κούγιας μας είπε ότι…αθωώθηκε! Ούτε ο Οργουελ με τη Νewspeak του δεν θα το έλεγε καλύτερα(χειρότερα).

Ο Συρίγος, ενώ μιλούσε στη Βουλή για ένα νομοσχέδιο του υπουργείου του, εκτόξευσε κάτι που μέχρι τώρα μόνο πολιτικοί της ακραίας(δεξιάς) εκδοχής του πολιτικού φάσματος έχουν πει: ότι το Πολυτεχνείο είναι ένας «μύθος», πάνω στον οποίο οικοδομήθηκε το πανεπιστήμιο μετά τη δικτατορία. Και αφού αυτό το πανεπιστήμιο οικοδομήθηκε-κατά τη συρίγειο αντίληψη-με στρεβλό τρόπο, φταίει αυτό το καταραμένο Πολυτεχνείο και ο «μύθος» του.

Μόνο που ο μύθος αυτός είναι πραγματικός και δεν έχει καμιά σχέση με αυτόν που επιχειρούν να πλήξουν οι πάσης φύσεως Συρίγοι, παλιότεροι και σημερινοί. Η παράταξή τους έχει αλλεργία, αν δεν τα εχθρεύεται κιόλας, απέναντι σε ιστορικά γεγονότα από τα οποία ήταν απούσα. Και σήμερα, σχεδόν μισόν αιώνα μετά, φαίνεται πώς έχει ανάγκη τη μείωση αυτών των γεγονότων, για να προσελκύσει ψηφοθηρικά το κομμάτι εκείνο των ψηφοφόρων που τα εχθρεύεται. Πώς αλλιώς να εξηγηθεί η αφωνία της επίσημης ΝΔ, την ώρα που ο ρέκτης Συρίγος, παλιό μέλος του «εθνικόφρονος» «Δικτύου 21», επιμένει στο «μύθο» του;

Κάπως έτσι στις μέρες μας συντελούνται βιασμοί ανθρώπων, εννοιών και ιστορικών γεγονότων. Κι αν ο Κούγιας μπορεί να έχει μια δικαιολογία γι’ αυτά που λέει(τον καταδικασθέντα πελάτη του πρέπει να υπερασπιστεί), ο Συρίγος δεν έχει καμία. Εκτός αν δικαιολογία είναι η άνευ ορίων ψηφοθηρία, που επιβάλλει σε «μοντέρνους» πολιτικούς να οικοδομούν προφίλ πάνω σε δικούς τους ψεύτικους μύθους.

Ο Μπέρτολτ Μπρεχτ το είχε πει έτσι: «Αυτός που δεν ξέρει την αλήθεια είναι απλά άσχετος. Όμως, αυτός που ξέρει την αλήθεια και τη διαψεύδει είναι κάθαρμα».

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις