Βορίδης-Γεωργιάδης: Πότισαν την καχυποψία, πολύ αργά “αγανάκτησαν”…

Διαβάζεται σε 4'
Άδωνις Γεωργιάδης Μάκης Βορίδης
Άδωνις Γεωργιάδης Μάκης Βορίδης Dimitris Kapantais / SOOC

Η καχυποψία απλώνεται και ο πρωθυπουργός και υπουργοί του “αγανακτούν”. Πολύ αργά. Δεν τους πιστεύουν, τους υποπτεύονται.

Χτες (Τρίτη) απεργούσαν οι δημοσιογράφοι στην Αθήνα. Επομένως, δεν υπήρχαν, για την ακρίβεια δεν μεταδίδονταν και δεν γράφονταν, ειδήσεις. Αλλά αυτό είναι θεωρητικό, διότι ορισμένες ιστοσελίδες (κατά σύμπτωση, φιλοκυβερνητικές) δεν απεργούσαν. Κατέγραφαν ειδήσεις, αλλά επιλεκτικά και λειψές. Ίσως διότι δεν τις έστελναν δημοσιογράφοι τους, αλλά υπουργοί.

Όλα αυτά μικρή σημασία θα είχαν (πάντα υπάρχουν απεργοσπάστες), αν “απεργούσε” και η Βουλή. Φυσιολογικά δεν απεργούσε κι έτσι δύο υπουργοί, Μάκης Βορίδης και Άδωνις Γεωργιάδης, “αγανάκτησαν” με όσα κυκλοφορούν για τον θάνατο του γιου μιας εισαγγελέως στη Λάρισα και τη σύνδεση που γίνεται με την υπόθεση των Τεμπών.

Στους υπαινιγμούς ενός βουλευτή της Πλεύσης Ελευθερίας -στα όρια θεωριών συνωμοσίας- οι δύο υπουργοί, με επιλεγμένες λέξεις και υψηλούς τόνους, συνέχισαν την υπερασπιστική γραμμή της κυβέρνησης, που συνοψίζεται σε πέντε λέξεις: Μας λέτε δολοφόνους, είστε ψεκασμένοι.

Είπε επί λέξει ο Βορίδης σχετικά με όσα κυκλοφορούν για τον θάνατο του εξαφανισμένου στη Λάρισα: “Αν είσαι λεβέντης, σήκω όρθιος να πεις τι εννοείς. Δεν ντρέπεσαι λιγάκι;” (απευθυνόταν σε βουλευτή της Πλεύσης Ελευθερίας).

Τη σκυτάλη πήρε ο Άδωνις: “Τη μία μας λέτε παιδεραστές,  την άλλη λαθρέμπορους, τώρα δολοφόνους. Ως εδώ“, είπε με το συνήθη, πομπώδη, λόγο του.

Έχουν ένα δίκιο οι υπουργοί. Ειδικά σε μέρες απεργίας στα μέσα ενημέρωσης, όσα κυκλοφορούν στα περίφημα social media είναι απερίγραπτα. Ο θεός ( της ενημέρωσης) να μας φυλάει. Ειδικά χτες κυριάρχησε η θεωρία ότι ο εξαφανισμένος στη Λάρισα δολοφονήθηκε “λόγω Τεμπών”. Συνέβαλε και μια μυστηριώδης ανάρτηση της μητέρας του, από την οποία, πάντως, δεν έβγαινε, νόημα. Η πεποίθηση ότι “τον φάγανε” έχει παγιωθεί. Ελάχιστοι θα προσέξουν ότι άλλη εισαγγελέας και όχι η μητέρα του ανθρώπου αυτού χειρίστηκε την υπόθεση των Τεμπών.

Όμως, ανακύπτει ένα θεμελιώδες ερώτημα: γιατί, άραγε, στην υπόθεση αυτή οργιάζει η “συνωμοσιολογία” κι ένα θηριώδες ποσοστό της κοινής γνώμης, μεταξύ του και ψηφοφόροι της ΝΔ, πιστεύει ότι “κάτι δεν πάει καλά εδώ” και “πάμε για κουκούλωμα”; Δεν γίνεται ψηφοφόροι -δυο φορές- της ΝΔ ξαφνικά να έγιναν “ψεκασμένοι” και να ασπάστηκαν όσα συνωμοσιολογικά εκπέμπουν αντίπαλοί τους, οι οποίοι, άλλωστε, σε μονοψήφια ποσοστά βολοδέρνουν.

Άρα, κάτι άλλο συμβαίνει. Στο οποίο η κυβέρνηση δεν έχει καμιά ευθύνη; Ποιος υποβάθμισε από την πρώτη μέρα την τραγωδία; Ποιος έλεγε “μην ασχολείσθε, κρίθηκε στις εκλογές;” Ποιος λοιδορούσε τους συγγενείς των θυμάτων; Ποιος αποφαινόταν ως άλλος ανακριτής και μετά άλλαζε γνώμη;

Ας θυμηθούμε μερικά από αυτά:

  • Ποιος έλεγε, το Νοέμβριο του 2023, ότι τα Τέμπη δεν ενδιαφέρουν τους Έλληνες και μετά έσπευδε να ζητήσει συγγνώμη; Ο Άδωνις Γεωργιάδης, που σήμερα “αγανακτεί”.
  • Ποιος έλεγε, υπερασπιζόμενος τον Γεωργιάδη, ότι “τα Τέμπη κρίθηκαν πολιτικά στις εκλογές;”. Ο Βορίδης το έλεγε, που σήμερα, επίσης, “αγανακτεί”.
  • Ποιος αποφαινόταν κατηγορηματικά, ελάχιστες μέρες μετά την τραγωδία, ότι το τρένο δεν μετέφερε τίποτα το ύποπτο; Ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ο οποίος δυο χρόνια αργότερα άλλαξε ρότα και είπε ότι μπορεί να τον είχαν πληροφορήσει λάθος.

Όλα αυτά δείχνουν σοβαρή και ορθολογική αντιμετώπιση της τραγωδίας; Ή περίσσευμα αλαζονείας (το περίφημο 41%) στην αρχή και σπασμωδικές αντιδράσεις μετά τις μεγάλες συγκεντρώσεις;

Η απάντηση είναι προφανής. Και έχει παγιώσει την πεποίθηση ότι η τραγωδία χειραγωγήθηκε σε πολιτικό επίπεδο και τώρα πάει να γίνει το ίδιο και σε ποινικό. Γι’ αυτό και οι συνεχείς προπαγανδιστικές επαναλήψεις του ερωτήματος “δεν έχετε εμπιστοσύνη στη δικαιοσύνη;”.

Όλα αυτά η κοινή γνώμη τα προσλαμβάνει ως ένοχες αντιδράσεις. Κι ένα κομμάτι της υιοθετεί και θεωρίες συνωμοσίας. Όταν δεν καταλογίζονται πολιτικές ευθύνες, όταν η δικαστική διερεύνηση καρκινοβατεί και ανώτατοι δικαστές μαλώνουν συγγενείς των θυμάτων, ακόμα και καλοπροαίρετοι άνθρωποι “κουμπώνονται”. Η καχυποψία απλώνετται. Ο πρωθυπουργός και υπουργοί του “αγανακτούν”. Πολύ αργά. Δεν τους πιστεύουν, τους υποπτεύονται.

Έχουν πάθει αυτό που έχει πει ο Αμερικανός σκιτσογράφος Μπιλ Γουότερσον: “Οι άνθρωποι προσέχουν περισσότερο αυτό που κάνεις όταν νομίζουν πως κάτι σκαρώνεις“…

 

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα