Χαϊδεύοντας άγρια τον Donald Trump

Ο Donald Trump δεν φοράει περούκα. Το διαπίστωσε και ο Jimmy Fallon με τα ίδια του τα χέρια κατά τη διάρκεια του show του στο οποίο και ήταν καλεσμένος ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών. Ο Trump δεν φοράει περούκα, φοράει όμως μανδύα “δημοκρατίας” πίσω από τον οποίο κρύβει την ξενοφοβική του ρητορική, τον ισλαμοφοβικό του λόγο και τις απόψεις του περί λευκής υπεροχής.

Όσο πλησιάζουν οι αμερικανικές εκλογές, τόσο πολλαπλασιάζονται οι “pop” εμφανίσεις του Trump.

Ο Jimmy Fallon είναι βέβαια ένας μιντιακός “κλόουν”. Αυτός είναι ο ρόλος του, η περσόνα που ενσαρκώνει. Να κάνει πλάκα με όλους, ακόμη και με την “άρρωστη” Clinton την οποία και υποδέχθηκε φορώντας μάσκα. Το θέμα είναι πως κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Trump, δεν τον “ζόρισε” καθόλου με δύσκολες ερωτήσεις, όπως συνηθίζει να κάνει με άλλους καλεσμένους του. Αντιθέτως, τον αντιμετώπισε σαν καρικατούρα, σαν καρτούν, σαν έναν ακίνδυνο ηλικιωμένο επιχειρηματία που διεκδικεί την προεδρία επειδή το ονειρευόταν από μικρός.

“I don’t think Hitler would have let Jimmy touch his hair, so good for you, Donald”, σχολίασε ένας χρήστης κάτω από το βίντεο του Fallon στο YouTube. Σύμφωνοι, μιλάμε για κωμική συνέντευξη, αλλά από την άλλη, η ήπια αντιμετώπιση στρώνει το χαλί στον άνθρωπο που πρόσφατα έλεγε πως οι Μεξικανοί μετανάστες “φέρνουν ναρκωτικά, είναι εγκληματίες και βιαστές”, γενικολογώντας και τσουβαλιάζοντας. Είναι ο ίδιος άνθρωπος άλλωστε που ισχυρίζεται πως θα κλείσει τα σύνορα των ΗΠΑ σε μουσουλμάνους, θα καταργήσει το Obamacare, και θα χτυπήσει το ISIS το οποίο “έφτιαξε ο ίδιος ο Obama”. Ακόμη κι αν οι τζιχαντιστές είναι αμερικανικό δημιούργημα, ο ίδιος ο Trump δεν έχει παρουσιάσει στοιχεία για να ισχυροποιήσει τις θέσεις του ως προς το ζήτημα.

Ο υπέρμαχος της οπλοκατοχής, αφού όπως λέει αν όλοι οπλοφορούσαν κανένα μακελειό δεν θα μπορούσε να γίνει, ανάγεται σε “καθημερινό icon” από εκείνους που προσπαθούν να “κερδίσουν” από την εικόνα του εδώ και ένα χρόνο. Γιατί η αλήθεια είναι ότι ο Trump “πουλάει” και φιλοξενείται συνεχώς σε πρωτοσέλιδα και σε άρθρα στις μεγαλύτερες ιστοσελίδες. Είτε τον αντιμετωπίζουν ήπια, είτε επιθετικά, η εικόνα του είναι εκεί, ο αναγνώστης την βλέπει συνεχώς και τη συνηθίζει. 

Ο Ρεπουμπλικανός κυριάρχησε στα media που τον πήγαιναν κόντρα, οι εκδότες είδαν πως δεν μπόρεσαν να του προξενήσουν κακό και τώρα άρχισαν να “μαζεύουν” την επίθεση.  Η στάση αυτή χαρακτηρίστηκε από πολλούς σαν ένα “άγριο χάδι”, αφού τελικά ο χώρος και ο χρόνος που του δόθηκε, λειτούργησε υπέρ του, ενώ το εύρος έρευνας, ήταν περιορισμένο.

Μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση του “Trumpism”:

“Ο Obama είναι ο δημιουργός του ISIS και η Clinton συνδημιουργός. Γιατί; Γιατί το ξέρω”.

Οι New York Times, το Newsweek αλλά και το Fox News προσπαθούν να ξεσκεπάσουν τα ψέματα του Trump ξεχνώντας όμως να κάνουν ενδελεχότερη ανάλυση με δεδομένα. Ο κύριος λόγος; Σύμφωνα με το Vox.com, οι εκδότες φοβούνται ότι ο πρόεδρος Trump θα φιμώσει την ελευθερία του Τύπου, θα κλείσει ορισμένα από τα Μέσα που τον κοντράρουν και θα εγκαθιδρύσει δική του δημοσιογραφική κυριαρχία με ναυαρχίδα το breitbart.com. Η κόντρα είναι κόντρα, αλλά “απαλή” και πάει αγκαζέ με το κέρδος της υψηλής κυκλοφορίας.

Απόρροια αυτού του “φόβου”, είναι ενδεχομένως κείμενα σαν το άρθρο της συντηρητικής Wall Street Journal με τίτλο, “ο Trump πρέπει να αλλάξει”. “Πρέπει να σταματήσει να κατηγορεί όλους τους άλλους και να αποφασίσει αν θέλει να συμπεριφέρεται σαν κάποιος που θέλει να γίνει πρόεδρος”. Η WSJ υπογράμμισε πως ο Τραμπ κάνει λάθος αν θεωρεί πως τα θορυβώδη συλλαλητήρια του θα μετατραπούν σε ψήφους ή πως μπορεί να ξεφύγει στηριζόμενος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αντί να ξοδέψει χρήματα για να συναγωνιστεί στο πεδίο μάχης των πολιτειών.

Επίσης, το 38% της αμερικανικής κοινής γνώμης αναφέρει πως τα media προσπαθούν να στρέψουν τους ψηφοφόρους στη Clinton από την οποία και “ελέγχονται”. Θα ψηφίσουν Trump σαν αντίδραση; Αυτό θα το δούμε σε λίγες ημέρες.

Το βασικότερο όμως, όπως είπαμε και παραπάνω, είναι η λάθος στόχευση, ή ο λάθος τρόπος. Την Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου σε εκδήλωση του Athens Democracy Forum, ο βραβευμένος με Πούλιτζερ Serge Schmemann των N.Y. Times, μας έλεγε μεταξύ άλλων: “Το πρόβλημα είναι πως σήμερα στα media παρατηρούμε όλο και περισσότερο μια τάση “σχετικοποίησης” της αλήθειας. Παράδειγμα είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζεται η υποψηφιότητα του Donald Trump στα αμερικανικά Μέσα Ενημέρωσης. Υπάρχει μια τάση, οι δημοσιογράφοι να μη σέβονται το γεγονός”. Ο Schmemann αναφερόταν στην ανάγκη ψύχραιμης αντιμετώπισης με ρεπορτάζ και διασταυρωμένα στοιχεία που να μην επιδέχονται αμφισβήτησης.

Κοινώς, από τη μια έχουμε μια νέα τάση “χαϊδέματος” του “τέρατος” όπως τον αποκαλούν οι Δημοκρατικοί, κι από την άλλη έχουμε δεκάδες άρθρα εναντίον του Trump τα οποία στερούνται στοιχείων που να εμβαθύνουν εναντίον του σε ζητήματα οικονομικής διαφθοράς, και εστιάζουν κυρίως στον προφορικό του λόγο. Και στις δύο περιπτώσεις, ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών είναι ευνοούμενος των περιστάσεων.

“Ο καλύτερος τρόπος να ειπωθεί η ιστορία του είναι μακροσκελή, σύνθετα άρθρα έρευνας, εκείνου του είδους που οι περισσότεροι βαριούνται να διαβάσουν. Σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε στο παρελθόν, τα ΜΜΕ δεν ελέγχουν σε βάθος το παρελθόν, τα έργα και τις ιδέες του υποψήφιου, την ικανότητά του δηλαδή να ασκήσει το ύπατο αξίωμα”, έλεγε πρόσφατα η ιστορικός Doris Kearns Goodwin και είχε απόλυτο δίκιο. Τα “γρήγορα”, pop άρθρα καθημερινής κατανάλωσης, για την ώρα λειτουργούν υπέρ του ανθρώπου που μιλάει συνεχώς για διεφθαρμένα ΜΜΕ και προπαγανδίζει θεωρίες συνωμοσίας στο δόγμα του λαϊκισμού.

Θυμίζουμε τέλος, ότι σύμφωνα με την τελευταία δημοσκόπηση της εταιρείας Ipsos για το Reuters, η Clinton συνεχίζει να προηγείται αλλά μόλις με τέσσερις μονάδες διαφορά.

Η υποψήφια των Δημοκρατικών καταγράφει προβάδισμα ανάμεσα στις μειονότητες, τις γυναίκες, τους ανθρώπους με εισόδημα άνω των 75.000 δολαρίων το χρόνο και όσους χαρακτηρίζονται από μετριοπαθείς πολιτικές πεποιθήσεις.

Ο δε Trump εμφανίζεται να προηγείται ανάμεσα στους λευκούς, τους άνδρες, τους συχνά εκκλησιαζόμενους και όσους βρίσκονται κοντά σε ηλικία συνταξιοδότησης. Ένας στους πέντε πιθανούς ψηφοφόρους δηλώνει πως δεν υποστηρίζει κανέναν από τους δύο υποψηφίους για την αμερικανική προεδρία. Περισσότερα, στις 8 Νοεμβρίου.