Μηχανή του Χρόνου: Ο δολοφόνος που πετούσε διαμελισμένα πτώματα στην λεκάνη του σπιτιού του

Από τη  Μηχανή του Χρόνου:

Το 1983 οι ένοικοι μιας πολυκατοικίας του Λονδίνου κάλεσαν ένα συνεργείο για να καθαρίσει τις σωλήνες αποχέτευσης που είχαν φράξει.

Οι υπάλληλοι ήρθαν αντιμέτωποι με ένα αποτρόπαιο θέαμα, καθώς βρήκαν ότι στους σωλήνες είχε κολλήσει μια μάζα ανθρώπινης σάρκας και οργάνων. Αμέσως κάλεσαν την αστυνομία που επιβεβαίωσε τις υποψίες των εργατών και ξεκίνησε να ερευνά τους ενοίκους των διαμερισμάτων.

Ο ντετέκτιβ που ανέλαβε να διαλευκάνει την υπόθεση δεν δυσκολεύτηκε να βρει τον δολοφόνο. Μόλις ο Ντένις Νίλσεν, ένας Σκωτσέζος που έμενε σε ένα από τα διαμερίσματα, του άνοιξε την πόρτα του σπιτιού του, τον έπνιξε μια αποκρουστική μυρωδιά.

Ο ντέτεκτιβ του ανέφερε ότι η αποχέτευση ήταν γεμάτη ανθρώπινα υπολείμματα και ο Νίλσεν απάντησε ψύχραιμα: «Αυτό είναι τρομερό».

Αμέσως τον ρώτησε: «Που είναι το υπόλοιπο σώμα;» και ο Νίλσεν του απάντησε «στην ντουλάπα»! Με αυτό τον τρόπο έγινε η σύλληψη ενός από τους πιο σκληρούς κατά συρροή δολοφόνους της Βρετανίας.

Έγινε γνωστός ως ο «Βρετανός Τζέφρι Ντάμερ», καθώς η δράση του θύμιζε τον Αμερικανό δολοφόνο που κανιβάλιζε τα πτώματα για να καταπολεμήσει την μοναξιά του.

Παιδική ζωή

Τα κίνητρα του Ντένις Νίλσεν έμοιαζαν με εκείνα του Τζέφρι Ντάμερ. Ήταν επίσης ένα μοναχικό άτομο με καταπιεσμένη σεξουαλικότητα, που σκότωνε και έπειτα ασελγούσε στα πτώματα.

Ο Νίλσεν δεν μεγάλωσε σε βίαιο περιβάλλον ούτε στερήθηκε την αγάπη από τους γονείς του.

Γεννήθηκε το 1945 στη Σκωτία. Ο πατέρας του ήταν Νορβηγός στρατιώτης που ερωτεύτηκε τη μητέρα του κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και παντρεύτηκαν στη Σκωτία.

Μαζί απέκτησαν συνολικά τρία παιδιά, τον Όλαβ, τον Ντένις και τη Σύλβια. Το ζευγάρι χώρισε το 1948 και τα παιδιά μεγάλωσαν μαζί με τη μητέρα, τον παππού και τη γιαγιά τους.

Όταν ο Νίλσεν μπήκε στην εφηβεία άρχισε να συνειδητοποιεί ότι του άρεσαν άτομα του ίδιου φύλου. Προσπάθησε να καταπιέσει τις επιθυμίες του και δεν αποκάλυψε σε κανέναν ότι ήταν ομοφυλόφιλος.

Ο πρώτος που το διαπίστωσε ήταν ο αδερφός του όταν τον έπιασε να τον χαϊδεύει, ενώ κοιμόταν.

Από εκείνη τη στιγμή άρχισαν να τον κοροϊδεύουν στο σχολείο, αλλά ο Νίλσεν δεν είχε αποκαλύψει ακόμα τα βίαια ένστικτά του.

Στα δεκατέσσερά του χρόνια έφυγε από το σπίτι του και κατετάγη στο στρατό. Την περίοδο εκείνη απέφευγε να έρχεται σε επαφή με τους υπόλοιπους στρατιώτες και δεν έκανε ποτέ μαζί τους μπάνιο για να μην καταλάβουν ότι ήταν ομοφυλόφιλος.

Οι σεξουαλικές του προτιμήσεις αποκαλύφτηκαν όταν έτυχε ένα βράδυ να μεθύσει παρέα με έναν συνάδελφό του και αποκοιμήθηκαν μαζί.

Όταν ο Νίλσεν ξύπνησε και τον είδε αναίσθητο άρχισε να φαντασιώνεται να ασελγεί πάνω του ενώ θα ήταν ακίνητος και αναίσθητος.

Οι φαντασιώσεις του έγιναν ακόμη πιο έντονες όταν αντίκρισε τον πίνακα, «Η σχεδία της Μέδουσας» του Ζαν Λουί Τεοντόρ Ζερικώ, όπου ένας γέρος κρατάει το σώμα ενός νεαρού άντρα και δίπλα στέκεται ένα διαμελισμένο σώμα.

Η έμπνευση του πίνακα προέρχεται από την πραγματική ιστορία του πληρώματος της φρεγάτας «Μέδουσα», οι οποίοι για να επιβιώσουν στη σχεδία άρχισαν να τρώνε ο ένας τον άλλον.

Την περίοδο που υπηρετούσε ο Νίλσεν στο στρατό ως μάγειρας έμαθε χρήσιμες μεθόδους, τις οποίες θα εφάρμοζε αργότερα για να τεμαχίσει τα θύματά του.

Οι φόνοι του Νίλσεν

Τη δεκαετία του ’70 ο Νίλσεν άρχισε να βγαίνει με μερικούς άντρες και να κάνει περιστασιακούς δεσμούς, οι οποίοι αποδείχτηκαν ιδιαίτερα ψυχοφθόροι για τον ίδιο. Μάλλον αυτός ήταν ο λόγος που ξεκίνησε τη δολοφονική του δράση. Πιθανόν είχε κουραστεί από τους ζώντες συντρόφους του και επέλεξε να πραγματοποιήσει τις αρρωστημένες του φαντασιώσεις.

Από το 1978 έως το 1983 σκότωσε περισσότερους από 12 άντρες. Επέλεγε με προσοχή τα θύματά του, τα οποία ήταν ομοφυλόφιλοι νεαροί άνδρες, τους οποίους συναντούσε σε κάποιο μπαρ ή τυχαία στο δρόμο.

Τις περισσότερες φορές ήταν υπό την επήρεια αλκοόλ γιατί τον βοηθούσε να ξεπερνάει τη συστολή του. Αφού τους γνώριζε και τον εμπιστευόταν τους πρότεινε να τον συνοδεύσουν σπίτι του για περισσότερο ποτό και σεξ.

Το πρώτο του θύμα ήταν ο 14χρονος Στίφεν Χολμς, ο οποίος τον συνόδευσε σπίτι του και κοιμήθηκε μαζί του. Όταν ο Νίλσεν ξύπνησε συνειδητοποίησε ότι δεν ήθελε να τον αφήσει να φύγει. Αφού τον στραγγάλισε, αυνανίστηκε πάνω στο πτώμα. Στη συνέχεια έπλυνε το πτώμα το διαμέλισε και το έβαλε κάτω από το πάτωμα.

Επόμενο θύμα του ήταν ένας Καναδός φοιτητής, τον οποίο είχε πνίξει με ένα καλώδιο τηλεφώνου.

Το τρίτο του θύμα ήταν ένας 16χρονος μαθητής που είχε πάει στο Λονδίνο χωρίς να το γνωρίζουν οι γονείς του. Ο Νίλσεν τον βρήκε να κοιμάται στο δρόμο και του πρότεινε να τον φιλοξενήσει στο σπίτι του.

Την ίδια μέθοδο ακολούθησε και στις επόμενες δολοφονίες. Ο Νίλσεν κρατούσε τα πτώματα για αρκετούς μήνες στο σπίτι του, τα φωτογράφιζε, ασελγούσε πάνω τους και έπειτα τα διαμέλιζε και τα έβαζε κάτω από το πάτωμα.

Ωστόσο, μετά από λίγο καιρό έπρεπε να βρει έναν άλλο τρόπο για να εξαφανίζει τα πτώματα, καθώς η άσχημη μυρωδιά και τα σκουλήκια από την αποσύνθεση των νεκρών είχαν κατακλύσει το σπίτι του.

Πρώτα άρχισε να τα καίει στον κήπο του σπιτιού του, τοποθετώντας ελαστικά αυτοκινήτου στη φωτιά για να μην γίνει αντιληπτή η μυρωδιά της καμμένης σάρκας από τους γείτονες.

Το 1981 μετακόμισε στην Μάσγουελ Χιλ του Λονδίνου, αλλά το νέο του σπίτι δεν είχε κήπο και δεν μπορούσε να καίει τα πτώματα, οπότε βρήκε άλλον τρόπο να τα εξαφανίζει. Αφού τα διαμέλιζε, έβραζε κομμάτια του σώματος και πετούσε τα όργανα στην τουαλέτα.

Την διαδικασία επανέλαβε αρκετές φορές, ώσπου τον Φεβρουάριο του 1983 οι ένοικοι ενημέρωσαν την υπηρεσία αποχέτευσης ότι είχαν φράξει οι σωλήνες.

Ο Νίλσεν παραδέχτηκε τις δολοφονίες του αναφέροντας στους αστυνομικούς: «Είναι μεγάλη ιστορία. Η οποία διαρκεί πολύ και ήθελα από καιρό να τα βγάλω από μέσα μου. Θα σας πω τα πάντα στο αστυνομικό τμήμα».

Συνολικά δολοφόνησε περισσότερους από 12 άντρες και καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη. Ο ίδιος ανέφερε ότι η μέθοδος που χρησιμοποιούσε για να σκοτώσει ήταν η πιο «ανθρώπινη».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ ΣΤΗ  ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ:

Εντυπωσιακά ναυάγια που έγιναν αξιοθέατα. Το πλοίο με τα πανάκριβα δώρα του ισπανού δικτάτορα, το πειρατικό που εγκαταλείφθηκε στην Αμοργό, το μυστικό του φορτηγού που προσάραξε στο Γύθειο. Ιστορίες ναυτικής «τρέλας»

«Η ίδια έθεσε σε κίνδυνο την ασφάλεια και τη ζωή της». Η εξωφρενική δήλωση μιας κυβέρνησης, για τη γυναίκα που δυο άντρες χτύπησαν, βίασαν και παλούκωσαν, μετά το μάθημα σε σχολείο δεύτερης ευκαιρίας