Μηχανή του Χρόνου: Ο Έλληνας ηθοποιός που κέρδισε Όσκαρ Β’ ανδρικού ρόλου και χόρευε με τη Μονρόε
Πώς θυμάται τη Μέριλιν Μονρόε ο Έλληνας χορευτής Γιώργος Τσακίρης που συμμετείχε στην ταινία "Οι άνδρες προτιμούν τις ξανθιές". Είχε κερδίσει Όσκαρ Β' ανδρικού ρόλου το 1961
- 16 Σεπτεμβρίου 2014 16:52
Στην απονομή των Όσκαρ του 1961 το βραβείο Β’ ανδρικού ρόλου, κέρδισε ο Έλληνας ηθοποιός και χορευτής, Γιώργος Τσακίρης, που ερμήνευσε το ρόλο του Μπερνάρντο στην ταινία West Side Story. Ήταν ο πρώτος Έλληνας που κατάφερνε να βραβευτεί με το χρυσό αγαλματίδιο και ο πρώτος ηθοποιός που απέσπασε Όσκαρ για έναν αμιγώς χορευτικό ρόλο. Διάσημοι συνάδελφοι του όπως ο Φρεντ Αστέρ και ο Τζιν Κέλι, που ήταν γνωστοί για τη χορευτική τους δεινότητα στον κινηματογράφο, δεν είχαν καταφέρει να διακριθούν.
Ο Τσακίρης κατάφερε να κερδίσει τους αρκετά πιο δημοφιλείς συνυποψήφιους του, Μοντγκόμερι Κλιφτ, Πίτερ Φολκ, Τζάκι Γκλίσον και Τζορτζ Σκοτ. Tο βραβείο Α’ γυναικείου ρόλου απέσπασε η συμπρωταγωνίστρια του στην ταινία, Ρίτα Μορένο. Όταν ανέβηκε στη σκηνή για να παραλάβει το Όσκαρ, αρκέστηκε σε ένα λακωνικό «Ευχαριστώ, σας ευχαριστώ όλους».
Ο Τσακίρης υποδύθηκε τον αρχηγό μιας συμμορίας με το όνομα, «Καρχαρίες». H ερμηνεία του αλλά και το στιλ του στο χορό γοήτευσαν κοινό και ειδήμονες. Η ενσάρκωση του Μπερνάρντο δεν ήταν η πρώτη επαφή του ηθοποιού με το συγκεκριμένο έργο. Στη θεατρική του εκδοχή, που παρουσιάστηκε στο Γουέστ Εντ του Λονδίνου, ο Τσακίρης συμμετείχε, αλλά ερμηνεύοντας τον ρόλο του Ριφ.
Χορεύοντας στο πλευρό της Μέριλιν
Προτού διακριθεί για την ερμηνεία του στο West Side Story, ο Γιώργος Τσακίρης είχε λάβει μέρος σε αρκετές ταινίες κυρίως σαν χορευτής- μέλος του μπαλέτου. Φυσικά ξεχώριζε πάντα την ταινία, «Οι άνδρες προτιμούν τις ξανθιές» με πρωταγωνίστρια τη Μέριλιν Μονρόε.
Ο Τσακίρης μαζί με άλλους χορευτές, πλαισίωνε την ξανθιά ντίβα στο νούμερο «Diamonds are girl’s best friend». Παρόλο που ο ηθοποιός δεν φαίνεται πολύ στα πλάνα, η συμμετοχή του στο χορευτικό, ήταν μια μοναδική εμπειρία.
Για να γυριστεί το κομμάτι χρειάστηκαν τρεις ημέρες, ενώ το μπαλέτο έκανε πρόβες για περίπου τρεις εβδομάδες. «Η Μέριλιν ήταν πάντα συγκεντρωμένη στη δουλειά της. Ακόμα και όταν κάναμε διάλειμμα εκείνη δεν έφευγε από τη σκηνή για να αποσυρθεί στο καμαρίνι της, αλλά πήγαινε στην αρχική της θέση και περίμενε να αρχίσει ξανά η πρόβα», ανέφερε ο Τσακίρης, που θυμόταν πόσο όμορφη ήταν η Μέριλιν ακόμα και χωρίς μέικ απ.
Ο ηθοποιός τη θαύμαζε τόσο, που όταν αργότερα τη συνάντησε σε ένα πάρτι με τους συντελεστές της ταινίας, έβαλε μια συνάδελφό του να πάει να της ζητήσει ένα φιλί στο μάγουλο. Η ντίβα γύρισε τότε προς το μέρος του νεαρού, τον κοίταξε και είπε: «μα δεν τον ξέρω». Ο Τσακίρης έχασε το φιλί της Μέριλιν, αλλά κέρδισε μια από τις πιο δυνατές αναμνήσεις της ζωής του.
Οι Έλληνες μετανάστες γονείς του
Ο Γιώργος Τσακίρης γεννήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου του 1934 στο Οχάιο των Η.Π.Α. Οι γονείς του Στίβεν Τσακίρης και Ζωή Αναστασιάδου, ήταν Έλληνες μετανάστες με καταγωγή από τη Μικρά Ασία. Μάλιστα, ο ίδιος σε συνέντευξή του τονίζει πως του έλεγαν να προσέχει και να μη λέει ότι οι δικοί του ήταν από την Τουρκία, αλλά από τη Μικρά Ασία.
Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε μεταξύ Οχάιο και Αριζόνα, καθώς η πολυμελής οικογένειά του μετακόμιζε συχνά. Από παιδί γοητευόταν από τις ταινίες και συνήθιζε να πλάθει φανταστικές ιστορίες στο μυαλό του, με πρωταγωνιστή τον εαυτό του. Όταν ήταν έφηβος οι γονείς του αποφάσισαν να εγκατασταθούν μόνιμα στο Λονγκ Μπιτς της Καλιφόρνιας.
Η πρώτη του επαφή με τον χώρο του θεάματος
Τότε έγινε μέλος της εκκλησιαστικής χορωδίας και συμμετείχε μαζί με άλλα παιδιά στην ταινία, “A song of love” με θέμα τη ζωή του συνθέτη Ρόμπερτ Σούμαν. Έτσι, σε ηλικία μόλις 13 ετών έκανε το κινηματογραφικό ντεμπούτο. Παρόλο που υποδύθηκε ένα απλό μέλος της χορωδίας, η επαφή του με το στούντιο και το γύρισμα, τον μάγεψε.
Εκεί είχε την ευκαιρία να δει από κοντά τον Φρανκ Σινάτρα και τη Λιζ Τέιλορ. Ο Τσακίρης ήξερε από τότε ότι του άρεσε το θέατρο και ο κινηματογράφος. Εκείνο όμως που τον έκανε να αποφασίσει να ασχοληθεί επαγγελματικά με το χορό ήταν ένα νούμερο που παρουσίασε σχεδόν κατά τύχη, στο σχολείο.
«Μια συμμαθήτρια μου, η Τζόαν, που χόρευε στις σχολικές παραστάσεις μου ζήτησε να γίνω παρτενέρ της όταν ο μέχρι τότε συνοδός της, κατατάχθηκε στο Ναυτικό. Εγώ δέχτηκα γιατί ήμουν τρελός για εκείνη την κοπέλα. Στην παράσταση, παρόλο που είχα άγχος ξετρελάθηκα με τη σκηνή αλλά και την επαφή με το κοινό. Η Τζοάν μου ανέφερε για πρώτη φορά την Αμερικανική Ακαδημία Χορού».
Τελειώνοντας το σχολείο άρχισε τα μαθήματα στην Ακαδημία. Για να καταφέρει να πληρώσει τα δίδακτρα, δούλευε το πρωί σε μια εταιρεία και το βράδυ έκανε πολύωρες πρόβες. Όταν αποφοίτησε, άρχισε να παίρνει μέρος σε ταινίες σαν χορευτής, μέχρι το 1961 που κατάφερε μετά από οντισιόν να επιλεγεί για το West Side Story.
Μετά τη βράβευσή του με Όσκαρ, πήρε μέρος σε αρκετές ταινίες, κυρίως μιούζικαλ, ενώ την ίδια περίοδο κυκλοφόρησε μερικά τραγούδια που σημείωσαν επιτυχία. Τις επόμενες δεκαετίες εργάστηκε στην τηλεόραση παίρνοντας μέρος στις σειρές, «Wonder Woman”, “Hawai 5-0”, “Dallas”, “Santa Barbara”. Μετά το 1996, οπότε έκανε και την τελευταία του τηλεοπτική εμφάνιση, αποσύρθηκε από τον καλλιτεχνικό χώρο και έκτοτε ασχολείται με τη δημιουργία ασημένιων κοσμημάτων. Οι δημόσιες εμφανίσεις του τα τελευταία χρόνια συζητιούνται έντονα, καθώς ενώ έχει ξεπεράσει το 80ο έτος της ηλικίας του, μοιάζει αρκετά νεότερος κάνοντας πολλούς να αναφέρονται στο «ελληνικό του γονίδιο».
