Μηχανή του Χρόνου : Όταν ο Ίγκι Ποπ παραδέχτηκε ότι τον είχαν διαλύσει τα ναρκωτικά

“Θαυμάζω την Μαντόνα, ντρέπομαι για τους Genesis” 

Ο Ίγκι Ποπ, που η μουσική του έπαιζε ανάμεσα στη σκληρή ροκ και στο πανκ δεν δίσταζε να δηλώσει ότι ήταν θαυμαστής του Φρανκ Σινάτρα και δεν είχε κανένα πρόβλημα με την ντισκόβια τότε Μαντόνα. Προτιμώ περισσότερο την Μαντόνα από κάτι τύπους που κλαίγονται. Χίλιες φορές να την ακούω να τραγουδά «Isla Bonita» πάρα να ακούω τον Τζων Κούγκαρ, μελό – αγρότη, να προσπαθεί να με πείσει για το αίμα που χύνουν οι φάρμερς”, σχολίασε.

Στην ερώτηση της δημοσιογράφου για το πώς ήταν η μουσική κατάσταση εκείνης της εποχής, ο Ίγκι Ποπ είπε ότι υπήρχαν δύο είδη Αμερικής. Εκείνη των παιδιών που έκαναν μια μπάντα και γούσταραν να παίζουν μουσική στους δρόμους, αλλά υπήρχε και η Αμερική των  Genesis για τους οποίους είπε χαρακτηριστικά “πραγματικά ντρέπομαι, είναι πολύ κακοί!”.

Σχολιάζοντας την πολιτική ζωή της Αμερικής , ανέφερε ότι υπήρχε ένας παρόμοιος διχασμός. Εκείνοι που δεν ενδιαφέρονταν για την πολική και εκείνοι που ψήφιζαν έναν πολιτικό με βάση τη καλύτερη διαφήμιση και την μεγαλύτερη προβολή στα μίντια. “Εγώ πάντως δεν έχω ψηφίσει ποτέ”, είπε.

Ο Ίγκι και τα ναρκωτικά

Κυλιόταν γυμνός στη σκηνή, πάνω σε σπασμένα μπουκάλια, λιποθυμούσε, και έκανε ακραία σόου…τα οποία όμως ήταν η ζωή του. Ο Ίγκι Ποπ, μέχρι τα 40, έζησε πιο πολύ μέσα στον εφιάλτη παρά στο όνειρο, καθώς τα ναρκωτικά παραλίγο να του κοστίσουν την καριέρα του. Στην αρχή δοκίμασε τα “μαλακά”, μετά  ακολούθησαν τα σκληρά και ακολούθησε η διάλυση.

Σε συνέντευξη του στο περιοδικό “Κλικ” τον Αύγουστο του 87’, είπε ότι έκανε σνιφ για τελευταία φορά το ‘77 και «έφαγε» λίγο όπιο το 1983. “Ξέρω ότι δεν θα αρέσει σε πολλούς αυτό που θα πω, όμως μπορώ να πω ότι ακόμα και το χασίσι που πάντα αγαπούσα –κάπνιζα μαριχουάνα όταν ήμουν στους Stooges και έγραψα τα καλύτερα τραγούδια μου – μου έκανε αρκετό κακό στη δουλειά και την καριέρα μου” παραδέχτηκε, ο τότε 40χρονος Ίγκι Ποπ, στην συνέντευξη του.

Κατάλαβε ότι η αποτοξίνωση ήταν μονόδρομος, για να συνεχίσει την καριέρα του ως ροκ σταρ. “Όμως δεν λέω ποτέ στον κόσμο «πρόσεχε». Καμιά φορά θα τύχει να καπνίσεις ένα τσιγάρο , να πιεις ένα ποτήρι. Ο κόσμος έχει ανάγκη να το ρίξει έξω καμιά φορά αλλά όχι σε σημείο που να μην μπορεί να κάνει τίποτα άλλο”.

Μετά την απεξάρτηση του από τα ναρκωτικά, υποστήριξε ότι έκανε τα καλύτερα σόου της ζωής του, χωρίς αίμα και ακρότητες! “Άμα καπνίσω τώρα έστω και μια ρουφηξιά πριν βγω στη σκηνή δεν θα μπορέσω να κάνω τίποτα. Ίσως όμως, επειδή έπαιρνα ναρκωτικά από τα τέλη του ΄60 μέχρι σήμερα για 20 χρόνια, να μου χουν κάνει μασάζ στο μυαλό μου, τόσο καιρό ώστε να μην χρειάζομαι άλλο”, είπε γελώντας στη δημοσιογράφο.

Σε ηλικία 40 ετών ο γερόλυκος της ροκ, αποφάσισε να ασχοληθεί με την ηθοποιία. Έπαιξε μικρούς ρόλους στην ταινία  “Sid and Nancy” του Άλεξ Κοξ και στην ταινία “Colour of MONEY” του Μάρτιν Σκοτσέζε. Όπως ο ίδιος εξήγησε, αυτό που τον μάγεψε στην υποκριτική ήταν η δύναμη των λέξεων  και η ερμηνεία των ηθοποιών, που πάνω στην σκηνή εκφράζονταν πολύ διαφορετικά από εκείνον,  χωρίς ενισχυτές, χωρίς δυνατή μουσική και τεχνικούς.

Έτσι αποφάσισε να ασχοληθεί με το θέατρο. Έκανε μαθήματα υποκριτικής στη Νέα Υόρκη, διάβασε θεατρικά έργα συγγραφέων και σκέφτηκε “Θεέ μου τι όμορφος κόσμος!”. Στην συνέντευξή του, είπε ότι κάποια στιγμή θα ήθελε να υποδυθεί ένα μεγάλο ρόλο ή ακόμα και να γράψει ένα θεατρικό έργο.

Συνέντευξη του Ίγκι Ποπ στη Φωτεινή Ζιώγα. «Κλικ», Αυγούστους 1987.