Μηχανή του Χρόνου: To μαρτυρικό τέλος για χιλιάδες Αρμένισες που τις παλούκωσαν οι Τούρκοι

Από τη Μηχανή του Χρόνου:

Η 24η Απριλίου του 1915 θεωρείται η ημερομηνία που ξεκίνησε η γενοκτονία Αρμενίων. Η αρχή έγινε στην Κωνσταντινούπολη με τη σύλληψη περίπου 300 ατόμων που ανήκαν στην ηγεσία της αρμένικης κοινότητας. Ακολούθησαν συνεχείς συλλήψεις, δολοφονίες, βασανισμοί και εκτοπισμοί Αρμενίων. Ο ακριβής αριθμός των νεκρών δεν έχει προσδιοριστεί, καθώς υπάρχει διαφωνία στις καταγραφές. Οι Τούρκοι, που δεν δέχονται τη λέξη «γενοκτονία», κάνουν λόγο για 600-800 χιλιάδες, ενώ οι Αρμένιοι και δυτικές πηγές αναφέρουν πως οι νεκροί έφτασαν στο 1,5 εκατομμύριο.

Το σίγουρο είναι πως αφανίστηκε συστηματικά μεγάλο ποσοστό του αρμενικού λαού. Οι οθωμανικές αρχές πέτυχαν τον στόχο τους ο οποίος ήταν να εκμηδενίσουν έναν χριστιανικό λαό που ζούσε στη χώρα τους επί πολλούς αιώνες. Οι Οθωμανοί δικαιολόγησαν τις πράξεις τους, ισχυριζόμενοι ότι τιμωρούσαν τη συμμαχία των Αρμενίων με τους Ρώσους.

Η μαρτυρία που έγινε ταινία

Παρόλο που οι Τούρκοι, δεν αναγνωρίζουν τη γενοκτονία των Αρμενίων, οι μαρτυρίες όσων επέζησαν, συγκλονίζουν. Μία από αυτές έγινε βιβλίο και στη συνέχεια ταινία, που αν και προβλήθηκε για πρώτη φορά το 1919, σοκάρει ακόμα.

Η Ορόρα (ή Αουρόρα) Μαρντιγκανιάν (Aurora Mardiganian) ήταν η αυτόπτης μάρτυρας που διηγήθηκε όσα εκτυλίχθηκαν μπροστά στα μάτια της και όσα έζησε όταν τη συνέλαβαν οι Τούρκοι. Η κοπέλα ήταν τότε 14 ετών και η εύπορη οικογένειά της ζούσε στο Χαρπούτ, δολοφονήθηκε. Μόνο αυτή επέζησε. Συνελήφθη και μαζί με άλλες κρατούμενες εξαναγκάστηκαν σε πεζοπορία περίπου 1.400 μιλιών, μέχρι να φτάσουν στα σκλαβοπάζαρα για να την πουλήσουν σε κάποιο χαρέμι. Η Ορόρα κατάφερε να αποδράσει και διέφυγε στην Τιφλίδα, μετά στην Αγία Πετρούπολη, στο Όσλο και μετά από μια συγκλονιστική περιπέτεια κατέληξε στη Νέα Υόρκη. Εκεί γνωρίστηκε με ένα νεαρό σεναριογράφο, ο οποίος τη βοήθησε να καταγράψει όσα έζησε και η διήγησή της έγινε σενάριο ταινίας….

Τα γυρίσματα έγιναν τα το 1918-19 στην Καλιφόρνια και η Ορόρα έπαιξε στην ταινία, ενσαρκώνοντας τον εαυτό της. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων χτύπησε στον αστράγαλο, με αποτέλεσμα να την κουβαλάνε στα χέρια, προκειμένου να γυρίσει τις υπόλοιπες σκηνές. Όπως δημοσίευσαν οι New York Times, στο πρώτο μέρος της ταινίας φαίνεται πώς ήταν η Αρμενία πριν από τη γενοκτονία και πώς έγινε μετά. Η ταινία σήμερα δεν σώζεται ολόκληρη, αλλά μόνο ένα μέρος της.

Η σοκαριστική σκηνή με τις σταυρωμένες γυναίκες

Μια από τις πιο σοκαριστικες σκηνές δείχνει τις γυναίκες των Αρμενίων γυμνές και καρφωμένες πάνω σε σταυρούς. Ήταν η τιμωρία τους επειδή δεν αλλαξοπίστησαν και αρνήθηκαν να πάνε στα χαρέμια. Η σκηνή ήταν ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της βιαιότητας των Οθωμανών, ωστόσο, όπως ανακάλυψε η ίδια η Ορόρα, δεν ήταν 100% αληθινή. Δυστυχώς για τις γυναίκες, η πραγματικότητα ήταν ακόμα πιο σκληρή.

Όπως ανέφερε η κοπέλα, ο τρόπος με τον οποίο συνήθιζαν οι Οθωμανοί να σκοτώνουν δεν ήταν η σταύρωση, αλλά το παλούκωμα, η τοποθέτηση μυτερών ξύλινων πασσάλων μέσα στον κόλπο των γυναικών (ανασκολοπισμός), αφού πρώτα τις βίαζαν. Πρόσφατα μια φωτογραφία με σταυρωμένες γυναίκες ήρθε στη δημοσιότητα με την παρατήρηση ότι προέρχεται από τα αρχεία του Βατικανού. Η φωτογραφία είναι από αμερικάνικη ταινία του 1919 με τίτλο Auction of souls. Η πραγματικότητα, σχολιάζουν οι ιστορικοί, ήταν χειρότερη. Χιλιάδες Αρμένισες βρήκαν τραγικό θάνατο στα χέρια των Οθωμανών.

Δείτε απόσπασμα από την ταινία Auction of Souls:

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ ΣΤΗ ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ:

Οι μοιραίες μελιτζάνες στο τηγάνι μιας νοικοκυράς που έκαψαν το 1/3 της Θεσσαλονίκης και άφησαν 70 χιλ. άστεγους. Που βρισκόταν το σπίτι της και γιατί αθωώθηκε

Η «πύλη του Ήλιου» και η «πύλη της Σελήνης». Ήταν ημερολόγια για τις κινήσεις των άστρων ή όπως θέλει ο μύθος, πύλες για μια άλλη διάσταση;