Μηχανή του Χρόνου: Ζωή στην άγρια φύση. Έμενε στο ‘Magic bus’ της Αλάσκας και η ζωή του έγινε ταινία από τον Σον Πεν
Ο νεαρός Αμερικανός που εγκατέλειψε την πλούσια οικογένειά του για να ζήσει στην άγρια φύση. Πέθανε από ασιτία ή δηλητηριάστηκε κατά λάθος;
- 04 Μαρτίου 2016 07:09
Από τη Μηχανή του Χρόνου:
Αύγουστος 1992. Στη φωτογραφία εικονίζεται ο 24χρονος Κρις Μακάντλες. Είναι ένας Αμερικανός απόφοιτος Πανεπιστημίου, που ακολούθησε έναν ιδιαίτερο τρόπο ζωής στην άγρια φύση, όπου και βρήκε πρόωρο θάνατο. Η φωτογραφία τραβήχτηκε από τον ίδιο κοντά στο Εθνικό πάρκο Ντενάλι της Αλάσκα, το καλοκαίρι του 1992.
Ο Μακάντλες είχε κατασκηνώσει στην περιοχή για πέντε μήνες και κρατούσε στο χέρι του το ημερολόγιο του. Ένα μήνα αργότερα στις 6 Σεπτεμβρίου 1992, ένας κυνηγός τον εντόπισε νεκρό σε ένα εγκαταλελειμμένο λεωφορείο.
Ο Μακάντλες γεννήθηκε την 1η Φεβρουαρίου του 1968 στη Βιρτζίνια. Η οικογένειά του ήταν ευκατάστατη και ήταν άριστος μαθητής. Μεγαλώνοντας έγινε ένας έξυπνος και χαρισματικός νέος, αλλά δεν επιθυμούσε να ακολουθήσει μια επαγγελματική καριέρα ούτε να ζήσει στην πόλη. Το 1990, όταν τελείωσε το πανεπιστήμιο, είπε στους γονείς του ότι το καλοκαίρι θα έφευγε. Ήταν οι τελευταίες μέρες που έζησε με την οικογένειά του. Πήρε το αυτοκίνητό του και ξεκίνησε τη μεγάλη περιπέτεια. Απαρνήθηκε τα χρήματα και το αστικό περιβάλλον για να ζήσει μόνος του στη φύση. Με το ψευδώνυμο Αλεξάντερ Σούπερτραμπ ταξίδεψε σε όλη την αμερικάνικη ύπαιθρο. Όπου έβρισκε έκανε περιστασιακές δουλειές και γνώρισε καινούργιους φίλους. Έφθασε στη λίμνη της Νεβάδας στο Μεξικό, έκανε καγιάκ στον ποταμό Κολοράντο και άρχισε να ανακαλύπτει την πραγματική χαρά της ζωής, όπως είχε γράψει στο ημερολόγιό του.
Η Αλάσκα έμελλε να είναι ο τελευταίος του προορισμός. Στις 28 Απριλίου 1992 πέρασε το «μονοπάτι του πανικού» και κατευθύνθηκε στην άγρια φύση. Τα μοναδικά του εφόδια ήταν περίπου πέντε κιλά ρύζι, ένα τουφέκι και μερικά βιβλία των αγαπημένων του συγγραφέων. Ένα εγκαταλελειμμένο λεωφορείο έγινε η προσωρινή του κατοικία. Οι πληροφορίες για την περίοδο που βρισκόταν στην Αλάσκα προέρχονται από τις φωτογραφίες και τα προσωπικά του σημειώματα.
Την εκατοστή μέρα παραμονής του στα βουνά της Αλάσκας, οι συνθήκες άρχισαν να γίνονται δύσκολες. Το φαγητό πλέον ήταν δυσεύρετο και όπως είχε γράψει στο ημερολόγιό του, ο θάνατος άρχισε να τον απειλεί. Έπειτα από τρεις μήνες στην άγρια φύση είχε έρθει ο καιρός να επιστρέψει στον πολιτισμό. Ωστόσο, το ταξίδι της επιστροφής ματαιώθηκε όταν έφτασε στον ποταμό Τεκλανίκα. Η στάθμη του νερού είχε ανέβει και δεν μπορούσε να τον διασχίσει. Δεν είχε πυξίδα και ήταν αρκετά αδύναμος για να περπατήσει. Επέστρεψε στο λεωφορείο. Απελπισμένος έγραψε ένα μήνυμα σε μια σχισμένη σελίδα από ένα μυθιστόρημα του Νικολάι Γκόγκολ. “Προσοχή. Πιθανοί επισκέπτες. ΣΟΣ. Χρειάζομαι τη βοήθειά σας. Είμαι εγκλωβισμένος και αδύναμος να πεζοπορήσω. Είμαι ολομόναχος. Δεν είναι αστείο. Για όνομα του θεού σας παρακαλώ σώστε με. Είμαι έξω για μούρα και θα επιστρέψω το απόγευμα. Σας ευχαριστώ, Κρις Μακάντλες. Αύγουστος?” Τα επόμενα ιδιόχειρα σημειώματα ήταν μόνο γραμμές. Στις 6 Σεπτεμβρίου 1992 το σώμα του Μακάντλες βρέθηκε από έναν κυνηγό μέσα σε έναν υπνόσακο σε κατάσταση αποσύνθεσης. Είχαν περάσει 19 ημέρες από το θάνατο του. Τα ερωτήματα ήταν πολλά και οι απαντήσεις δύσκολες.
Ήταν απροετοίμαστος ή άτυχος; Πολλοί υποστήριξαν ότι ο Μακάντλες πέθανε γιατί είχε άγνοια κινδύνου και δεν ήταν κατάλληλα προετοιμασμένος για να επιβιώσει στην άγρια φύση. Το ιατρικό ανακοινωθέν έγραφε ως αιτία θανάτου την ασιτία. Ο δημοσιογράφος Τζο Κρακάουκερ στο βιβλίο του «Into the wild», υποστήριξε ότι καθηλώθηκε στο λεωφορείο, επειδή δηλητηριάστηκε κατά λάθος από ένα βότανο που ονομάζεται άγρια πατάτα. Η σύντομη ζωή του Μακάντλες συγκίνησε πολύ κόσμο και αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για καποιους νέους που ακολούθησαν το παράδειγμά του και έζησαν για μικρά χρονικά διαστήματα στη φύση, μακριά από τον πολιτισμό. Το λεωφορείο που άφησε την τελευταία του πνοή ονομάστηκε Magic Bus και αποτελεί τουριστικό αξιοθέατο της Αλάσκας! Στο τελευταίο του σημείωμα έγραψε:»Είχα μια ευτυχισμένη ζωή και ευχαριστώ τον Κύριο. Αντίο και ο θεός μαζί μας.» Η ζωή του έγινε βιβλίο από τον Τζο Κρακάουερ και ταινία το 2007 από τον Σον Πεν, με τίτλο «Into the wild”.
