Κάθε εποχή έχει το ποτό της και κάθε ποτό την ιστορία του

Το κείμενο αυτό είναι μέρος του project “Panteio Day”. Φοιτητές του Ad&PR Lab του Παντείου Πανεπιστημίου Αθηνών βρέθηκαν μία ημέρα στο Σπίτι της 24MEDIA και εκεί πήραν brief από 8 αγαπημένα brand για να δημιουργήσουν native content.

Από τον Χάρη Ζαρμπαλά

Ας πιάσουμε την ιστορία μερικά χρόνια πριν… 1942 και ο Humphrey Bogart και η ”Casablanca” επισημοποιούν το μπράντυ ως το ποτό του μοναχικού άντρα στο bar, φιγούρα που θα αλλάξει μια για πάντα τον τρόπο που πίνουν οι άντρες. Ο σκηνοθέτης Michael Curtiz και οι συνεργάτες του καταφέρνουν να χτίσουν μοναδικά ένα μυστήριο γύρω από το «καμένο κρασί» (η λέξη brandy προέρχεται από την ολλανδική λέξη brandewijn, η οποία σημαίνει «καμένο κρασί») συνδυάζοντας τη γεύση του με καταδικασμένους έρωτες και ανεκπλήρωτα πάθη. Παράλληλα τοποθετούν στα χέρια της Ingrid σαμπάνια, ποτό που θα συνοδεύει τις femme fatale για πολλές δεκαετίες που έρχονται.

Μερικά χρόνια αργότερα, 1962, θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου για την βότκα και το βερμούτ δια χειρός Sean Connery , του πιο επικίνδυνου άντρα της Βρετανίας, στην ταινία ”Dr No”. Το Martini θα ταυτιστεί με τις περιπέτειες του James bond, την γοητεία, την ευρηματικότητα και την ακαταμάχητη σαγήνη. Αποτέλεσε διαχρονικά έναν τρόπο διαφυγής από την καθημερινότητα. Ο καθένας πλέον μπορούσε, έστω και για λίγο, να φλερτάρει μέσα από το φανταχτερό κουστούμι του πράκτορα 007.

Η δεκαετία του 70 φέρνει στα μπαρ ένα νέο συνδυασμό ποτών, άγνωστο μέχρι τότε. Σκοτσέζικο ουίσκι μαζί με Amaretto σερβίρονται με πάγο σε χαμηλό ποτήρι και δημιουργούν τον «Νονό» (Godfather cocktail). Το όνομα του πανίσχυρο, φέρει μνήμες από τη Σικελία και μια οικογένεια που θα συνέδεε μια για πάντα το όνομα της με τους μαφιόζους της μεγάλης οθόνης. Αποτέλεσε το αγαπημένο ποτό του Marlon Brando και μιας ολόκληρης γενιάς.

Ανάμεσα στον Ε.Τ, το Thrillerτου Michael Jackson και τους Simpsons η δεκαετία του ’80 ήταν γεμάτη από ορόσημα στον τομέα της ψυχαγωγίας που όμως δεν έφταναν για να μεταβάλουν τις «αλκοολικές συνήθειες» των καταναλωτών. Παγιωμένες στην προηγούμενη δεκαετία θα χρειαστεί το ταρακούνημα του Tom Cruise στην ταινία του 1988 ”Cocktail” για να σημάνει την έναρξη μιας νέας εποχής στα αλκοολούχα ποτά. Αναρίθμητοι συνδυασμοί, νέοι ήχοι, μοναδικές γεύσεις, αρώματα που σε ταξιδεύουν και χαμογελαστοί bartenders σβήνουν τα neon φωτά των 80s και ανοίγουν τον δρόμο στην βραδινή διασκέδαση των 90s.

Εκεί, το ”Sex and the City” (1998) με την πιο φημισμένη γυναικεία παρέα της μικρής οθόνης περνάει τη γυναικεία φύση από το μικροσκόπιο. Sex, έρωτες, καριέρες, shopping παρουσιάζονται από μια οπτική πρωτόγνωρη για την εποχή και τα μέχρι τότε κοινωνικά στερεότυπα. Η σειρά χρειαζόταν ένα χαρακτηριστικό ποτό που θα συνδύαζε τη θηλυκότητα με την εκρηκτικότητα, κάτι δυνατό και παράλληλα δροσιστικό, κάτι που θα εκθείαζε τον κοσμοπολίτικο χαρακτήρα της σύγχρονης γυναίκας. Πάγος, vodka, triple sec, lime και χυμός cranberry δημιουργούν το Cosmopolitan, το αγαπημένο κοκτέιλ της πρωταγωνίστριας Sarah Jessica Parker. Δύο χρόνια νωρίτερα το 1996 το κοκτέιλ είχε ήδη κάνει αισθητή την παρουσία του στη νυχτερινή ζωή της Νέας Υόρκης όταν ο Dale DeGroff (Νεοϋορκέζος μπάρμαν, γνωστός και ως King of cocktails) σέρβιρε τη δικιά του συνταγή στη Madonna στο Rainbow Rooms του Μανχάταν, φλέγοντας μια φλούδα από πορτοκάλι στο ποτό της.

Tο ρολόι του αιώνα μας χτυπάει μεσάνυχτα και η νέα χιλιετία δημιουργεί την ανάγκη να επαναπροσδιοριστούν ορισμένες σταθερές σε έναν συνεχώς εξελισσόμενο κόσμο. Ο σύγχρονος άνθρωπος έχει κάπου αρχίσει να κοπώνεται από την υπερβάλλουσα ανάπτυξη της τεχνολογίας και τις ραγδαίες κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις και στρέφεται στο παρελθόν του για λύσεις. Βρισκόμαστε άλλωστε αισίως στο έτος 2000, όλα όσα έχουν προηγηθεί φαντάζουν αρκετά μακρινά, η μόδα κύκλους κάνει και το μόνο που μένει είναι να βρει τρόπο να εκμεταλλευτεί την νοσταλγία των προηγούμενων γενεών καθώς και την συνεχώς αυξανομένη περιέργεια των millennials.

Κάπως έτσι δημιουργείτε το Mad Men (2007), μια σειρά με κοστούμια των 60s μεταποιημένα για τους μοντέρνους καιρούς. Μέσα από τη ζωή των διαφημιστών στη Νέα Υόρκη των μεγάλων απαιτήσεων η σειρά εμβαθύνει στην αναζήτηση ταυτότητας και κατεύθυνσης, στο πώς είναι να αλλάζεις (ή να μην ξέρεις πώς να αλλάξεις) μαζί με όλα όσα σε περιβάλλουν. Αναμενόμενη επιλογή ποτού για τον πρωταγωνιστή το ουίσκι, όμως αυτή τη φορά όχι συνοδευόμενο από την ηρωική γοητεία των προηγούμενων γενεών, αλλά με την σκιά της υπαρξιακής ανασφάλειας. Το “Mad Men” ξεγυμνώνει τον Ντον ως πρότυπο αρσενικής κυριαρχίας στην γέννηση του φεμινισμού και τον αφήνει να κρατά μόνο το ουίσκι του. Τα τελευταία χρόνια η τάση της περιπλοκότητας επέστρεψε στη βραδινή ζωή με τα κοκτέιλ να διανύουν την δεύτερη νιότη τους. Η επανάληψη όμως δεν φέρνει ρήξη με το παρελθόν ούτε καινοτομεί το μέλλον, η επανάληψη διατηρεί μια ουδετερότητα, την αμηχανία μιας γενιάς που προσπαθεί να επαναπροσδιορίσει την σχέση της με καθετί. Το ζητούμενο δεν είναι η ολοκληρωτική αμφισβήτηση των γεύσεων του παρελθόντος αλλά η δημιουργική αποδόμηση τους, πρέπει να φτάσει κανείς στις ρίζες και από εκεί να αναρριχηθεί ξανά. Η τέχνη του κοκτέιλ θα γινόταν πολύ πιο ενδιαφέρουσα αν ο καθένας έφτανε σε σημείο να αναγνωρίζει τα ιδιαίτερα συστατικά που το αποτελούν, τους αφανείς ήρωες όλων εκείνων των νυχτερινών εξόδων και των παραθαλάσσιων διακοπών.

Το λικέρ για παράδειγμα σε συνοδεύει αθόρυβα όλη σου τη ζωή. Aπό τα χειρότερα νεανικά μεθύσια σου με Jagermeister μέχρι τα ελληνικά αρώματα που σκάνε στη μύτη κάθε φορά που πλησιάζεις το κοκτέιλ σου, δημιούργημα των Roots. Δεν χρειάζεσαι κανέναν χολιγουντιανό ήρωα να στο προτείνει, δεν χρειάζεται να πάρεις την επιβεβαίωση κανενός. Με το λικέρ είσαι σκηνοθέτης, παραγωγός, πρωταγωνιστής και σεναριογράφος του ίδιου σου του έργου, είτε αυτό είναι ένα μικρό επεισόδιο σε ένα μπαρ είτε μια ολόκληρη ταινία των αναμνήσεων σου.

Αναζήτησε τα Roots, σε περίπτωση που το μπαρ που επισκέφτηκες δεν τα έχει σημαίνει πως ήρθε η ώρα να αναβαθμίσεις τα στέκια σου, καληνύχτισε τους ευγενικά και συνέχισε μέχρι να βρεις τη μοντέρνα συσκευασία με τα λογότυπα που μεταμορφώνονται για κάθε λικέρ της σειράς. Ρόμβος για τη Μαστίχα αναδεικνύοντας την κρυσταλλική δομή που έχει το μαστίχι, στρογγυλό για την Τεντούρα συμβολίζοντας την διατομή της κανέλλας, εξάγωνο για το ρακόμελο απεικονίζοντας την κερήθρα του μελιού και σταυρός για το Herb Spirit υποδεικνύοντας το θεραπευτικό, σχεδόν ‘μοναστηριακό’ χαρακτήρα του. Οι ελληνικές γεύσεις δεν πρέπει να σε φοβίζουν αλλά να σε γεμίζουν υπερηφάνεια, αποτελούν τον συνδετικό κρίκο της παράδοσης με τη νεωτερικότητα, το χθες με το σήμερα. Το παρελθόν αναβιώνει στο ποτήρι σου, δοκίμασε το.

Τα εναπομείναντα δυο χρόνια αυτής της δεκαετίας μπορεί να είναι καθοριστικά για την διαμόρφωση του χαρακτήρα που της λείπει, οι καλύτεροι αγώνες άλλωστε κερδίζονται λίγο πριν τη λήξη.

Δείτε όλα τα κείμενα της ενέργειας στην σελίδα http://panteio-day.24media.gr/.