Κάθε μέρα ένα τρανς άτομο δολοφονείται στον πλανήτη

Η Διεθνής Ημέρα Τρανς Μνήμης είναι η ημέρα που έχει επιλεγεί παγκοσμίως για την μνήμη και την απόδοση τιμής σε όλα τα τρανς και φυλοδιαφορετικά άτομα σε όλο τον κόσμο που υπήρξαν θύματα του ρατσιστικού μίσους, άτομα που δολοφονήθηκαν για την ταυτότητα του φύλου τους, με άλλα λόγια επειδή επέλεξαν να ζουν ελεύθερα.

Με αφορμή την 20η Νοεμβρίου, Διεθνή Ημέρα Τρανς Μνήμης, η Άννα Απέργη, Διευθύντρια/Υπεύθυνη Ενδυνάμωσης Τρανς και ΛΟΑΤΚΙ Προσώπων στο Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών και εργαζόμενη στην PRAKSIS μιλά στο News 24/7 για την σημαντικότητα της ημέρας αυτής, για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν καθημερινά τα μέλη της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, για τον ρατσισμό που υφίστανται, αλλά και για τα προβλήματα διαβίωσης των εργαζομένων στο σεξ εν μέσω πανδημίας.

ΤΟ ΣΥΔ αποτελεί ένα ασφαλές περιβάλλον για κάθε τρανς πρόσωπο

Το Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών (ΣΥΔ) “γεννήθηκε” πριν από 11 χρόνια, με στόχο την προάσπιση και διεκδίκηση των δικαιωμάτων των τρανς, φυλοδιαφορετικών, ίντερσεξ, και γενικότερα των ΛΟΑΤΚΙ προσώπων, καθώς και προσώπων που εργάζονται στο σεξ, την καταπολέμηση του ρατσισμού και των διακρίσεων με βάση την ταυτότητα, την έκφραση και τα χαρακτηριστικά φύλου και του σεξουαλικού προσανατολισμού, καθώς και για την προώθηση της ίσης μεταχείρισης με σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια, την ενδυνάμωση και στήριξη της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, αλλά και για την ευαισθητοποίηση και αφύπνιση της ελληνικής κοινωνίας.

Δραστηριοποιούμαστε κυρίως σε δύο άξονες. Στον πολιτικό τομέα, για τις διεκδικήσεις ίσων δικαιωμάτων και ελευθεριών μέσω αλλαγών και τροποποιήσεων στη νομοθεσία, και στην ενδυνάμωση, υποστήριξη και αλληλεγγύη των τρανς και γενικότερα των ΛΟΑΤΚΙ προσώπων, στον τομέα των καθημερινών τους προβλημάτων. Και αυτό είναι ακριβώς αυτό που μας κάνει να νιώθουμε στο ΣΥΔ ως οικογένεια. Οικογένεια σημαίνει προστασία, αλληλοκατανόηση, ομαδικότητα, ασφάλεια. Αυτό ακριβώς λοιπόν κάναμε. Δημιουργήσαμε ένα ασφαλές περιβάλλον όπου κάθε τρανς πρόσωπο μπορεί να εκφράζεται και να αλληλοεπιδρά ελεύθερα, πάντα με γνώμονα τις αρχές της αυθεντικής επικοινωνίας και της αλληλοϋποστήριξης.

Οι κυριότερες δράσεις που τρέχουν αυτό το διάστημα είναι: η ψυχολογική συμβουλευτική – υποστήριξη προς τρανς και γενικότερα τα ΛΟΑΤΚΙ πρόσωπα, δράσεις που αφορούν τρανς παιδιά και εφήβους, καθώς και γονείς τρανς παιδιών. Οι συνεδρίες ψυχολογικής υποστήριξης, λόγω της πανδημίας, πλέον δεν γίνονται δια ζώσης, αλλά μέσω τηλεδιάσκεψης ή και τηλεφωνικά όταν κάποιο πρόσωπο δεν έχει πρόσβαση στο διαδίκτυο.

Επίσης, πραγματοποιούμε μία έρευνα με γενικό τίτλο “Οι ΛΟΑΤΚΙ+ πρόσφυγες στην Ελλάδα: Η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας και πέρα από αυτήν”, που ως στόχο έχει την αύξηση της ευαισθητοποίησης σχετικά με τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν οι ΛΟΑΤΚΙ πρόσφυγες, στις διαδικασίες καθορισμού του καθεστώτος προστασίας, καθώς και η αύξηση της δέσμευσης όσον αφορά τις βέλτιστες πρακτικές για την καλύτερη αντιμετώπιση των κενών και των προκλήσεων που αντιμετωπίζουν τα άτομα αυτά, στις διαδικασίες καθορισμού του καθεστώτος προστασίας.

Παράλληλα τρέχει ένα project σε συνεργασία με την ILGA-Europe το “(In)Visible Ενίσχυση της συνηγορίας για τα δικαιώματα των τρανς εργαζόμενων στο σεξ, καταπολέμηση των διακρίσεων και ενδυνάμωση”, το οποίο εντάσσεται στο πλαίσιο της πανευρωπαϊκής δράσης “NoOneLeftBehind”, που σαν στόχο έχει να αποτελέσει ένα βασικό εργαλείο για τα τρανς πρόσωπα που εργάζονται στο σεξ, όπου μέσω αυτού θα ενημερώνονται για τα δικαιώματα τους τις ισχύουσες νομοθετικές διατάξεις αλλά και τις καλές πρακτικές που ισχύουν στη χώρα μας πάνω στα δικαιώματά τους με στόχο την ενημέρωση και ενδυνάμωσή τους ώστε να νιώσουν πως δεν είναι απροστάτευτα από διακρίσεις, αποκλεισμούς, μισαλλοδοξία και ρατσιστική βία, αλλά και να είναι έτοιμα ώστε να διεκδικήσουν την άμεση και πλήρη ενεργοποίηση των δικαιωμάτων τους.

Τέλος, να σου πω ότι συνεχίζεται η δράση “HelpAtHome” (Βοήθεια στο Σπίτι), που είχαμε ξεκινήσει με τον ερχομό του COVID-19 στη χώρα μας. Στο πλαίσιο αυτής της δραστηριότητας πραγματοποιούνται: δωρεάν διανομή τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης, διανομή μαγειρευτών μερίδων φαγητού σε τρανς και ΛΟΑΤΚΙ άστεγα άτομα ή άτομα που δεν έχουν πλέον ηλεκτροδότηση.

Ακόμη, παρέχεται οργανωμένη και συστηματική φροντίδα σε ηλικιωμένα τρανς και ΛΟΑΤΚΙ πρόσωπα και άτομα με αναπηρίες όπως, φροντίδα του νοικοκυριού, συντροφιά, μικροαγορές, πληρωμή λογαριασμών, βοήθεια στην ατομική υγιεινή και άλλες υπηρεσίες που κρίνονται αναγκαίες και τέλος συνοδεία τρανς και ΛΟΑΤΚΙ προσώπων σε νοσοκομεία, κλινικές, γιατρούς, δημόσιες υπηρεσίες και όπου αλλού χρειαστεί ή κριθεί απαραίτητο.

Σήμερα τιμούμε τους τρανς συνανθρώπους μας που δολοφονήθηκαν λόγω του παράλογου μίσους

Η Διεθνής Ημέρα Τρανς Μνήμης, είναι μία ημέρα που διεθνώς σε πάρα πολλές πόλεις σε όλο τον πλανήτη, είναι αφιερωμένη για να τιμήσουμε τα θύματα εγκλημάτων μίσους που δολοφονήθηκαν για έναν και μόνο λόγο, γιατί ήταν τρανς.

Φέτος, θα ήθελα να σου πω ότι κλείνουμε 21 χρόνια από τότε που έγινε η πρώτη Πορεία Μνήμης, η οποία είχε πραγματοποιηθεί με αφορμή τη δολοφονία μίας τρανς γυναίκας, της Rita Hester στη Βοστόνη των ΗΠΑ στις 20 Νοεμβρίου του 1999.

Έκτοτε, σε πολλές πόλεις ανά τον κόσμο πραγματοποιούνται εκδηλώσεις αφιερωμένες στην ημέρα αυτή. Στη χώρα μας, από το 2010 το ΣΥΔ διοργανώνει ημερίδες και πορείες τόσο στην Αθήνα όσο και στη Θεσσαλονίκη με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα Τρανς Μνήμης.

Φέτος, δυστυχώς η πανδημία του COVID-19 και τα έκτακτα μέτρα προστασίας λόγω της ραγδαίας αύξησης τόσο των κρουσμάτων, όσο και των ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους στην άνιση αυτή μάχη με τον κορονοϊό, δεν μας επέτρεψαν να διοργανώσουμε την προγραμματισμένη όπως κάθε χρόνο εκδήλωση αλλά και την πορεία. Θα τιμήσουμε τους τρανς συνανθρώπους μας που δολοφονήθηκαν λόγω του παράλογου μίσους, με δράσεις μέσα από τα social media με ότι μέσα διαθέτουμε.

Όμως η ημέρα αυτή, έχει και δύο ακόμη στόχους. Την αφύπνιση της ευρύτερης κοινωνίας για τα πολλαπλά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα τρανς πρόσωπα στην καθημερινότητα τους, αλλά και να ενδυναμώσουμε ακόμη περισσότερο την κοινότητα μας, να ευαισθητοποιηθούμε και να δράσουμε, ώστε να καταπολεμήσουμε τις διακρίσεις, τη μισαλλοδοξία, τους αποκλεισμούς και την βία, αλλά και κάθε τι που ξυπνά ρατσιστικά ένστικτα.

Η σημερινή ημέρα που είναι η σημαντικότερη ημέρα για την τρανς κοινότητα, μαζί με τη Διεθνή Ημέρα Τρανς Ορατότητας (31 Μαρτίου), είναι λοιπόν και μία αφορμή για να ανοίξουμε συζητήσεις που αφορούν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Τα ανθρώπινα δικαιώματα που μας αφορούν όλες και όλους και που πρέπει να ψάχνουμε και να βρίσκουμε αφορμές να μιλάμε για αυτά όσο το δυνατόν περισσότερο γίνεται, γιατί τίποτε δεν θα πρέπει να θεωρούμε αυτονόητο.

Στα 350 τα τρανς άτομα που δολοφονήθηκαν φέτος

Φέτος δυστυχώς ο απολογισμός είναι πολύ βαρύς. Στο Παγκόσμιο Παρατηρητήριο Δολοφονιών Τρανς Προσώπων, έχουν καταγραφεί συνολικά 430 θάνατοι εκ των οποίων οι 350 αφορούν δολοφονίες τρανς προσώπων.

Αυτό που πρέπει να επισημάνουμε εδώ είναι ότι ο αριθμός αυτός δεν αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα, αλλά είναι μόνο ενδεικτικός, καθώς σε πολλές χώρες του κόσμου οι τρανς άνθρωποι δεν αναγνωρίζονται με την πραγματική τους ταυτότητα, δηλαδή ως τρανς, σε κάποιες χώρες δεν υπάρχουν καν καταγραφές, ενώ σε άλλες δεν καταγράφονται τα εγκλήματα, ως εγκλήματα μίσους που έχουν ως κίνητρο την ταυτότητα φύλου του θύματος.

Το πιο αποκρουστικό δε, είναι το γεγονός ότι τα εγκλήματα, γίνονται ολοένα και πιο βίαια. 115 θύματα δολοφονήθηκαν δια πυροβολισμού, 68 τα μαχαίρωσαν, 25 δια ξυλοδαρμού, 15 τρανς πρόσωπα θανατώθηκαν δια βασανισμού, 8 στραγγαλίστηκαν, 6 τρανς συνανθρώπους μας τους έκαψαν ζωντανούς και 4 δολοφονήθηκαν δια πετροβολισμού.

Στην πλειοψηφία τους τα θύματα ήταν είτε τρανς γυναίκες, είτε τρανς πρόσωπα με θηλυκή έκφραση φύλου, σε ποσοστό μάλιστα 98%. Το 62% των δολοφονιών, αφορούν τρανς γυναίκες εργαζόμενες στο σεξ, το 38% των δολοφονιών έγιναν σε δημόσιο χώρο, ενώ το 22% στις οικίες των θυμάτων, το 50% ήταν τρανς πρόσφυγες ή μετανάστες, Τέλος να αναφέρουμε ότι ο μέσος όρος της ηλικίας των θυμάτων ήταν τα 31 έτη, ενώ το μικρότερο θύμα ήταν μόλις 15 ετών.

Από τα παραπάνω στατιστικά στοιχεία βλέπουμε ότι τα περισσότερα θύματα έχουν πολλαπλά στιγματισμένες ταυτότητες και είναι τα πιο αδύναμα μέλη της τρανς κοινότητας, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι το τέρας του ρατσισμού δεν παραμονεύει για όλες και όλους μας και ότι κάνει εξαιρέσεις.

Τα θύματα στην Ελλάδα δυστυχώς δεν καταγγέλλουν την τρανσφοβία

Στην χώρα μας, σύμφωνα με στοιχεία που έχουμε από το Δίκτυο Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας, όπου το ΣΥΔ είναι μέλος, την χρονιά που μας πέρασε από τα 102 περιστατικά και 104 καταγεγραμμένα θύματα όπως αναλύεται και στην Έκθεση του Δικτύου, τα 44 αφορούσαν ΛΟΑΤΚΙ πρόσωπα, εκ των οποίων τα 25 αφορούσαν την ταυτότητα φύλου των θυμάτων, δηλαδή τρανς πρόσωπα. Και εδώ επίσης, το μεγαλύτερο ποσοστό των θυμάτων αφορούσε τρανς γυναίκες.

Ένα σημείο που θα ήθελα εδώ αν μου επιτρέπεις να τονίσω, είναι ότι τα περισσότερα από τα θύματα δεν θέλουν να προβούν σε καταγγελίες στις αστυνομικές αρχές. Γιατί; Γιατί, δεν νιώθουν ασφάλεια. Και ξέρεις αυτό είναι και δική μας ευθύνη. Από την μία εμείς πρέπει να ενδυναμώσουμε τα θύματα ώστε να νιώθουν περισσότερη ασφάλεια και σιγουριά, να νιώσουν ότι υπάρχουν στο πλευρό τους άνθρωποι που νοιάζονται, από την άλλη αυτό ξέρεις είναι και ένα καμπανάκι για την Πολιτεία. Ότι θα πρέπει δηλαδή να δημιουργηθούν μηχανισμοί όπου το θύμα θα προστατεύεται από όλες τις πλευρές και απόψεις.

Επίσης, πρέπει να αναφέρουμε ότι στην on-line πλατφόρμα καταγραφής περιστατικών ρατσιστικής βίας του ΣΥΔ το “Κατάγγειλέ το“, καταγράφουμε συχνά περιστατικά παραβιάσεων της ιδιωτικότητας και βίαιων επιθέσεων κατά τρανς και ΛΟΑΤΙ προσώπων, ενώ το τελευταίο χρονικό διάστημα από τον Αύγουστο και έπειτα έχουν παρουσιάσει μεγάλη αύξηση οι επιθέσεις κατά τρανς γυναικών εργαζόμενων στο σεξ.

Έχουμε καταγράψει περιστατικό τρανς γυναίκας εργαζόμενης στο σεξ, που ενώ βρισκόταν σε εξωτερικό χώρο, σταμάτησαν μπροστά της μία παρέα τριών ανδρών οι οποίοι επέβαιναν σε αυτοκίνητο και της πέταξαν αυγά, χλευάζοντας τη.

Επίσης, ένα άλλο περιστατικό στο οποίο τρανς γυναίκα πρόσφυγας εργαζόμενη στο σεξ, που δέχτηκε επίθεση από δύο άνδρες ηλικίας περίπου 35 ετών, όπου όταν της πρότειναν να βρεθούν σεξουαλικά και οι τρεις μαζί και αυτή αρνήθηκε, άρχισαν να την βρίζουν χυδαία, να την χλευάζουν ενώ ο ένας εκ των δύο προσπάθησε με τη βία να την βάλει μέσα στο αυτοκίνητο. Όταν η τρανς γυναίκα άρχισε να φωνάζει καλώντας βοήθεια, οι άνδρες τράπηκαν σε φυγή.

Στις 29 Οκτωβρίου συγκεκριμένα, τρανς γυναίκες εργαζόμενες στο σεξ, δέχτηκαν επίθεση την ώρα της εργασίας τους από παρέα περίπου δέκα νεαρών ανδρών, οι οποίοι τις χλεύαζαν πετώντας προς το μέρος τους δυναμιτάκια, νεράντζια και πέτρες.

Επιπλέον, πριν λίγες ημέρες είχαμε και το περιστατικό εγκληματικής επίθεσης με μαχαίρι κατά τρανς γυναίκας εργαζόμενης στο σεξ στη Θεσσαλονίκη, από άγνωστο άνδρα, το οποίο διερευνάται απ’ το Τμήμα Αντιμετώπισης Ρατσιστικής Βίας της Θεσσαλονίκης.

Η τρανς κοινότητα βιώνει ακραίες συνθήκες φτώχειας

Εδώ και ένα χρόνο, ολόκληρη η ανθρωπότητα βρίσκεται αντιμέτωπη με μία πρωτόγνωρη αλλά και πολυεπίπεδη θα λέγαμε κρίση. Από τον Μάρτιο που μας πέρασε όλοι οι συνάνθρωποι μας στη χώρα μας, βιώνουν τον φόβο του σήμερα αλλά και μία αβεβαιότητα για την ημέρα που τους ξημερώνει.

Η υγειονομική αυτή κρίση, ήταν αναπόφευκτο να εξελιχθεί πολύ γρήγορα και σε μία οικονομική αλλά και πολιτιστική κρίση, που επηρεάζει αρνητικά τις πιο ευάλωτες κοινωνικές ομάδες. Τα ΛΟΑΤΚΙ και ιδιαίτερα τα τρανς πρόσωπα στην Ελλάδα ανέκαθεν αντιμετώπιζαν και συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν ένα ευρύ φάσμα στερεοτύπων, προκαταλήψεων, παρενοχλήσεων, διακρίσεων και βίας, καθώς και περιορισμένη πρόσβαση στην εργασία, στην κοινωνική πρόνοια, στην ασφάλιση, στην υγειονομική περίθαλψη και στην εκπαίδευση, εκτός από την ευρεία ρητορική μίσους και τη βία που αντιμετωπίζουν τόσο στην ιδιωτική και όσο και στη δημόσια σφαίρα.

Οι ακραίες συνθήκες φτώχειας και στέγασης είναι ιδιαίτερα υψηλές στην τρανς κοινότητα (30%) και τα εγκλήματα μίσους κατά των τρανς ανθρώπων ανέρχονται στο 20% των συνολικών καταγεγραμμένων περιστατικών. Όντας η πιο ευάλωτη ομάδα ανθρώπων, οι τρανς άνθρωποι και ιδιαίτερα οι τρανς γυναίκες που εργάζονται στο σεξ, οι τρανς άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας, οι τρανς και γενικότερα οι ΛΟΑΤΚΙ πρόσφυγες, είναι ακόμη πιο ευάλωτα απέναντι στην πανδημία του COVID- 19.

Οι ανάγκες από τον Μάρτιο και μετά, δυστυχώς όχι μόνο έχουν αυξηθεί αλλά πλέον έχουν γίνει τεράστιες και ιδιαίτερα οι ανάγκες των πιο ευάλωτων προσώπων της κοινότητας μας. Πλέον πάρα πολλά τρανς πρόσωπα ζουν στα όρια της φτώχιας και της εξαθλίωσης, αν όχι κάτω από αυτά, μην μπορώντας να καλύψουν βασικές ανάγκες διαβίωσης τους, όπως την κάλυψη του ενοικίου τους ή λογαριασμών κοινής ωφέλειας, να μην μπορούν όσο μπαίνουμε στο χειμώνα να έχουν την αναγκαία θέρμανση στο σπίτι τους, να μην μπορούν να καλύψουν ακόμη και την σίτιση τους.

Όπως αντιλαμβάνεσαι όλη αυτή η κατάσταση μας έκανε από την αρχή της πανδημίας στη χώρα μας, στο ΣΥΔ όχι μόνο να αυξήσουμε τις δράσεις μας αλλά να πατήσουμε στην κυριολεξία γκάζι, ώστε να μπορέσουμε να στηρίξουμε και να ενδυναμώσουμε τα μέλη της κοινότητας μας.

Κατά το πρώτο lockdown έπειτα από συνεννόηση που είχαμε με τον Δήμο Αθηναίων καταφέραμε να εξασφαλίσουμε τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης σε εβδομαδιαία βάση για τρανς και ΛΟΑΤΙ πρόσωπα. Παράλληλα σε συνεργασία με το Ίδρυμα Μποδοσάκη και την Τράπεζα Τροφίμων κατέστη δυνατόν να εξασφαλίσουν από τον Απρίλιο μέχρι και τον Σεπτέμβριο τρόφιμα για 25 τρανς πρόσωπα, ενώ σε συνεργασία με την οργάνωση ΔΕΣΜΟΣ και τα σουπερμάρκετ Σκλαβενίτης καταφέραμε να εξασφαλίσουμε μια πολύ μεγάλη ποσότητα τροφίμων που δόθηκαν στα πιο ευάλωτα μέλη της κοινότητας μας.

Επίσης, μέλη της Ομάδας Αλληλεγγύης του ΣΥΔ, μαγειρεύουν φαγητό το οποίο διανέμεται σε ατομικές μερίδες, σε εβδομαδιαία βάση προς τρανς και γενικότερα ΛΟΑΤΚΙ πρόσωπα, που δεν έχουν πρόσβαση σε μαγειρεμένο φαγητό, είτε για λόγους αστεγίας, είτε λόγω έλλειψης πόρων, είτε λόγω διακοπής της ηλεκτροδότησης, είτε για άλλους σοβαρούς κοινωνικοοικονομικούς λόγους.

Όμως δεν σταματήσαμε εκεί. Σε συνεργασία με το Συμβούλιο της Ευρώπης, το Τμήμα Σεξουαλικού Προσανατολισμού του ΣτΕ, καθώς και την AIDS Healthcare Foundation (AHF), καταφέραμε να καλύψουμε μέρος του ενοικίου, λογαριασμών ΔΕΚΟ και έξοδα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης σε πάνω από πενήντα (50) τρανς πρόσωπα που βρίσκονται σε ανάγκη.

Παράλληλα, όταν ανακοινώθηκε το μέτρο του ελέγχου κυκλοφορίας, καταθέσαμε επιστολή στον υφυπουργό ΠΡΟΠΟ κύριο Οικονόμου, αναφορικά με την ταυτοποίηση των τρανς προσώπων λόγω των περιοριστικών μέτρων ελέγχου κυκλοφορίας. Στην επιστολή μας αυτή είχε ανταποκριθεί θετικά όπου με έγγραφο του προς τον Αρχηγό της Ελληνικής Αστυνομίας σημείωνε ότι οι έλεγχοι πρέπει να γίνονται δίχως προβλήματα και με σεβασμό στην προσωπικότητα των τρανς προσώπων. Κάτι παρόμοιο έγινε και αυτή τη φορά στο δεύτερο lockdown. Μετά από συνεννόηση που είχαμε με τον Γενικό Γραμματέα Αλληλεγγύης κύριο Γιώργο Σταμάτη, ήδη έχει σταλεί προς όλες τις αστυνομικές αρχές σύσταση, ώστε κατά τους ελέγχους, να δεικνύεται ιδιαίτερη προσοχή και οι έλεγχοι να γίνονται με σεβασμό στην προσωπικότητα των τρανς προσώπων που δεν έχουν ακόμη προλάβει να προχωρήσουν σε μεταβολή των στοιχείων τους.

Τέλος, να σου αναφέρω ότι ήδη βρισκόμαστε σε επαφές με φορείς και οργανώσεις, για να στηρίξουμε και πάλι όσο καλύτερα γίνετε τα πιο ευάλωτα μέλη της κοινότητας μας. Αλλά για αυτό ακόμη δεν μπορώ να πω κάτι περισσότερο.

Τα εργαζόμενα στο σεξ άτομα δεν μπορούν να επιβιώσουν

Τόσο και στο πρώτο lockdown της Άνοιξης που μας πέρασε, όσο και τώρα είδαμε ότι η Κυβέρνηση στήριξε (άλλους πολύ περισσότερο, άλλους λιγότερο), εργαζόμενες και εργαζόμενους που τα επαγγέλματα τους πληγήκαν από την απέλαση της πανδημίας. Τι συμβαίνει όμως με τα πρόσωπα που εργάζονται στο σεξ. Ας ξεκινήσουμε με αυτό που λέμε πάντα, ότι η εργασία στο σεξ είναι εργασία και σαφώς έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται. Λόγω όμως του περιοριστικού νομικού πλαισίου στη χώρα μας που ισχύει για την εργασία στο σεξ, για πολλά απ’ τα πρόσωπα που εργάζονται στο σεξ δεν αναγνωρίζεται ως νόμιμη η εργασία τους.

Για τα πρόσωπα που εργάζονται σε κλειστούς χώρους (οίκους ανοχής ή στούντιο), ένα μέρος τους (πάντως όχι η πλειοψηφία) αναγνωρίζεται και πληρούν τις προϋποθέσεις του νόμου, αναγνωρίζεται η νομιμότητα της εργασίας τους. Συνεπώς αυτά τα πρόσωπα, τυπικά, πληρούν τις προϋποθέσεις για να λάβουν αυτό το έκτακτο επίδομα, όχι όμως στο σύνολό τους, γιατί ακόμη και για τα πρόσωπα που εργάζονται σε κλειστούς χώρους, υπάρχουν αρκετά που δεν αναγνωρίζεται ως νόμιμη η εργασία τους και ο λόγος πάλι είναι το περιοριστικό πλαίσιο της νομοθεσίας.

Επιπλέον, υπάρχουν τα πρόσωπα που εργάζονται σε ανοικτούς χώρους ή με άλλον τρόπο, και σε αυτή την κατηγορία ανήκουν και οι περισσότερες τρανς γυναίκες που λόγω των αποκλεισμών που βιώνουν στον χώρο της εργασίας, εργάζονται στο σεξ προκειμένου να μπορέσουν να επιβιώσουν. Αυτά λοιπόν τα πρόσωπα δεν έχουν δικαίωμα να πάρουν αυτό το επίδομα. Και φυσικά να σου πω ότι αυτά αποτελούν την πλειοψηφία.

Διεθνείς Οργανισμοί για τα δικαιώματα των εργαζόμενων στο σεξ, όπως η ICRSE (Διεθνής Επιτροπή για τα Δικαιώματα των Εργαζομένων στο σεξ στην Ευρώπη) έχουν πάρει εξ αρχής θέση επί του θέματος, καλώντας τις Κυβερνήσεις να ενεργήσουν ώστε να εξασφαλίσουν κοινωνική προστασία για τις εργαζόμενες και εργαζόμενους στο σεξ, λόγω της πανδημίας.

Το “κανείς δεν θα μείνει απροστάτευτος” που είπε ο Κ. Μητσοτάκης μετά την ανακοίνωση του νέου lockdown, ηχεί στα αυτιά μου ως ένα ανέκδοτο

Το ΣΥΔ είχε εκδώσει δελτίο τύπου με το οποίο καλούσε την Κυβέρνηση να λάβει την αναγκαία πρόνοια για την οικονομική στήριξη των προσώπων που εργάζονται στο σεξ, που όπως όλοι οι συνάνθρωποί μας, εν μέσω της εξάπλωσης του COVID-19 βρίσκονται σε αδυναμία να υποστηρίξουν την καθημερινή διαβίωσή τους. Μάλιστα προτείναμε και συγκεκριμένο τρόπο που θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί μέσω κατάρτισης «ειδικής πλατφόρμας αλληλεγγύης για ευάλωτες ομάδες» που εκεί θα μπορούσαν να συμπεριληφθούν και άλλες ευάλωτες ομάδες πληθυσμού πέραν των εργαζόμενων στο σεξ. Το αποτέλεσμα; Καμία μα καμία ανταπόκριση.

Πριν δύο ημέρες έμαθα ότι μία φίλη τρανς άφησε το σπίτι που έμενε γιατί δεν μπορούσε πλέον να ανταπεξέλθει οικονομικά στις υποχρεώσεις της και συγκατοικεί πλέον με μία άλλη κοπέλα. Επίσης, μία άλλη τρανς κοπέλα εργαζόμενη στο σεξ, την απειλεί ο σπιτονοικοκύρης της με έξωση διότι δεν μπορεί να καλύψει τα ενοίκια. Πολλές τρανς επικοινωνούν στο σωματείο λέγοντας ότι είναι στα πρόθυρα να μείνουν χωρίς ρεύμα, ενώ είναι πάρα πολλές πλέον που έχουν ανάγκη από τρόφιμα.

Η φράση του Πρωθυπουργού “Κανείς δεν θα μείνει απροστάτευτος” που είπε στο μήνυμα του λίγο μετά από την ανακοίνωση του νέου lockdown, ηχεί ακόμη στα αυτιά μου ως ένα ανέκδοτο. Με τη μόνη διαφορά πως με αυτό το ανέκδοτο δεν μπορώ να γελάσω, γιατί κάθε φορά που χτυπάει το τηλέφωνο στο σωματείο, ακούω φωνές απόγνωσης τρανς γυναικών που εργάζονται στο σεξ.

Γίνονται κάποια βήματα προόδου, αλλά έχουμε “δρόμο” ακόμη

Σίγουρα και κανείς και καμία δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι βρισκόμαστε στην ίδια θέση που βρισκόμασταν πριν 10-15 χρόνια. Βήματα προόδου σίγουρα έχουν γίνει, όχι όμως σε τέτοιο βαθμό ώστε να μπορούμε να μιλάμε σήμερα για πλήρη κατοχύρωση των ΛΟΑΤΚΙ δικαιωμάτων.

Σε ότι αφορά τα τρανς δικαιώματα, υπάρχει μεν η νομοθεσία της νομικής αναγνώρισης της ταυτότητας φύλου, ο νόμος 4491/2017, όμως τα «κενά» που εντοπίζονται σε αυτή είναι πολλά με αποτέλεσμα να βρίσκεται πολύ μακριά από τα Ευρωπαϊκά πρότυπα. Πρώτα απ’ όλα η διαδικασία είναι δικαστική. Αυτό σημαίνει αυτόματα ότι είναι χρονοβόρα και επιπλέον κοστίζει πάρα πολλά για έναν τρανς άνθρωπο, οπότε δεν είναι και προσβάσιμη. Επιπλέον αξίζει να σημειωθεί πως από το νόμο εξαιρούνται τα έγγαμα τρανς πρόσωπα, δεν μεταβάλλεται η ληξιαρχική πράξη γέννησης πιθανού τέκνου, υπάρχει ηλικιακό όριο, ενώ δεν συμπεριλαμβάνονται ρητά στον νόμο τα μη-δυαδικά (non-binary), αλλά και τα ίντερσεξ πρόσωπα, καθώς επίσης και οι τρανς πρόσφυγες, μετανάστες και αιτούντες διεθνούς προστασίας.

Επιπλέον η νομοθεσία απαγόρευσης των διακρίσεων καλύπτει μόνο τον χώρο της εργασίας, δεν συμπεριλαμβάνει την παροχή υπηρεσιών και αγαθών, την υγεία, την εκπαίδευση και τη στέγαση, ενώ η νομοθεσία για την προστασία από τη ρητορική μίσους λόγω του περιοριστικού της πλαισίου, παραμένει να είναι ελλιπής, με αποτέλεσμα ο ρατσιστικός λόγος να παραμένει ατιμώρητος. Επίσης, στη νομοθέτηση της επέκτασης της αναδοχής ανεξαρτήτως του φύλου των μερών που έχουν τελέσει σύμφωνο συμβίωσης, δεν επεκτάθηκαν τα δικαιώματα από κοινού επιμέλειας υπαρχόντων τέκνων, δεν επεκτάθηκε το δικαίωμα στην παιδοθεσία, καθώς και το δικαίωμα στο γάμο.

Διαβάστε τις Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο, με την αξιοπιστία και την εγκυρότητα του News247.gr.