Αδιανόητο: Κούρδος πολιτικός πρόσφυγας στην Ελλάδα παραμένει άταφος τρεις ημέρες
Ο Σινάν Μελέκ πέθανε πριν από τρεις ημέρες αλλά το σώμα του παραμένει ακόμη άταφο! Η προσφυγική μοίρα είναι σκληρή ακόμη και στο θάνατο.
- 13 Μαρτίου 2020 06:26
Και όμως, στην Ελλάδα του 2020 ένας πολιτικός πρόσφυγας δεν μπορεί ούτε καν να ταφεί. Η ιστορία του Σινάν Μελέκ, δυστυχώς, το αποδεικνύει.
Ο Μελέκ άφησε την τελευταία του πνοή την προηγούμενη Τρίτη στην Ανάβυσσο στην παράγκα στην οποία έμενε τα τελευταία 35 χρόνια.
Εξαιτίας του γεγονοτός ότι στην Ελλάδα δεν έχει συγγενείς ούτε εξ αίματος ούτε εξ αγχιστείας άρχισε μία μεγάλη περιπέτεια για το που θα ταφεί το σώμα του 60χρονου, χωρίς επιτυχία μέχρι στιγμής.
Γνωστοί του άνθρωποι, Κούρδοι που διαμένουν στην Αθήνα, επικοινώνησαν αρχικά με την τουρκική πρεσβεία η οποία φυσικά αρνήθηκε να καλύψει τα έξοδα της ταφής. Ακόμα και νεκρός ο Μελέκ παραμένει για τους Τούρκους ένας Κούρδος “τρομοκράτης”.
Ο Δήμος Σαρωνικού στον οποίο ανήκει διοικητικά η Ανάβυσσος δεν δέχθηκε να γίνει η ταφή στο δημοτικό νεκροταφείο επειδή ακριβώς ο Μελέκ ήταν πολιτικός πρόσφυγας και γιατί “δεν υπάρχει χώρος”. Υποσχέθηκαν όμως ότι θα δώσουν 300 ευρώ.
Προσπάθειες που έγιναν στο Δήμο Βύρωνα επίσης δεν ευοδώθηκαν. Ως ορίζει νόμος ο Δήμος ζήτησε 400 ευρώ για να “φιλοξενήσει” στο νεκροταφείο του άνθρωπο που δεν ήταν δημότης του (αυτό το ποσό ίσως καλύψει ο Δήμος Σαρωνικού).
Μ’ αυτά και μ’ αυτά η σορός του άτυχου άνδρα παραμένει στο ψυγείο και στα αζήτητα.
Ο 60χρονος πολιτικός πρόσφυγας από το Κουρδιστάν (από το Ντιγιάρμπακιρ συγκεκριμένα) ήρθε κυνηγημένος στην Ελλάδα πριν 35 χρόνια έχοντας υποστεί…τόνους βασανιστηρίων από τις τουρκικές αρχές. Γλίτωσε από του χάρου τα δόντια στην Τουρκία και στην Ελλάδα έζησε ήσυχα, χωρίς να ενοχλήσει ποτέ κανέναν αλλά πάντα μόνος, χωρίς ούτε έναν άνθρωπο δικό του δίπλα του.
Συμπατριώτης του που τον ήξερε καλά έλεγε την Πέμπτη ότι “αισθάνομαι ανήμπορος που δεν μπορώ να κάνω κάτι. Ο Σινάν δεν είχε ποτέ μεγάλες προσδοκίες από τη ζωή. Ηθελε μόνο την ελευθερία του και τη φύση. Αισθανόταν ελεύθερα εκεί. Δεν κρατούσε ποτέ τίποτα για τον εαυτό του. Ολα τα μοιραζόταν με τα αδέσποτα της περιοχής που φρόντιζε”.
Εχει χαθεί πια έστω και μία σταγόνα ανθρωπιάς; Αν όχι, οι αρμόδιοι έχουν την ευκαιρία να το αποδείξουν. Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, τους οποίους συχνά-πυκνά επικαλούμαστε, θεωρούσαν τρομερή προσβολή να παραμένει κάποιος άταφος…