Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος: Μαρτυρία από τη δολοφονία – Έβρισαν, σκότωσαν και έφυγαν ατάραχοι

“Αισθανόμουν ότι ζω κάτι, που δεν πρόκειται να αλλάξει. Κάτι που θα κουβαλάω για πάντα”

Το απόγευμα του Σαββάτου 6 Δεκεμβρίου 2008 ψιχάλιζε. Ο Πέτρος*, μαθητής τότε της τρίτης Λυκείου, βγήκε από το σπίτι του, μετά από ακόμη μία ημέρα προετοιμασίας για τις πανελλήνιες εξετάσεις, προκειμένου να συναντήσει για λίγο τους φίλους του, πριν πάει στο πάρτι συμμαθήτριάς του που γιόρταζε.

Του Αγίου Νικολάου, το 2008, λίγο μετά τις εννιά το βράδυ, μία παρέα πέντε παιδιών κάθεται σε ένα πεζούλι επί της οδού Μεσολογγίου, στα Εξάρχεια. Είναι η παρέα του Πέτρου.  Συνολικά 5 άτομα. Τριγύρω τους άλλα δύο τρία, ισάριθμα λίγο-πολύ πηγαδάκια, όλα από παιδιά ηλικίας 15 έως 17 ετών.  Οι ψιχάλες έχουν σταματήσει.

“Ήταν ένα ήσυχο βράδυ. Ήταν νωρίς και δεν είχε ακόμη κόσμο. Ήμασταν εκεί γύρω στα 15 άτομα σε χωριστές παρέες, κυρίως μαθητές. Η περιοχή έχει φροντιστήρια, οπότε, μετά το μάθημα, πολλοί μαθητές μαζευόμασταν εκεί για να τα πούμε, ή για κανένα σάντουιτς”, θυμάται ο Πέτρος, μιλώντας στο News 24/7. “Μία από αυτές τις παρέες, ήταν του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Ήταν εκεί με τον φίλο του, τον Νίκο και ένα ακόμη παιδί”.

Ο Πέτρος είχε γνωρίσει τον Αλέξανδρο μέσω φίλων από το σχολείο: “Ξέρεις πώς είναι, παρέες σχολείου ή από φροντιστήρια, οι διευρυμένοι κύκλοι της περιόδου αυτής”.  Εκείνο το βράδυ ειδώθηκαν, χαιρετήθηκαν και συνέχισαν, ο καθένας με την παρέα του. Επί της Μεσολογγίου ο Πέτρος, στη διασταύρωση της με την Τζαβέλα ο Αλέξανδρος.

“Το περιστατικό θεωρείται λήξαν”

“Εκεί που καθόμαστε, αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχει μία ένταση στη διασταύρωση της Μεσολογγίου με την Τζαβέλα, προς την Ζωοοδόχου Πηγής. Ακούμε φωνές και μπινελίκια και σηκωνόμαστε να δούμε τι γίνεται”.

Πλησιάζοντας, είδαν ένα περιπολικό να έχει σταματήσει και δύο αστυνομικούς-τον Επαμεινώνδα Κορκονέα και τον Βασίλη Σαραλιώτη, όπως θα μάθαιναν αργότερα- να έχουν κατέβει από αυτό και να διαπληκτίζονται λεκτικά με κάποια από τα παιδιά που βρίσκονταν εκεί. Μεταξύ αυτών και η παρέα του Αλέξανδρου.

“Έχουμε ένα περιπολικό, το οποίο περνάει. Για κάποιο λόγο σταματάει, ενώ δεν γίνεται τίποτα”. Μία βομβίδα κρότου λάμψης, που ένας από τους αστυνομικούς εκτόξευσε από το ύψος της διασταύρωσης της Ζωοδόχου Πηγής με την Τζαβέλα -όπου ήταν σταματημένο το το περιπολικό- προς το μέρος τους, σκάει μερικά μέτρα μπροστά τους. “Πετάνε την κρότου λάμψης, μπαίνουν στο περιπολικό και  φεύγουν προς τα πάνω, στην Ναυαρίνου. Το περιστατικό θεωρείται λήξαν”.

Με τους αστυνομικούς να έχουν φύγει προς την Τρικούπη και θεωρώντας ότι το περιστατικό έληξε, οι παρέες επιστρέφουν στις αρχικές τους θέσεις, μην μπορώντας καν να διανοηθούν αυτό που θα ακολουθούσε.

“… για καλό δεν ήρθαν”

Πέντε λεπτά αργότερα, ακούγονται ξανά φωνές από το ίδιο σημείο. Ο Πέτρος και η παρέα του σηκώνονται προκειμένου να πλησιάσουν για να δουν τι συμβαίνει. Ακούν ότι οι δύο αστυνομικοί έχουν αφήσει το περιπολικό και έχουν επιστρέψει, αυτή τη φορά πεζή. “Εγώ εκεί κατάλαβα… Κάπως την ψιλιάστηκα ότι, εκεί… για καλό δεν ήρθανε”.

Νέος διαπληκτισμός. Η στάση των αστυνομικών ιδιαίτερα προκλητική. “Θυμάμαι να φωνάζουν ‘ελάτε εδώ ρε μου..ά να σας γαμή…με, έλα να σου δείξω εγώ και άλλα τέτοια”.

Τότε ο Αλέξανδρος με τους δύο φίλους του κινήθηκαν προς το μέρος τους. “Τους πέταξαν ένα πλαστικό μπουκάλι νερό, ενώ είχαν καλύψει περίπου την μισή απόσταση από την Ζωοδόχου Πηγής. Και κάπου εκεί, πυροβολισμοί”.

“Άκουσα δύο ‘μπαμ’ και είδα τον Αλέξανδρο να πέφτει”

Ο Πέτρος δεν είδε τον Κορκονέα να τραβάει το όπλο του. “Άκουσα δύο ‘μπαμ’ και είδα τον Αλέξανδρο να πέφτει. Στην αρχή δεν πίστευα ότι είχε πέσει πυροβολισμός. Νόμιζα ότι είναι κρότου-λάμψης, αεροβόλο, πλαστική σφαίρα… Δεν το χωρούσε το μυαλό μου ότι έβγαλε κανονικό όπλο και πυροβόλησε. Ήταν ο ορισμός του αναίτιου”.

Και, όμως, το “αναίτιο” είχε συμβεί. Ο αστυνομικός σήκωσε το όπλο του και σημάδεψε προς το μέρος του Αλέξανδρου και των φίλων του. Ακούστηκαν δύο πυροβολισμοί και ο 15χρονος έπεσε στο έδαφος.  Άμεσα, ίσως ενστικτωδώς, τον έπιασαν και τον τράβηξαν προς τα πίσω. “Όπως βλέπεις στις ταινίες, τον πιάσανε από τις μασχάλες και τον πήγαν στην διασταύρωση της Μεσολογγίου με Τζαβέλα”.

Εκεί έμελλε να αφήσει την τελευταία του πνοή ο 15χρονος Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος, χτυπημένος από την σφαίρα του ειδικού φρουρού, Επαμεινώνδα Κορκονέα.

Ο Πέτρος και οι φίλοι του πλησίασαν στο σημείο. Από εκεί πρόλαβαν να δουν τον Κορκονέα με τον Σαραλιώτη, να ανηφορίζουν την Ναυαρίνου, δείχνοντας να αδιαφορούν για όσα είχαν συμβεί.  Όπως θα κατέθετε αργότερα ο Κορκονέας, καθώς απομακρυνόταν από τον τόπο του εγκλήματος, σκεφτόταν την ΕΔΕ που επρόκειτο να ακολουθήσει εξαιτίας της χρήσης του υπηρεσιακού του όπλου.

“Είδα τους δύο αστυνομικούς να φεύγουν ατάραχοι. Είμαι σίγουρος ότι είχαν αντιληφθεί πως υπήρχε άτομο που είχε χτυπηθεί. Και το είδανε και ακούγανε τις φωνές μας”.

Στην γωνία της Μεσολογγίου με την Τζαβέλα, οι παρέες δεν αράζουν όπως έκαναν λίγα λεπτά νωρίτερα. Βρίσκονται πάνω στην διασταύρωση, στο σημείο όπου οι φίλοι του Αλέξη έχουν φέρει τον χτυπημένο φίλο τους. “Κάποιος σήκωσε την μπλούζα του Αλέξη και είδαμε την τρύπα στο στήθος και το αίμα να τρέχει”.  Στην θέα του αίματος, ένας λιποθύμησε. Άλλοι άρχισαν να φωνάζουν. Ένας γιατρός, από κοντινή καφετέρια έσπευσε στο σημείο. Κάποιος κάλεσε ασθενοφόρο. “Δεν ξέρω πόσο έκανε να φτάσει. Εκείνη την ώρα μου φάνηκε ότι άργησε”.

Όταν έφτασε το ασθενοφόρο, ο Αλέξανδρος ήταν ήδη νεκρός. Έχασε την ζωή του σχεδόν ακαριαία, όταν η σφαίρα από το υπηρεσιακό όπλο του Κορκονέα “διαπέρασε την καρδιά του και καρφώθηκε στον 10ο θωρακικό σπόνδυλο”, όπως ανέφερε το ιατροδικαστικό πόρισμα. 

Δεκέμβρης

“Η συνέχεια, λίγο πολύ έχει καταγραφεί σε βίντεο.  Υπήρχε οργή. Ένιωθα ότι ζω κάτι, του οποίου αντιλαμβανόμουν την σοβαρότητα. Ότι ζω κάτι, που δεν πρόκειται να αλλάξει και θα το κουβαλάω για πάντα”. Και όλα τα συναισθήματα που μπορεί να βιώσει ένα παιδί 17 χρονών. Θυμό στην αρχή. Όταν συνειδητοποιείς τι συνέβη, είναι οργή. Μίσος δεν θα έλεγα. Δεν μου αρέσει το μίσος”.

Το ασθενοφόρο που μετέφερε τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο έφυγε. Πολλά όμως από τα παιδιά που στις 6 Δεκεμβρίου 2008 ήταν μαζεμένα από νωρίς στην διασταύρωση των οδών Μεσολογγίου και Τζαβέλα παρέμειναν εκεί. Οι πρώτοι κάδοι πήραν φωτιά, τα πρώτα οδοφράγματα στήθηκαν.  Ο Δεκέμβρης άρχιζε.

*Τα πραγματικά στοιχεία του “Πέτρου” βρίσκονται στην διάθεση του News 24/7