Θύματα βιασμών: Κι όμως, η επαναθυματοποίησή τους στο δικαστήριο μπορεί να αποφεύγεται

Ο βαθμός προσαρμογής της ελληνικής Δικαιοσύνης στα διεθνή ισχύοντα σχετικά με την προστασία θυμάτων σε υποθέσεις βιασμών, σωματεμπορίας και οικογενειακής βίας είναι δυστυχώς πάρα πολύ χαμηλός ακόμα και εν έτει 2022.

Η πλειοψηφία των Ελλήνων δικαστών παραμένουν προσκολλημένοι σε ότι προβλέπει η εγχώρια νομοθεσία και – προσώρας τουλάχιστον – δείχνουν ότι δεν επιθυμούν να πάρουν χειροπιαστά μέτρα, τα οποία θα προστατεύουν στην πράξη τα θύματα από την ισχυρή πιθανότητα επαναθυματοποίησής τους κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας.

Τρανό παράδειγμα τις τελευταίες ημέρες η δίκη για την υπόθεση σωματεμπορίας και ενδοοικογενειακής βίας στην Ηλιούπολη, κατά την οποία η πρώτη παθούσα οδηγήθηκε στο δικαστήριο για να καταθέσει επί συνολικά οκτώ ώρες σε δύο διαφορετικές ημερολογιακές ημέρες.

Το αποτέλεσμα ήταν η ξεκάθαρη επαναθυματοποίησή της μπροστά, μάλιστα, στους φερόμενους ως δράστες, η τεράστια ψυχολογική της φθορά και κατάρρευση που εκδηλώθηκε με λυγμούς και τάσεις λιποθυμίας κατά τη διαδικασία.

Θα αναρωτηθεί κανείς: Τι διαφορετικό θα μπορούσαν να κάνουν οι δικαστές (και ο εισαγγελέας) έτσι ώστε το θύμα (η 20χρονη, σήμερα, κοπέλα) να προστατευτεί; Τι ακριβώς προβλέπεται (και) από την ελληνική νομοθεσία;

Ας γίνουμε πιο διαφωτιστικοί:

Το 2018 το ελληνικό κράτος κύρωσε με τον νόμο 4531 τη Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για την Πρόληψη και την Καταπολέμηση της Βίας κατά των γυναικών και της Ενδοοικογενειακής Βίας.

Η εν λόγω συμβάση περιλαμβάνει πολύ συγκεκριμένες διατάξεις για την προστασία των θυμάτων κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας.

Στο άρθρο 56 (1α) διαβάζουμε χαρακτηριστικά: “Τα Μέρη λαμβάνουν όλα τα αναγκαία νομοθετικά ή άλλα μέτρα προκειμένου να προστατέψουν τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των θυμάτων, συμπεριλαμβανομένων και των ειδικών αναγκών τους ως μαρτύρων, καθ’ όλα τα στάδια των ερευνών και των δικαστικών διαδικασιών, συγκεκριμένα:

α. μεριμνώντας για την προστασία τους, καθώς και για εκείνη των οικογενειών τους και των μαρτύρων, από τον εκφοβισμό, τα αντίποινα και την επαναλαμβανόμενη θυματοποίηση,

β. διασφαλίζοντας ότι τα θύματα ενημερώνονται, τουλάχιστον σε περιπτώσεις κατά τις οποίες τα θύματα ή η οικογένεια μπορούν να βρεθούν σε κίνδυνο, οσάκις ο δράστης αποδράσει ή αφεθεί προσωρινά ή οριστικά ελεύθερος”.

Αυτά ως γενική αρχή. Παρακάτω οι προβλέψεις γίνονται σαφώς περισσότερες συγκεκριμένες:

ζ. διασφαλίζοντας, όπου είναι δυνατόν, την αποφυγή επαφής μεταξύ των θυμάτων και των δραστών εντός του δικαστηρίου καθώς και στους χώρους των αρχών επιβολής του νόμου,

η. παρέχοντας στα θύματα ανεξάρτητους και ικανούς διερμηνείς, όταν τα θύματα μετέχουν σε δικαστική διαδικασία ή όταν παρέχουν αποδεικτικά στοιχεία.

Το ζ είναι ένα σημείο χαρακτηριστικό. Μιλά για την “αποφυγή επαφής μεταξύ των θυμάτων και των δραστών εντός του δικαστηρίου”. Αυτό στη δίκη της Ηλιούπολης δεν έγινε ποτέ.

Ακριβώς παρακάτω διαβάζουμε:

θ. δίνοντας τη δυνατότητα στα θύματα να καταθέσουν, σύμφωνα με τους κανόνες που προβλέπονται από την εσωτερική τους νομοθεσία στην αίθουσα του δικαστηρίου χωρίς να είναι παρόντα ή τουλάχιστον χωρίς την παρουσία του φερομένου ως δράστη, συγκεκριμένα μέσω της χρήσης των κατάλληλων επικοινωνιακών τεχνολογιών, όπου διατίθενται.

Υπάρχει, τουτέστιν, πρόβλεψη έτσι ώστε το θύμα να καταθέσει μεν αλλά χωρίς να είναι παρών ή παρόντες οι φερόμενοι ως δράστρς, ακόμη και με τη βοήθεια των κατάλληλων επικοινωνιακών τεχνολογιών.

Κοντολογίς, η κατάθεση της 20χρονης στην υπόθεση της Ηλιούπολης θα μπορούσε να γίνει για παράδειγμα με τη βοήθεια πλατφόμρας τηλεδιάσκεψης από άλλη αίθουσα και χωρίς η παθούσα να έχει την παραμικρή οπτική επαφή με τους κατηγορούμενους. Δεν είναι δα και τόσο δύσκολο αυτό στην εποχή μας, ακόμα και στα απαρχαιωμένα ελληνικά δικαστήρια.

Το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο δεν πήρε κανένα από τα παραπάνω μέτρα. Η 20χρονη κατέθεσε με φυσική παρουσία, υπό το βλέμμα των κατηγορουμένων και ήρθε πολλές φορές σε δύσκολη ψυχολογική κατάσταση από τον “βομβαρδισμό” ερωτήσεων που δέχθηκε.

Το ίδιο έγινε, γίνεται και θα εξακολουθήσει να γίνεται σε όλες τις ανάλογες υποθέσεις που εκδικάζονται στην ελληνική Δικαιοσύνη. Τα ελληνικά δικαστήρια δείχνουν να αγνοούν έτσι ακόμα και νόμους του ελληνικού κράτους.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις