Η απάντηση στο πώς μπορεί να ξεχάσει ένας γονιός το παιδί του στο αυτοκίνητο

Αν αναρωτιέστε πώς μπορεί ένας γονιός να ξεχάσει το μωρό του στο αυτοκίνητο, θα ήταν χρήσιμο να γνωρίζετε ότι πρόκειται για τόσο συχνό φαινόμενο -με επιπτώσεις στην οικογένεια και την κοινωνία- που έχει το δικό του όνομα: είναι το Σύνδρομο Ξεχασμένου Μωρού (Forgotten Baby Syndrome-FBS).

Η συνθήκη έχει φτάσει στο σημείο που έως το 2025 θα υπάρχουν συναγερμοί, οι οποίοι θα ειδοποιούν (με οπτικό και ακουστικό τρόπο) αν έχει ξεχαστεί παιδί στο πίσω κάθισμα όλων των οχημάτων, όταν σβήνει η μηχανή.

Είναι κάτι που επιδίωκαν οργανισμοί για τα δικαιώματα και την ασφάλεια των παιδιών από το 2003.

Η τεχνολογία των child safety alarms θα βασίζεται σε ραντάρ που ανιχνεύει και ειδοποιεί για την παρουσία ενός παιδιού στο όχημα. Θα μπορεί να ανιχνεύσει και την αναπνοή του μωρού.

Εξετάζεται και η προσθήκη συναγερμού που θα ενεργοποιείται όταν το όχημα ‘εντοπίζει’ την ύπαρξη παιδιού που είναι μόνο του.

Αυτό επιτρέπει στο αυτοκίνητο να ‘ανιχνεύει’ πως η ζώνη ασφαλείας του πίσω καθίσματος παραμένει ‘ενεργή’ αφότου βγει το κλειδί από τη μίζα (όταν σβήνει η μηχανή) και μετά να ‘ειδοποιεί’.

Η τεράστια απορία είναι πώς γίνεται να ξεχνούν οι γονείς τα παιδιά τους στο αυτοκίνητο.

Καταγραφή που έγινε στις ΗΠΑ από το 1990 έως το 2019 έδειξε πως περισσότερα από 900 παιδιά είχαν πεθάνει, ξεχασμένα σε αυτοκίνητο, ημέρες που ήταν ζεστές. Ο μέσος όρος είναι 38 θάνατοι το χρόνο. Δηλαδή, ένας κάθε 9 ημέρες.

Οι μισοί δεν γνώριζαν ή είχαν ξεχάσει πως ξέχασαν το παιδί τους.

Το NEWS 24/7 μίλησε με ψυχολόγους που συμφώνησαν πως “ένας γονιός δεν ξεχνά το παιδί στο αυτοκίνητο από αδιαφορία, αλλά συνήθως επειδή είναι πολύ στρεσαρισμένος. Eίναι λοιπόν, αντικείμενο μελέτης το πόσο κοινωνικό στρες έχουμε και πόσο πιεσμένοι είμαστε στην καθημερινότητα”.

Το θέμα με το νεκρό βρέφος στην Άρτα είναι πως ο πατέρας το ξέχασε σχεδόν 8 ώρες μέσα στο όχημα.

“Κάτι που μπορεί να σημαίνει πως πραγματικά το ξέχασε, σε συνδυασμό με τις πληροφορίες που λένε πως αφότου στάθμευσε το αυτοκίνητο χτύπησε το τηλέφωνο της δουλειάς. Το θέμα είναι πώς δεν έκανε τον συνειρμό στις πολλές ώρες που μεσολάβησαν”.

Όπως πιθανότατα γνωρίζετε από προσωπικές εμπειρίες, όταν ξεχνάμε κάτι συνήθως έχουμε μια επιφοίτηση έπειτα από κάποια λεπτά ή ώρες.

Σαν να ανάβει ένα λαμπάκι στο μυαλό μας, από το πουθενά. Επίσης, πολλές φορές σκεφτόμαστε τόσο έντονα να κάνουμε κάτι που ‘καταγράφεται’ στον εγκέφαλο μας ότι όντως, το κάναμε.

Τα ευρήματα εργασιών που έχουν γίνει, προκειμένου να εξηγηθεί το Σύνδρομο του Ξεχασμένου Μωρού αναφέρουν πως τα πρώτα χρόνια της ζωής ενός μωρού, οι γονείς συνήθως δεν κοιμούνται επαρκώς. Αυτό σε συνδυασμό με το έντονο άγχος, θέτει σε λειτουργία τον ‘αυτόματο πιλότο’ των λειτουργιών μας. Τότε αρχίζουμε να ξεχνάμε εργασίες που δεν ανήκουν στην καθημερινότητα μας.

“Όπως το να αφήσουμε το παιδί στον παιδικό σταθμό, για πρώτη φορά” όπως λέει ερευνητής που έχει ασχοληθεί με το θέμα.

Και οι πιο προσεκτικοί γονείς μπορεί να την ‘πατήσουν’

Η επιστημονική έρευνα για το θέμα του Συνδρόμου Ξεχασμένου Μωρού είναι περιορισμένη, με τη βιβλιογραφία που αναφέρεται σε αυτό να επικεντρώνεται κυρίως στις κλινικές καταστάσεις που προκαλούν το θάνατο των παιδιών.

Ένα από τα κύρια όρια της έρευνας σε αυτόν τον τομέα σχετίζεται με τις πηγές πληροφοριών, οι οποίες περιορίζονται στα μέσα ενημέρωσης στις περισσότερες περιπτώσεις και, ως εκ τούτου, είναι ελάχιστα αξιόπιστες.

Αν έχει διευκρινιστεί κάτι είναι πως οι γονείς δεν χρειάζεται να είναι μεθυσμένοι, ψυχικά άρρωστοι ή τραγικά αμελείς για να ξεχάσουν το παιδί τους στο αυτοκίνητο. Η πλειοψηφία των περιστατικών στις ΗΠΑ ήταν στοργικοί γονείς/κηδεμόνες, αφοσιωμένοι στην ανατροφή των παιδιών τους.

Ο καθηγητής ψυχολογίας, μοριακής φαρμακολογίας και φυσιολογίας στο University of South Florida, David Diamond είναι μεταξύ αυτών που ‘χουν μελετήσει το Σύνδρομο του Ξεχασμένου Μωρού.

Τα ευρήματα έδειξαν πως και οι πιο προσεκτικοί και ικανοί γονείς μπορούν να ξεχάσουν τα παιδιά τους στο αυτοκίνητο.

Ο λόγος έχει να κάνει με αστοχία του συστήματος μνήμης. Όπως αναφέρεται στη δημοσίευση “υπάρχει ένα σύστημα που ονομάζεται “μνήμη προοπτικής”.

Περιλαμβάνει την πρόθεση να θυμάστε να ολοκληρώσετε εργασίες, εκτός της συνηθισμένης σας ρουτίνας,

Υπάρχει κι ένα σύστημα που ονομάζεται “μνήμη συνήθειας”, το οποίο μοιάζει με αυτόματο πιλότο.

Κάθε μέρα οι άνθρωποι εκτελούν εργασίες που γίνονται ρουτίνα.

Περιλαμβάνουν λίγη συνειδητή σκέψη και επομένως διέπονται από ένα μέρος του εγκεφάλου που ονομάζεται κινητικός φλοιός. Ένα καλό παράδειγμα είναι όταν οδηγείτε από τη δουλειά για το σπίτι κάθε μέρα, χρησιμοποιώντας την ίδια διαδρομή.

Το κάνετε φαινομενικά χωρίς σκέψη.

Στην πραγματικότητα, η κινητική μνήμη μάς επιτρέπει να σκεφτόμαστε το μέλλον ενώ ολοκληρώνουμε την εργασία που έχουμε ξεκινήσει”.

Υπάρχει και το τμήμα του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνο για τη λήψη μιας ξεκάθαρης απόφασης (πχ να σταματήσουμε στο σούπερ μάρκετ, πριν φτάσουμε σπίτι από τη δουλειά).

“Αυτό ονομάζεται ιππόκαμπος και ελέγχει το γνωστικό τμήμα του εγκεφάλου μας. Το τμήμα της κινητικής μνήμης του εγκεφάλου μας ανταγωνίζεται το γνωστικό μέρος του εγκεφάλου, και το νικά.

Έτσι, ενώ σκεφτόμαστε να σταματήσουμε στο κατάστημα καθ οδόν από τη δουλειά στο σπίτι, το θυμόμαστε όταν πια έχουμε παρκάρει κάτω από το σπίτι.

Το συγκεκριμένο φαινόμενο συμβαίνει ως φυσιολογικό μέρος της λειτουργίας του εγκεφάλου μας και όχι επειδή κάτι δεν πάει καλά με τη δομή του εγκεφάλου μας”.

Όταν ένας γονέας ξεχνά ένα παιδί στο αυτοκίνητο “πρόκειται για κυριαρχία της συνήθειας έναντι του γνωστικού μέρους του εγκεφάλου. Άπαξ και συμβεί αυτό, ανεξάρτητα από την αρχική πρόθεση, οι άνθρωποι ολοκληρώνουν εργασίες ρουτίνας”.

Είναι το ίδιο που συμβαίνει, όταν βιαζόμαστε να ξεκινήσουμε για τη δουλειά και ξεχνάμε τον καφέ στην οροφή του αυτοκινήτου, αλλά σε αεροπορικά δυστυχήματα.

“Ο γονιός που αφήνει ένα μωρό σε ένα αυτοκίνητο δεν είναι απαραίτητα απρόσεκτος. Πρόκειται για αποτυχία του συστήματος μνήμης”.

Ο οργανισμός KidsAndCars.org προτείνει ως μια πρώτη λύση να ανοίγουμε πάντα την πίσω πόρτα όταν είναι σταθμευμένο και να τοποθετούμε κάτι που μας είναι απαραίτητο μαζί με το παιδί μας (την τσάντα μας για παράδειγμα).

Επίσης, μπορούμε να ζητήσουμε από τα σχολεία να επικοινωνούν μαζί μας, όταν το παιδί δεν είναι στην ώρα του στην τάξη.

Ακολουθήστε το News 24/7 στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις