Η εγκληματική οργάνωση πίσω από το δήθεν κόμμα

Το μίσος διαπνέει ολόκληρη την ιδεολογία τους και αντανακλάται στις πράξεις τους. Η δράση τους έχει ταυτιστεί με ο,τι σκοτεινό επιχειρείται στην ελληνική κοινωνία τα τελευταία χρόνια: από τις “πλάτες” στην ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη για να μειωθούν τα ημερομίσθια των λιμενεργατών, μέχρι τις “πόρτες” τα νυχτερινά κλαμπ ή την εκμετάλλευση των μεταναστών ως τζάμπα εργατικά χέρια. Ωστόσο σήμερα, οι χρυσαυγίτες ελάχιστα απασχολούν…

Η… τακτική του “καλού παιδιού” που έχουν υιοθετήσει οι χρυσαυγίτες είναι αναμφίβολα μία απόδειξη ότι η δίκη που βρίσκεται σε εξέλιξη δεν είναι εύκολη υπόθεση γι’ αυτούς. Όπως φαίνεται, η εντολή των ανώτατων στελεχών της ΧΑ αυτή τη φορά είναι «ποιείτε την νήσσαν», προκειμένου να μην επιβαρυνθεί περαιτέρω η θέση τους στο δικαστήριο.

Δεν είναι η πρώτη φορά στην ιστορία του μορφώματος που τα μέλη του χρησιμοποιούν “διπλή γλώσσα” για να αποπροσανατολίσουν Αρχές και κοινωνία – μάλλον πρόκειται για χαρακτηριστική συμπεριφορά του Νίκου Μιχαλολιάκου και των μελών της οργάνωσής του. Άλλα λένε και άλλα εννοούν, μιλούν με κώδικες, “σιωπούν” για ένα διάστημα και μετά επανέρχονται… δριμύτεροι επιμένοντας στην ρατσιστική τους ρητορική. Κλασική αντιμετώπιση είναι επίσης και το “άδειασμα” όσων μελών τους συλλαμβάνονται να έχουν διαπράξει αξιόποινη πράξη. Σε αυτήν την περίπτωση, ακολουθείται η τακτική “δεν σε είδα-δεν σε ξέρω”. Και κάπως έτσι, ο δολοφόνος του Παύλου Φύσσα ήταν αρχικά -κατά τις δηλώσεις των χρυσαυγιτών- ένας “περαστικός από την Τοπική Οργάνωση Νίκαιας”, για να αποδειχθεί μετά ότι ήταν ταμίας της οργάνωσης και το… (ακρο)δεξί χέρι του πυρηνάρχη Γ. Πατέλη.

Θα μπορούσαν να είχαν παραμείνει οι γραφικοί που κατά τις δεκαετίες του ’80 και του ’90 δεν συγκέντρωναν παρά ελάχιστες ψήφους, όμως η Χρυσή Αυγή “πάτησε” πάνω στην οικονομική κρίση που χτύπησε τη χώρα τα τελευταία επτά χρόνια. Παρόλο που γενικότερα η έρευνα όσον αφορά τα αίτια που ενισχύουν τα δεξιά εξτρεμιστικά φαινόμενα βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη στην παγκόσμια επιστημονική κοινότητα, κάποιες από τις αιτίες που οδήγησαν στην άνοδο της ΧΑ στην πολιτική και κομματική σκηνή βρίσκονται αναμφίβολα στην οικονομική δυσπραγία, την ανεργία, την μετανάστευση, αλλά και την παγκοσμιοποίηση ή το λαϊκισμό.

Οι χρυσαυγίτες, ακολουθώντας εν πολλοίς τον τρόπο που έδρασε ο ηγέτης τους ο Χίτλερ, ακολούθησαν συγκεκριμένη στρατηγική. Αρχικά, θέλησαν να δημιουργήσουν «κάστρα» σε συγκεκριμένες περιοχές, όπου η οργάνωση διέθετε πυρήνες. Εκεί που το κράτος είναι ανύπαρκτο, υπάρχει πάντα χώρος για το παρακράτος.

Πρώτος σταθμός τους ήταν η Αθήνα και συγκεκριμένα η περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα, “χτυπημένη” από την υποβάθμιση και την έντονη παρουσία μεταναστών. Οι χρυσαυγίτες έσπευσαν εκεί ως “προστάτες”. Δημιούργησαν τις δικές τους ομάδες που εμφανίζονταν πότε ως “αγανακτισμένοι κάτοικοι”, πότε ως Τάγματα Εφόδου και σιγά-σιγά κατάφεραν να βγουν από το πολιτικό περιθώριο.

Το αποτέλεσμα φάνηκε με την εκλογή του Νίκου Μιχαλολιάκου στις δημοτικές εκλογές του 2012 στο Δήμο Αθηναίων. Ηταν η πρώτη φορά που η Χρυσή Αυγή αποκτούσε πολιτική υπόσταση σε έναν θεσμό και ήταν πραγματικό σοκ για όσους υποψιάζονταν τι θα ακολουθούσε στη συνέχεια: κι άλλα “κάστρα”, κι άλλος λαϊκισμός, μεγαλύτερη πολιτική δύναμη.

Για πολύ καιρό, η Χρυσή Αυγή δρούσε σχεδόν ανενόχλητη στο κέντρο της Αθήνας. Τα “παιδιά με τα μαύρα μπλουζάκια” κυκλοφορούσαν τις νυχτερινές ώρες χτυπώντας μετανάστες, αριστεριστές και όσους “δεν τους άρεσε η φάτσα τους”. Τα περιστατικά ρατσιστικής βίας αυξάνονται, αλλά όσο φαίνεται ότι η ΧΑ κάνει τη δουλειά της ανύπαρκτης Πολιτείας, κανένας δεν μιλάει. ‘Αλλωστε, σε πολλές περιπτώσεις ΧΑ και αστυνομία πηγαίνουν χέρι-χέρι…

Είναι η περίοδος που η δημοτικότητα των χρυσαυγιτών αυξάνεται, τοπικές οργανώσεις ανοίγουν παντού, μέλη στρατολογούνται καθημερινά. Σε αυτό βοηθά και η προβολή που έχει το φασιστικό μόρφωμα από διάφορα μέσα ενημέρωσης. Συνεντεύξεις του Ν. Μιχαλολιάκου , ρεπορτάζ για “χρυσούς φρουρούς” που βοηθάνε γιαγιούλες να σηκώσουν χρήματα από το ΑΤΜ, συσσίτια και αιμοδοσία «μόνο για Έλληνες», εκπομπές και σελίδες κυριακάτικων εφημερίδων για τα τατουάζ και το γενικότερο life style των μελών της ΧΑ, συμπληρώνουν και ενισχύουν την εικόνα των “εναλλακτικών” χρυσαυγιτών που ήρθαν για “να καθαρίσουν τον τόπο”. Το σύστημα έχει βολευτεί. Και είναι η στιγμή που η θεωρία για μια “σοβαρή Χρυσή Αυγή” ακούγεται από χείλη “ανεξάρτητων” δημοσιογράφων. Όλες οι δηλώσεις των προθέσεων των χρυσαυγιτών “να αλλάξουν το Σύνταγμα” (όπως ακριβώς ο Χίτλερ) έχουν ξεχαστεί.

Τα πρώτα λάθη δεν αργούν: με εντολή της ηγεσίας, οι χρυσαυγίτες αρχίζουν και προκαλούν επεισόδια και εκεί που δεν πρέπει: στον χώρο της συντηρητικής Δεξιάς. Η διεύρυνση της βάσης της ΧΑ είναι ανεξέλεγκτη, ενώ με τη ρητορική της έχει προσελκύσει και πολλά λούμπεν στοιχεία. Όλοι ακολουθούν εντολές του αρχηγού, που μεταφέρουν κατά γράμμα οι πυρηνάρχες και οι υπεύθυνοι βουλευτές κάθε περιοχής.

Αρχές Σεπτεμβρίου 2013, οι προκλήσεις είναι απανωτές. Μάλιστα, στην εκδήλωση στη Μεσσηνία επιτέθηκαν στο δήμαρχο Οιχαλίας, ο οποίος αναγκάστηκε να αποχωρήσει, ενώ στα Γιαννιτσά στέλεχος της τοπικής οργάνωσης της ΧΑ σήκωσε το χέρι του χαιρετώντας ναζιστικά, προκαλώντας τις έντονες αντιδράσεις των παρευρισκόμενων. Παράλληλα εκδηλώνονται επιθέσεις στο Κερατσίνι και το Πέραμα κατά στελεχών του ΚΚΕ, στο πλαίσιο της προσπάθειας δημιουργίας ενός ακόμη “κάστρου” στις πρώην “κόκκινες περιοχές” του Πειραιά.

Μέχρι που στις 18 Σεπτεμβρίου του 2013 συμβαίνει η δολοφονία που έμελλε να αλλάξει τον ρου των πραγμάτων, όταν ο Γιώργος Ρουπακιάς δολοφονεί τον Παύλο Φύσσα. Το “ελληνικό αίμα” κάνει πολλά μέλη της ΧΑ να πάρουν αποστάσεις. Όταν οι μαρτυρίες τους δημοσιεύονται, ο δρόμος προς τη Δικαιοσύνη έχει ανοίξει… Λίγο αργότερα και εν μέσω συγκλονιστικών αποκαλύψεων, ο Φίρερ και οι ομοϊδεάτες του θα πάρουν το δρόμο για τη φυλακή, από όπου θα αποφυλακιστούν με την ολοκλήρωση του 18μηνου.

Χρειάστηκαν δύο ολόκληρα χρόνια για να παραδεχτεί κυνικά ο Νίκος Μιχαλολιάκος την ευθύνη της Χρυσής Αυγής στην δολοφονία Φύσσα. Παρά την προσπάθεια διάψευσης, ο Μιχαλολιάκος αποδέχτηκε την κατηγορία της διεύθυνσης εγκληματικής οργάνωσης της ναζιστικής συμμορίας του…

Σήμερα, μπορεί η ηγεσία και τα μέλη της Χρυσής Αυγής να έχουν περιορίσει τις προκλήσεις τους, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι έχουν αλλάξει νοοτροπία και πρακτική. Παρόλο που έχουν τραβήξει “κουρτίνα” στο παρελθόν τους, οι χρυσαυγίτες εξακολουθούν να καραδοκούν, περιμένοντας την στιγμή που θα επανεμφανιστούν στο προσκήνιο.Οι ίδιοι άλλωστε έχουν γράψει στην εφημερίδα τους: «Είμαστε εθνικοσοσιαλιστές, δεν αλλάξαμε, ούτε θα αλλάξουμε ποτέ· απλά, για λόγους εξαπάτησης του εκλογικού σώματος, δεν θα λέμε ‘είμαστε εθνικοσοσιαλιστές’· θα λέμε ‘είμαστε εθνικιστές».