Ιταλική απόφαση-σταθμός για τις γερμανικές αποζημιώσεις για το Δίστομο

Απόφαση – σταθμός του Ανώτατου Συνταγματικού Δικαστηρίου της Ιταλίας ανοίγει το δρόμο, για να εισπράξουν τις πολεμικές επανορθώσεις από τις θηριωδίες των ναζί, οικογένειες θυμάτων του Διστόμου, με τις εισπράξεις από τα εισιτήρια των ιταλικών σιδηροδρόμων, στα οποία έχουν συμμετοχή και οι Γερμανοί.

Οπως εξήγησε στις “Δικογραφίες” ο δημοσιογράφος Δημήτρης Μιχούδης, που ζει και εργάζεται στη Ρώμνη, το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο της γειτονικής χώρας με την υπ΄αριθμόν 21995/2019 απόφαση του, απέρριψε την προσφυγή της εταιρίας γερμανικών σιδηροδρόμων, που ζητούσαν να μην κατασχεθούν οι εισπράξεις από τα εισιτήρια των ιταλικών σιδηροδρόμων, προκειμένου να δοθούν για να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις των κατοίκων του Διστόμου”.

Συγκεκριμένα, το δικαστήριο άναψε το πράσινο φως, στο να κατασχεθούν οι εισπράξεις από τα εισιτήρια των ιταλικών σιδηροδρόμων, στα οποία είχε μερίδιο και ο γερμανικός σιδηρόδρομος, καθώς κάποιες γραμμές του ανήκουν.

“Στην Ελλάδα, αυτή διαδικασία είναι γνωστή ως: κατάσχεση εις χείρας τρίτου, καθώς το δικαστήριο με την υπ΄αριθμόν 21995/2019, έδωσε τη δυνατότητα να κατασχεθούν αγαθά της Γερμανίας στην Ιταλία και παράλληλα έδωσε την ευχέρεια στους συγγενείς και τις οικογένειες των θυμάτων εγκλημάτων πολέμου, που έγιναν από ναζιστές στη διάρκεια του Β παγκοσμίου πολέμου, να εισπράξουν τις γερμανικές επανορθώσεις”.

Οι κάτοικοι του Διστόμου είχαν προσφύγει και στο παρελθόν στα ιταλικά δικαστήρια, τα οποία του δικαίωσαν αρχικά, δίνοντας τους το “πράσινο φως” για να κατασχεθεί ένα ακίνητο στη λίμνη Κόμο. Οι αποφάσεις των ιταλικών δικαστηρίων είχαν προσκρούσει ωστόσο, στη συνέχεια, στην απόφαση του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου, που έκρινε ότι, το ακίνητο στη λίμνη Κόμο ήταν πολιτιστική κληρονομιά.

Οι οικογένειες θυμάτων του Διστόμου ανέθεσαν την υπόθεσή τους στον Γερμανό δικηγόρο Γιόαχιμ Λάου, ο οποίος κατέθεσε σχετικές αγωγές στο ιταλικό συνταγματικό δικαστήριο, απορρίπτοντας την επιχειρηματολογία περί «ασυλίας» του κράτους στη συγκεκριμένη περίπτωση. «Η δική μου επιχειρηματολογία είναι ότι τα θεμελιώδη δικαιώματα δεν πρέπει να θεωρούνται υποδεέστερα από τις κοινές αρχές του διεθνούς δικαίου», δήλωσε ο ίδιος.