Μαρτυρία στο NEWS 24/7: “24ωρος εφιάλτης στα χιόνια – Από την Αττική Οδό στο πάτωμα του αεροδρομίου”

Ο Κωνσταντίνος Δουζένης ήταν ένας από τους εκατοντάδες συμπολίτες μας που έζησαν τη δική τους Οδύσσεια στην Αττική Οδό την περασμένη Δευτέρα, καθώς χρειάστηκε να μείνει στον δρόμο, μέσα στο αυτοκίνητό του, έπειτα στο λόμπι ενός ξενοδοχείου, εν συνεχεία στον σταθμό του προαστιακού και εν τέλει στο πάτωμα του “Ελ. Βενιζέλος” για ένα ολόκληρο 24ωρο.

Όπως εξηγεί ο ίδιος ο 36χρονος στο NEWS 24/7, όλα ξεκίνησαν το πρωί της Δευτέρας και συγκεκριμένα λίγο πριν τις 9 π.μ. όταν έφυγε από το σπίτι του στην Αργυρούπολη με το εταιρικό του αυτοκίνητο για να πάει στο αεροδρόμιο “γιατί είχα πτήση με προορισμό την Ικαρία για δουλειά. Δεν είχα καμία ενημέρωση ούτε από την εταιρεία μου, ούτε από το αεροδρόμιο για το αν θα γίνει η πτήση μου ή όχι, οπότε πήγα κανονικά”.

Εν τέλει, η πτήση αυτή ακυρώθηκε και ο κ. Δουζένης επέστρεψε σπίτι του στις 12 το μεσημέρι. Της Τρίτης.

“Η αναχώρηση ήταν στις 10:35 της Δευτέρας. Στην αρχή, μας είπαν ότι θα υπάρξει μια μικρή καθυστέρηση. Όταν, λοιπόν, μπήκαμε στο λεωφορείο για να μας πάει από την πύλη στο αεροπλάνο, στις 10:45 περίπου, μας είπαν ότι η πτήση ακυρώνεται. Επί τόπου σηκώθηκα να φύγω. Πήρα το αυτοκίνητο για να επιστρέψω σπίτι μου. Πήρα την Αττική Οδό με τη σκέψη πως είναι πιο οργανωμένα τα πράγματα εκεί. Τα τρία πρώτα χιλιόμετρα της Αττικής Οδού πήγαινα κανονικά, με 30-40 χλμ./ώρα. Με το που έφτασα στην Κάντζα κολλήσαμε τελείως. Ήταν ακριβώς δίπλα στον σταθμό του προαστιακού στην Κάντζα. Κι εκεί έμεινα μέχρι τις 23:30. Από τις 12 το μεσημέρι. Ευτυχώς είχε το αυτοκίνητο καύσιμα ώστε να θερμαίνομαι, αλλά δεν είχα φαγητό, ούτε παπούτσια ώστε να μπορώ να περπατήσω στο χιόνι”.

Κατεβάσανε τον κόσμο από τον προαστιακό χωρίς λόγο

“Κάποια στιγμή, γύρω στις 15:00 βγήκα από το αυτοκίνητο και πήγα στον προαστιακό ώστε να γυρίσω με αυτόν τον τρόπο σπίτι. Όταν έφτασα είδα περίπου 30 με 40 άτομα τα οποία είχαν κατεβάσει από τον Προαστιακό χωρίς λόγο και αιτία. Πήγαινε στο αεροδρόμιο και τους κατέβασε εκεί, στον υπαίθριο σταθμό, χωρίς λόγο και αιτία. Δεν τους πήγε κανείς στο αεροδρόμιο. Και οι άνθρωποι ήταν εκεί για τουλάχιστον δύο ώρες. Ο κόσμος φώναζε, μωρά κλαίγανε, επικρατούσε πανικός. Έμπαιναν μέσα στο ασανσέρ για να ζεσταθούν. Δεν ξέρω τι έγιναν μετά. Μάλιστα ένας άνδρας security τους είπε ότι δεν θα έρθει άλλος συρμός.

Κατά τις 7 αποφάσισα να παρατήσω το αυτοκίνητο και σηκώθηκα κι έφυγα. Προσπάθησα να πάω με τα πόδια στη Δουκίσσης Πλακεντίας για να πάρω το Μετρό, αλλά στα πρώτα 20 λεπτά πάγωσα και γύρισα πίσω. Φύσαγε πάρα πολύ, πάγωσαν τα πόδια μου και αναγκάστηκα να γυρίσω πίσω”.

Μου λέγανε ό,τι ξέρεις, ξέρω

“Μέχρι τις 11 το βράδυ δεν υπήρχε κανείς. Εγώ κάποια στιγμή βρήκα ένα περιπολικό και 3-4 οχήματα της Αττικής Οδού, αλλά κανείς δεν ήξερε να μας πει τίποτα. Μου λέγανε «ό,τι ξέρεις, ξέρω». Στην Αττική Οδό που τηλεφώνησα δεν το σήκωσε κανένας. Στο 112 που το σήκωσαν μου λέγανε «δεν ξέρουμε τίποτα». Ο άνθρωπος που μου μίλησε από το 112 μου είπε «φίλε εμείς έχουμε ενημέρωση από εσάς για το τι γίνεται. Δεν μας έχει ενημερώσει κανείς. Από τους πολίτες μαθαίνουμε. Συγγνώμη, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Μπορούμε να προσπαθήσουμε να σας απεγκλωβίσουμε μόνο αν υπάρχει σοβαρό πρόβλημα υγείας».

Δεν είχα φάει τίποτα όλη την ημέρα, κρύωνα, είχα εκνευριστεί και από τη στιγμή που σκοτείνιασε και φύσαγε δεν μπορούσα να πάω πουθενά με τα πόδια. Πίσω μου μάλιστα κάποια στιγμή υπήρχαν κάποια καλώδια της ΔΕΗ που έβγαζαν σπίθες”.

Μας πήγαν σε ξενοδοχείο που δεν είχε διαθέσιμα δωμάτια

“Κατά τις 11μιση το βράδυ, λοιπόν, πέτυχα τυχαία ένα πυροσβεστικό, το οποίο εκείνη τη στιγμή προσπαθούσε να βάλει αλυσίδες. Μου είπαν ότι μπορούν να με πάνε σε ένα ξενοδοχείο που είναι κοντά στην Κάντζα. Με πήγαν, λοιπόν, στο ξενοδοχείο, μπήκα μέσα, το λόμπι ήταν γεμάτο και δωμάτια δεν υπήρχαν. Ούτε μέρος για να καθίσουμε δεν υπήρχε. Ήμασταν τουλάχιστον 15 άτομα που βρέθηκαν εκεί από τον δρόμο. Είπα ότι θα πληρώσω για να μου δώσουν κάποιο δωμάτιο, αλλά μου είπαν ότι δεν έχουν τίποτα.

Το όχημα της πυροσβεστικής θα πήγαινε στο αεροδρόμιο και προσφέρθηκε να μας πάρει να μας πάει εκεί. Πήγα, λοιπόν, στο αεροδρόμιο μόνο και μόνο για να βρω κάτι να φάω. Στον δρόμο κόλλαγε το όχημα, αναγκαστήκαμε να φτάσουμε μετά από αρκετή ώρα. Στο “Ελ. Βενιζέλος” δεν είχα ξαναδεί τόσο κόσμο. Ήταν παντού γεμάτα, δεν υπήρχε ούτε καρέκλα για να κάτσεις. Ήταν μόνο ένα μαγαζί ανοιχτό που είχε μόνο τυρόπιτες και ζαμπονοτυρόπιτες, τίποτα άλλο. Όλοι ξάπλωναν στα πατώματα. Εγώ γύρω στη 1:30 τα ξημερώματα βρήκα έναν χώρο πίσω από ένα κλειστό μαγαζί και κοιμήθηκα ανάμεσα σε κάτι κάδους σκουπιδιών και κάτι σακουλάκια από πατατάκια. Ευτυχώς είχε παρκέ κάτω και κατάφερα να κοιμηθώ. Άλλοι κοιμόντουσαν στα πλακάκια. Κάποιους που προσπάθησαν να κοιμηθούν σε ορισμένα μαγαζιά τους διώξανε. Τους λέγανε «εδώ είναι ιδιωτικός χώρος, δεν μπορείτε να κοιμηθείτε». Επίσης, σε κάποιους είχαν δώσει κάτι κουπόνια των 10 ευρώ για να φάνε στο αεροδρόμιο. Εμένα δεν μου έδωσε κανείς τίποτα. Πλήρωσα 7 ευρώ για μία τυρόπιτα και έναν χυμό. Ούτε καν έκπτωση δεν μας έκαναν.

Ευτυχώς κατάφερα να κοιμηθώ λίγο. Στις 7 το πρωί βγήκε ανακοίνωση ότι θα έρθει συρμός του Προαστιακού για να μας πάει στη Δουκίσσης Πλακεντίας. Πήγα, λοιπόν, εκεί και είδα πραγματικά πάρα πολύ κόσμο. Οδηγοί πηδάγανε από τον δρόμο στον προαστιακό για να φύγουν. Κάποιοι αστυνομικοί μας είπαν να μην μπούμε γιατί ήταν πολύς ο κόσμος και θα ήταν επικίνδυνος. Έτσι, κάποιοι μείναμε εκτός και έπρεπε να περιμένουμε άλλες 2,5 ώρες για να έρθει ο επόμενος συρμός, που συγκεκριμένα έφτασε στις 09:50. Κάπως έτσι κατάφερα να φτάσω επιτέλους σπίτι μου, μετά από 24 και πλέον ώρες στον δρόμο.

Το αυτοκίνητό μου είναι εκεί στην Κάντζα, δεν ξέρω πώς θα καταφέρουν να το βγάλουν, έχει θαφτεί στο χιόνι. Μπροστά και πίσω ήταν κολλημένα άλλα οχήματα και νταλίκες. Δεν ξέρω τι θα γίνει. Δεν έχω καμία ενημέρωση. Δεν ξέρω πραγματικά πώς θα το βγάλουν από εκεί, όπως και τα υπόλοιπα αυτοκίνητα”.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις