Ο Λοβέρδος αποποιείται της διαπόμπευσης οροθετικών αλλά ξεχνά όσα έλεγε

Τις διαπόμπευσαν, τις φυλάκισαν με αυθαίρετο τρόπο, τις ανάγκασαν να αποστερηθούν της χορηγούμενης θεραπείας που δικαιούντο. Έγιναν τα μαύρα πρόβατα, τα θύματα της αναλγησίας εκείνων που προσπάθησαν να δημιουργήσουν έναν νέο “εχθρό”, να σπείρουν τον πανικό και να καπηλευτούν το αποτέλεσμα του με νούμερα εκλογικά. 

Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ επανέρχεται σήμερα και επαναλαμβάνει με θράσος πως δεν ευθύνεται αυτός για τη διαπόμπευση των οροθετικών γυναικών με δημοσίευση φωτογραφιών τους, την προεκλογική περίοδο του 2012. Αφορμή για την απάντηση Λοβέρδου, ο θάνατος της Μαρίας, μίας εκ των οροθετικών, η ιστορία της οποίας ήρθε στη δημοσιότητα από επιστολή της μητέρας της στην Εφημερίδα των Συντακτών.

Η απάντηση του Ανδρέα Λοβέρδου στην είδηση του θανάτου της οροθετικής που είχε διαπομπευτεί επί των ημερών του:

Ο Ανδρέας Λοβέρδος όμως, σε εκπομπή το 2012 και σε συνέντευξη του στον Γ. Παπαδάκη, είχε δηλώσει πως ήταν ο ίδιος που πήρε πρωτοβουλία να εκδώσει την υγειονομική διάταξη 39Α η οποία στην συνέχεια εφαρμόστηκε από τις εισαγγελικές και αστυνομικές αρχές, όπως επιβεβαιώνεται από την έκθεση της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων:

“Την 28η Απριλίου 2012, ο Εισαγγελέας Πρωτοδικών με την υπ’ αριθμό 22/2012 Διάταξη του παρήγγειλε κατ’ εφαρμογή της Διάταξης του άρθρου 2, της Ποινικής Δίωξης που ασκήθηκε σε βάρος των (….) για βαριάς σκοπούμενης σωματικής βλάβης και λοιπών αδικημάτων, την οποία και συνόδευσε με φωτογραφίες και τα λοιπά τους προσδιοριστικά στοιχεία των ταυτοτήτων τους. Η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων , με την απόφαση 128/12, κατέληξε στα εξής: Α) Η δημοσιοποίηση των Ποινικών Διώξεων και των λοιπών προσδιοριστικών της ταυτότητας του κατηγορούμενου στοιχείων, ρυθμίζεται αποκλειστικά από τη Διάταξη, σύμφωνα με την οποία επιτρέπεται για συγκεκριμένα αδικήματα η δημοσίευση των φωτογραφιών, μόνο μετά από Διάταξη του αρμόδιου Εισαγγελέα Πρωτοδικών Εφετών και αποσκοπεί στην προστασία του πληθυσμού”.

Με δικά του λόγια. Από το 4ο λεπτό του βίντεο και μετά:

“Έπρεπε να κάνω τρεις φορές τη διάρθρωση των αρμοδιοτήτων μου με υγειονομική διάταξη. Την έφτιαξα όπως αρμόζει σε έναν Υπουργό Υγείας μιας χώρας που ταλαιπωρείται από αυτά τα προβλήματα και από την 1η Απριλίου και μετά τα χέρια μου απελευθερώθηκαν και έκανα ό,τι έχω κάνει. Το θέμα του γιατί οι φωτογραφίες βγήκαν στην τηλεόραση δεν είναι δικό μου αλλά θέμα της Εισαγγελίας. Η νομική απάντηση που μου έστειλε η Εισαγγελία είναι απολύτως δεμένη και απολύτως στέρεη. Αφού έγινε η αρχή, αφού αυτή η κοιμισμένη κοινωνία που γράφει στα παλιά της τα παπούτσια τις έρευνες που κάναμε και τις υποδείξεις των παρανόμων εκδιδομένων γυναικών, αφού ρε φίλε δεν ακούς τίποτα, κάπως πρέπει να κινητοποιηθείς. Το ότι έγινε προεκλογικά όλο αυτό είναι καραμέλα των υπολοίπων κομμάτων. Μετά τις πρώτες εννιά φωτογραφίες ζητήσαμε από την Εισαγγελία να μην συνεχίζεται αυτή η διαδικασία και έχουμε άλλες τριάντα που δεν έχουν δημοσιευθεί. Γιατί το 89% είναι Ελληνίδες, έχετε αναρωτηθεί; Με το που κάναμε την κίνηση, μάζεψαν τις αλλοδαπές”.

Από τα παραπάνω προκύπτουν δύο ερωτήματα.

Αν ήταν ευθύνη της Εισαγγελίας και ο ίδιος δεν ήθελε τη δημοσίευση των φωτογραφιών, τότε γιατί “καμάρωνε” στα κανάλια για το κατόρθωμα του εκείνη την εποχή;

Και δεύτερο ερώτημα είναι, γιατί εξ αρχής δεν ζήτησε από την Εισαγγελία να μην δημοσιεύσει τις φωτογραφίες, άπαξ και έπραξε κάτι τέτοιο μετά την κυκλοφορία των πρώτων εννέα. Ρητορικά τα ερωτήματα και τα δύο.

Ο κ. Λοβέρδος έστειλε μάλιστα χθες, και επιστολή στην Εφημερίδα των Συντακτών με την οποία λέει:

“Διάβασα το δημοσίευμά σας σχετικά με το τραγικό γεγονός του θανάτου μιας συμπολίτισσάς μας. Δεν θα είχα κανένα λόγο να απευθυνθώ δημόσια, αν δεν κάνατε αναφορά στο όνομά μου, αναπαράγοντας μια παλιά, θλιβερή στην ανακρίβειά της ιστορία, της οποίας έχει γίνει κατάχρηση με κομματικούς σκοπούς.

Η ημέρα δεν προσφέρεται για πολιτικούς σχολιασμούς. Προέχει η οδύνη για την απώλεια ενός ανθρώπου. Η σύνδεση, ωστόσο, του γεγονότος αυτού με το πρόσωπό μου δεν είναι μόνο άδικη, αλλά και συκοφαντική, από όσους συνειδητά διαστρεβλώνουν τα ίδια τα γεγονότα.

Στην απόφασή της 128/2012 η Ανεξάρτητη Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, αποφαινόμενη για σειρά καταγγελιών για το ίδιο θέμα, της δημοσίευσης τότε προσωπικών στοιχείων εκδιδομένων γυναικών με σοβαρή ασθένεια, ρητά αναφέρει πως η συγκεκριμένη αρμοδιότητα δημοσίευσης (ή όχι) ανατίθεται ήδη από το νόμο 2492/1997 (άρθρ. 2) στην Εισαγγελική Αρχή και μάλιστα με διάταξη του Εισαγγελέα Πρωτοδικών ή Εφετών.

Την απόφαση αυτή υποστήριξε και ο πρόεδρος της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα κ. Πέτρος Χρηστόφορος κατά τη διάρκεια ακρόασής του στην επιτροπή θεσμών και διαφάνειας της Βουλής των Ελλήνων (2.4.2013). ΣΥΝΕΠΩΣ ΟΥΤΕ ΕΓΩ, ΟΥΤΕ ΑΛΛΟΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΑΡΗΓΓΕΙΛΕ Ή ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΠΑΡΑΓΓΕΙΛΕΙ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ.

Η Εισαγγελία Αθηνών έδωσε τη συγκεκριμένη εντολή, δίχως να ερωτηθεί υπουργός ή υπουργείο. Για επαναλαμβανόμενα ψεύδη όμως, κακοήθειες και διαστρεβλώσεις που συνειδητά αναπαράγονται και δηλητηριάζουν τις ψυχές των ανθρώπων, δεν μπορώ παρά να επικαλούμαι τα γεγονότα, τα επισήμως πιστοποιημένα και να εξεγείρομαι.

Ως εδώ πια με το “εμπόριο” του ανθρώπινου πόνου! Ως εδώ με τη συκοφαντία που κάποιοι ακούσια, αρκετοί εσκεμμένα, ανακυκλώνουν! Η αλήθεια είναι αποτυπωμένη, οι καλοπροαίρετοι και αντικειμενικοί μπορούν να το εξακριβώσουν”.

Ο άνθρωπος που έσπερνε τον πανικό για να ανέβει δημοσκοπικά ο ίδιος και το κόμμα του, λίγο πριν τις κάλπες, μιλάει τώρα για “εμπόριο ανθρώπινου πόνου” πετώντας το μπαλάκι αλλού. Ευτυχώς, στην εποχή του διαδικτύου τα βίντεο διασώζονται σαν αρχείο προς μελλοντική χρήση. Συνεχίζουμε.

Επόμενο βίντεο. Από το ντοκιμαντέρ Ruins. Στο 22ο λεπτό, ο Α. Λοβέρδος:

“Επιθυμία μας θα ήταν τους πελάτες όλων αυτών των γυναικών να τους είχαμε φωτογραφία και να τους βγάζαμε και αυτούς. Γιατί πρέπει επιτέλους η Ελλάδα να κάνει τη σχετική πράξη, αδίκημα”.

Ένα ακόμη βίντεο με όλα όσα έχει πει για το συγκεκριμένο θέμα:

Στο 0:50: Όταν δήλωνε από το βήμα του ΟΗΕ, πως κύρια ευθύνη για την έξαρση του HIV στην Ελλάδα έχουν οι γυναίκες που έρχονται από την υποσαχάρια Αφρική, κάτι που δεν προκύπτει βάσει στατιστικής και ερευνών και οι ισχυρισμοί κρίνονται αβάσιμοι σε ό,τι αφορά το επιδημιολογικό πεδίο.

Τα στατιστικά του ΚΕΕΛΠΝΟ αναλυτικά εδώ

Και οι 26 γυναίκες που κατηγορήθηκαν συνολικά, έχουν αποφυλακισθεί. Η κατηγορία της πορνείας δεν αποδείχθηκε και δύο εξ αυτών κατάφεραν να κερδίσουν αποζημίωση από το ελληνικό κράτος για παράνομη φυλάκιση (λαμβάνοντας 10 ευρώ τη μέρα). Είχαν μείνει στη φυλακή για οκτώμισι μήνες χωρίς να λαμβάνουν τη θεραπεία τους.

Υπενθυμίζουμε πως η διαπόμπευση βασίστηκε στην υγειονομική διάταξη 39Α, η οποία βασιζόταν με τη σειρά της σε Αναγκαστικό Νόμο του 1940. Η εν λόγω υγειονομική διάταξη είχε υπογραφεί τον Απρίλιο του 2012 από τον τότε υπουργό Υγείας Ανδρέα Λοβέρδο και συνοδεύτηκε από τη δημοσιοποίηση των στοιχείων οροθετικών γυναικών. Καταργήθηκε τον Μάιο του 2013 από την υφυπουργό Υγείας, Φωτεινή Σκοπούλη, ωστόσο τον Ιούνιο 2013 ο Άδωνις Γεωργιάδης προχώρησε στην άρση της πράξης κατάργησης. Η οριστική κατάργηση της 39Α έγινε από την τωρινή κυβέρνηση.

Όπως καταγράφει η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης Διωκόμενων Οροθετικών Γυναικών:

“Οι αστυνομικές αρχές προέβησαν σε προσαγωγές-συλλήψεις μεγάλου αριθμού προσώπων, στην πλειονότητά τους τοξικοεξαρτημένων. Χωρίς την προηγούμενη συναίνεσή τους, υπεβλήθησαν σε ιατρικές εξετάσεις για τη διακρίβωση τυχόν οροθετικότητας στον ιό HIV, υπό καθεστώς στέρησης της ελευθερίας τους, σε χώρους αστυνομικών τμημάτων, κατά παράβαση κάθε ιατρικής δεοντολογίας. Εις βάρος των προσώπων για τα οποία διαπιστώθηκε οροθετικότητα, η Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών απήγγειλε κατηγορίες για βαριά σκοπούμενη σωματική βλάβη. Σύμφωνα με το όλως αντιφατικό κατηγορητήριο, τους αποδίδεται ότι ήταν εκδιδόμενες, οι περισσότερες από τις οποίες, ενώ δεν είχαν υποβληθεί ποτέ σε ιατρικές εξετάσεις (επομένως δεν γνώριζαν ότι ήταν φορείς HIV), ωστόσο μετέδιδαν εν γνώσει τους και με πρόθεση τον HIV. Η αρμόδια Εισαγγελέας έδωσε  εντολή δημοσιοποίησης των φωτογραφιών και προσωπικών στοιχείων 29 εξ αυτών, από τις οποίες οι 26 προφυλακίστηκαν. Σε νομοθετικό επίπεδο, με πρόσχημα την προστασία της δημόσιας υγείας και εφαλτήριο την υγιεινομική διάταξη Γ.Υ. 39α/ ΦΕΚ 1002/02/04/2102, το κράτος προέβη σε σωρεία παρανομιών αναφορικά με την προσαγωγή, τη σύλληψη και την κράτησή τους. Σε ότι αφορά τη διαδικασία προσαγωγής, συνελήφθησαν αρχικά 96 γυναίκες που βρίσκονταν σε δρόμους γύρω από την Ομόνοια, οι οποίες αφού οδηγήθηκαν στο τμήμα μεταγωγών της Πέτρου Ράλλη, σε καθεστώς στέρησης της ελευθερίας τους υποχρεώθηκαν να κάνουν τεστ διάγνωσης της hiv λοίμωξης .

Η πρώτη παραβίαση είναι η παράνομη στέρηση ελευθερίας. Δεν συνελήφθησαν οι γυναίκες αυτές με την κατηγορία αυτόφωρου αδικήματος, αλλά για απλή εξακρίβωση στοιχείων. Η δεύτερη παραβίαση αφορά τον τρόπο με τον οποίο υποβλήθηκαν σε τεστ διάγνωσης της hiv λοίμωξης. Στο μεταγωγών, ένα κλιμάκιο γιατρών κάνει το τεστ διάγνωσης  ενάντια στους κανόνες της δεοντολογίας, της ελεύθερης βούλησης, της εμπιστευτικότητας και της συναίνεσης. Οι γιατροί επίσης, με άρση του απορρήτου και κατά παράβαση του νόμου περί  προστασίας προσωπικών δεδομένων, ενημέρωναν τους αστυνομικούς για τα αποτελέσματα της εξέτασης και όχι τις ενδιαφερόμενες. Σύμφωνα με τα στοιχεία της σχετικής δικογραφίας, είναι φανερό ότι οι κατηγορίες στηρίχθηκαν στη δήλωση του γιατρού και στη γενική μαρτυρία ενός αστυνομικού για όλες τις κοπέλες. Αποκορύφωμα των παραβιάσεων, συνιστά η προφυλάκιση των γυναικών με απόφαση πλέον της δικαστικής αρχής, που είχε ως αποτέλεσμα την προφυλάκιση των 26 αρχικά, γυναικών”. 

Μία “συγγνώμη” για τη Μαρία

Όπως γράψαμε και παραπάνω, την Πέμπτη, 12 Μαΐου, δημοσιεύσαμε τον θάνατο της Μαρίας. Μίας εκ των οροθετικών γυναικών που θυματοποιήθηκε με τον χειρότερο τρόπο, μίας εκ των οροθετικών την ιστορία των οποίων πρέπει να θυμόμαστε για να μην επαναληφθεί ποτέ. Σαν “απάντηση” για τις παραπάνω δικαιολογίες του κ. Λοβέρδου, δημοσιεύουμε αυτούσιο το άρθρο του Γιώργου Τσιακαλάκη, Υπεύθυνου Επικοινωνίας & Προάσπισης Δικαιωμάτων της “Θετικής Φωνής”, του Συλλόγου Οροθετικών Ελλάδος. Γιατί κ. Λοβέρδο, δυστυχώς, η ντροπή και η ειλικρίνεια στον χώρο της πολιτικής, είναι είδος υπό εξαφάνιση. Μια συγγνώμη, θα ήταν το λιγότερο. Για την ώρα ζητούν συγγνώμη μονάχα οι άνθρωποι που νοιάζονται πραγματικά για τα θύματα του “ευνομούμενου κράτους”.

Το κείμενο του Γ. Τσιακαλάκη:

“Θα ήθελα να σου ζητήσω συγνώμη Μαρία. Για την απομόνωση, την ταπείνωση την απόρριψη που ένιωσες, για τη διαπόμπευσή σου, αλλά κυρίως για την απώλειά σου.

Συγνώμη γιατί είμαι και εγώ ένα ενεργό κύτταρο της κοινωνίας  που σε απομόνωσε, σε ταπείνωσε, σε απέρριψε, σε διαπόμπευσε. Είμαι και εγώ ψηφοφόρος ενός σώματος που εξέλεξε κυβερνήσεις και ενός συστήματος που επιτρέπει σε υπουργούς να κάνουν προεκλογικά γυμνάσια ετοιμότητας, πειραματιζόμενοι με τη δική σου ζωή και αξιοπρέπεια.

Συνθέτω και εγώ αυτό το κράτος που σε θεώρησε απειλή για τη δημόσια υγεία, απειλή για το “νοικοκυραίο” και τον “οικογενειάρχη”, σε συνέλαβε, σε υποχρέωσε σε αναγκαστική εξέταση, σε φυλάκισε.

Ανήκω στο ίδιο κράτος που από τη σύλληψή σου μέχρι σήμερα περιορίζει συνεχώς κάθε χρόνο τις χρηματοδοτήσεις των προγραμμάτων απεξάρτησης, υποκατάστασης και μείωσης βλάβης.

Ανήκω στο κράτος που έκλεισε τον εποπτευόμενο σταθμό “Οδυσσέας”, γιατί η προστασία της υγείας των ενεργών χρηστών και η έγκαιρη παρέμβαση για την αντιμετώπιση της υπερδοσολογίας ήταν μάλλον πολύ καινοτόμες πρακτικές για τον κλειστοφοβικό τρόπο σκέψης μας.

Είναι και δική μου ευθύνη που δεν καταφέραμε να σε βοηθήσουμε να αποκτήσεις τη δύναμη να παλέψεις με την τοξικοεξάρτηση, δε δημιουργήσαμε τις κατάλληλες δομές, δεν αξιοποιήσαμε περισσότερους καταρτισμένους και εμπνευσμένους ανθρώπους σε αυτή τη μάχη, δεν εξαντλήσαμε τα μέσα που είχαμε ή που θα μπορούσαμε να έχουμε για να σε στηρίξουμε, για να σε υποστηρίξουμε.

Ανήκω και εγώ σε αυτή την κοινωνία που “καταναλώνει”, συντηρεί και πολλές φορές επικροτεί μέσα ενημέρωσης και δημοσιογράφους που ευθυγραμμίζονται και υπηρετούν φασίζουσες νοοτροπίες και πρακτικές στιγματισμού και διαπόμπευσης, στο όνομα ενός κατά το δοκούν (απο)δομημένου κώδικα ηθικής.

Είμαι και εγώ Μαρία, ενεργό κομμάτι της κοινωνίας των πολιτών που δε θα καταφέρει να βοηθήσει και τις επόμενες “Μαρίες”, αν επιμείνει να βλέπει στο πρόσωπο ενός υπουργού το αίτιο και όχι το σύμπτωμα. Η υπόληψη και οι πολιτικές επιλογές του Λοβέρδου θα αναμετρηθούν με την ίδια την ιστορία. Ωστόσο μεγάλοι και μικροί “Λοβέρδοι”, θεσμοί, υπουργοί, κρατικοί λειτουργοί, εισαγγελείς, γιατροί, δημοσιογράφοι, τηλεθεατές, πολίτες συνεχίζουν σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό με τις στάσεις, τις αντιλήψεις, το δημόσιο λόγο, τις πρακτικές ή τις παραλείψεις τους να δημιουργούν “Μαρίες” που διαπομπεύονται, που εξευτελίζονται, που πεθαίνουν από τη χρήση ουσιών.

Σου το χρωστάω να μην επιλέξω να μείνω μόνο στο προφανές και αυτονόητο. Γιατί αυτό είναι το εύκολο. Γιατί η κοινωνία είμαι εγώ. Το κράτος, η πολιτεία, ο πολίτης είμαι εγώ. Γι’ αυτό Μαρία δε με απασχολεί τόσο αν θα κοιμάται πλέον ήσυχος ο Λοβέρδος. Για όλα τα παραπάνω δεν πρέπει να κοιμάμαι ήσυχος και εγώ.

Καλό ταξίδι”.

(Κεντρική φωτογραφία: antifasistikirodos)