Παύλος Φύσσας: Η θυσία του Killah P δεν πήγε χαμένη

Έξι χρόνια πριν, το βράδυ της 17ης Σεπτεμβρίου του 2013, οι περισσότεροι ήταν μπροστά στις οθόνες τους παρακολουθώντας έναν αγώνα ποδοσφαίρου. Το ίδιο και ο Παύλος με την παρέα του. Ο Παύλος που στα 34 του χρόνια ήταν γνωστός για την αντιφασιστική του δράση στην Αμφιάλη και ακριβώς γι’ αυτό το λόγο κάποιοι τον ήθελαν νεκρό.

Στις 12.10 το βράδυ, ο Ρουπακιάς ολοκλήρωνε το έργο που αποτελούσε το επιστέγασμα ενός πολύ καλά οργανωμένου σχεδίου μιας εγκληματικής οργάνωσης με νεοναζιστική δομή και ιεραρχεία. Ο Παύλος Φύσσας, ο Killah P, δεν πέθανε “για το ποδόσφαιρο” όπως βιάστηκαν να μεταδώσουν κάποιοι το πρωί της 18ης Σεπτεμβρίου. Δολοφονήθηκε για τα πιστεύω του, για τις ιδέες του, για όσα πρέσβευε με τους καθημερινούς του αγώνες.

Ήταν εκείνος που οργάνωνε αντιφασιστικά χιπ χοπ φεστιβάλ στις γειτονιές του Πειραιά, ήταν ένας από εκείνους που φώναζαν και προειδοποιούσαν για το κακό που αναδυόταν, ήταν ένας από τους λίγους που δεν δίστασε να υψώσει το ανάστημά του μπροστά στο Κτήνος. Το Κτήνος όμως δούλευε με τις μηχανές καλοκουρδισμένες. Με “πλάτες” επιχειρηματιών, με ένα μιντιακό σύστημα που οραματιζόταν μια “σοβαρή Χρυσή Αυγή”, με δημοσιογράφους που είναι νυν βουλευτές και θεωρούσαν το μόρφωμα κάτι “θετικό” για τη δημοκρατία, με τάγματα εφόδου και πακτωλό χρημάτων προς στήριξή τους, με άμεσα υπεύθυνους για τις επιθέσεις στον Λουκμάν, στους εργάτες του ΠΑΜΕ, σε απλό κόσμο αλλά και με ηθικούς αυτουργούς.

Το lifestyle σύστημα της χώρας προετοίμαζε το κακό. Νομιμοποιούσαν τη Χρυσή Αυγή ως “κόμμα διαμαρτυρίας”, έκλειναν τα μάτια στις πρώτες δολοφονικές επιθέσεις και στους τραμπουκισμούς, έγραφαν για τα fashion icons των χρυσαυγιτών, για τα καλοκαιρινά camps τους, για τα τατουάζ και τις ενδυματολογικές τους επιλογές.

Ο “αγώνας τους”, τα οράματα του εν ελλάδι wannabe Φύρερ, οι δηλώσεις των “πρωτοπαλίκαρών” του, έβρισκαν χώρο και χρόνο στις πρώτες θέσεις της ατζέντας. Το μόρφωμα ενδυναμώθηκε και όταν ήρθε η ώρα, χτύπησε στην καρδιά της δημοκρατίας. Το αίμα του Παύλου ήταν αυτό που έβαλε τέλος στα σενάρια για μια πιο ήπια Χ.Α. η οποία υπό συνθήκες, γιατί όχι και να μην έμπαινε σε έναν “μεγάλο” κυβερνητικό σχηματισμό. Η εποχή άλλωστε ευνοούσε κάτι τέτοιο. Μνημόνιο, ανεργία, φτώχεια, χρεοκοπημένο σύστημα, μεταναστευτικό. Οι υμνητές της Χούντας άλλο που δεν ήθελαν να φορέσουν την προβιά του δήθεν “πατριώτη” και για το “καλό” της πατρίδας να μπουν σε έναν τέτοιο κυβερνητικό σχηματισμό. Μη νομίζετε πως ήμασταν μακριά από κάτι τέτοιο.

Η δολοφονία όμως ανάγκασε ακόμη και όσους τους στήριζαν πολιτικά, να κάνουν πίσω. Ανάγκασαν τα media να εντρυφήσουν παραπάνω στο νεοναζιστικό παρόν και παρελθόν της οργάνωσης, να αναδείξουν όσα έγραφαν άνθρωποι που είχαν ασχοληθεί με την έρευνα και το ρεπορτάζ για την άνοδο του φασισμού στην Ελλάδα από τα τέλη του ’90 ακόμη (βλέπε Ιός της Ελευθεροτυπίας), να αντιμετωπίσουν την ηγεσία και τα πρωτοκλασάτα στελέχη του Μιχαλολιάκου ως εγκληματίες που είχαν βάψει τα “καθαρά” τους χέρια, με αίμα αθώων. Παύλος και Λουκμάν.

Το βίντεο από τις κάμερες ασφαλείας της περιοχής, που δείχνει όλα όσα συνέβησαν την ώρα της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα όπως το έδωσε στη δημοσιότητα το ερευνητικό κέντρο Forensic Architecture πέρυσι, στα πέντε χρόνια της δολοφονίας:

Η Μάνα του Παύλου (με Μ κεφαλαίο), ξέρει πως δεν θα ξαναδεί ποτέ ξανά το παιδί της.

“Όλα τα παιδιά που ήταν μαζί του εκείνο το βράδυ, μαζί και η Χρύσα, σημαδεύτηκαν για πάντα. Όμως δεν είναι το ίδιο με το να περιμένεις κάθε βράδυ να ακούσει το κλειδί στην πόρτα. Δεν το λέω εγωιστικά, αλλά είναι νέα παιδιά και υποχρεωτικά θα συνεχίσουν τη ζωή τους. Όμως τόσα παιδιά -και όχι μόνο όσα έζησαν τον εφιάλτη- με γνώρισαν από τότε και ήρθαν κοντά μου. Δεν θέλω να είμαι αχάριστη. Έχασα τον Παύλο και απέκτησα τόσα παιδιά, και όταν περπατάω στο δρόμο και ακούω να με φωνάζουν “μάνα” και να με πιάνουν από τον ώμο, αυτό είναι για εμένα συγκλονιστικό”, έλεγε χθες σε δηλώσεις της στην Εφημερίδα των Συντακτών.

Η Μάγδα συμβολίζει τον αντιφασιστικό αγώνα που άργησε αλλά ανδρώθηκε, ωρίμασε και εκφράστηκε στη χώρα μας μετά από ένα τόσο τραγικό γεγονός. Την ώρα που ο Ρουπακιάς είναι σε κατ’ οίκον περιορισμό, ο αντιφασιστικός αγώνας ζητά δικαίωση με απόδοση ποινών. Είναι ο μόνος τρόπος για να επουλωθεί η δημοκρατία μας προσώρας, χωρίς κανέναν εφησυχασμό.

Τέσσερα χρόνια μετά την έναρξή της η δίκη της Χρυσής Αυγής έχει μπει στο τελικό στάδιο.

Ο γύρος των απολογιών έχει ήδη ξεκινήσει από την υπόθεση της ανθρωποκτονίας Φύσσα, και σήμερα η Χρυσή Αυγή δεν αποτελεί το τρίτο πολιτικό κόμμα της χώρας, όπως ήταν τον Απρίλη του 2015, δεν κάθεται στο σκαμνί με εσωτερική ενότητα αφού βρίσκεται στα πρόθυρα της οριστικής διάσπασης ενώ όντας εκτός Κοινοβουλίου οδήγησε τα στελέχη της να αλληλοκατηγορούνται εντός του δικαστηρίου. Τα ηγετικά στελέχη δικάζονται ξεχωριστά για κάθε επίθεση, όπως έγινε για την υπόθεση του “Συνεργείου” και όσο και αν κωλυσιεργεί η υπεράσπιση των χρυσαυγιτών, η ώρα των “μεγάλων κεφαλιών” θα έρθει μέσα στο επόμενο διάστημα. Η Χ.Α. θα καταδικαστεί συνολικά ως εγκληματική οργάνωση, παρότι μέχρι να έχει τελειώσει η δίκη μπορεί να μην είναι καν “οργάνωση”.

Η μάχη στις αίθουσες των δικαστηρίων οδεύει προς μια δημοκρατική νίκη, όμως ο αντιφασιστικός αγώνας δεν έχει ολοκληρωθεί. Ακριβώς γιατί μέσα από την πολυδιάσπαση του κεντρικού πυρήνα του μορφώματος, θα προκύψουν νέες δομές. Για την ώρα απολογούνται, κρύβονται και περιμένουν, μέχρι να αναδιοργανωθούν με μια -ίσως- πιο “θεσμική” μορφή.

Η πάλη απέναντι στον φασισμό μπαίνει στο ίδιο πλαίσιο με την πάλη απέναντι στην κοινωνική αδικία, στις ανισότητες και την ανελευθερία. Είμαστε στην τελική ευθεία (της δίκης) αλλά και στην αρχή του δρόμου για να στραφεί η νέα γενιά στη δημοκρατική συμμετοχή, στην ισηγορία, στην αποδοχή και στην αλληλεγγύη.

Και ως δημοσιογράφοι, οφείλουμε να κρατάμε τις μνήμες ζωντανές ως προς τα πεπραγμένα των άμεσων δολοφόνων, των ηθικών αυτουργών και των νομιμοποιητών τους, αλλά και να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε σοβαρά και με δεοντολογική προσήλωση στις αρχές της Δημοκρατίας, μια νέα εμφάνιση τέτοιων οργανώσεων που περιμένουν να αδράξουν την ευκαιρία και να αναδυθούν στο πολιτικό σύστημα του τόπου.

Το μήνυμα της οικογένειας Φύσσα για την 6η επέτειο:

“Μετράμε τον 6ο Σεπτέμβρη χωρίς τον Παύλο και όλα αυτά τα χρόνια δίνουμε ο καθένας μας τις προσωπικές του μάχες αλλά και όλοι μαζί, προκειμένου να αποδοθεί δικαιοσύνη, όχι μόνο μέσα στην δικαστική αίθουσα, όπου η δίκη κατά των δολοφόνων της ΧΑ βαίνει προς τον πέμπτο χρόνο της, αλλά και στην κοινωνία. Όλα αυτά τα χρόνια, λοιπόν, η προσπάθεια των αντιφασιστών οδήγησε στην – σε μεγάλο βαθμό – κοινωνική απομόνωση του ναζιστικού μορφώματος, αρχικά με το σταδιακό κλείσιμο των γραφείων του ανά την Ελλάδα και στη συνέχεια με τον εκλογικό του αποκλεισμό από το κοινοβούλιο, αλλά και την έγερση του ενδιαφέροντος του κόσμου για τις εξελίξεις στην δίκη. Η τεράστια προσπάθεια για ενημέρωση που καταβλήθηκε, και παρά τον αρχικό αποκλεισμό από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, οδήγησε τελικά αρκετά χρόνια μετά την έναρξη της δίκης σε προβολή της από μεγάλο μέρος αυτών, προσπάθεια που θα συνεχιστεί μέχρι και την έκδοση της απόφασης, καθώς ήδη βρισκόμαστε στο στάδιο των απολογιών και ουσιαστικά στην τελική ευθεία για το αποτέλεσμα, το οποίο για εμάς είναι μονόδρομος: συνολική καταδίκη των κατηγορουμένων, συνολική καταδίκη της εγκληματικής οργάνωσης. Η επιθυμία αυτή, δική μας αλλά και της κοινωνίας, που ερείδεται όχι απλά στο κοινό περί δικαίου αίσθημα, αλλά στο πραγματικό γεγονός της επί 30 έτη ανεξέλεγκτης δράσης της νεοναζιστικής οργάνωσης, που δεν μπορεί να μείνει ατιμώρητη, γίνεται να καταστεί σαφής τόσο με την παρουσία όλων μας στη δίκη, που συνεχίζεται και πάλι από τις 9/9, όσο και με την στήριξη αντιφασιστικών δράσεων.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, της συλλογικής και πολυεπίπεδης προσπάθειας για την όσο το δυνατόν συνολικότερη εξάλειψη του φασιστικού φαινομένου, εντάσσονται και οι φετινές μας δράσεις και εκδηλώσεις για τον Αντιφασιστικό Σεπτέμβρη, έναν Σεπτέμβρη που δεν στοχεύει απλά να τιμήσει την μνήμη του Παύλου, αλλά και να δώσει το σαφές μήνυμα ότι δεν θα επιτρέψουμε να χαθεί ξανά κανένας ελεύθερος άνθρωπος από χέρι ναζί. Μέσα από δράσεις πολιτικής αλλά και πολιτισμού, στόχος μας είναι να ενημερωθεί και να συμμετάσχει τόσο η νεολαία (Street art και εκδήλωση με μαθητικά – νεανικά συγκροτήματα) όσο και η υπόλοιπη κοινωνία στην προσπάθεια μας να υψώσουμε τείχη αντίστασης στο δηλητήριο του φασισμού της ΧΑ αλλά και όσων άλλων θιασωτών της ναζιστικής ρητορικής έχουν παρεισφρήσει στο πολιτικό και κοινωνικό προσκήνιο.

Έτσι εκδηλώσεις και συζητήσεις λαμβάνουν χώρα κατά το τριήμερο της 13 εώς 15/9 στο Εργοστάσιο Καχραμάνογλου στο Κερατσίνι, στις 17/9 θα λάβει χώρα η ετήσια συναυλία στον Πολυχώρο Λιπασμάτων και στις 18/9 στηρίζουμε την πορεία με συμμετοχή οργανώσεων, κοινωνικών χώρων και συλλογικοτήτων από το μνημείο του Παύλου στο Κερατσίνι μέχρι το κέντρο του Πειραιά”.

Οι εκδηλώσεις στη μνήμη του Παύλου κορυφώνονται σήμερα, Τετάρτη, στην αντιφασιστική πορεία που θα ξεκινήσει από το μνημείο του στο Κερατσίνι στις 17.30 με προορισμό τα γραφεία της Χρυσής Αυγής στον Πειραιά.