Πέντε χρόνια από τη δολοφονία Φύσσα: Καμία ανοχή στον φασισμό

Πέντε χρόνια είναι πολλά. Για τα θύματα της ρατσιστικής βίας από τα Τάγματα Εφόδου. Για τις ανοιχτές πληγές που άφησαν στην κοινωνία οι νοσταλγοί της ναζιστικής ιδεολογίας που θέλησαν να την επαναφέρουν στην πράξη. Είναι πολλά για εκείνη τη μάνα που δεν σταματάει να περιμένει την τιμωρία των δολοφόνων του γιου της.

Πέντε χρόνια μετά, εκείνο το βράδυ φαντάζει σαν βγαλμένο από εφιάλτη. Κι όμως είναι τόσο επίκαιρο. Όχι μόνο επειδή η δίκη των χρυσαυγιτών βρίσκεται ακόμη σε πλήρη εξέλιξη, αλλά και γιατί το φάντασμα της ακροδεξιάς θεριεύει σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Τα ευρωσκεπτικιστικά, λαϊκιστικά κόμματα που ξεπηδάνε στις διάφορες χώρες της ΕΕ, μπορεί να μην είναι τόσο «μαύρα» όσο η Χρυσή Αυγή –ούτε η Μαρίν Λε Πεν καταδέχεται να συμπράξει μαζί της το Ευρωκοινοβούλιο-  αλλά πιέζουν την ατζέντα προς τα ακροδεξιά. Πολλά από αυτά, έχουν καταβολές, ή έστω αφετηρία φασιστική ή ναζιστική.

 Όπως για παράδειγμα οι «Σουηδοί Δημοκράτες», το κόμμα που τερμάτισε τρίτο στις πρόσφατες εκλογές στη Σουηδία. Επισήμως σήμερα η ηγεσία του αρνείται τον φασισμό και το ναζισμό. Όμως ανάμεσα στα ιδρυτικά μέλη, βρίσκονταν ομοϊδεάτες του Χίτλερ. Ένας από τους πιο βασικούς, ο Gustaf Ekström υπήρξε βετεράνος Waffen-SS…

Χρειάστηκε να αποτινάξουν το σκοτεινό παρελθόν τους για να γίνουν τρίτη δύναμη στην πολιτική σκηνή της Σουηδίας. Κι αυτό σε μια χώρα που παρουσιάζεται ως πρότυπο για την κοινωνική δημοκρατία σε όλο τον κόσμο, που η κυβέρνηση των Σοσιαλδημοκρατών έχει εξασφαλίσει πλεόνασμα και έχει μειώσει το δημόσιο χρέος σε επίπεδα που δεν έχουν καταγραφεί από τη δεκαετία του ’70. Που, επίσης, η ανεργία έχει υποχωρήσει, παραμένοντας περίπου… 6%.

Στην Ελλάδα της κρίσης, το φαινόμενο αυτό το ζήσαμε περίπου πέντε χρόνια νωρίτερα. Σε μια λαβωμένη κοινωνία από την λιτότητα, την φτώχεια και την αναξιοκρατία, οι χρυσαυγίτες υποσχέθηκαν… ξύλο στο παλιό πολιτικό σύστημα, ακόμη και μέσα στη Βουλή. Η μεταμόρφωση του ναζιστικού μορφώματος σε –και καλά- εθνικιστικό, η αντικατάσταση της σβάστικας με την ελληνική σημαία και το… στρογγύλεμα των δημόσιων λόγων της είχαν ως αποτέλεσμα την εκλογική της αύξηση. Και η ανοχή, των πολιτικών, των πολιτών, των ΜΜΕ, όλων μας, έπαιξε καθοριστικό ρόλο.

Χρειάστηκε μεγάλη δημοσιογραφική έρευνα για να φανεί ότι η ηγεσία της ΧΑ είχε το νου της στη ρεμούλα και στην… τακτοποίηση των ημετέρων.

Αλλά τώρα ξέρουμε. Οι ψηφοφόροι δεν έχουν κανένα άλλοθι κι εμείς καμία δικαιολογία να ανεχόμαστε. Σοβαρή ή… απλώς η γνωστή ΧΑ χρειάζεται αντιμετώπιση τόσο σε πολιτικό επίπεδο, όσο και στο δρόμο, στην καθημερινή μας ζωή.

Πέντε χρόνια είναι πολλά… Όσο κι αν μας σημάδεψε η δολοφονία του Παύλου Φύσσα, προχωρήσαμε τη ζωή μας, άλλαξαν πολλά. Όμως για εκείνη τη μάνα που βρίσκεται πάντοτε στα έδρανα σε κάθε ακρόαση της δίκης, τίποτα δεν έχει προχωρήσει. Και μας υπενθυμίζει ότι ο αγώνας έχει σημασία και πως η συμβολή του καθενός μας είναι σημαντική…

Διαβάστε επίσης:

Παύλος Φύσσας: Ο μουσικός που έγινε σύμβολο του αντιφασιστικού αγώνα