Πλειός στο NEWS 24/7: Το σύνθημα “να καεί το μπουρδέλο η Βουλή” είναι των φασιστών

Μετρώντας αντίστροφα για τον ένα χρόνο από την ημέρα που η Χρυσή Αυγή καταδικάστηκε ως εγκληματική οργάνωση, τότε που «η ανάγκη έγινε Ιστορία», παρατηρούμε με θλίψη όσο και οργή, ακροδεξιές ομάδες να πραγματοποιούν επιθέσεις – ανενόχλητες – έναντι φοιτητών και αριστερών συλλογικοτήτων.

Σε αυτό το χωροχρονικό πλαίσιο, το NEWS 24/7 επικοινώνησε με τον Γιώργο Πλειό, Καθηγητή στο Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ και Επισκέπτη Καθηγητή στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του ΕΚΠΑ, θέτοντάς του τρία βασικά ερωτήματα, με στόχο την ανάδειξη της εγκληματικής φύσης του φασισμού, πώς μπορούμε να τον αναγνωρίσουμε στην καθημερινότητα αλλά και το κατά πόσο «τελειώσαμε» με αυτόν, μετά την καταδικαστική απόφαση της 7ης Οκτωβρίου 2020.

1) Ας ξεκινήσουμε από κάτι βασικό. Πώς ορίζεται ο φασισμός;

Ο φασισμός είναι εγκληματική ιδεολογία και πρακτική που προσπαθεί να χωρέσει τη σύγχρονη πολύπλοκη κοινωνία στα στενά παπούτσια μιας παραδοσιακής κοινότητας, την πόλη στο χωριό και τη σύγχρονη πολυπολιτισμική κοινωνία στο σχήμα μια μόνο πολιτισμικής του παρελθόντος. Ο φασισμός λατρεύει το παρελθόν όπως και το θάνατο. Είναι μια ιδεολογία του θανάτου. Ως ιδεολογία, αποσκοπεί να εκμηδενίσει το άτομο στο όνομα μιας φανταστικής και διεστραμμένης αντίληψης του έθνους, το οποίο οι φασίστες θεωρούν πως μόνο αυτοί εκπροσωπούν. Αντιλαμβάνονται δε το έθνος όχι ως έχει σήμερα αλλά ως σχετικά πρόσφατο, νεωτερικό φαινόμενο, αλλά με ιστορικούς όρους φυλής ή εθνότητας γι’ αυτό και δεν αναγνωρίζουν το δικαίωμα να υπάρχει καμιά γλωσσική, εθνοτική, αξιακή κ.λπ. διαφορά εντός του. Η Δημοκρατία, δηλαδή τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα για τους φασίστες, θεωρούνται υπεύθυνα για την εμφάνιση και διεύρυνση αυτών των διαφορών. Κι αν υπάρχουν τέτοιες διαφορές τις θεωρούν παρέκκλιση, «ασθένεια», που αδυνατίζει το έθνος, γι’ αυτό και άξια να απαλειφθεί με κάθε τρόπο. Όπως στη φρασεολογία που χρησιμοποίησαν οι χουντικοί περί κλίνης και ασθενούς, περί γύψου και αναγκαίας εγχείρησης, για να δικαιολογήσουν την κατάλυση της Δημοκρατίας. Για τους φασίστες το έθνος έχει αξία όχι τα άτομα. Το έθνος έχει υπέρτερα δικαιώματα έναντι του ατόμου ή άλλων ομάδων, όπως αποκλεισμένες κοινωνικές ομάδες, ομάδες με διαφορετική ιδεολογία ή με διαφορετική εθνοτική προέλευση, με διαφορετική αισθητική από τη δική τους, με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό κοκ. Όλες αυτές πρέπει για τους φασίστες να συντριβούν και να εκλείψουν, όλοι πρέπει να μπουν στη στολή του έθνους που φαντασιώνουν.

2) Ποιες πρακτικές και συμπεριφορές, που συναντώνται στην καθημερινότητα, μπορούμε να χαρακτηρίσουμε ως φασιστικές;

Σε επίπεδο πρακτικής, οι φασίστες επιχειρούν να εκριζώσουν τη Δημοκρατία άμεσα και με κάθε τρόπο, κυρίως όμως ασκώντας βία εναντίον όλων αυτών που θεωρούν αρρώστια του έθνους, αλλά και εναντίον του κοινοβουλευτισμού. Γι’ αυτό και επιτίθενται με τα χέρια αλλά και με όπλα εναντίον άοπλων, κυρίως όμως με μαχαίρια – αυτό έχει μεγάλη σημασία στη νοοτροπία του δειλού φασίστα, να προσεγγίσει τον «εχθρό» από κοντά αλλά με ασφάλεια: είτε είναι μετανάστες και πρόσφυγες, είτε είναι μέλη αριστερών πολιτικών νεολαιών είτε κάποιοι άλλοι που τους θεωρούν «εχθρούς». Μπορεί να επιτίθενται λεκτικά εναντίον πολλών, αλλά με μαχαίρια επιτίθενται κυρίως εναντίων προσφύγων/μεταναστών και αριστερών. Πάντα εκ του ασφαλούς διότι κατά κανόνα είναι δειλοί και ευθυνόφοβοι. Λειτουργούν με το φόβο όχι με αρχές. Από αυτόν εμπνέονται αυτόν προσπαθούν να εμφυσήσουν στους άλλους γιατί οι ίδιοι είναι προϊόντα του φόβου. Όνειρό τους είναι να καταλύσουν τη Δημοκρατία. Εδώ και τώρα αν γίνεται, με μια έφορο στη Βουλή αν γίνεται. Κατά το «ουκρανικό» σενάριο, αν γίνεται, όπως προσπάθησαν μετά τη διαδήλωση στο Σύνταγμα εναντίον της Συμφωνίας των Πρεσπών. Το σύνθημα «να καεί το μπουρδέλο η Βουλή» είναι το δικό τους σύνθημα.

3) Μπορούμε να πούμε ότι τελειώσαμε με τον (καθημερινό) φασισμό, μετά την καταδίκη της ΧΑ;

Ο φασισμός αποτελεί το τελευταίο καταφύγιο των ηγεμονικών κοινωνικών τάξεων που νιώθουν απειλή από τα κοινωνικά κινήματα ή από πολιτικούς αντιπάλους ή όταν θέλουν να οργανώσουν και συντονίσουν την κοινωνία προς την επιθυμητή κατεύθυνση χωρίς ελευθερία και χωρίς δικαιώματα πέρα από αυτά που αναγνωρίζουν στα λαϊκά στρώματα, ή όσους είναι διαφορετικοί. Ο φασισμός εδράζεται στην πατριαρχία, στην καταπίεση, στην συντήρηση της εκμετάλλευσης, με δυο λόγια από την κοινωνική ανισότητα, την οποία και προσπαθεί να διασώσει. Γι’ αυτό και ανθίζει κυρίως ανάμεσα στα απειλούμενα πραγματικά ή κατά φαντασία μεσαία στρώματα, ιδιαίτερα αν έχουν ποτισθεί με αρκετό εθνικισμό και αρχαιολατρεία. Σε πολιτικό επίπεδο ο φασισμός είναι ο μαχόμενος αντικομμουνισμός/αντιαριστερισμός, ο μαχόμενος ρατσισμός και εθνορατσισμός, η μαχόμενη έμπρακτη αμφισβήτηση της ελευθερίας και της ισότητας των ατόμων. Γι’ αυτό και όσοι εμφορούνται από παρόμοιες ιδέες ακόμα και αν οι ίδιοι δεν «ακονίζουν λόγχες στα πεζοδρόμια» είναι ανεκτικοί αν όχι φιλικοί απέναντι στους φασίστες. Για τον ίδιο λόγο προσπαθούν να εξομοιώσουν τους αντιφασίστες με τους φασίστες για να κρύψουν, να δικαιολογήσουν τους πρώτους. Τους έχουν εξοπλίσει ιδεολογικά με τη θεωρία των δυο άκρων. Ας σημειώσουμε ότι οι σύγχρονοι φασίστες τη θεωρία των δυο άκρων επικαλούνται για να δικαιολογήσουν τις φονικές τους επιθέσεις σε αριστερούς και τη θεωρία του αφελληνισμού για να επιτεθούν σε μετανάστες.

Όμως πρέπει να δούμε και τι γίνεται σήμερα. Επικαλούνται πολλοί τα δυο άκρα. Πράγματι υπάρχουν δυο άκρα. Το ένα άκρο είναι ο παλιός φασισμός που ήθελε την κοινωνία ομοιόμορφη σαν στρατώνα και τον υπηρέτησαν στρατιωτικοί, ιεράρχες, αστυνομικοί, εκπαιδευτικοί κ.ά. Είναι ο φασισμός της μεσοπολεμικής περιόδου. Το άλλο άκρο είναι ο σύγχρονος φασισμός, αυτός που θέλει την κοινωνία να είναι οργανωμένη και να λειτουργεί ως εταιρεία σε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον και τον εκφράζουν νεοσυντηρητικοί πολιτικοί και εταιρείες, κυρίαρχα μέσα επικοινωνίας, νεοφιλελεύθεροι ιδεολόγοι κ.ά. Αυτός ο φασισμός προέρχεται από τον λαϊκιστικό νεοσυντηρητισμό, ο οποίος και έχει εγκολπωθεί και τις παλιότερες μορφές φασιστών. Από τον νεοφιλελευθερισμό έχει πάρει την ιδέα της κοινωνίας ως εταιρείας ή ως σύνολο εταιρειών, όχι κοινωνικών ομάδων. Από τον συντηρητισμό έχει πάρει τον εθνικισμό, καθώς και τις ιδέες της πειθαρχίας και αναγκαστικής συμμόρφωσης και της καταστολής έναντι της πειθούς. Κι όλα αυτά τα αρθρώνει με ένα κιτς, χυδαίο, αγενή, πρωτόγονο και ισοπεδωτικό λόγο και αισθητική. Αν θέλουμε να καταλάβουμε τι είναι και πως ενεργεί ο σημερινός φασισμός πρέπει να κοιτάξουμε τι έγινε στην Ουκρανία το 2014 και ειδικότερα τι έγινε με τον «Δεξιό Τομέα». Οι πολιτικές και οικονομικές ηγεμονικές ομάδες τον χρησιμοποίησαν για λύσουν με βία προς όφελός τους τα πολιτικά και οικονομικά προβλήματα της χώρας εκείνη τη περίοδο. Το ίδιο θεωρώ πως συμβαίνει και στην Ελλάδα από τις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας και μετά. Δεν αρκεί η Χρυσή Αυγή στη φυλακή. Οι λογαριασμοί της δημοκρατίας με τον φασισμό δεν μπορούν να λυθούν μόνο δικαστικά.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις