Το Μάτι 100 ημέρες μετά την καταστροφή

«Όταν πήγα στον Ευαγγελισμό, η γιατρός καθάριζε το πόδι μου, μέχρι που φώναξε έναν συνάδελφό της να βοηθήσει. “Έλα καθάριζε γιατί εγώ δεν αντέχω να το βλέπω” του είπε. Εγώ νόμιζα ότι θα με κρατήσουν λίγη ώρα και θα φύγω». Η 64χρονη Μαργαρίτα Κίντατζη πέρασε την πόρτα του Ευαγγελισμού περίπου στις 23:00 το βράδυ της 23ης Ιουλίου και επέστρεψε στο σπίτι της, στο κέντρο της Αθήνας, στις 15 Οκτωβρίου. Υποβλήθηκε σε επέμβαση για να της μεταφέρουν μόσχευμα από τον μηρό, στη γάμπα, η οποία έχει υποστεί εγκαύματα. Στη συνέχεια, έμεινε σε ακινησία στο νοσοκομείο μέχρι τις 14 Σεπτεμβρίου. Τότε, πήρε εξιτήριο και για ένα μήνα έμεινε σε κέντρο αποκατάστασης στη Βάρη, όπου οι φυσικοθεραπευτές την βοηθούσαν να καταφέρει να περπατήσει. «Πλέον κάνω φυσικοθεραπείες στο σπίτι. Θα κάνω συνολικά είκοσι και θα έχω για ένα μήνα μια γυναίκα να με βοηθάει με τις δουλειές. Την πατούσα και τα δάχτυλά μου, τα νιώθω ξένα».

Το απόγευμα της 23ης Ιουλίου, η Μαργαρίτα Κίντατζη, βρισκόταν, όπως κάθε καλοκαίρι τα τελευταία τριάντα χρόνια, στο εξοχικό της, στο Μάτι, το οποίο κάηκε ολοσχερώς στη φωτιά της 23ης Ιουλίου. Συνήθως φεύγει από την Αθήνα στις αρχές του Ιούνη και επιστρέφει τέλη Σεπτέμβρη. Η ίδια δεν αντιλήφθηκε την φωτιά μέχρι που ήρθε ο αδερφός της να την πάρει με το αυτοκίνητο από το σπίτι της, στην οδό Φυσιολατρών. Μπήκαν στον χώρο της κατασκήνωσης που βρίσκεται λίγα μέτρα μακριά και εγκλωβίστηκαν με το αυτοκίνητο, καθώς η πόρτα της εξόδου ήταν κλειστή. Στην προσπάθειά της να βγει από την πόρτα του συνοδηγού, γλίστρησε και βρέθηκε μέσα σε ένα χαντάκι. Το σώμα της, από το κεφάλι μέχρι το στήθος βρισκόταν μέσα στο αυτοκίνητο. Το δεξί της πόδι ακουμπούσε στο χαντάκι και το υπόλοιπο σώμα της ήταν στον αέρα. Παρέμεινε έτσι για τέσσερις ώρες. Ο αδερφός της αδυνατούσε να την τραβήξει. Είχε βγει από την πόρτα του οδηγού και της έφερνε νερό για να μην χάσει τις αισθήσεις της, ενώ ζητούσε βοήθεια. Λίγη ώρα αργότερα, η Μαργαρίτα λιποθύμησε και τελικά την απεγκλώβισε ένας νεαρός άνδρας που την μετέφερε στο Κέντρο Υγείας των Σπάτων, απ’ όπου την παρέλαβε ασθενοφόρο για τον Ευαγγελισμό. «Αν είχα καταφέρει να βγω από το αυτοκίνητο όρθια δεν θα είχα πάθει τίποτα. Γλίστρησα όμως μέσα στο χαντάκι μόλις άνοιξα την πόρτα. Με το πόδι προσπαθούσα να σκάψω το καυτό χώμα, ο αδερφός μου προσπαθούσε να με τραβήξει αλλά δεν είχα δυνάμεις να αντιδράσω. Να είναι καλά ο άνθρωπος που ήρθε και μας βοήθησε. Θα μπορούσε να είχε πάρει τους συγγενής του και να είχε φύγει».

Μια πενταμελής οικογένεια σε 25 τετραγωνικά

Την ώρα που η Μαργαρίτα Κίντατζη προσπαθούσε να απεγκλωβιστεί, το σπίτι του οδηγού ταξί, Χάρη Θεολογίτη, στην οδό Πανός, είχε τυλιχτεί στις φλόγες. Λίγα λεπτά πριν πάρει φωτιά το πεύκο που βρισκόταν δίπλα στον τοίχο της μόνιμης κατοικίας τους, η σύζυγός του με τα τρια παιδιά τους είχαν προλάβει να μπουν στο αυτοκίνητο και να φύγουν. «Στις 16:00 το απόγευμα είχα φύγει για δουλειά και ήμουν στη Ραφήνα. Ο καπνός φαινόταν στο Νταού Πεντέλης, αλλά άκουσα στο ραδιόφωνο τον δήμαρχο Ραφήνας να λέει ότι η φωτιά είναι υπό έλεγχο. Η σύζυγός μου με τα παιδιά βλέποντας τη φωτιά να κατεβαίνει γρήγορα προς το Μάτι, αποφάσισαν να φύγουν. Μπήκαν στο αυτοκίνητο και η σύζυγός μου προσπάθησε να στρίψει δεξιά στη Λεωφόρο Μαραθώνος, προς Νέα Μάκρη. Ο μεγάλος μου γιός, ο Κωνσταντίνος, της φώναξε “Από εκεί έρχεται η φωτιά”. Της έστριψε το τιμόνι και μπήκαν ανάποδα στο ρεύμα με κατεύθυνση προς Ραφήνα. Ανέβηκαν αντίθετα για περίπου 500 μέτρα, μέχρι που συνάντησαν ένα ασθενοφόρο να έχει σταματήσει κάθετα στον δρόμο. Του κορνάρουν, ο οδηγός του ασθενοφόρου έβαλε μπρος, άνοιξε τη σειρήνα και τους πήγε συνοδεία μέχρι που πέρασαν στο κανονικό ρεύμα που κινείται προς Ραφήνα».

Η οικογένεια που έμενε στην οδό Πανός γλίτωσε. Στον ίδιο δρόμο έχασαν τη ζωή τους 12 άνθρωποι, μεταξύ αυτών και η Βασιλική Χερουβείμ με τις δίδυμες κόρες της, το σπίτι των οποίων βρίσκεται σε απόσταση τριάντα μέτρων από αυτό του Χάρη Θεολογίτη. «Ο μεσαίος μου γιος, ήταν ο πιο ψύχραιμος την ώρα της φωτιάς, αλλά κατέρρευσε το βράδυ της ίδιας μέρας. Τώρα, όποτε δει κόκκινο το φεγγάρι βάζει τα ρούχα του. Τις ημέρες που καιγόταν η Εύβοια, έβλεπε τον καπνό. Ήμασταν στο Περιστέρι και άρχισε να φωνάζει “Φωτιά, πάμε να φύγουμε”».

Το σπίτι, των 130 τετραγωνικών έχει καταστραφεί και τους τελευταίους τρεις μήνες ο Χάρης, με τη σύζυγό του και τα παιδιά τους, τον 17χρονο Κωνσταντίνο, τον 12χρονο Παναγιώτη και την 5χρονη Αλεξάνδρα, μένουν σε ένα διαμέρισμα 25 τετραγωνικών στις κατασκηνώσεις της Πολεμικής Αεροπορίας. Χωράνε ίσα-ίσα τα κρεβάτια τους. «Είναι μια προσωρινή λύση που μας προσφέρει ο στρατός. Μόνοι τους πήραν δύο πλυντήρια οι άνθρωποι και όσοι μένουμε εκεί βάζουμε με σειρά να πλύνουμε τα ρούχα. Γενικώς, μας βοήθησαν μόνο αυτοί που δεν περιμέναμε ότι θα το κάνουν. Ένα συγκρότημα έκανε συναυλία μερικές ημέρες μετά και ήρθε στο Μάτι να μας μοιράσει τα έσοδα. Ένας ιδιωτικός παιδικός σταθμός με πήρε τηλέφωνο και μου είπε ότι θα αναλάβει την κόρη μου δωρεάν και μια εταιρεία θα μας κάνει δωρεά τις ηλεκτρικές συσκευές για το καινούριο σπίτι». Αυτές τις ημέρες, η οικογένεια περιμένει να μάθει τις εξελίξεις με τις αποζημιώσεις και θα νοικιάσει ένα διαμέρισμα στη Ραφήνα.

Αποζημιώσεις, πινακίδες και αντιπλημμυρικά

Την περασμένη εβδομάδα, μετά από αίτημα της Συντονιστικής Επιτροπής των Κατοίκων στο Μάτι, εκδόθηκε απόφαση του υπουργείου Υποδομών, με την οποία εγκρίθηκε συμπληρωματικό τιμολόγιο αποζημιώσεων για τις επισκευές κτιρίων που επλήγησαν από την πυρκαγιά. Το νέο τιμολόγιο περιλαμβάνει αύξηση των τιμών μονάδος του προηγούμενου τιμολογίου του 2011 «κατά 20% για εργασίες σε μη φέροντα στοιχεία και σε φέρουσες τοιχοποιίες και πρόβλεψη κάλυψης  και νέων εργασιών επισκευής, οι οποίες δεν προβλέπονταν στο τιμολόγιο του 2011». Ακόμη, βελτιώθηκαν οι όροι επιδότησης ενοικίου/ συγκατοίκησης για την κάλυψη δαπανών στέγασης όσων αδυνατούν να μείνουν στα σπίτια τους που έχουν πληγεί από την πυρκαγιά.

Στο Μάτι, έχει πλέον αποκατασταθεί ο δημόσιος φωτισμός, ενώ στα στενά δρομάκια που οδηγούν στη θάλασσα ανάμεσα στα σπίτια και τις επιχειρήσεις που έχουν χτιστεί παραλιακά, έχουν τοποθετηθεί πλέον πινακίδες ώστε να είναι πιο εύκολα εντοπίσιμα. Η ηλεκτροδότηση από τα συνεργεία της ΔΕΔΔΗΕ αποκαταστάθηκε πολύ γρήγορα στην περιοχή, σε αντίθεση με τις τηλεφωνικές γραμμές, η αποκατάσταση των οποίων ολοκληρώθηκε μόλις πριν από μερικές ημέρες. Αυτή την περίοδο συνεχίζεται η υλοτόμηση των καμένων δέντρων. Οι κάτοικοι διαμαρτύρονται για το γεγονός πως η Αστυνομία κάνει πλέον σπανιότερα περιπολίες, ειδικά κατά τη διάρκεια της νύκτας, οπότε και φοβούνται για φαινόμενα πλιάτσικου στα σπίτια, ενώ έχουν ζητήσει να τοποθετηθούν συρματοκιβώτια στις κοίτες των ρεμάτων που φτάνουν στο Μάτι, ώστε να μην υπάρξουν πλημμύρες ενόψει του χειμώνα.

Σημαντικά επίσης, είναι τα θέματα της αποκομιδής του αμίαντου και των δασικών χαρτών. Αναφορικά με τον αμίαντο, έχει δοθεί προτεραιότητα στην συλλογή του από τα σπίτια που έχουν χαρακτηριστεί κόκκινα και στη συνέχεια θα πάρουν σειρά τα υπόλοιπα. Οι δασικοί χάρτες της Ανατολικής Αττικής από τους οποίους το Μάτι έχει εξαιρεθεί, αναρτήθηκαν πρόσφατα, ενώ αναμένεται σύντομα η έκδοση νέας νομοθετικής ρύθμισης από το Υπουργείο Ενέργειας και Περιβάλλοντος βάσει της οποίας θα εκδίδεται άμεσα η απαιτούμενη βεβαίωση του δασαρχείου για την έκδοση των αδειών επισκευής.

 «Με τον Δήμο Μαραθώνα έχουμε μεγάλο πρόβλημα. Είναι ανύπαρκτος. Ζητήσαμε συνάντηση με την ηγεσία αλλά έδωσε εντολή ο δήμαρχος να μην γίνει. Τελικά καλέσαμε τις παρατάξεις ξεχωριστά και συναντηθήκαμε με όλες. Παρευρεθήκαμε και σε ένα δημοτικό συμβούλιο και τους μεταφέραμε τα θέματά μας» λέει ο Χρήστος Αναγνώστου, μηχανολόγος-μηχανικός και μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής των Κατοίκων. Όπως εξηγεί, υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν πάρει καν το επίδομα της άμεσης ανάγκης, των 586 ευρώ από τον Δήμο και η απάντηση που λαμβάνουν είναι πως δεν υπάρχουν αρκετά άτομα στο οικονομικό τμήμα. «Έχουν πάρει χρήματα από το υπουργείο Εσωτερικών για να προσλάβουν μέχρι 85 ανθρώπους ώστε να επισπευσθούν οι διαδικασίες. Που είναι αυτοί οι άνθρωποι; Δεν τους έχουμε δει», λέει ο κ. Αναγνώστου. «Η Περιφέρεια από την άλλη πλευρά, κινείται αλλά και αυτή με αργούς ρυθμούς. Τα αντιπλημμυρικά με την τοποθέτηση συρματοκιβωτίων είναι κάτι που δεν έχει προχωρήσει εδώ και τρεις εβδομάδες. Αν βρέξει και βουλώσουν τα φράγματα θα πνιγούμε».

Οι κάτοικοι στο Μάτι, περιμένουν να προχωρήσουν οι διαδικασίες για να οργανώσουν την επόμενη ημέρα στη ζωή τους. Ανάμεσά τους και η 63χρονη Ειρήνη Αποστόλου, η οποία μαζί με τον σύζυγό της μένει στις κατασκηνώσεις του Αγίου Ανδρέα. Καθημερινά πηγαίνει στον κήπο του καμένου σπιτιού της και τον φροντίζει. «Δεν θέλω να το βλέπω παρατημένο. Περιμένουμε τις βεβαιώσεις και την αποζημίωση για να ξεκινήσουμε τις επισκευές», εξηγεί, καθισμένη μπροστά από το κάδρο με την αφίσα που γράφει «Αθήνα 2004». Στο διαμέρισμα που φιλοξενούνται προσωρινά, το οποίο ήταν ένα από αυτά που στην Ολυμπιάδα φιλοξενούσαν τις αποστολές των αθλητών, αγόρασε πρόσφατα ένα μικρό κουζινάκι για να μαγειρεύει. «Τα πρωινά, μας φέρνει κέικ και αναψυκτικά ο στρατός, αλλά δεν μπορούμε πλέον να τρώμε το φαγητό που δίνουν για μεσημεριανό. Έρχονται οι φαντάροι και μας μοιράζουν, αλλά θέλω να αρχίσω να μαγειρεύω κανονικό φαγητό» λέει. Το σπίτι που είχε χτίσει ο πατέρας της το 1963 καταστράφηκε. «Έχουμε περάσει ακόμα πιο δύσκολα, όταν χάσαμε τον γιό μας σε τροχαίο. Θα το αντιμετωπίσουμε. Όταν είδα το σπίτι καμένο δεν έκλαψα. Είχα παγώσει. Έκλαψα μόνο όταν είδα τους εθελοντές. Τα παιδιά. Ήταν συγκλονιστικό. Παιδιά που τα περισσότερα δεν ήταν της περιοχής μας. Αντί να αδιαφορήσουν ήρθαν εδώ και δούλευαν. Όταν το βλέπεις αυτό, λες υπάρχει ελπίδα».