Το τέλος της Μόριας και η νέα κόλαση

Η νύχτα της Τρίτης, 8 Σεπτεμβρίου του 2020, αποτελεί ένα από τα σημαντικά γεγονότα της ανασκόπησης 2020. Εκείνο το βράδυ μια φωτιά ξέσπασε στον μεγαλύτερο προσφυγικό καταυλισμό της Ευρώπης. Η Μόρια, το όνομα της οποίας, τα τελευταία πέντε χρόνια, είχε ταυτιστεί με την απώλεια της αξιοπρέπειας χιλιάδων μεταναστών και προσφύγων που ζούσαν υπό άθλιες συνθήκες, είχε αρχίσει να μετρά αντίστροφα.

Η πρώτη πυρκαγιά έκαψε ένα μεγάλο μέρος του Κέντρου Υποδοχής και Ταυτοποίησης. Το φως της επόμενης ημέρας ανέδειξε το μέγεθος της καταστροφής. Παρά το γεγονός ότι οι εστίες της φωτιάς είχαν κατασβεστεί μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες, συνεχώς ξεπηδούν νέες μικρές σε κοντέινερ που παραδίδονται στις φλόγες. Ακολούθησαν άλλες δύο ημέρες κατά τις οποίες νέες πυρκαγιές, αποτελείωσαν ότι απέμεινε από την πρώτη. Μάλιστα εκείνες ξεκίνησαν από σημεία που δεν είχε κάψει η πυρκαγιά της 8ης Σεπτεμβρίου, με αποτέλεσμα όλο το ΚΥΤ να μετατραπεί σε αποκαΐδια

.

Στον δρόμο με τα υπάρχοντά τους σε σακούλες σκουπιδιών

Χιλιάδες άνθρωποι κατέληξαν να κοιμούνται στους δρόμους, σε άθλιες συνθήκες. Όλα αυτά εν μέσω μιας πανδημίας που επανερχόταν. Οικογένειες με μικρά παιδιά (ακόμη και βρέφη), ηλικιωμένοι και άτομα που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες προσπαθούσαν να προστατευτούν από τον καιρό σε χωράφια, να στήσουν αντίσκηνα, περιμένοντας ένα μπουκάλι νερό και λίγα τρόφιμα. Η εικόνα που κυριαρχούσε στον δρόμο, από το σημείο που βρισκόταν το Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης μέχρι την διασταύρωση με το χωριό Παναγιούδα αλλά και προς το Καρά Τεπέ, ήταν άνθρωποι που κουβαλούσαν τα προσωπικά τους αντικείμενα που περιέσωσαν από τις φλόγες, είτε σε σακούλες σκουπιδιών, είτε σε αυτοσχέδια καρότσια, είτε και στα χέρια τους.

Την πρώτη νύχτα, οι περισσότεροι κοιμήθηκαν αρκετά κοντά στη Μόρια, μη γνωρίζοντας ακόμη αν θα επιστρέψουν. Από την επόμενη ημέρα όμως, μετακινήθηκαν προς τη θάλασσα, στον δρόμο που οδηγεί στο Καρά Τεπέ και τη Μυτιλήνη. Για λίγο πίστεψαν πως θα γίνει αυτό που ζητούν εδώ και χρόνια. Να φύγουν από τη Λέσβο και να προχωρήσουν στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ημέρες που τα fake news κυκλοφορούσαν ανάμεσά τους με ταχύτητα αστραπής. Άλλοι περίμεναν δήθεν καράβια που θα έρχονταν από το λιμάνι να τους μεταφέρουν στην Ευρώπη, άλλα θεωρούσαν πως θα μετακινηθούν οργανωμένα.

“Ελευθερία” και χημικά

Πρόσφυγες και μετανάστες ζητούσαν την ελευθερία τους για την επόμενη εβδομάδα, στον παραλιακό δρόμο που οδηγεί από το Καρά Τεπέ προς τη Μυτιλήνη. Εκεί, δυνάμεις των ΜΑΤ απέκλεισαν τις διόδους για όσους ήθελαν να κινηθούν στην πρωτεύουσα του νησιού. Στον άτυπο καταυλισμό που έστησαν οι αιτούντες άσυλο, περιμένοντας να δουν που θα καταλήξουν να μένουν για το επόμενο διάστημα, διάφορες ομάδες πραγματοποιούσαν συνεχώς διαμαρτυρίες, με κεντρικό σύνθημα «Ελευθερία». Συγκεκριμένα, διέσχιζαν τον δρόμο που είχε μετατραπεί σε προσωρινό χώρο διαμονής τους και έφταναν μπροστά από τις δυνάμεις των ΜΑΤ, ζητώντας ειρηνικά να τους επιτραπεί η πρόσβαση στη Μυτιλήνη. Σε καμία από τις περιπτώσεις δεν προκαλούταν ένταση, καθώς οι διαμαρτυρίες περιορίζονταν στα συνθήματα, τα τραγούδια και τα πλακάτ που κρατούσαν στα χέρια τους.

Ωστόσο, το Σάββατο, 12 Σεπτεμβρίου, την πέμπτη ημέρα διαμαρτυριών, ξέσπασαν επεισόδια, όταν ομάδα της Αστυνομίας, μπήκε στο σημείο όπου παρέμεναν οι αιτούντες άσυλο για να συλλάβει ορισμένα άτομα που θεωρούνταν υπεύθυνα για τις πυρκαγιές. Τότε, προκλήθηκαν διαπληκτισμοί και γρήγορα η ένταση κορυφώθηκε, με τις δυνάμεις των ΜΑΤ να κάνουν εκτεταμένη χρήση χημικών και βομβίδων κρότου λάμψης, ανάμεσα στα αυτοσχέδια παραπήγματα που είχαν στηθεί στον δρόμο, με αποτέλεσμα να προκληθούν αναπνευστικά προβλήματα σε μικρά παιδιά και ηλικιωμένους.

Η κυβέρνηση διεμήνυσε πως δεν υπήρχε περίπτωση να επιτραπεί σε κανέναν η αποχώρηση από το νησί, ενώ τοπικοί άρχοντες, όπως ο δήμαρχος Λέσβου, Στρατής Κύτελης, επέλεξαν να συνταχθούν με την λογική των μπλόκων έξω από τη Μόρια, ώστε να μην επιτρέψουν την ανοικοδόμησή του καταυλισμού. Συγκεκριμένα, στη διασταύρωση έξω από την Μόρια, από την πρώτη ημέρα συγκεντρώθηκαν κάτοικοι του χωριού και όχι μόνο και απέκλεισαν τον δρόμο, ενώ σε άλλο σημείο, στην είσοδο του χωριού της Μόριας, ομάδες κατοίκων επιτίθεντο σε όσους εργάζονταν σε ΜΚΟ, εργαζόμενους στο ΚΥΤ της Μόριας αλλά και δημοσιογράφους.

Τελικά αποφασίστηκε να δημιουργηθεί με γρήγορους ρυθμούς, ένας νέος «προσωρινός» καταυλισμός στο πεδίο βολής του νησιού, δίπλα στο Καρά Τεπέ, με στόχο να μεταφερθούν εκεί οι αιτούντες άσυλο. Την πέμπτη ημέρα μετά τις πρώτες πυρκαγιές και αφού πρόσφυγες και μετανάστες είχαν μείνει στον δρόμο τα προηγούμενα 24ωρα, άρχισε η «στέγασή» τους στον νέο καταυλισμό. Περισσότερες από 1.000 σκηνές στήθηκαν από την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ και τον στρατό, σε συνεργασία με τον ΔΟΜ και το υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου, ενώ όσοι έμπαιναν στη νέα δομή, καταγράφονταν και περνούσαν από τεστ για τον κορονοϊό.

Η νέα κόλαση είναι παραθαλάσσια

Τρεις μήνες μετά, οι εικόνες του νέου καταυλισμού, είναι απολύτως χαρακτηριστικές της κατάστασης στην οποία ζουν αυτοί οι άνθρωποι. Έφυγαν από την κόλαση της Μόριας και μεταφέρθηκαν σε ένα σημείο που με τις πρώτες βροχές μετατράπηκε σε βούρκο. Το γεγονός πως ο καταυλισμός στον οποίο υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου αλλά και τοπικές αρχές, αποφάσισαν να μεταφέρουν τους αιτούντες άσυλο για να περάσουν τον χειμώνα, έμεινε εντελώς απροστάτευτος από τις καιρικές συνθήκες, δημιούργησε γρήγορα μια νέα παράκτια Μόρια. Αυτή τη φορά, δίπλα στη θάλασσα, με υγρασία και λάσπες, μέσα στις οποίες καλούνται να επιβιώσουν οικογένειες και όχι μόνο μεταναστών και προσφύγων, περιμένοντας κάποια στιγμή να βρεθεί λύση και να συνεχίσουν τις ζωές τους που έχουν τεθεί σε παύση.

Διαβάστε τις Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο, με την αξιοπιστία και την εγκυρότητα του News247.gr.