4 πράγματα που πρέπει να συμβούν στην COP26: Η ώρα είναι τώρα

4 πράγματα που πρέπει να συμβούν στην COP26: Η ώρα είναι τώρα
Διαμαρτυρία για το κλίμα στην Αθήνα © Nicoletta Zarifi / Greenpeace

Καθώς η κλιματική κρίση καλπάζει, οι αποφάσεις της COP - ανάλογα με το πόσο φιλόδοξες είναι - μπορούν να αποβούν καθοριστικές για τη ζωή όπως τη γνωρίζουμε.

To NEWS24/7 σε συνεργασία με την Greenpeace μεταφέρει από την Γλασκώβη τις εξελίξεις στην Σύνοδο του ΟΗΕ για την Κλιματική Κρίση, COP26.

Η 26η Διάσκεψη Κορυφής του ΟΗΕ για το Κλίμα (COP26), μετά την περσινή αναβολή λόγω της πανδημίας, που γίνεται στην Γλασκώβη, ξεκινάει στις 31 Οκτωβρίου και τελειώνει στις 12 Νοεμβρίου. Φέτος, είναι μία κρίσιμη στιγμή: για να αποφύγουμε τις χειρότερες επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης, οι κυβερνήσεις του πλανήτη πρέπει να προχωρήσουν σε άμεση, τολμηρή και ουσιαστική δράση. Η COP26 είναι λοιπόν η προθεσμία στην οποία οι περισσότερες από 200 χώρες που συμμετέχουν, έχουν συμφωνήσει ότι θα δουν πώς ακριβώς σκοπεύουν να αναλάβουν αυτήν την αναγκαία δράση για το κλίμα.

Καθώς η κλιματική κρίση καλπάζει, οι αποφάσεις της COP – ανάλογα με το πόσο φιλόδοξες είναι – μπορούν να αποβούν καθοριστικές για τη ζωή όπως τη γνωρίζουμε. Το χρονοδιάγραμμα που θα ακολουθηθεί στην υλοποίησή τους είναι εξίσου σημαντικό, με την COP να λειτουργεί και ως εργαλείο αξιολόγησης και παρακολούθησης της δράσης των χωρών. Μάλιστα, το 2020 ήταν χρονιά παρουσίασης εθνικών σχεδίων μείωσης εκπομπών ρύπων, αλλά καθώς η COP26 μεταφέρθηκε στο τρέχον φθινόπωρο, αναμένεται να ενημερωθούμε φέτος για τα πλάνα των κρατών, με ιδιαίτερη αγωνία. Μέχρι τώρα, τα πλάνα αυτά συχνά δεν είναι αρκετά φιλόδοξα, την ώρα που είμαστε πολύ κοντά στο να ξεπεράσουμε τον στόχο του 1,5οC που συμφωνήθηκε στο Παρίσι. Η πρόκληση λοιπόν είναι πολύ μεγάλη: για να μπούμε ξανά στον σωστό δρόμο, χρειάζεται πραγματική δράση στη Γλασκώβη.

Όπως σε κάθε COP, οι εκπρόσωποι των κρατών θα εξαγγείλουν μέτρα ή θα ανακοινώσουν αποφάσεις που στοχεύουν στην κλιματική ουδετερότητα. Φέτος, με την παρουσίαση κιόλας των εθνικών πλάνων, η δράση που χρειάζεται συνοψίζεται σε 4 βασικά σημεία τα οποία μπορούν να μας διασφαλίσουν ένα πιο δίκαιο, πιο ασφαλές και πιο βιώσιμο μέλλον.

Ακτιβιστριά για το κλίμα στο Bonn της Γερμανίας © Bernd Lauter / Greenpeace

1. Τερματισμός όλων των νέων έργων ορυκτών καυσίμων και απεξάρτηση από αυτά

Με την επιστήμη να έχει πει ξεκάθαρα ότι τα ορυκτά καύσιμα και η χρήση τους έχουν το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για την κλιματική κρίση, στην COP26 χρειάζεται να ανακηρύξουμε επιτέλους το τέλος των ορυκτών καυσίμων. Από τη Διάσκεψη και μετά, χρειαζόμαστε δεσμεύσεις ότι δεν θα γίνει καμία επένδυση σε νέα έργα ορυκτών καυσίμων, και ότι η απεξάρτηση από τα υπάρχοντα θα συμβαδίζει με τον στόχο συγκράτησης της πλανητικής θερμοκρασίας στο όριο του +1,5οC. Αυτό σημαίνει καμία νέα πετρελαιοπηγή, κανένα νέο λιγνιτικό εργοστάσιο, κανένα νέο λιγνιτωρυχείο και κανένα νέο έργο ορυκτού αερίου.

Για τον στόχο του 1,5οC, πρέπει να αυξηθούν και οι στόχοι για μείωση των εκπομπών αερίων. Άρα, δεν αρκεί μόνο ο τερματισμός όλων των νέων έργων ορυκτών καυσίμων, αλλά χρειάζεται και πάγωμα της χρηματοδότησής τους, καθώς και τερματισμός της υποστήριξης για τα υπάρχοντα έργα, που πρέπει να σταματήσουν σταδιακά. Το τελικό κείμενο της COP26 οφείλει να συμφωνεί με την επιστήμη και να αναγνωρίζει τα ορυκτά καύσιμα ως τους ενόχους για την κλιματική κρίση.

Η απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα επίσης πρέπει να περιλαμβάνει μία δίκαιη μετάβαση για όλους τους εργαζόμενους στον τομέα και για τις κοινότητες που επηρεάζονται. Υπάρχουν έξυπνες, αποδοτικές και βιώσιμες λύσεις για να καλύψουμε όλες τις ενεργειακές μας ανάγκες, αρκεί να το επιτρέψουμε.

Ακτιβιστές της Greenpeace στην Ιταλία © Greenpeace / Lorenzo Moscia

2. Θέσπιση φιλόδοξων σχεδίων για μείωση των εκπομπών τουλάχιστον στο μισό ως το 2030

Η Διακυβερνητική Επιτροπή για την Αλλαγή του Κλίματος (IPCC) έχει αναλάβει τον ρόλο να δημοσιεύει ειδικές εκθέσεις για τον 1,5°C και είναι ίσως το πιο σημαντικό επιστημονικό έργο σχετικά με το τι πρέπει να γίνει για να πετύχουμε τους κλιματικούς στόχους μας. Η IPCC είπε λοιπόν ότι χρειάζεται ουσιαστική δράση για να μειώσουμε τις εκπομπές αερίων στο μισό ως το 2030 και να δρομολογήσουμε οικονομίες μηδενικού ισοζυγίου ως το 2050. Αν οι κυβερνήσεις δεν διαμορφώσουν πιο δυναμικά εθνικά πλάνα, τότε ο στόχος του 1,5°C κινδυνεύει να χαθεί. Οι τωρινές δεσμεύσεις δείχνουν αύξηση των εκπομπών κατά 16% ως το 2030, κάτι που μας οδηγεί σε υπερθέρμανση κατά 2,7°C. Επίσης, οι τωρινές παγκόσμιες πολιτικές είναι ακόμα χειρότερες: μας οδηγούν στους 2,9°C!

Οι χώρες της G20 ευθύνονται σχεδόν για το 80% των παγκόσμιων εκπομπών, όμως πολλές από αυτές δεν έχουν βελτιώσει τα εθνικά κλιματικά τους σχέδια ενόψει της COP26, όπως για παράδειγμα η Ινδία, η Κίνα, η Αυστραλία, η Σαουδική Αραβία, η Ρωσία και η Βραζιλία. Γι’ αυτό, στην Γλασκώβη, οι πλουσιότερες χώρες πρέπει να αναλάβουν ηγετικό ρόλο και να κινηθούν αρκετά πιο γρήγορα.

3. Απόρριψη των σχεδίων για το άνοιγμα παγκόσμιας αγοράς αντισταθμιστικών δικαιωμάτων εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα

Η αντιστάθμιση δικαιωμάτων άνθρακα δεν σταματάει τις εκπομπές από το να εκλυθούν στην ατμόσφαιρα και να θερμαίνουν τον πλανήτη. Απλά θα σταματήσουν να εμφανίζονται στα βιβλία των ρυπαντών, είναι στην ουσία δηλαδή ένα μικρό “τρικ”. Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της IPCC το καλοκαίρι, ο πλανήτης χρειάζεται άμεσες και μεγάλες περικοπές στις εκπομπές αερίων, αλλά η αντιστάθμιση δικαιωμάτων άνθρακα κάνει το αντίθετο. Πρόκειται περισσότερο για έναν τρόπο να συνεχιστεί η ρύπανση, αφού η αντιστάθμιση άνθρακα σε μεγάλη κλίμακα αναμένεται να μετατρέψει τεράστιες εκτάσεις γης σε φυτείες δέντρων στον παγκόσμιο Νότο, κάτι που θα απειλήσει την παραγωγή τροφής και τα φυσικά δάση. Αυτό είναι ιδιαίτερα επιβλαβές για τη γεωργία και τις αυτόχθονες κοινότητες, οι οποίες έχουν συμβάλλει ελάχιστα στην κλιματική κρίση αλλά ήδη βιώνουν δυσανάλογα τις σοβαρές επιπτώσεις της.

4. Δέσμευση για σχέδιο οικονομικής στήριξης των χωρών που είναι περισσότερο ευάλωτες στην κλιματική κρίση και βιώνουν τις επιπτώσεις της

Η κλιματική κρίση είναι ένα παγκόσμιο πρόβλημα, και άρα απαιτεί παγκόσμια λύση. Οι χώρες με τις μεγαλύτερες εκπομπές ιστορικά είναι οι ΗΠΑ, η Κίνα και η Ρωσία, με την Ιαπωνία, τη Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο να βρίσκονται κι αυτές στην πρώτη δεκάδα.

Οι ΗΠΑ, η ΕΕ, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ιαπωνία, ο Καναδάς και η Αυστραλία ήταν ανάμεσα στις χώρες που δεσμεύτηκαν να προσφέρουν οικονομική βοήθεια 100$ δισεκατομμυρίων μέχρι το 2020, αλλά απέτυχαν να το κάνουν. Υπάρχει ένα έλλειμμα 20$ δισεκατομμυρίων και οι χώρες πρέπει να τηρήσουν τις δεσμεύσεις τους.

Χρειάζεται ένα διαφανές, ισχυρό σχέδιο δράσης ώστε να υλοποιηθεί σωστά η δέσμευση για 100$ δισεκατομμύρια ετησίως από τις χώρες ρυπαντές προς τις χώρες που βιώνουν ήδη τις σοβαρότατες επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης, με στόχο οι πιο ευάλωτες χώρες να καταφέρουν να προσαρμοστούν, να αναπτύξουν συστήματα καθαρής ενέργειας και να αποδεσμευτούν από τα ορυκτά καύσιμα. Επιπλέον, θα χρειαστούν στη συνέχεια περισσότερα χρήματα για την προσαρμογή και για την αποζημίωση από τη ζημιά που έχει ήδη γίνει στις ευάλωτες χώρες εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής. Οι χώρες που είναι οι μεγαλύτεροι ρυπαντές οφείλουν να δείξουν αλληλεγγύη με τις χώρες που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή των επιπτώσεων.

Η Διάσκεψη για το Κλίμα λοιπόν είναι το μόνο παγκόσμιο φόρουμ όπου πολιτικοί από κάθε γωνιά – κυριολεκτικά – θα βρεθούν για να συμφωνήσουν σε κοινή δράση για το κλίμα του πλανήτη. Είμαστε σε μία κρίσιμη καμπή της ιστορίας και χρειάζεται ουσιαστική και άμεση δράση, συμφωνία, αλληλεγγύη και δικαιοσύνη, ώστε να καταφέρουμε να κάνουμε αυτά που λέει η επιστήμη για να έχουμε ένα όσο πιο βιώσιμο και δίκαιο μέλλον γίνεται. Μέχρι τις 12 Νοεμβρίου, θα κρατάμε την αναπνοή μας περιμένοντας ανακοινώσεις που θα συμβαδίσουν με τα παραπάνω 4 σημεία.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα