ActionAid: Οι Ουκρανοί πρόσφυγες ανυπομονούν να γυρίσουν στο σπίτι τους

Η Λιλιάνα*, πέρασε τα σύνορα της Ουκρανίας με τη Μολδαβία στις 17 Μαρτίου. Ταξίδεψε μαζί με τη 12χρονη κόρη της, αφήνοντας πίσω τους γονείς και τον αδελφό της. Τρεις μήνες μετά τη ρωσική εισβολή, προσεύχεται για ειρήνη και αναπολεί τη παλιά της ζωή στο Mykolaiv.

Σήμερα ζει στο Κισινάου, την πρωτεύουσα της Μολδαβίας και μένει μαζί με άλλους πρόσφυγες, στη Moldexpo, έναν πρώην εκθεσιακό χώρο. Εκεί τη συνάντησε η Σίσσυ Γκουρνέλου, μέλος της ομάδας έκτακτης ανταπόκρισης της ActionAid. Η οργάνωση υποστηρίζει πρόσφυγες που έχουν εγκαταλείψει την Ουκρανία αναζητώντας καταφύγιο στην Πολωνία, τη Ρουμανία και τη Μολδαβία. Σύμφωνα με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, περισσότεροι από 6.500.0000 άνθρωποι έχουν πάει σε γειτονικές χώρες της Ουκρανίας, ενώ σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης, οι εσωτερικά εκτοπισμένοι φτάνουν τα 8 εκατομμύρια. Συνολικά, σχεδόν 16 εκατομμύρια άνθρωποι βρίσκονται σε άμεση ανάγκη εξαιτίας του πολέμου.

Στη Μολδαβία αυτή τη στιγμή ζουν 100.000 Ουκρανοί πρόσφυγες. 472.377 πέρασαν τα σύνορα, στην πλειοψηφία τους γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένοι, αλλά οι περισσότεροι συνέχισαν το ταξίδι τους σε άλλες χώρες. Οι συνθήκες στο κέντρο υποδοχής της Moldexpo είναι σχετικά καλές. Kάθε οικογένεια έχει δικό της δωμάτιο, ζεστό νερό και ησυχία. Η Λιλιάνα περνάει τη μέρα της δουλεύοντας από τον υπολογιστή της για την εταιρεία σιτηρών, στην οποία εργαζόταν και πριν τον πόλεμο. Όλες οι συναδέλφισσές της βρίσκονται πια σε διάφορες χώρες της Ευρώπης. Οι άνδρες συνάδελφοί της έπρεπε να μείνουν στην Ουκρανία και να περιμένουν να τους καλέσει ο στρατός να πολεμήσουν. Το ίδιο ισχύει και για τον πατέρα της και τον αδερφό της. «Η μητέρα μου έμεινε στο Mykolaiv για να είναι μαζί με τον μπαμπά μου και τον αδερφό μου. Μιλάμε κάθε μέρα. Πριν αποφασίσω να φύγω μείναμε μαζί 21 μέρες στο καταφύγιο. Ήταν πολύ δύσκολα. Έπρεπε να βρεις κάτι να κάνεις γιατί αλλιώς τρελαινόσουν. Δεν γινόταν να διαβάζεις τις ειδήσεις όλη την ώρα. Εγώ προσπαθούσα να δουλεύω. Είχα τον υπολογιστή μου και οπότε είχαμε σύνδεση στο διαδίκτυο έστελνα emails. Όταν αποφάσισα να φύγω με τη μικρή μου, πέρασα από το Mykolaiv στην Οδησσό και από εκεί στην Palanca, τα ανατολικά σύνορα της Ουκρανίας με τη Μολδαβία», θα πει.

Σήμερα σκέφτεται να συνεχίσει το ταξίδι της μέχρι την Αυστρία ή τη Βουλγαρία αλλά κυρίως θέλει να επιστρέψει πίσω μόλις τελειώσει ο πόλεμος. Κάτι που περιμένει το μεγαλύτερο ποσοστό όσων αναγκάστηκαν να φύγουν από τις 24 Φεβρουαρίου και μετά. Θέλουν να γυρίσουν στα σπίτια τους και να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους από την αρχή. Η Λιλιάνα τα απογεύματα κοιτάζει φωτογραφίες που έχει στο κινητό της πριν τον πόλεμο. Το βράδυ πριν ηχήσουν οι πρώτες σειρήνες έπινε έξω με τις φίλες της. «Κανείς δεν ήθελε να πιστέψει ότι θα γινόταν αυτό. Τώρα πρέπει όλοι να δουλέψουμε για την ειρήνη, είναι ότι πιο σημαντικό υπάρχει», λέει και εύχεται όλοι να μπορούσαν να τη βάλουν ως προτεραιότητα.

*Το όνομα έχει αλλαχθεί για λόγους προστασίας.

Μπορείτε να υποστηρίξετε τη δράση της ActionAid στη Μολδαβία εδώ.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις