Αυτή είναι η πρώτη χώρα που σκέφτεται να απαγορεύσει το “cancel culture”

Το cancel culture, η τάση δηλαδή που συναντάται ευρέως στο διαδίκτυο και αφορά στο να “ακυρώνονται” πρόσωπα (συνήθως διάσημοι) που θεωρείται ότι εκπροσωπούν ή κάνουν κάτι που ξεσηκώνει αντιδράσεις, έχει πυροδοτήσει πολλές συζητήσεις τα τελευταία χρόνια και έχει διχάσει τον κόσμο.

Από τη μια, οι υπέρμαχοι μιλούν για ένα “όπλο” που έχουν όσοι θίγονται, ένα σημαντικό μέσο κοινωνικής δικαιοσύνης και απόδοσης ευθυνών σε ισχυρές προσωπικότητες.

Αλλά για άλλους, γίνεται συχνά κακή χρήση του και κινείται σε λανθασμένη κατεύθυνση, ενώ παράλληλα γίνεται λόγος και για απόπειρα φίμωσης και λογοκρισίας.

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον διεθνούς διχογνωμίας, μια χώρα θέλει να βάλει τέλος στο βαθιά αμφισβητούμενο διαδικτυακό φαινόμενο, εισάγοντας αυτό που νομικοί εμπειρογνώμονες και παρατηρητές λένε ότι θα είναι ο πρώτος νόμος στον κόσμο κατά της κουλτούρας ακύρωσης, όπως αναφέρει το CNN – προκαλώντας συναγερμό στους ακτιβιστές των δικαιωμάτων που φοβούνται ότι τέτοιες νομικές εξουσίες θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την καταστολή της ελευθερίας του λόγου.

Η θρησκευτική δεξιά πίσω από το νομοσχέδιο

Κατά τη διάρκεια του περασμένου έτους, η κυβέρνηση της Σιγκαπούρης “εξετάζει τρόπους αντιμετώπισης της κουλτούρας ακύρωσης”, δήλωσε εκπρόσωπός της στο CNN – εν μέσω αυτού που ορισμένοι λένε ότι είναι ένας πολιτιστικός πόλεμος που ετοιμάζεται μεταξύ των υποστηρικτών των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων και της θρησκευτικής δεξιάς μετά την πρόσφατη αποποινικοποίηση της ομοφυλοφιλίας στην εν πολλοίς συντηρητική Σιγκαπούρη.

Οι αρχές δήλωσαν ότι “εξετάζουν τους υφιστάμενους σχετικούς νόμους και τη νομοθεσία” μετά από “ανατροφοδότηση” που έλαβαν από συντηρητικούς χριστιανούς, οι οποίοι εξέφρασαν φόβους ότι θα ακυρωθούν για τις απόψεις τους από ομάδες στο διαδίκτυο.

“Οι άνθρωποι οφείλουν να είναι ελεύθεροι να εκφράζουν τις απόψεις τους χωρίς να φοβούνται ότι θα δεχτούν επιθέσεις και από τις δύο πλευρές”, δήλωσε ο υπουργός Δικαιοσύνης σε συνέντευξή του σε κρατικά μέσα ενημέρωσης τον Αύγουστο.

“Δεν πρέπει να επιτρέψουμε μια κουλτούρα όπου οι άνθρωποι της θρησκείας εξοστρακίζονται (ή) δέχονται επιθέσεις επειδή υποστηρίζουν τις απόψεις τους ή τις διαφωνίες τους με τις απόψεις των ΛΟΑΤ – και το αντίστροφο”, πρόσθεσε.

Τα σχόλιά του ήρθαν πριν από την ιστορική κατάργηση ενός νόμου της αποικιοκρατικής εποχής που ποινικοποιούσε το ομοφυλοφιλικό σεξ – ακόμη και αν ήταν συναινετικό.

“Δεν μπορούμε να καθόμαστε άπραγοι και να μην κάνουμε τίποτα. Πρέπει να εξετάσουμε τα σωστά όρια μεταξύ της ρητορικής μίσους και της ελευθερίας του λόγου σε αυτό το πλαίσιο”, δήλωσε ο υπουργός Δικαιοσύνης. “Θα μπορούσαν να υπάρξουν ευρύτερες επιπτώσεις για την κοινωνία στο σύνολό της, όπου ο δημόσιος λόγος φτωχαίνει… γι’ αυτό σκοπεύουμε να κάνουμε κάτι γι’ αυτό”.

Σε δήλωσή του στο CNN, το υπουργείο Δικαιοσύνης δήλωσε ότι ο αντίκτυπος των διαδικτυακών εκστρατειών ακύρωσης θα μπορούσε να είναι “εκτεταμένος και σοβαρός για τα θύματα”.

“(Κάποιοι) δεν ήταν σε θέση να συμμετάσχουν σε λογικό δημόσιο διάλογο από φόβο μήπως δεχθούν επίθεση για τις απόψεις τους στο διαδίκτυο… και μπορεί να προβούν σε αυτολογοκρισία από φόβο μήπως γίνουν στόχος εκστρατειών ακύρωσης”, δήλωσε εκπρόσωπος του υπουργείου.

Τι θα προβλέπει ένας τέτοιος νόμος

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει κάθε νόμος που θα αντιμετωπίζει την κουλτούρα ακύρωσης, θα είναι να ορίσει την πράξη της ακύρωσης – μια εξαιρετικά περίπλοκη πρόκληση σύμφωνα με τους νομικούς εμπειρογνώμονες, δεδομένου του πόσο αμφιλεγόμενη μπορεί να είναι η κουλτούρα ακύρωσης.

Η φράση προήλθε αρχικά από τον αργκό όρο “cancel”, που αναφέρεται στον χωρισμό με κάποιον, σύμφωνα με το Pew Research Center, και αργότερα απέκτησε απήχηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Το Κέντρο δημοσίευσε μια μελέτη γύρω από το φαινόμενο της ακύρωσης το 2021, η οποία αποκάλυψε βαθιά δημόσια διαίρεση μεταξύ των δημογραφικών ομάδων στις Ηνωμένες Πολιτείες – από την ίδια τη σημασία της φράσης καθώς και από το τι αντιπροσωπεύει η κουλτούρα της ακύρωσης.

Σύμφωνα με τον Eugene Tan, αναπληρωτή καθηγητή νομικής από το Πανεπιστήμιο Διαχείρισης της Σιγκαπούρης (SMU), εξακολουθεί να μην υπάρχει “κανένας αποδεκτός ορισμός” της ακύρωσης και ως εκ τούτου, οποιοσδήποτε προτεινόμενος νόμος θα πρέπει να είναι “πολύ σαφώς καθορισμένος και διατυπωμένος”.

“Τι σημαίνει όταν ένα άτομο ισχυρίζεται ότι ακυρώνεται; Πώς θα μπορούσαν τα φερόμενα ως θύματα να αποδείξουν ότι ακυρώθηκαν;”, δήλωσε ο Tan, ο οποίος κάποτε διετέλεσε διορισμένο μέλος του Κοινοβουλίου της Σιγκαπούρης.

“Πολύ συχνά, τα περιστατικά ερμηνεύονται, περιγράφονται ή τα θυμούνται οι άνθρωποι με διαφορετικούς τρόπους. Η έλλειψη ακρίβειας θα μπορούσε να έχει ως αποτέλεσμα ο νόμος να είναι υπερβολικά περιεκτικός, καλύπτοντας πράξεις που δεν θα έπρεπε“, πρόσθεσε ο Tan. “Αν όμως ο ορισμός είναι περιοριστικός, ο νόμος θα μπορούσε να είναι υποπεριεκτικός και να μην καλύπτει κρίσιμες πράξεις, ενώ θα έπρεπε”, δήλωσε ο Tan.

Ακολουθήστε το News 24/7 στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις