Άνταμ Μπρίτον: Ένα “τέρας” που κακοποιούσε ζώα και κρυβόταν σε κοινή θέα

Φρίκη προκάλεσε η είδηση ότι ο ζωολόγος Άνταμ Μπρίτον βίαζε, βασάνιζε και σκότωνε δεκάδες σκυλιά στην Αυστραλία. Η ποινή του συμπεριλαμβάνει φυλάκιση 10 ετών και 5 μηνών χωρίς τη δυνατότητα αποφυλάκισης υπό όρους μέχρι και τον 6ο χρόνο φυλάκισης.

Ο 52χρονος κατηγορούμενος, αν και ζωολόγος, φαίνεται να μισούσε τα ζώα καθώς ομολόγησε την ενοχή του για τον βασανισμό 42 σκύλων και τον θάνατο 39. Παράλληλα, παραδέχτηκε πως ήταν ένοχος για τέσσερις κατηγορίες για πρόσβαση και μετάδοση υλικού κακοποίησης παιδιών.

Όλα αυτά τα χρόνια, ο Μπρίτον φαινόταν σαν ένας παθιασμένος υποστηρικτής των ζώων. Σε βάθος δεκαετιών, ο 53χρονος κατάφερε να χτίσει μια φήμη ως ένας από τους κορυφαίους ειδικούς στον κόσμο για τους κροκόδειλους. Κολυμπούσε με τα κορυφαία αρπακτικά στην άγρια φύση, δάνειζε τον κατοικίδιο κροκόδειλό του, Σμάουγκ, σε αμέτρητες ταινίες και ντοκιμαντέρ, και ακόμη φιλοξένησε τον Σερ Ντέιβιντ Ατένμπορο στο σπίτι του στο Ντάργουιν της Αυστραλίας. Όλα αυτά ενώ κήρυττε την ανάγκη για μεγαλύτερο σεβασμό προς αυτά τα πλάσματα.

Όμως, ο Μπρίτον έχει πλέον χαρακτηριστεί ως ένας από τους χειρότερους κακοποιούς ζώων στον κόσμο, αφού καταδικάστηκε σε περισσότερα από δέκα χρόνια φυλάκισης για τη βιντεοσκόπηση του εαυτού του να κακοποιεί σεξουαλικά και να βασανίζει δεκάδες σκυλιά. Η είδηση σόκαρε και προκάλεσε αποτροπιασμό παγκοσμίως, αφήνοντας κάποιους από αυτούς που γνώριζαν τον Μπρίτον να αναρωτιούνται πώς κατέληξε να γίνει το «Τέρας της Λίμνης Μακμίνς» – μια αναφορά στο τεράστιο κτήμα όπου διέπραξε τα εγκλήματά του.

Αρκετοί τον περιέγραψαν στο BBC ως έναν ντροπαλό αλλά φιλικό άνθρωπο, ενώ άλλοι ως έναν αλαζόνα που επιζητούσε την προσοχή και έπαιρνε τα εύσημα για δουλειές που δεν του ανήκαν. Όμως, σε ένα σημείο όλοι συμφώνησαν: όταν προσπαθούσαν να βρουν ενδείξεις για την αρρωστημένη φύση του Μπρίτον, δεν έβρισκαν τίποτα.

«Είναι σαν την περίπτωση του Τεντ Μπάντυ, όπου δεν θα μπορούσες ποτέ να φανταστείς ότι κάτι τέτοιο είναι δυνατόν», λέει ο πρώην συνάδελφός του, Μπράντον Σάιντλο.

Το “σαδιστικό σεξουαλικό ενδιαφέρον” του Μπρίτον για τα ζώα

Γεννημένος στο Γουέστ Γιορκσάιρ το 1971, τα δικαστικά έγγραφα αναφέρουν ότι ο Μπρίτον έκρυβε από την παιδική του ηλικία ένα «σαδιστικό σεξουαλικό ενδιαφέρον» για τα ζώα και ξεκίνησε να κακοποιεί άλογα όταν ήταν μόλις 13 ετών. Αλλά πέρα από αυτό, λίγα είναι γνωστά για την παιδική του ηλικία στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Στο blog του, ο Μπρίτον ανέφερε ότι εμπνεύστηκε να γίνει ζωολόγος από τρία άτομα – τη μητέρα του, η οποία ήταν «ένθερμη φυσιολάτρης», τη δασκάλα βιολογίας του, Βαλ Ρίτσαρντς, και τον Σερ Ντέιβιντ, το πρότυπό του. Σπούδασε Βιολογία στο Πανεπιστήμιο του Λιντς, από όπου αποφοίτησε το 1992, και το 1996 ολοκλήρωσε το διδακτορικό του στη Ζωολογία – με αντικείμενο τις μεθόδους κυνηγιού των νυχτερίδων – στο Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ.

Ωστόσο, το όνειρό του ήταν πάντα να φύγει από το Ηνωμένο Βασίλειο και να ερευνήσει τους κροκόδειλους, όπως είπε σε μια συνέντευξη το 2008. Είχε γοητευτεί από αυτούς από την παιδική του ηλικία και ήθελε να βοηθήσει στην αναδιαμόρφωση της ολοένα και πιο τεταμένης σχέσης μεταξύ ανθρώπων και ερπετών.

«Αν οι άνθρωποι δεν τους καταλαβαίνουν, δεν υπάρχει ελπίδα να πειστούν ότι αξίζουν να προστατευτούν», είχε δηλώσει στην ιστοσελίδα Den of Geek.

Έτσι, στα μέσα της δεκαετίας του 1990, ο Μπρίτον βρέθηκε στις πεδιάδες της Βόρειας Επικράτειας (NT) της Αυστραλίας, που φιλοξενούσαν τον μεγαλύτερο πληθυσμό κροκοδείλων αλμυρού νερού στον πλανήτη. Εκεί, ο Γκράχαμ Γουέμπ – πρωτοπόρος στον τομέα – πήρε τον «πολύ, πολύ ενθουσιώδη» νεαρό υπό την προστασία του στο Crocodylus Park, έναν μικρό ζωολογικό κήπο και ερευνητικό κέντρο.

Ο Μπρίτον προσελκύθηκε από τα κινηματογραφικά πρότζεκτ, αλλά συμμετείχε και στην έρευνα, συμπεριλαμβανομένης μιας μελέτης του 2005 για τις ισχυρές αντιβιοτικές ιδιότητες του αίματος των κροκοδείλων, που έκανε παγκόσμια πρωτοσέλιδα.

Το 2006, έφυγε για να ξεκινήσει μια ανταγωνιστική συμβουλευτική επιχείρηση για τους κροκόδειλους μαζί με τη σύζυγό του, και αργότερα ανέλαβε και έναν ρόλο συμπληρωματικής έρευνας στο Charles Darwin University.

Στη διάρκεια των δεκαετιών του Μπρίτον στη κοινότητα της έρευνας για τους κροκόδειλους στο Ντάργουιν, πολλοί συνάδελφοι που αρχικά τον θεωρούσαν ντροπαλό αλλά «αρκετά καλό», τον είδαν τελικά ως έναν αντικοινωνικό «παράξενο».

«Ήταν αρκετά περήφανος για τον εαυτό του… έτσι δεν ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής, αλλά ήταν αρκετά καλός στη δουλειά του», λέει ο Τζον Πομερόι, που οργάνωνε ερευνητική δουλειά στο πεδίο για το Crocodylus Park.

Ο καθηγητής Γουέμπ θεωρούσε τον εαυτό του μέντορα του Μπρίτον, κάποιος που του έδωσε την πρώτη του ευκαιρία στη βιομηχανία και τη δυνατότητα να αποκτήσει κινηματογραφική εμπειρία, αλλά ο Μπρίτον κατέστρεψε όλες τις γέφυρες όταν έφυγε. Ήταν ένας εγωιστής που παρουσίαζε τη δουλειά της ομάδας του Crocodylus Park ως δική του, ισχυρίζεται ο καθηγητής Γουέμπ, και στη συνέχεια “έκλεψε” τους πελάτες τους.

«Υπάρχουν επιστήμονες και επιστήμονες», λέει ο καθηγητής Γουέμπ στο BBC. «Ήξερε τους πάντες και είχε πολλές γνώσεις, αλλά αυτό είναι διαφορετικό. Οι βιβλιοθηκονόμοι έχουν πολλές γνώσεις επίσης».

Ο κ. Σάιντλο -που μαζί με τον Μπρίτον ίδρυσαν μια βάση δεδομένων επιθέσεων με την ονομασία CrocBITE το 2013- διηγήθηκε στο BBC μια παρόμοια ιστορία. Ο Μπρίτον «λάτρευε να παίρνει τα εύσημα» για το αρχείο, αλλά «δεν είχε ποτέ προσθέσει ούτε ένα περιστατικό» σε αυτό, λέει ο κ. Σάιντλο. Απλώς πλήρωνε για τον ιστότοπο.

“Ηγέτης στον τομέα του”

Αλλά στην ευρύτερη κοινότητα, ο Μπρίτον και ο κροκόδειλός του έγιναν σταρ. Μετά την αποχώρησή του από το Crocodylus Park, καθιερώθηκε ως ο ειδικός στον οποίο απευθύνονταν όλοι για τη συμπεριφορά των κροκοδείλων και έκανε το καταπράσινο κτήμα του στη Λίμνη Μακμίνς – κάποτε σπίτι για οκτώ κροκόδειλους – παγκόσμιο κινηματογραφικό προορισμό.

«Είχε διεθνή φήμη όπως κανένας άλλος», λέει στο BBC ένας πρώην φίλος και ερευνητής άγριας ζωής – που ζήτησε να παραμείνει ανώνυμος.

Όταν το 2006 το ντοκιμαντέρ του Σερ Ντέιβιντ «Life in Cold Blood» χτύπησε την πόρτα του, ο Μπρίτον κατασκεύασε ένα εξειδικευμένο κλουβί για τον Σμάουγκ που επέτρεψε στο πρόγραμμα να καταγράψει πρωτοποριακά πλάνα από ζευγαρώματα κροκοδείλων.

Ήταν ένα «όνειρο που έγινε πραγματικότητα» να συνεργαστεί με το είδωλό του, είχε δηλώσει χρόνια αργότερα στην Daily Telegraph.

Δεδομένης της δυσκολίας να καταγράψουν πολλές συμπεριφορές κροκοδείλων στην άγρια φύση, μια σειρά από τηλεοπτικά συνεργεία πέρασαν από τη Λίμνη Μακμίνς.

«Αν έχετε δει ποτέ υποβρύχια λήψη από αλμυρούς κροκόδειλους, είναι πιθανότατα ο Σμάουγκ», είχε δηλώσει ο Μπρίτον στην NT News το 2018.

Ο Στιβ Μπάκσολ γύρισε σκηνές για το ντοκιμαντέρ του Deadly 60, ο Μπέαρ Γκριλς του Man vs Wild επισκέφθηκε, και ακόμη και παραγωγοί ταινιών είχαν τον αριθμό του Μπρίτον.

Η εξειδίκευσή του ήταν επίσης περιζήτητη στο εξωτερικό. Βοήθησε στη μέτρηση του μεγαλύτερου κροκοδείλου στον κόσμο, που πιάστηκε στις Φιλιππίνες το 2011, και το 2016 συνόδευσε τον παρουσιαστή Άντερσον Κούπερ σε μια κατάδυση με άγριους κροκόδειλους στη Μποτσουάνα για ένα επεισόδιο του CBS 60 Minutes.

«Ήταν ηγέτης στον τομέα του… καλός τύπος», λέει στο BBC ο Αυστραλός σκηνοθέτης και συγγραφέας Άντριου Τράουκι.

Τι έκανε ο Άνταμ Μπρίτον

Ο κ. Τράουκι συνεργάστηκε με τον Μπρίτον κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας τρόμου με κροκόδειλους Black Water το 2008, καθώς και της συνέχειάς της το 2019. Περιέγραψε πολλές ευχάριστες ώρες που πέρασε στο κτήμα του Μπρίτον, με την παρέα των «καταπληκτικών» ελβετικών ποιμενικών του.

Μέχρι τότε, ο ζωολόγος εκμεταλλευόταν τα δικά του κατοικίδια και χειραγωγούσε άλλους ιδιοκτήτες σκύλων για να του δώσουν τα δικά τους, σύμφωνα με το δικαστήριο. Χρησιμοποιώντας την ηλεκτρονική πλατφόρμα Gumtree Australia, έβρισκε ανθρώπους που συχνά έδιναν με λύπη τα κατοικίδιά τους και τους υποσχόταν ένα «καλό σπίτι».

Αν κάποιος ζητούσε ενημέρωση, θα του έλεγε «ψεύτικες ιστορίες» και θα του έστελνε παλιές φωτογραφίες. Τις περισσότερες φορές, τα σκυλιά ήταν ήδη νεκρά, έχοντας βιώσει ανείπωτα βάσανα μέσα σε ένα εμπορευματοκιβώτιο που είχε εξοπλιστεί με εξοπλισμό εγγραφής, το οποίο ο Μπρίτον αποκαλούσε «δωμάτιο βασανιστηρίων».

Κατά τη διάρκεια των 18 μηνών που προηγήθηκαν της σύλληψής του, βασάνισε τουλάχιστον 42 σκυλιά, σκοτώνοντας 39 από αυτά.