Άρθρο του Ιμάμογλου σε NYT: “H Τουρκία μετατρέπεται σε δημοκρατία του φόβου”

Οι New York Times φιλοξενούν άρθρο του προφυλακισμένου δημάρχου Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου, με τίτλο “Είμαι ο κύριος αντίπαλος του προέδρου της Τουρκίας. Έχω συλλήφθη”.

Στο άρθρο, ο Εκρέμ Ιμάμογλου περιγράφει τη σύλληψή του στις 19 Μαρτίου ως μια σκηνή «που θύμιζε τη σύλληψη τρομοκράτη και όχι την σύλληψη του εκλεγμένου δημάρχου της Κωνσταντινούπολης, της μεγαλύτερης πόλης της Τουρκίας».

Και συνεχίζει εξηγώντας πως «η κίνηση αυτή –μόλις τέσσερις ημέρες πριν από την εσωκομματική εκλογή για τον επόμενο πρόεδρο της χώρας, ήταν δραματική, αλλά καθόλου απρόβλεπτη. Πρόκειται για μια κίνηση που ήρθε ως επακόλουθο κλιμακούμενης νομικής παρενόχλησης εις βάρος μου τους τελευταίους μήνες, που κορυφώθηκε με την ξαφνική αφαίρεση του πανεπιστημιακού μου διπλώματος 31 χρόνια μετά την αποφοίτησή μου. Οι αρχές φαίνεται να πίστευαν ότι αυτό θα με απάλλασσε από τη συμμετοχή στις εκλογές, αφού το Σύνταγμα απαιτεί από τον πρόεδρο να έχει πανεπιστημιακή εκπαίδευση.

Καθώς αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί να με νικήσει στις κάλπες, ο πρόεδρος της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, έχει στραφεί σε άλλες μεθόδους: να συλλάβει τον κύριο πολιτικό του αντίπαλο με κατηγορίες για διαφθορά, δωροδοκία, ηγεσία εγκληματικής οργάνωσης και υποστήριξη του απαγορευμένου Κουρδικού Εργατικού Κόμματος, παρόλο που οι κατηγορίες αυτές στερούνται σοβαρών αποδείξεων. Μου ανακλήθηκε η εκλεγμένη θέση μου με αφορμή οικονομικές κατηγορίες».

Παράλληλα, ο Ιμάμογλου καταγγέλλει πως εδώ και χρόνια, το καθεστώς του Ερντογάν έχει φθείρει τις δημοκρατικές αντιστάσεις. Συγκεκριμένα αναφέρει πως «φίμωσε τα μέσα ενημέρωσης, αντικατέστησε εκλεγμένους δημάρχους με γραφειοκράτες, υπονόμευσε τη νομοθετική εξουσία, ελέγχει τη δικαιοσύνη και χειραγωγεί τις εκλογές. Οι μαζικές συλλήψεις διαδηλωτών και δημοσιογράφων τους τελευταίους μήνες έχουν στείλει ένα αποτρόπαιο μήνυμα: Κανείς δεν είναι ασφαλής. Οι ψήφοι μπορούν να ακυρωθούν και οι ελευθερίες να καταργηθούν μέσα σε μια στιγμή. Κάτω από την εξουσία του Ερντογάν, η δημοκρατία έχει μετατραπεί σε δημοκρατία του φόβου. Αυτό δεν είναι απλώς η αργή φθορά της δημοκρατίας. Είναι η συνειδητή διάλυση των θεμελίων της δημοκρατίας μας. Η σύλληψή μου σήμανε την αρχή ενός νέου σταδίου στην πορεία της Τουρκίας προς τον αυταρχισμό και τη χρήση αυθαίρετης εξουσίας. Μια χώρα με μακρά δημοκρατική παράδοση τώρα κινδυνεύει να περάσει το σημείο χωρίς επιστροφή».

Μάλιστα, αναφέρθηκε στο γεγονός ότι εκτός από τον ίδιο, συνελήφθησαν σχεδόν 100 ακόμα άτομα, ανάμεσα τους και ανώτατοι δημοτικοί διοικητές και επιχειρηματίες, «μια ευρείας κλίμακας επιχείρηση που βασίστηκε σε ένα κατηγορητήριο που δεν ήταν τίποτα παραπάνω από μια συλλογή καταθέσεων από μυστικούς μάρτυρες. Ωστόσο, οι πολίτες της Τουρκίας απάντησαν με ανυπακοή. Παρά την απαγόρευση των διαδηλώσεων και τα οδοφράγματα σε κεντρικές εισόδους πόλεων, εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες από την Κωνσταντινούπολη ως τη βόρεια πόλη Ρίζα, παραδοσιακό προπύργιο του Ερντογάν, βγήκαν στους δρόμους. Μόλις λίγες ώρες μετά και τις επόμενες μέρες της σύλληψής μου, πολίτες όλων των ηλικιών και κοινωνικών στρωμάτων προσχώρησαν στο κόμμα μου. Έξω από τα δημοτικά κεντρικά της Κωνσταντινούπολης, άνθρωποι κρατούσαν βραδινές φυλακές, παρά τις αυξανόμενες σκληρές μεθόδους και τις συλλήψεις».

“Ο Ερντογάν χρησιμοποιεί τη δικαιοσύνη γιατί φοβάται ότι θα τον νικήσω”

Ο Ιμάμογλου στάθηκε στο γεγονός ότι, παρά τις εξελίξεις, το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα πραγματοποίησε επιτυχώς τις προεδρικές του εκλογές την περασμένη Κυριακή (23/3). Η καταμέτρηση του κόμματος έδειξε ότι 15 εκατομμύρια άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων 1,7 εκατομμυρίων εγγεγραμμένων μελών, ψήφισαν τον προφυλακισμένο δήμαρχο Κωνσταντινούπολης ως υποψήφιο πρόεδρο του κόμματος.

«Από την εκλογή μου ως δήμαρχος το 2019, έχω υποβληθεί σε σχεδόν 100 έρευνες και δώδεκα δικαστικές υποθέσεις. Από τις αστείες έως τις παράλογες, κάθε κατηγορία ήταν μέρος μιας συνολικής προσπάθειας να με εξαντλήσουν, να με αποκλείσουν από την εξυπηρέτηση των ανθρώπων που με εκλέξαν και να με αφαιρέσουν από τη θέση του αντιπάλου στον Ερντογάν.

Έχω ήδη αγωνιστεί κατά υποψηφίων που υποστηρίχθηκαν από τον Ερντογάν τρεις φορές – δύο φορές στις τοπικές εκλογές για την Κωνσταντινούπολη το 2019 και μια φορά πέρυσι – όταν εκείνος προσωπικά έκανε εκστρατεία εναντίον μου. Κέρδισα και τις τρεις φορές. Τώρα, αδυνατώντας να με νικήσει στις εκλογές, χρησιμοποιεί τον έλεγχο της δικαιοσύνης για να απομακρύνει έναν αντίπαλο που, σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, θα μπορούσε να κερδίσει αν οι εκλογές γίνονταν σήμερα.

Αλλά γιατί βγήκαν στους δρόμους τόσοι πολλοί άνθρωποι στις μεγαλύτερες διαδηλώσεις από το κίνημα Γκεζί το 2013; Μέσα από τη διογκούμενη αδικία και την ανησυχητική οικονομία, η δημόσια δυσαρέσκεια στην Τουρκία έχει φτάσει σε σημείο βρασμού. Οι άνθρωποι μιλούν και συνασπίζονται γύρω από εμένα, έναν υποψήφιο που υπόσχεται ένωση, δικαιοσύνη και την ελπίδα ενός καλύτερου μέλλοντος. Δεν θα σωπάσουν. Ο κόσμος αναγνώρισε τη σύλληψή μου ως μια προσπάθεια να ωθήσουν την Τουρκία πιο κοντά στον αυταρχισμό».

Παράλληλα αναφέρθηκε στη στήριξη που δέχεται για την σύλληψή του τόσο από ηγέτες και δημάρχους της σοσιαλδημοκρατίας σε όλη την Τουρκία όσο πέρα από αυτή «από το Άμστερνταμ ως το Ζάγκρεμπ, εξέφρασαν τη στήριξή τους με θάρρος και αρχές μετά τη σύλληψή μου. Η κοινωνία των πολιτών, επίσης, δεν έχει υποχωρήσει. Αλλά οι κυβερνήσεις του κόσμου; Η σιωπή τους είναι εκκωφαντική. Η Ουάσιγκτον εξέφρασε απλώς “ανησυχίες για τις τελευταίες συλλήψεις και τις διαδηλώσεις” στην Τουρκία. Με λίγες εξαιρέσεις, οι Ευρωπαίοι ηγέτες απέτυχαν να αντιδράσουν με σθένος.

Αυτό που συμβαίνει στην Τουρκία και σε πολλές άλλες περιοχές του κόσμου δείχνει ότι η δημοκρατία, το κράτος δικαίου και οι θεμελιώδεις ελευθερίες δεν μπορούν να επιβιώσουν στη σιωπή, ούτε να θυσιαστούν για διπλωματική ευκολία που μεταμφιέζεται ως “ρεαλιστική πολιτική”. Αδιαμφισβήτητα, τα πρόσφατα γεγονότα – ο πόλεμος στην Ουκρανία, η ανατροπή του καθεστώτος Αλ-Ασαντ στη γειτονική μας Συρία και η καταστροφή στη Γάζα – έχουν ενισχύσει τη στρατηγική σημασία της Τουρκίας, δεδομένων της κρίσιμης ικανότητάς της να βοηθήσει στην ευρωπαϊκή ασφάλεια. Ωστόσο, η γεωπολιτική δεν πρέπει να τυφλώνει μας στην αποδόμηση των αξιών, κυρίως στις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Διαφορετικά, νομιμοποιούμε εκείνους που διαλύουν το διεθνές σύστημα κανόνων, κομμάτι-κομμάτι.

Καταλήγει λέγοντας πως η επιβίωση της δημοκρατίας στην Τουρκία είναι κρίσιμη όχι μόνο για τους ανθρώπους της, αλλά και για το μέλλον της δημοκρατίας παγκοσμίως. «Η εποχή των αδίστακτων ηγετών απαιτεί από εκείνους που πιστεύουν στη δημοκρατία να μιλούν, να έχουν σθένος και να είναι τόσο αμείλικτοι όσο και οι αντίπαλοί τους. Η μοίρα της δημοκρατίας εξαρτάται από το θάρρος των φοιτητών, των εργαζομένων, άλλων πολιτών, συνδικάτων και εκλεγμένων αξιωματούχων – αυτών που αρνούνται να μείνουν σιωπηλοί καθώς τα θεσμικά όργανα καταρρέουν. Έχω πίστη στους ανθρώπους της Τουρκίας και σε αυτούς που αγωνίζονται για τη δικαιοσύνη και τη δημοκρατία».