Διαβήτης: Ταμπλέτα μπορεί σύντομα να αντικαταστήσει την ένεση ινσουλίνης
Eρευνητές του University of British Columbia δημιούργησαν ταμπλέτα που μεταφέρει την ινσουλίνη (σε ποσότητα σχεδόν 100%) στο συκώτι. Ποια είναι η διαφορά με τα άλλα χάπια που αναπτύσσονται σε εργαστήρια του πλανήτη.
- 01 Σεπτεμβρίου 2022 12:57
Στην Ελλάδα οι διαβητικοί καλούνται να πληρώνουν βασικά αναλώσιμα που είναι απαραίτητα για την καταπολέμηση της ασθένειας, όπως είχε αναφέρει το ρεπορτάζ του Νίκου Γιαννόπουλου.
Στον Καναδά ερευνητές του University of British Columbia εργάζονται για την ανάπτυξη δισκίων ινσουλίνης (που λαμβάνονται από το στόμα) ως αντικατάσταση των καθημερινών ενέσεων. Ανακάλυψαν ότι η τελευταία τους προσπάθεια απορροφάται από αρουραίους με τον ίδιο τρόπο που απορροφάται η ενέσιμη ινσουλίνη.
Η δημοσίευση της μελέτης έγινε στο Scientific Reports. Tο πανεπιστήμιο εξέδωσε ανακοίνωση Τύπου στην οποία ο κύριος ερευνητής, Dr. Anubhav Pratap-Singh δήλωσε πως “αυτά τα συναρπαστικά αποτελέσματα δείχνουν ότι βρισκόμαστε στο σωστό δρόμο για την ανάπτυξη ενός σκευάσματος ινσουλίνης που δεν θα χρειάζεται πλέον να χορηγείται με ένεση πριν κάθε γεύμα. Γεγονός που θα βελτιώσει την ποιότητα ζωής, καθώς και την ψυχική υγεία περισσότερων από 9.000.000 διαβητικών τύπου 1 στον κόσμο”.
Εξηγεί ότι η έμπνευση πίσω από την αναζήτηση μιας μη ενέσιμης ινσουλίνης προέρχεται από τον διαβητικό πατέρα του, ο οποίος κάνει ενέσεις ινσουλίνης 3-4 φορές την ημέρα, τα τελευταία 15 χρόνια.
Η ομάδα του διαπίστωσε ότι σχεδόν το 100% της ινσουλίνης από τα δισκία, πηγαίνει κατευθείαν στο ήπαρ. Σε προηγούμενες προσπάθειες, το μεγαλύτερο μέρος συσσωρευόταν στο στομάχι.
“Δεν βρήκαμε ινσουλίνη στο στομάχι των αρουραίων και μετά δυο ώρες από την χορήγηση του χαπιού. Όλη η ποσότητα ήταν στο συκώτι, που είναι ο στόχος”.
Η τελευταία τους προσπάθεια αφορά διαφορετικό είδος ταμπλέτας που δεν είναι φτιαγμένη για κατάποση, αλλά διαλύεται όταν τοποθετείται μεταξύ των ούλων και του μάγουλου. Αυτή η μέθοδος χρησιμοποιεί τη λεπτή μεμβράνη που βρίσκεται στην ‘επένδυση’ του εσωτερικού μάγουλου και του πίσω μέρους των χειλιών (γνωστή και ως στοματική βλεννογόνος).
Παραδίδει όλη την ινσουλίνη στο συκώτι, χωρίς να σπαταλήσει ή να αποσυνθέσει οποιοδήποτε ποσοστό ινσουλίνης στην πορεία.
Διευκρινίστηκε ότι για την ενέσιμη ινσουλίνη χρειαζόμαστε συνήθως 100iu ανά δόση. Άλλα δισκία κατάποσης που αναπτύσσονται και πηγαίνουν στο στομάχι, μπορεί να χρειάζονται 500iu ινσουλίνης, που ως επί το πλείστον πηγαίνει χαμένη. Αυτό ήταν το πρόβλημα που ήθελαν να λύσουν οι ερευνητές του UBC.
Επίσης, τα περισσότερα δισκία ινσουλίνης που καταπίνονται και αναπτύσσονται αυτήν την περίοδο τείνουν να απελευθερώνουν ινσουλίνη αργά (από 2 έως 4 ώρες). Η ενέσιμη ινσουλίνη ταχείας αποδέσμευσης μπορεί να απελευθερωθεί πλήρως σε 30 έως 120 λεπτά.
Το δισκίο που ανέπτυξαν στον Καναδά απορροφάται έπειτα από μισή ώρα και μπορεί να διαρκέσει για περίπου 2 έως 4 ώρες.
Η μελέτη θα περάσει σε δοκιμή στους ανθρώπους, όταν προκύψει η σχετική χρηματοδότηση και οι συνεργάτες. Οι επιστήμονες τόνισαν ότι στόχος τους είναι να μειώσουν και το κόστος της ινσουλίνης, ανά δόση. Σίγουρα θα κάνουν τη ζωή των ασθενών πιο εύκολη και γιατί μέχρι σήμερα πρέπει να διατηρούν δροσερές τις δόσεις.
Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
