Diego από Μιλάνο: “Είναι λες και πεθαίνει ένα τρένο την ημέρα, παράλογο να λήξει η καραντίνα”

Ο Diego ζει στο Μιλάνο, μία από τις πόλεις της Ιταλίας που βίωσαν και βιώνουν την κρίση του κορονοϊού με τον πιο δραματικό τρόπο.

Η Ιταλία θα αρχίσει να θέτει ξανά σε λειτουργία την μεταποιητική της βιομηχανία στις 4 Μαΐου στο πλαίσιο των σχεδίων της για χαλάρωση των περιοριστικών μέτρων, ενώ τα σχολεία στη χώρα θα ξανανοίξουν τον Σεπτέμβριο

Ήταν η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που επλήγη τόσο άσχημα από τον νέο κορονοϊό και η πρώτη που επέβαλε καραντίνα στους πολίτες της. Τώρα η οικονομία μπαίνει σε φάση επανεκκίνησης.

Ο Ιταλός πρωθυπουργός δήλωσε μεν ότι τα σχολεία θα ξανανοίξουν τον Σεπτέμβριο, αλλά πρόσθεσε ότι μελέτες δείχνουν ότι ο κίνδυνος μετάδοσης της Covid-19 είναι πολύ υψηλός.

Εν μέσω αβεβαιότητας για την επόμενη μέρα, το News 24/7 συνομίλησε με τον Diego, ο οποίος εκφράζει τη δική του αγωνία για την υγειονομική κατάσταση στην πόλη του αλλά και για την οικονομία στη χώρα.

“Στην Ιταλία πάνω από το 35-40% του πληθυσμού έχει χάσει τις δουλειές τους αυτή την περίοδο. Όσον αφορά τον τουρισμό λένε ότι θα χάσουμε σαν χώρα το καλοκαίρι περίπου 25.000.000 επισκέπτες από το εξωτερικό” μας λέει χαρακτηριστικά. “Ανακοινώθηκε ότι η λήξη της καραντίνας θα είναι στις 4 Μαΐου (προς το παρόν), το οποίο θεωρώ ότι είναι παράλογο για μια χώρα σαν τη δική μας, με τέτοιο αριθμό κρουσμάτων και θανάτων” προσθέτει.

Ο συγκάτοικός του είναι μάλιστα νοσοκόμος. “Είμαι σε καραντίνα με τον συγκάτοικό μου, τον Καίσαρα, που είναι νοσοκόμος. Παρά το γεγονός ότι έρχεται καθημερινά σε επαφή με ανθρώπους θετικούς στον ιό, δεν τον φοβάμαι καθόλου” αναφέρει ο Diego. “Δουλεύει παραπάνω ώρες και δεν έχει περάσει από καμία εκπαίδευση. Είναι λογικό εφόσον έχουν περισσότερους εργαζομένους και περισσότερους ασθενείς. Είναι αδύνατο να διαχειριστούν στον ίδιο βαθμό την κατάσταση”, προσθέτει.

“Επομένως, θεωρώ ότι ακόμα και να βγούμε από καραντίνα, πολλοί θα προτιμήσουν να παραμείνουν σπίτι, ακόμα και να συνεχίσουν την τηλεργασία”, καταλήγει, ενώ αναφέρει πως το πρώτο πράγμα που θα κάνει μετά τον εγκλεισμό, είναι να επισκεφθεί τον σύντροφό του.

Η μαρτυρία του Diego αναλυτικά:

Κατοικώ στο Μιλάνο από το 2010, μεγάλωσα στην Πούλια (Απουλία) της Νότιας Ιταλίας. Σπούδασα και έκανα μεταπτυχιακό στο Management of services. Είμαι στον χώρο του τουρισμού. Δούλευα σε εταιρεία high speed τρένων, στην εξυπηρέτηση επιβατών μέσα στα τρένα. Τα speedline τρένα μας έχουν χωρητικότητα περίπου 450 θέσεων, όπου ήταν αδύνατον να κρατηθούν οι κατάλληλες αποστάσεις μεταξύ τους, επομένως ήταν λογικό να κλείσουν όλες αυτές οι ταξιδιωτικές εταιρείες. Από εκεί που ένα μήνα μόνο πριν ξεσπάσει η πανδημία μου είχαν κάνει πρόταση για αύξηση, πλέον δεν είχαν άλλη επιλογή από το να με απολύσουν. Γνωρίζω ότι δεν πρόκειται για δικό μου λάθος, άρα και δεν στεναχωριέμαι. Είναι παγκόσμιο πλέον το ζήτημα.

Στην Ιταλία πάνω από το 35-40% του πληθυσμού έχει χάσει τις δουλειές τους αυτή την περίοδο. Όσον αφορά τον τουρισμό λένε ότι θα χάσουμε σαν χώρα το καλοκαίρι περίπου 25.000.000 επισκέπτες από το εξωτερικό, από Καναδά μέχρι Κίνα, καθώς θα απαγορευτεί η διαμονή στην Ιταλία.

Η κυβέρνηση μας πρότεινε να μείνουμε σπίτι από 8 ή 9 Μαρτίου, ενώ περάσαμε σε ολική απαγόρευση στις 14 Μαρτίου. Τις πρώτες δύο βδομάδες ο κόσμος αντέδρασε αρκετά. Θυμάμαι στην αρχική μου σελίδα στο Facebook να διαβάζω σχόλια ανθρώπων που είχαν ενοχληθεί αρκετά με τα μέτρα, αλλά αργότερα όταν η καμπύλη μεγάλωσε, συνειδητοποίησαν την βαρύτητα της κατάστασης. Προκειμένου να βγει κανείς να πάει στο σουπερμαρκετ ή στο φαρμακείο, δεν χρειάζεται να έχει κάποιο χαρτί πάνω του, παρά μόνο την ταυτότητά του, αρκεί να επιλέξει να επισκεφτεί το πλησιέστερο κατάστημα στην οικία του. 

Ανακοινώθηκε ότι η λήξη της καραντίνας θα είναι στις 4 Μαΐου (προς το παρόν), το οποίο θεωρώ ότι είναι παράλογο για μια χώρα σαν τη δική μας, με τέτοιο αριθμό κρουσμάτων και θανάτων. Βέβαια στην Ιταλία έχουμε συνολικά 20 περιφέρειες, με μεγάλες διαφορές σε αριθμούς κρουσμάτων μεταξύ τους. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα ισχύσουν οι ίδιοι όροι για παράδειγμα για την Λομβάρδη με περιφέρειες όπως είναι η Σαρδηνία ή η Σικελία, οπότε είναι αρκετά περίπλοκο. Από τη δουλειά μου στα τρένα, όπου μετράμε σε κάθε διαδρομή 450 ατόμα, έχω πλήρη εικόνα της αντιστοιχίας σε τουλάχιστον τόσους θανάτους ανά ημέρα και είναι πολύ τρομακτικό.

Είναι λες και πεθαίνει ένα τρένο την ημέρα.

Από την ημερομηνία εκείνη και έπειτα, λέγεται ότι ο κόσμος θα μπορεί να κυκλοφορεί στους δρόμους με μάσκες και γάντια, διατηρώντας σωστές αποστάσεις, έτσι ώστε να ξανανοίξουν επιχειρήσεις (όποιες μπορούν). Δεν θα επιτραπεί να μετακινηθούν όμως σε άλλο μέρος της Ιταλίας. Ο καθένας θα είναι υποχρεωτικό να παραμείνει στην πόλη του. Ίσως αυτό αλλάξει το καλοκαίρι, Ιούλιο ή Αύγουστο, όπου θα μπορεί ο κόσμος να κινηθεί εντός Ιταλίας. Στις παραλίες είπαν ότι θα τοποθετήσουν τις ξαπλώστρες σε απόσταση 1,5 μέτρο τη μία από την άλλη, καθώς σκέφτονται να βάλουν πλεξιγκλας ανάμεσά τους.

Προς το παρόν δεν γνωρίζω πώς θα κυλήσει η κατάσταση. Η κυβέρνηση βρίσκεται ακόμα σε αρχικό στάδιο συζήτησης περί πολλών θεμάτων. Όπως επίσης έχει συζητηθεί για το επόμενο φθινόπωρο ότι στα σχολεία θα σπάσουν τα υπάρχοντα τμήματα, που κατά μέσο όρο στις μεγαλύτερες τάξεις αποτελούνται από 25-28 παιδιά ανά τμήμα, σε 2 μικρότερα τμήματα. Το παραπάνω ισχύει ιδίως σε μεγαλύτερες πόλεις όπως η Ρώμη, το Τορίνο και το Μιλάνο, μιας οι αίθουσες δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλες. Οι μισοί θα κάνουν πρωινά μαθήματα και οι υπόλοιποι απογευματινά, ενώ κάθε βδομάδα θα το πηγαίνουν εναλλάξ. Έχουν να σκεφτούν πολλά όμως ακόμα, είναι πολύ περίπλοκες διαδικασίες, μέχρι και το τι θα κάνουν με τα παιδιά στα διαλείμματά τους. Στο πανεπιστήμιο κάνουν ήδη μαθήματα online. Στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση όμως δεν είναι το ίδιο.

Αν ακολουθούμε τους κανόνες, θα μπορέσουμε να επιστρέψουμε πιο σύντομα στις καθημερινότητές μας

Είμαι σε καραντίνα με τον συγκάτοικό μου, τον Καίσαρα, που είναι νοσοκόμος. Παρά το γεγονός ότι έρχεται καθημερινά σε επαφή με ανθρώπους θετικούς στον ιό, δεν τον φοβάμαι καθόλου. Εργάζεται 8 χρόνια στον χώρο, γνωρίζει πολύ καλά τι πρέπει να κάνει και τον εμπιστεύομαι. Το ιδιωτικό νοσοκομείο που δουλεύει είναι πολύ καλά εξοπλισμένο, έχουν ειδική αίθουσα όπου αλλάζουν ρούχα πριν περάσουν στις πτέρυγες με ασθενείς με τον ιό, ντυμένοι από την κορυφή ως τα νύχια. Επίσης, κάνουν κάθε 3-4 μέρες τεστ κορονοϊού στους εργαζομένους, οπότε δεν αγχώνομαι. Ήταν εξ αρχής πολύ καλά προετοιμασμένοι για πανδημίες και πέρασαν όλοι από κατάλληλη εκπαίδευση. Είναι αρκετά τυχερός βέβαια, γιατί έχουμε κι άλλον νοσοκόμο εδώ στον οικισμό, ο οποίος περνάει καμιά φορά για καφέ πριν πάει για δουλειά, που εργάζεται σε δημόσιο νοσοκομείο και είναι εξαντλημένος. Δουλεύει παραπάνω ώρες και δεν έχει περάσει από καμία εκπαίδευση. Είναι λογικό εφόσον έχουν περισσότερους εργαζομένους και περισσότερους ασθενείς. Είναι αδύνατο να διαχειριστούν στον ίδιο βαθμό την κατάσταση. Πρόσφατα άρχισε να καλυτερεύει που άρχισαν να μειώνονται τα κρούσματα.

Στον χρόνο μου σε καραντίνα συνήθως πηγαίνω για τρέξιμο για καμιά ώρα στον ιδιωτικό δρόμο που έχουμε στον οικισμό, ενώ φροντίζω να φοράω μάσκα και γάντια γιατί όλο και κάποιον γείτονα θα συναντήσω στους διαδρόμους. Διαβάζω 2-3 ώρες θρίλερ βιβλία, βλέπω ντοκιμαντέρ και παίζω Pokemon στο Nintendo Switch. Μου έχει δοθεί χρόνος να μιλάω παραπάνω με τους συγγενείς μου που μένουν στο Λέτσε. Δεν ανησυχώ γι αυτούς, μιας και φροντίζουν να μένουν μέσα, παραμένουμε δυνατοί και ενωμένοι σε τέτοιες καταστάσεις. Με τους φίλους μου κρατάμε επαφή διαδικτυακά και συχνά μέσω της εφαρμογής “House Party”, όπου παίζεις παιχνίδια μαζί, κάνεις διαγωνισμούς με κουίζ, κ.ά. Φροντίζω γενικά να απασχολήσω τον εαυτό μου και αυτό προτείνω να κάνει και ο κόσμος, λαμβάνοντας υπόψη ότι η παρούσα κατάσταση είναι προσωρινή. Αν ακολουθούν τους κανόνες και συμμορφωθούν, θα μπορέσουμε όλοι να επιστρέψουμε πιο σύντομα στις καθημερινότητές μας. Προφανώς και φοβόμαστε όλοι, δεν είμαστε σε κάποιο παιχνίδι, είναι μια πραγματικότητα. Ακούς από την τηλεόραση 20 ώρες την ημέρα τους ίδιους αριθμούς και τις ίδιες προτάσεις. Δεν γίνεται να μην είμαστε πιο ευαισθητοποιημένοι με αυτό γεγονός. Λειτουργεί όλο σαν καμπάνια ευαισθητοποίησης.

Με το πέρας της καραντίνας θα μπορείς να απολαύσεις και να εκτιμήσεις τα απλά πράγματα της ζωής, όπως ένα μαρτίνι στην πλατεία. Οι άνθρωποι θα βγουν πιο ευαίσθητοι από αυτό. Τα συναισθήματα των ανθρώπων θα είναι μικτά, από την μία θα είναι χαρούμενοι που θα ξαναβγουν, ταυτόχρονα όμως και φοβισμένοι. λαμβάνοντας υπόψη ότι σε μεγάλες πόλεις, όπως είναι και εδώ στο Μιλάνο, όλοι κινούνται κατα βάση με τα μέσα μαζικής μεταφοράς, όπου συνωστίζονται πολλοί άνθρωποι. Ακόμα και για να δεις τους αγαπημένους σου πρέπει να μετακινηθείς με αυτά. Επομένως, θεωρώ ότι ακόμα και να βγούμε από καραντίνα, πολλοί θα προτιμήσουν να παραμείνουν σπίτι, ακόμα και να συνεχίσουν την τηλεργασία. Προσωπικά το πρώτο πράγμα που θα κάνω, είναι να επισκεφτώ το αγόρι μου, που μένει στο άλλο άκρο της πόλης και πρέπει να πάρω τα μέσα για να φτάσω σπίτι του να τον δω.