Δούρειος ίππος Τραμπ η ευρωπαϊκή ακροδεξιά
Ρίγη προκαλεί η δήλωση του Σεμπάστιαν Κουρτς ότι επιδιώκει "άξονα" (!!!) της Βιέννης με Βερολίνο και Ρώμη, ενώ επιμένει για την παράταση της εργάσιμης ημέρας έως 12 ώρες!! Η Αυστρία, ταυτόχρονα, μετατρέπεται σε επικεφαλής της ομάδας Βίζεγκραντ, ενώ οι ακροδεξιές δυνάμεις επιδιώκουν να κατακτήσουν την εξουσία στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα!
- 02 Ιουλίου 2018 07:10
Αντιμέτωπη με τους χειρότερους εφιάλτες της βρίσκεται πλέον η Ευρώπη, καθώς το προσφυγικό λειτουργεί ως καταλύτης και επιταχύνει τις διεργασίες που συντελούνται στο εσωτερικό της.
Η δήλωση του Αυστριακού Καγκελάριου Σεμπάστιαν Κουρτς, μετά τη συνάντησή του με τον αρχηγό των Χριστιανοκοινωνιστών της Γερμανίας, ότι επιδιώκει τη δημιουργία άξονα μεταξύ της Βιέννης, του Βερολίνου (όπου ελπίζει ότι θα κυριαρχήσουν οι ακροδεξιοί αντίπαλοι της Άνγκελα Μέρκελ) και της Ρώμης, προκαλεί ρίγη σε όλη τη γηραιά ήπειρο.
Η λέξη “άξονας”, άλλωστε, είναι λέξη σχεδόν απαγορευμένη στη δημοκρατική -και μεταπολεμική- Ευρώπη, καθώς παραπέμπει ευθέως στον “άξονα” της ναζιστικής Γερμανίας του Α. Χίτλερ με την φασιστική Ιταλία του Μπ. Μουσολίνι και της Βιέννης, με εφεδρείες χώρες όπως η Πολωνία, η Ουγγαρία κλπ, που αποτελούν σήμερα την ομάδα των χωρών του Βίζεγκραντ. Ομάδα που, ουσιαστικά, μετά την εκλογή του Σ. Κουρτς και της ακροδεξιάς κυβέρνησής του, επικεφαλής είναι πλέον η Αυστρία, που -τι ειρωνεία- ασκεί το δεύτερο εξάμηνο του 2018 την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης!
Κατάργηση του 8ωρου και αντικατάστασή του με 12ωρο!
Αίσθηση, επίσης, προκαλεί η εμμονή του Σ. Κουρτς και της κυβέρνησής του στην κατάργηση του οκταώρου και της παράτασης της εργάσιμης ημέρας έως και σε 12 ώρες, γεγονός που οδήγησε την Κυριακή χιλιάδες αυστριακούς να διαδηλώνουν στους δρόμους.
Η προσπάθεια παράτασης της εργάσιμης ημέρας αποδεικνύει τον επιθετικό χαρακτήρα της κυβέρνησης Κουρτς στο σύνολο των κατακτήσεων στην Ευρώπη και όχι μόνο στον τομέα που αφορά την αλληλεγγύη και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Στόχος η κυριαρχία στο ΕΛΚ
Ο επόμενος στόχος του Σ. Κουρτς και των άλλων ακροδεξιών κυβερνήσεων των χωρών της ομάδας Βίζεγκραντ είναι η κυριαρχία των ιδίων και των απόψεών τους στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα. Πρώτος στόχος δείχνει να είναι η απομάκρυνση (κατ’ ουσίαν “καρατόμηση”) της Άνγκελα Μέρκελ στο Βερολίνο, καθώς η γερμανίδα Καγκελάριος εμμένει σε κοινές ευρωπαϊκές πολιτικές, γεγονός που προκαλεί την μήνιν της ακροδεξιάς εντός και εκτός της χώρας της. Δεύτερος στόχος είναι η “ζύμωση” με “αδελφά” κόμματα στο ΕΛΚ. Δεν είναι τυχαίο ότι στις 15 Ιουλίου ο Σ. Κουρτς καλεί στην Βιέννη ηγέτες κομμάτων του ΕΛΚ, μεταξύ των οποίων και τον Πρόεδρο της ΝΔ Κυριάκο Μητσοτάκη – χωρίς να αφήνουμε την όποια αιχμή κατά του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Τρίτος -και σχετικά μεσοπρόθεσμος στόχος- είναι η επικράτηση των ακροδεξιών δυνάμεων στο Ευρωκοινοβούλιο, στις ευρωεκλογές του Μαΐου του 2019, γεγονός που επιφέρει ήδη τριγμούς στην κομματική γεωγραφία της Ευρώπης!
Η “αποστασιοποίηση” των ΗΠΑ
Οι τριγμοί στη γηραιά ήπειρο καθίστανται, βεβαίως πιο ισχυροί από το γεγονός ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες, με την νέα τους ηγεσία, “αποστασιοποιούνται” από την Ευρώπη, αν και κάποιοι επιμένουν πως συμβαίνει κάτι χειρότερο: Οι χώρες του Βίζεγκραντ, μαζί με ορισμένες ακόμη του πρώην ανατολικού μπλοκ, λειτουργούν ως το “μακρύ χέρι” του Ντόναλντ Τραμπ, προκειμένου να αποδυναμώσει ή και να διαλύσει την Ενωμένη Ευρώπη!
Νέα κόντρα ΗΠΑ- Ευρώπης στο ΝΑΤΟ!
Στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, πάντως, στις 11 και 12 Ιουλίου, αναμένεται νέα σφοδρή αντιπαράθεση Ηνωμένων Πολιτειών- Ευρώπης, με τις πληροφορίες μάλιστα να επιμένουν πως η αντιπαράθεση αυτή θα θυμίζει την πρόσφατη σφοδρή κόντρα της Συνόδου Κορυφής των G-7.
Ο Ντ. Τραμπ αναμένεται να επιμείνει στην τήρηση του ορίου του 2% του προϋπολογισμού του κάθε κράτους- μέλους για τις αμυντικές δυνάμεις, κάτι που ευρωπαϊκές χώρες, με πρώτη την Γερμανία, δεν πρόκειται να κάνουν αποδεκτό.
Δύσκολη -προς το παρόν- η συμπαράταξη της Ρώμης με Βιέννη
Παρά την ιδεολογική ταύτιση της νέας ιταλικής κυβέρνησης με την κυβέρνηση Κουρτς, η Ρώμη πάντως πολύ δύσκολα θα συμπορευτεί με την Βιέννη. Και αυτό γιατί η πολιτική της Αυστρίας και των χωρών του Βίζεγκραντ στο θέμα αυτό είναι ιδιαίτερα εχθρικές προς την Ιταλία.