Εκείνοι που νίκησαν τη χολέρα

Μία επιδημία χολέρας κινητοποίησε επειγόντως τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα στην περιοχή Rutshuru, στα ανατολικά της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό, για να αντιμετωπίσουν την έξαρση των ύποπτων κρουσμάτων, ιδίως στις υγειονομικές ζώνες Binza και Rutshuru. Περισσότεροι από 1.500 ασθενείς έχουν λάβει θεραπεία από τις αρχές Ιουνίου 2023.

Στην πρώτη γραμμή της ιατρικής ανταπόκρισης, οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα έπρεπε να αναπτύξουν σημαντικούς ιατρικούς και υλικοτεχνικούς πόρους σε μόλις δύο ημέρες.

«Στην αρχή, οι υγειονομικές δομές είχαν κατακλυστεί από τη μαζική εισροή ασθενών. Με περιορισμένη χωρητικότητα, κάποιες ημέρες έπρεπε να περιθάλψουμε ταυτόχρονα περισσότερους από 100 ασθενείς με μόλις 20 κρεβάτια. Για να αποφευχθεί η περαιτέρω μόλυνση και να μειωθεί η εξάπλωση της νόσου, οι ομάδες δημιούργησαν 4 κέντρα θεραπείας της χολέρας, καθώς και σημεία επανυδάτωσης από το στόμα και χλωρίωσης του νερού για τους ανθρώπους που ζουν μακριά από τα κέντρα υγείας. Σε μόλις τρεις ημέρες, σχεδόν 400 κρούσματα αντιμετωπίστηκαν από τις ομάδες στις υγειονομικές ζώνες Rutshuru και Binza, σε υποστήριξη των υγειονομικών αρχών», εξηγεί ο Romain Madjissembaye, συντονιστής του προγράμματος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα.

Οι περισσότεροι ασθενείς έρχονται από πολύ μακριά και διανύουν δεκάδες χιλιόμετρα μέσα στους θάμνους για να φτάσουν στις ιατρικές δομές. Κάποιοι είναι ήδη χωρίς τις αισθήσεις τους όταν φτάνουν, σε κατάσταση σοκ, και οι ιατρικές ομάδες έχουν μόνο λίγες ώρες, ή ακόμη και λεπτά, για να τους σώσουν. Με μέτρα πρόληψης που βασίζονται στην κοινότητα και αυξημένη ιατρική υποστήριξη, η κατάσταση είναι υπό έλεγχο και το ποσοστό εισαγωγών μειώνεται. Νέοι ασθενείς συνεχίζουν να καταφθάνουν και οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα παραμένουν καθημερινά σε ετοιμότητα για την αντιμετώπισή τους.

Οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα έχουν συγκεντρώσει θετικές μαρτυρίες από ασθενείς που έχουν θεραπευθεί- γεγονός που καταδεικνύει την ταχεία ανάρρωση από αυτή την εξαιρετικά μεταδοτική ασθένεια, όταν εφαρμόζεται η μέγιστη δυνατή φροντίδα.

Εδώ και μήνες, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα είναι ο μόνος ιατρικός φορέας που είναι παρών στην περιοχή του Rutshuru, υποστηρίζοντας 24 ιατρικές δομές στις υγειονομικές ζώνες Rutshuru, Rwanguba, Binza, Bambo και Kibirizi.

«Νόμιζα ότι ήταν ελονοσία, οπότε δεν ανησύχησα»

Δύο ημέρες αφότου μετέφερε έναν άρρωστο με το ποδήλατό του στο πλησιέστερο κέντρο υγείας -στο Kiseguru-, περίπου δεκαπέντε χιλιόμετρα από το χωριό του, ο Dieu-est-Bon άρχισε να αισθάνεται κουρασμένος.

«Νόμιζα ότι ήταν ελονοσία, οπότε δεν ανησύχησα» λέει. «Στη συνέχεια άρχισα να έχω έντονη διάρροια και εμετό, γεγονός που με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι μπορεί να είχα την ίδια αρρώστια με τον ασθενή που συνόδευα. Αλλά μέχρι τότε, είχα γίνει πολύ αδύναμος για να μετακινηθώ».

Δύο άτομα τον μετέφεραν κατά τη διάρκεια της 4ωρης πεζοπορίας μέχρι το κέντρο θεραπείας που έχουν δημιουργήσει οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα για ύποπτα κρούσματα χολέρας, προς υποστήριξη των υγειονομικών αρχών. Μετά από 2 ημέρες θεραπείας, ο Dieu-est-bon αισθάνεται καλύτερα και είναι έτοιμος να φύγει με τη μητέρα του, η οποία ήρθε να τον παραλάβει.

Ο Dieu-est-bon είναι 16 ετών. Αναγκάστηκε να διακόψει το σχολείο του επειδή έκλεισε πριν από σχεδόν ένα χρόνο λόγω της ασταθούς κατάστασης στην περιοχή. Έτσι, στο μεταξύ, βοηθά τους γονείς του να καλλιεργούν τα χωράφια. Ονειρεύεται να γίνει μηχανικός.

«Φοβήθηκα πολύ, παραλίγο να πεθάνω»

Ο Jean, 31 ετών, δεν μπορεί να θυμηθεί πώς έφτασε στο νοσοκομείο.

«Όταν ξύπνησα ξαπλωμένος στο κέντρο θεραπείας, δεν ήξερα πού ήμουν ή τι μου είχε συμβεί. Θυμάμαι ότι δούλευα στα χωράφια και ότι υπέφερα από πόνους στο στομάχι, με διάρροια και εμετό. Στη συνέχεια λιποθύμησα» θυμάται. «Μου είπαν ότι κάποιος που δεν γνώριζα με είχε φέρει εδώ με μοτοσικλέτα για να ξεκινήσω θεραπεία».

Ο Jean είναι αγρότης αραβοσίτου. Στο παρελθόν έχει ήδη νοσηλευτεί σε νοσοκομείο, αλλά δεν έχει βιώσει ποτέ κάτι τέτοιο: «Φοβήθηκα πολύ. Παραλίγο να πεθάνω, αλλά ευτυχώς τώρα ανάρρωσα και θα μπορέσω να ξαναδώ τη γυναίκα μου και τα δύο μου παιδιά» εκμυστηρεύεται.

Ο Jean έλαβε θεραπεία για 5 ημέρες στο ειδικό κέντρο θεραπείας που δημιουργήθηκε στο Rutshuru από τις ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα για ύποπτα κρούσματα χολέρας.

«Ανησύχησα πολύ και φοβήθηκα γιατί δεν μπορούσε να κινηθεί πια»

Η Tushime, 25 ετών, φοβήθηκε για τη ζωή του γιου της Djafette, 2,5 ετών. Εξηγεί πώς ήρθε στο κέντρο θεραπείας για ύποπτα κρούσματα χολέρας στο Rutshuru, που δημιουργήθηκε από ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα σε συνεργασία με το Υπουργείο Υγείας.

«Είχε σοβαρή διάρροια και λιποθύμησε. Έτσι, έσπευσα να φέρω μια μοτοσικλέτα. Σε όλη τη διαδρομή μέχρι εδώ, η οποία διήρκεσε τρεις ώρες, ανησυχούσα και φοβόμουν πολύ γιατί δεν κινούνταν πλέον. Δεν τον έχω ξαναδεί τόσο άρρωστο» διηγείται συγκινημένη, ενώ ο γιος της παίζει πλέον ήσυχα.

Ένας καθετήρας τοποθετήθηκε στο κρανίο του Djafette, μια ιατρική συσκευή που επιτρέπει την επανυδάτωση των ασθενών. Αυτός τοποθετείται κανονικά στα χέρια, αλλά όταν αυτό δεν είναι δυνατό, είναι η έσχατη ιατρική λύση. Ο Djafette βρισκόταν σε πολύ άσχημη κατάσταση όταν τον παρέλαβαν οι ιατρικές ομάδες.

Η Tushime, αρρώστησε μετά τον γιο της και έλαβε θεραπεία και εκείνη. «Δεν έχουν όλοι αυτή την ευκαιρία: στο δρόμο προς τα εδώ, είδα ανθρώπους να έχουν πεθάνει, όπως μια μητέρα της οποίας ο γιος νοσηλεύεται εδώ».

Μετά από 6 ημέρες στο κέντρο θεραπείας, η Tushime επέστρεψε στο σπίτι της με τον γιο της και θα επανενωθεί με τον σύζυγό της και τα άλλα δύο παιδιά της.

«Έπεσα κάτω και οι γείτονες με μετέφεραν στο νοσοκομείο»

Ο Jimmy, 31 ετών, έφτασε σοκαρισμένος στο κέντρο θεραπείας για ύποπτα κρούσματα χολέρας στο Kiseguru, το οποίο δημιουργήθηκε από ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα για την υποστήριξη των υγειονομικών αρχών.

«Ο αδελφός μου μου είπε ότι έπεσα κάτω και ότι οι γείτονες με έφεραν εδώ. Δεν θυμάμαι τίποτα άλλο εκτός από το ότι ήμουν πολύ άρρωστος με διάρροια και εμετό».

Ο Jimmy είναι αγρότης, καλλιεργεί καλαμπόκι, ζαχαρόχορτο, μανιόκα και γλυκοπατάτες. Το χωράφι του απέχει μόλις λίγα χιλιόμετρα από το κέντρο υγείας, αλλά κατάγεται από το Mweso, όπου ζει η οικογένειά του, περίπου εκατό χιλιόμετρα από εδώ.

Η γυναίκα του και τα δύο παιδιά του δεν γνωρίζουν ότι ο Jimmy έχει αρρωστήσει σοβαρά. Το μόνο πράγμα που τον ενδιαφέρει τώρα είναι να επιστρέψει σε αυτούς: «Όσο καιρό κι αν χρειαστεί, θέλω να πάω σπίτι στην οικογένειά μου και να ξεκουραστώ», μας λέει ο Jimmy με αποφασισμένη φωνή.

Ο Jimmy θέλησε να βγάλει μία φωτογραφία δίπλα στον Dr Laurent, ο οποίος είναι μέλος της ιατρικής ομάδας που του έσωσε τη ζωή. «Αυτή η ασθένεια είναι τόσο σοβαρή, οι άνθρωποι πρέπει να γνωρίζουν ότι πρέπει να σπεύσουν στο νοσοκομείο», εξηγεί ο Jimmy.

Ακολουθήστε το News 24/7 στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις