Ένα 24ωρο στον θάλαμο αναμονής έξω από τη ΜΕΘ για υποσιτισμένα παιδιά στον Νίγηρα

Η Lena Pflüger, υπεύθυνη επικοινωνίας των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στο Νίγηρα, περνά μία ημέρα μαζί με τις μητέρες που περιμένουν γεμάτες αγωνία έξω από τη μονάδα εντατικής θεραπείας για υποσιτισμένα παιδιά στο νοσοκομείο της Magaria στον Νίγηρα. Εκεί όπου ο υποσιτισμός είναι πια καθημερινότητα. Άκαμπτα πρόσωπα, ανησυχία, αλλά και ελπίδα ότι σύντομα θα πάρουν μαζί τους τους μικρούς ασθενείς και θα επιστρέψουν σπίτι.

«Είμαι νευρική και αγχωμένη παρά το γεγονός ότι αγαπώ πολύ τη δουλειά μου ως παραγωγός περιεχομένου για τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα. Συναντώ ανθρώπους, κάνω συνεντεύξεις, ακούω τις ιστορίες τους και βγάζω φωτογραφίες. Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι σε αποστολή στον Νίγηρα με σκοπό να επικοινωνήσω όλα όσα συμβαίνουν εδώ. Αυτό όμως δεν είναι πάντα εύκολο και πολλές φορές η συναισθηματική φόρτιση είναι μεγάλη.

Η μονάδα εντατικής θεραπείας για υποσιτισμένα παιδιά εδώ στο νοσοκομείο στη Magaria στον νότιο Νίγηρα είναι μεγάλη. Τα παιδιά που νοσηλεύονται είναι από δύο έως πέντε ετών, πολύ μικρά για να μπορούν να πουν οτιδήποτε μόνα τους, και τα περισσότερα από αυτά εξακολουθούν να είναι σοβαρά άρρωστα. O μεταφραστής μας, Bashir Mallan Hamza, και εγώ μιλάμε με τις μητέρες των μικρών ασθενών. Χωρίς τον Bashir, αυτό δεν θα ήταν εφικτό – καταλαβαίνει αμέσως τι είναι σημαντικό στη διαδικασία της συνέντευξης.

Απλώς κάντο!

Το νοσοκομείο διαθέτει συνολικά 450 κλίνες για σοβαρά υποσιτισμένα παιδιά. Η περιοχή ευθύνης είναι τεράστια και εκτείνεται πολύ πέρα από τα σύνορα του Νίγηρα στη βόρεια Νιγηρία. Εδώ στη μονάδα εντατικής θεραπείας, υπάρχουν περίπου 30 κρεβάτια. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα υποστηρίζουν το νοσοκομείο εδώ και περίπου 15 χρόνια με ένα επισιτιστικό πρόγραμμα και υποστηρίζουν επίσης το παιδιατρικό του τμήμα. Αυτή τη στιγμή οι ομάδες προετοιμάζουν τα πάντα για να παραδώσουν σταδιακά ορισμένες από τις αρμοδιότητες και τις δράσεις τους στην τοπική υγειονομική αρχή.

Διώχνω τη νευρικότητά μου και υπενθυμίζω στον εαυτό μου: απλά προχώρα και κάντο!

Μπορώ να σας κάνω μερικές ερωτήσεις;

Προσεγγίζουμε μία από τις γυναίκες. Το πρόσωπό της είναι άκαμπτο στην αρχή – δεν είμαι σίγουρη ότι θέλει να μας μιλήσει. Ο Bashir θέτει τις πρώτες ερωτήσεις και εξηγεί στα Fulfulde, μία από τις τοπικές γλώσσες της περιοχής, τι κάνουμε και γιατί.

Τότε ένα χαμόγελο εμφανίζεται στο πρόσωπό της γυναίκας και τα μάτια της φτάνουν σε μένα με ενδιαφέρον. “Woddi” «Εντάξει. Είμαστε εντάξει», μου είπε. Στριμωχνόμαστε ανάμεσα στα κρεβάτια και ξεκινάμε να μιλάμε. Θέλω να μάθω από πού είναι, πώς τα πάει το παιδί της και πώς είναι η κατάσταση στο σπίτι γενικά. Τους έχει επηρεάσει η κλιματική κρίση, πόσο την έχει επηρεάσει η βία στην περιοχή και ποιες είναι οι καθημερινές προκλήσεις που αντιμετωπίζουν;

Μας λέει ότι το όνομά της είναι Kanpe Alhassan και είναι εδώ για την εγγονή της. Η δίχρονη Latifa Lawali είναι σοβαρά άρρωστη εδώ και σχεδόν ένα μήνα. Τώρα οι δυο τους βρίσκοντα στην εντατική εδώ και δύο ημέρες. Η Latifa λαμβάνει θεραπευτική τροφή μέσω ενός σωλήνα σίτισης και η γιαγιά της τη φροντίζει. «Η κόρη μου είναι έγκυος και δεν μπορούσε να την θηλάσει άλλο», λέει. «Τότε ξεκίνησε ο υποσιτισμός», λέει η γυναίκα. «Ο πατέρας της πήγε στο εξωτερικό για να βρει δουλειά και στέλνει χρήματα στο σπίτι τακτικά, αλλά το φαγητό που μπορεί να αγοράσει η κόρη μου με αυτά δεν φτάνει για όλους».

Υγειονομική κρίση ως καθημερινότητα

Ο υποσιτισμός είναι ένα επαναλαμβανόμενο φαινόμενο εδώ στον Νίγηρα. Ο συντονιστής του προγράμματος, Δρ Roger, αναλύει τις αιτίες. Ως συνήθως είναι περίπλοκο: αυξανόμενη ξηρασία που καθιστά δύσκολη τη γεωργία, έντονες βροχοπτώσεις που καταστρέφουν τις καλλιέργειες, βία στην περιοχή, κερδοσκοπία στην αγορά τροφίμων. Αλλά επίσης, και το γεγονός ότι η περιοχή της εύφορης γης πρέπει να τροφοδοτεί όλο και περισσότερους ανθρώπους λόγω της εξάπλωσης της ερήμου και της αύξησης του πληθυσμού. Επιπλέον, οι πολιτιστικές πτυχές διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο, όπως το γεγονός ότι τα αυγά, των οποίων τα θρεπτικά συστατικά θα μπορούσαν κάλλιστα να αποτρέψουν τον υποσιτισμό στα παιδιά, προορίζονται για τον αρχηγό της οικογένειας ή ότι η διεθνής βοήθεια κατευθύνεται προς υποτιθέμενες οξύτερες κρίσεις.

Σχεδόν έτοιμοι να επιστρέψουν σπίτι

Μετά το μεσημεριανό διάλειμμα, αλλάζουμε θαλάμους και επισκεπτόμαστε τους ασθενείς που βρίσκονται στη φάση Τ. «T σημαίνει μετάβαση», εξηγεί ο Δρ Joel Tiove, ο οποίος είναι επικεφαλής στο τμήμα παιδιατρικής στην Magaria. «Τα παιδιά εδώ τα πάνε ήδη καλύτερα, βρίσκονται ήδη στο δεύτερο στάδιο του ειδικού γάλακτος και της εμπλουτισμένης πάστας φυστικιών που ονομάζεται Plumpy ‘ Nut. Λέει ότι είναι σημαντικό να συνηθίσουν το Plumpy ‘Nut, επειδή σύντομα θα συνεχίσουν τη θεραπεία τους ως εξωτερικοί ασθενείς σε κάποια δομή υγείας πιο κοντά στο σπίτι και εκεί μόνο η πάστα είναι συνήθως διαθέσιμη.

Κι εδώ, οι περισσότερες από τις μητέρες είναι Fulani. Ο Bashir μου λέει ότι αυτή η εθνοτική ομάδα λέγεται ότι είναι πολύ επιφυλακτική. Αλλά η εμπειρία μας είναι αρκετά διαφορετική: οι γυναίκες είναι ανοιχτές και ενδιαφέρονται. Και επειδή τα παιδιά εδώ έχουν εμφανώς αναρρώσει, η διάθεση σε αυτόν τον θάλαμο είναι γενικά πιο χαλαρή.

Όταν η βροχή έρχεται πολύ αργά

«Είχε πολύ έντονη διάρροια», μας λέει η 36χρονη μητέρα Nafisa Mutari για τον γιο της. Η μητέρα πέντε παιδιών μετέφερε το πιο μικρό στο νοσοκομείο της Magaria για θεραπεία. Ο μικρός Amir Osuman πέρασε δύο ημέρες στη μονάδα εντατικής θεραπείας, όπου έκανε μετάγγιση αίματος και έλαβε ειδική θεραπευτική τροφή. Τώρα τα πάει καλύτερα και η Nafisa ελπίζει να μπορέσει να επιστρέψει σύντομα στο σπίτι μαζί του.

«Ζούμε στο Angowal Majé, ένα χωριό περίπου 15 χιλιόμετρα από τη Magaria», λέει. Είναι αγρότες και συνήθως μπορούν να ζήσουν από τη γη τους. «Αλλά όχι κάθε χρόνο – όταν οι βροχές έρχονται πολύ αργά, η συγκομιδή είναι μικρή. Φέτος οι βροχές ήρθαν πολύ αργά και δεν ήταν αρκετές».

Συναντήσεις που θα τις θυμάμαι για πολύ καιρό

Στο τέλος της ημέρας, είμαστε κουρασμένοι, αλλά όταν συζητάμε όλοι μαζί το βράδυ είμαστε πολύ ικανοποιημένοι. Ήταν μια καλή μέρα σε επίπεδο δουλειάς και γεμάτη συναίσθημα. Κάτι τέτοιες μέρες νιώθω γιατί απολαμβάνω τόσο πολύ αυτή τη δουλειά και γιατί το έργο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα είναι τόσο σημαντικό.

Θα σκέφτομαι για πολύ καιρό τι μου είπαν οι μητέρες σήμερα όταν τις ρώτησα γιατί το παιδί τους ήταν εδώ. Σχεδόν καμία από αυτές δεν ανέφερε πρώτα τον υποσιτισμό. Για τις περισσότερες, άλλες ασθένειες όπως η ελονοσία, η πνευμονία ή η οξεία διάρροια είναι πρωταρχικής σημασίας.

Οι γιατροί μου εξήγησαν ότι ο υποσιτισμός συχνά συμβαδίζει με άλλες ασθένειες, επειδή ο υποσιτισμός αποδυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα. Τελικά, όμως, ο ίδιος ο υποσιτισμός είναι μια σοβαρή απειλητική για τη ζωή κατάσταση. Πώς μπορεί να είναι η γενική κατάσταση της υγείας εδώ όταν ο υποσιτισμός είναι σχεδόν μέρος της καθημερινής ζωής και όχι λόγος για τους γονείς να πάνε στο νοσοκομείο;

Καθίσταται ολοένα και πιο σαφές για μένα το γεγονός ότι η υγειονομική κρίση του υποσιτισμού εδώ στον Νίγηρα είναι πολυεπίπεδη και απαιτεί αντίστοιχα ολοκληρωμένες προσεγγίσεις για λύσεις, στις οποίες όχι μόνο οι ανθρωπιστικοί φορείς πρέπει να αναλάβουν βασικούς ρόλους.

Υποστήριξε κι εσύ το έργο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. Γίνε Υποστηρικτής Πρώτης Γραμμής https://msf.gr/stathera

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις