Εξέγερση στο Ιράν: Γυναίκα, Ζωή, Λευτεριά

Ο Ριμπουάρ Κομπάντι είναι Ιρανός. Βρίσκεται-αναγκαστικά-στην Ελλάδα από το 2007 γιατί το πνεύμα του και ο τρόπος με τον οποίο έβλεπε τα πράγματα ανησυχούσαν το καθεστώς του Ιράν. Εκπαιδευτικός και ποιητής, μα πάνω απ’ όλα εραστής της ελευθερίας, προτίμησε το δρόμο της πολιτικής προσφυγιάς παρά τα μπουντρούμια της χώρας του.

Τις τελευταίες ημέρες ο Κομπάντι βρίσκεται σε υπερδιέγερση θα έλεγε κανείς. Η εξέγερση του Ιρανικού λαού, με μπροστάρη τις επαναστατημένες γυναίκες, σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά της και γίνεται γνωστή στα πέρατα του κόσμου με τις πληροφορίες να μεταδίδονται αστραπιαία. Ο ίδιος ενημερώνεται από τις αδερφές του οι οποίες είναι στο δρόμο. Θα ήθελε, προφανώς, να είναι εκεί αλλά δεν μπορεί.

“Αυτό που καθιστά αυτήν την εξέγερση διαφορετική σε σχέση με τις προηγούμενες είναι αφορά το σύνολο του Ιρανικού λαού. Σχεδόν όλος ο κόσμος είναι στους δρόμους και μπορώ να σας πω ότι αυτό γίνεται για πρώτη φορά” μάς λέει στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής ο Ριμπουάρ, εμφανώς ενθουσιασμένος.

“Οι εξεγέρσεις από το Ιράν δεν λείπουν. Εγιναν και το 2007 και το 2009 και σχετικά πρόσφατα για ένα σωρό από λόγους. Από την ακρίβεια στα καύσιμα μέχρι το γενικότερο επίπεδο διαβίωσης. Αλλά αυτή τη φορά το αίτημα είναι πιο ριζασπαστικό, η διαδικασία επίσης. Οι γυναίκες πετάνε τη μαντίλα και διαδηλώνουν, οι άνδρες είναι δίπλα τους και τις υποστηρίζουν. Πριν από 100 χρόνια ο τότε βασιλιάς είχε αναγκάσει τις γυναίκες να βγάλουν τη μαντίλα. Με την επανάσταη του 1979 οι γυναίκες υποχρεώθηκαν να τη φορούν. Ηρθε πλέον η ώρα οι γυναίκες να πουν και να αποφασίσουν τι θέλουν οι ίδιες για τον εαυτό τους. Πρέπει να σας πω ότι ανάμεσα σ’ αυτές που διαδηλώνουν βρίσκονται και αυτές που δεν έχουν πρόβλημα με τη μαντίλα. Αλλά θέλουν να έχουν το δικαίωμα της επιλογής”.

Υπάρχει και μία άλλη διαφορά που κάνει αυτήν την εξέγερση να ξεχωρίζει: “Αυτή τη φορά το ξέρει όλος ο πλανήτης, οι πάντες. Τις προηγούμενες δεν τις μάθαιναν καλά-καλά ούτε οι Ιρανοί. Επίσης τώρα η φλόγα μεταδόθηκε παντού, σε όλα τα μήκη και πλάτη της χώρας. Ακόμα σε πόλεις μικρές των 10.000 κατοίκων ή και μικρότερες. Ακόμα και οι Ελληνες γύρω μου ασχολούνται. Είμαι 15 χρόνια πολιτικός πρόσφυγας στην Ελλάδα, πρώτη φορά βλέπω κάτι τέτοιο”.

Ο στόχος, κατά τον Κομπάντι, είναι ένας, “πρέπει να πάψει να υπάρχει η ισλαμική δημοκρατία του Ιράν, άλλωστε δεν πρόκειται για δημοκρατία. Πιέζουμε για να αλλάξουν βασικές αρχές του κράτους, να περάσουμε σε μία νέα εποχή για τη χώρα. Να απαλλάξουμε και τον υπόλοιπο πλανήτη από αυτό το ζόφο. Είναι πολύ σημαντικό. Και ο κόσμος το έχει καταλάβει, ξεπερνώντας τα πολιτικά κόμματα και τις έριδές τους. Πλέον η εξέγερση αφορά τους πάντες, όχι μόνο μία περιοχή, ή συγκεκριμένους ανθρώπους. Αυτο είναι η μεγάλη νίκη μας”.

Το καθεστώς, όπως μάς ενημερώνει “αντιδρά βίαια, με καταστολή. Την Τετάρτη διαδηλωτές κλείστηκαν σε τζαμί για να προστατευτούν και τους βομβάρδισαν ανηλεώς οι Φρουροί της Επανάστασης. Δεν υπήρχε έλεος. Πλέον από την Τετάρτη έχει περιοριστεί πολύ και η πρόσβαση στο διαδίκτυο, έχουν “ρίξει” τα πάντα. Αλλά δεν σταματάμε να επιθυμούμε και να επιδιώκουμε την ανατροπή της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν.

“H Δύση χρηματοδοτεί τους μουλάδες”

Ξέρετε όπως ποιο είναι το μεγάλο πρόβλημα; Η στάση της Δύσης. Εξακολουθούν να στηρίζουν τους μουλάδες. Λίγα 24ώρα έχουν περάσει από τη συνάντηση του Εμανουέλ Μακρόν με τον πρόεδρο του Ιράν Εμπραϊμ Ράισι. Πείτε μου, ποιο το νόημα αυτής της συνάντησης, αυτήν την περίοδο; Ο Ράισι ευθύνεται για το θάνατο 7000 ανθρώπων τη δεκαετία του 80 ως επικεφαλής του δικαστικού σώματος”.

“Και όμως, αυτούς τους ανθρώπους συνεχίζουν να τους χρηματοδοτούν. Μίλησαν λέει για τα πυρηνικά αλλά ο Μακρόν του είπε κάτι για το κορίτσι που σκοτώθηκε. Μα κάθε μέρα σκοτώνεται κόσμος στο Ιράν, δεν το ξέρει αυτό ο Γάλλος πρόεδρος;”.

Ο Κομπάντι εξηγεί εν συνεχεία τον κομβικό ρόλο των γυναικών στην εξέγερση: “Και το 2009 πρωταγωνιστούσαν, η τότε εξέγερση είχε αρχίσει από τους Κούρδους. Δεν τα έμαθε βέβαια ποτέ αυτά η Δύση. Οι γυναίκες του 2009 όμως είναι πια μανάδες, μορφωμένες μανάδες που θέλουν ένα καλύτερο μέλλον για εκείνες και τα παιδιά τους. Και βγαίνουν μπροστά. Το κορίτσι που σκότωσαν, η Μαχσά Αμινί, έχει γίνει σύμβολο. Η μητέρα της πάνω από τον τάφο είπε ότι “παιδί μου δεν έχεις πεθάνει”. Το εννοούσε. Επίσης το κεντρικό σύνθημα της εξέγερσης είναι το Γυναίκα, Ζωή, Λευτέρια και αυτό λέει πάρα πολλά”.

Ο συνομιλητής μας βρέθηκε στην Ελλάδα το 2007 κυνηγημένος. “Στην πόλη Μαχαμπάτ είχα ένα μικρό εκπαιδευτήριο για παιδιά από 6 έως 16 ετών. Στις βιβλιοθήκες μας δεν υπήρχε ούτε ένα θρησκευτικό βιβλίο. Είχα αντιθέτως συλλέξει με πολύ μεγάλο προσωπικό κόπο από διάφορα βιβλιοπωλεία 4300 τίτλους. Με συνέλαβαν στις εξεγέρσεις του 2005, η Μαχαμπάτ καιγόταν για ένα μήνα χωρίς να το ξέρει κανείς. Τα κατάσχεσαν όλα. Δεν άφησαν τίποτα, ούτε βιβλία ούτε pc”.

Eίχα, επίσης, εκδόσει, παράνομα φυσικά, και μία ποιητική συλλογή με τίτλο Ψωμί και Σημαία. Για όλα αυτά με συνέλαβαν. Στη συνέχεια βρέθηκε ως πολιτικός πρόσφυγας στην Ελλάδα όπου και παραμένω”.

Το Σάββατο ο Κομπάντι μαζί με συμπατριώτες του που ζουν στην Ελλάδα θα βρίσκονται στην πλατεία Συντάγματος όπου θα λάβει χώρα “συγκέντρωση διαμαρτυρίας των Ιρανών πολιτικών προσφύγων στην Ελλάδα ενάντια στα εγκλήματα του Ισλαμοφασιστικού καθεστώτος του Ιράν” όπως τονίζει χαρακτηριστικά στο facebook.

Kαλούν όποιον θέλει να προσέλθει και να ενημερωθεί αναλυτικά για τις τελευταίες εξελίξεις. “Είμαστε, το ξαναλέω, ενωμένοι όσο ποτέ. Κάποτε είχαμε πολλοί από μας διαφορετική θεώρηση για τα πράγματα. Αυτό τώρα δεν ισχύει. Καλούμε λοιπόν τους Ελληνες να μας στηρίξουν δυναμικά”.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις