Φράνκο Τζεφιρέλι: 5 πράγματα που πρέπει να ξέρεις για τον μεγάλο Ιταλό σκηνοθέτη
Με αφορμή τον θάνατο του εμβληματικού σκηνοθέτη σήμερα, Σαββάτο, το News 24/7 καταγράφει πέντε πράγματα που πρέπει να ξέρεις για την πορεία του, τα έργα του, αλλά και την προσωπικότητά του.
- 15 Ιουνίου 2019 16:35
Πέθανε το Σάββατο 15 Ιουνίου, σε ηλικία 96 χρονών, ο σπουδαίος Ιταλός σκηνοθέτης, Φράνκο Τζεφιρέλι. Ο εμβληματικός καλλιτέχνης “έσβησε ήσυχα μετά από μακρά ασθένεια που είχε επιδεινωθεί τους τελευταίους μήνες”, όπως μετέδωσαν πολλά ιταλικά μέσα ενημέρωσης, στο σπίτι του στη Ρώμη.
Με αφορμή τον θάνατό του, το News 24/7 καταγράφει πέντε πράγματα που πρέπει να ξέρεις για την πορεία του, τα έργα του, αλλά και την προσωπικότητά του.
1. Η παιδική του ηλικία και η σχέση με τη μητέρα του
Στο ντοκιμαντέρ «Φράνκο Τζεφιρέλι: Δημιουργώντας εκ του φυσικού» (Franco Zeffirelli – Directing from life), το οποίο συμπτωματικά προέβαλε η ΕΡΤ2 σε πρώτη τηλεοπτική μετάδοση το βράδυ της Παρασκευής, μία μέρα πριν τον θάνατό του, μαθαίνουμε πολλά για την παιδική του ηλικία, ενώ παρατηρούμε ότι η ζωή του ενέπνευσε το έργο του.
Η παιδική του ηλικία ήταν τόσο δραματική που θα μπορούσε να εμπνεύσει ολόκληρη πλοκή όπερας. Οι καβγάδες ανάμεσα στους γονείς του ήταν τόσο βίαιοι που η μητέρα του μαχαίρωσε τον πατέρα του. Η επιχείρησή της (ήταν σχεδιάστρια ρούχων) έκλεισε υπό το βάρος του σκανδάλου και πέθανε, όταν ο Φράνκο που τη λάτρευε ήταν μόλις έξι χρόνων. Η ιστορία των γονιών του φαίνεται στις όπερες που επέλεξε να σκηνοθετήσει: την «Τραβιάτα», όπου η ηρωίδα ντροπιασμένη, σαν τη μητέρα του, πεθαίνει νέα από φυματίωση, όπως και η Μιμί στην «Μποέμ» ή η «Κάρμεν» και οι «Παλιάτσοι», όπου ο πρωταγωνιστής σκοτώνει τη γυναίκα του.
2. Η σχέση του με τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι
Ο Φράνκο Τζεφιρέλι ήταν γνωστός για αρκετές από τις ταινίες που έχει σκηνοθετήσει, Ιταλοί ερευνητές έχουν ανακαλύψει ότι ο Τζεφιρέλι ήταν μέρος μιας ομάδας ανθρώπων που είναι συγγενείς με τον Λεονάρντο ντα Βίντσι. Ο Τζεφιρέλι ήταν απόγονος ενός από τα αδέρφια του ντα Βίντσι.
3. Τα αριστουργήματά του
Έχει χαρίσει στον παγκόσμιο κινηματογράφο αριστουργήματα, όπως η ταινία “Ρωμαίος και Ιουλιέτα” (1968) με την Ολίβια Χάσεϊ, για την οποία έλαβε υποψηφιότητα για βραβείο Όσκαρ, η “The Taming of the Shrew (1967) με την Ελίζαμπεθ Τέιλορ και τον Ρίτσαρντ Μπάρτον, που παραμένει η καλύτερη κινηματογραφική διασκευή της ομώνυμης παράστασης, αλλά και η μίνι σειρά του “Ιησούς από την Ναζαρέτ” (1977) κέρδισε αναγνωρισιμότητα και προβάλλεται ακόμα και σήμερα κατά τα Χριστούγεννα και το Πάσχα σε πολλές χώρες, όπως και στην Ελλάδα.
4. Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ
Η μίνι σειρά “Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ” αποτελεί την πιο επιτυχημένη μεταφορά του Θείου Δράματος στον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Ο Ιταλός σκηνοθέτης απέδωσε με ευλάβεια τα Πάθη του Ιησού, αναπαριστώντας τα γεγονότα με πίστη στις Γραφές και απόλυτο σεβασμό στην ιερότητα του θέματος. Τα γυρίσματα κράτησαν σχεδόν έναν χρόνο, έγιναν σε αυθεντικούς χώρους και ο Τζεφιρέλι εξασφάλισε ένα επιτελείο διάσημων ηθοποιών και κομπάρσων.
Ο Τζεφιρέλι κατά την επιλογή του πρωταγωνιστή, αναζητούσε κάποιον για τον ρόλο του Ιησού που να μην ανοιγοκλείνει τα μάτια του, προκειμένου με κάποιον τρόπο, φυσικό, να υποδηλώνεται η θεία καταγωγή του. Μετά από πολλά castings και ενώ ο Ρόμπερτ Πάουελ επιλέχθηκε (αν και αρχικά είχε δοκιμαστεί για το ρόλο του Ιούδα Ισκαριώτη) ο Τζεφιρέλι σκέφτηκε ένα σκηνοθετικό κόλπο που βασιζόταν στο μακιγιάζ του, με μια λεπτή γραμμή σκούρου μπλε eyeliner στο πάνω βλέφαρο, και μια λεπτή γραμμή λευκού στο κάτω, ώστε, το βλέμμα του να αποκτά βάθος και υπεράνθρωπα χαρακτηριστικά.
5. Η τελευταία δημόσια εμφάνισή του και το “Rigoletto”
Ο Franco Zeffirelli επρόκειτο να σκηνοθετήσει μια παραγωγή του “Rigoletto” του Verdi στο Βασιλικό Μουσκάτ της Όπερας. Η νέα παραγωγή, ήταν προγραμματισμένη για το 2020, για τον εορτασμό της 50ής επετείου του Ομάν και την 10η επέτειο της όπερας. Η παραγωγή θα έφερνε την επιστροφή του Zeffirelli σε όπερα Verdi, που δεν είχε σκηνοθετήσει από το 1961 στην Τεργέστη και το 1964 στο Royal Opera House του Λονδίνου, αλλά δεν πρόλαβε.
Κατά την τελευταία δημόσια εμφάνισή του για τους σκοπούς του “Rigoletto”, ο Τζεφιρέλι φαινόταν καταβεβλημένος.