Γαλλία: “Μαχαιριές” των οίκων αξιολόγησης στον νέο πρωθυπουργό Μπαϊρού
Διαβάζεται σε 4'Η μείωση του δημόσιου χρέους αποτελεί “στόχο ζωής” για τον νέο πρωθυπουργό Φρανσουά Μπαϊρού, αλλά ακόμα ένας οίκος αξιολόγησης δείχνει να μην πιστεύει ότι θα την επιτύχει το επόμενο διάστημα.
- 14 Δεκεμβρίου 2024 16:56
Εννέα ημέρες μετά την πτώση της κυβέρνησης του Μισέλ Μπαρνιέ, ο πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν κατέληξε τελικά στον διορισμό του Φρανσουά Μπαϊρού ως νέου πρωθυπουργού της Γαλλίας. Παρά τις συζητήσεις για μια «λύση ανάγκης», η απόφαση επισφραγίστηκε με επεισοδιακό τρόπο το πρωί της Παρασκευής.
Ο Μπαϊρού, 72 ετών, προσκλήθηκε στο Παλάτι του Ελιζέ στις 8:30 το πρωί, με την ανακοίνωση του διορισμού του να γίνεται στις 12:42 (ώρα Γαλλίας). Στο μεσοδιάστημα, εκτυλίχθηκε ένα έντονο παρασκήνιο, με τις πληροφορίες να κάνουν λόγο για ισχυρό «μπρα ντε φέρ» μεταξύ του Μακρόν και του Μπαϊρού. Ο τελευταίος φέρεται να θεώρησε πως είχε έρθει η σειρά του για την πρωθυπουργία, την ώρα που ο Μακρόν έδειχνε να προτιμά τον παραιτηθέντα υπουργό Άμυνας, Σεμπαστιέν Λεκορνύ.
Η επιλογή Μπαϊρού σηματοδοτεί μια νέα φάση για την κυβέρνηση, αλλά και μια αναγκαστική ισορροπία δυνάμεων μέσα σε ένα κλίμα αβεβαιότητας.
Αντιμέτωποι με τα… Ιμαλάϊα
Σήμερα πάντως έστω και με καθυστέρηση, η Γαλλία έχει και πάλι πρωθυπουργό, όχι όμως ακόμα κυβέρνηση και σίγουρα όχι προϋπολογισμό. Η χώρα βρίσκεται δε «στους πρόποδες δυσκολιών που φτάνουν σε ύψος τα… Ιμαλάϊα», όπως δήλωσε χθες κατά την ανάληψη των καθηκόντων του ο τέταρτος πρωθυπουργός της χώρας μέσα σε ένα χρόνο.
Και η πρώτη δυσκολία, που προέκυψε συγχρόνως με τον διορισμό του είναι η υποβάθμιση κατά μία βαθμίδα της οικονομίας της χώρας από τον οίκο αξιολόγησης Moody’s σε Aa3, με την εκτίμηση ότι «είναι πολύ απίθανο για την επόμενη κυβέρνηση να μειώσει βιώσιμα την κλίμακα των δημοσιονομικών ελλειμμάτων».
Η υποβάθμιση «αντανακλά την άποψή μας πως τα δημόσια οικονομικά» της Γαλλίας «θα εξασθενίσουν ουσιωδώς κατά τη διάρκεια των προσεχών ετών» εξαιτίας της «πολιτικής πολυδιάσπασης» που μπορεί «στο προβλεπτό μέλλον» να «εμποδίσει σημαντική δημοσιονομική προσαρμογή», επιχειρηματολόγησε ο οίκος.
Ο Moody’s, που υποβάθμισε την προοπτική του αξιόχρεου του γαλλικού κράτους (Aa2 τότε) σε αρνητική τον Οκτώβριο, προειδοποίησε την ημέρα της ψήφου δυσπιστίας κατά της προηγούμενης κυβέρνησης του Μισέλ Μπαρνιέ την 4η Δεκεμβρίου πως θα μπορούσε να έχει «αρνητικό» αντίκτυπο.
Ο οίκος χαρακτήρισε σταθερή την προοπτική στη νέα αξιολόγηση. Η αξιολόγηση της Moody’s είναι στην ίδια γραμμή με εκείνες των οίκων Standard & Poor’s και Fitch.
Αρμάντ: “Καταγράφουμε την απόφαση”
Ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών της Γαλλίας Αντουάν Αρμάντ σημείωσε μέσω X πως «καταγράφει» την απόφαση του διεθνούς οίκου.
«Ο οίκος Moody’s ανακοίνωσε τη μεταβολή του αξιόχρεου της Γαλλίας (…) υπογραμμίζοντας τις πρόσφατες εξελίξεις στο κοινοβούλιο και την τρέχουσα αβεβαιότητα ως προς την βελτίωση των δημοσίων οικονομικών μας. Το καταγράφω», έγραψε ο υπουργός.
«Ο διορισμός του Φρανσουά Μπαϊρού (στο αξίωμα του πρωθυπουργού) και η επαναβεβαίωση της βούλησής μας να μειώσουμε το έλλειμμα δίνουν σαφή απάντηση», πρόσθεσε.
Σε σύντομη ομιλία του κατά την τελετή παράδοσης-παραλαβής χθες, ο κ. Μπαϊρού επέμεινε στην ανάγκη να μειωθεί το έλλειμμα και το χρέος της Γαλλίας.
Ένας στόχος ζωής
Όπως μεταδίδει η Deutsche Welle, η μείωση χρέους και ελλείμματος υπήρξε η έμμονη ιδέα του Μπαϊρού καθ’ όλη την πολιτική του πορεία. Και επί τούτου ξεκίνησε άλλωστε την παρθενική του ομιλία από τη νέα του θέση: «Είναι ηθική υποχρέωση προς τα παιδιά μας να μην τους αφήσουμε το βάρος του δικού μας χρέους», υπογράμμισε. Έτσι, όλοι περιμένουν να δουν πως θα τα καταφέρει να επιβιώσει τουλάχιστον για κάποιους μήνες, δημιουργώντας πλειοψηφίες έστω κατά θέμα.
Ως αρχηγός του κέντρου (Modem) έχει το πλεονέκτημα να μπορεί να συνομιλεί και με την Δεξιά και με την Αριστερά. Το μεγάλο μειονέκτημά του όμως για τους αποκαλούμενους αντι-Mακρονικούς είναι ότι βοήθησε τον πρόεδρο στην πρώτη εκλογή του το 2017 και του παρέμεινε έως τα χθες πιστός. Αυτό πιθανώς να αποτελέσει σημαντικό εμπόδιο στην αναζήτηση συμμάχων πέραν των σίγουρων «μακρονικών» και να οδηγήσει τελικά τη Γαλλία σε νέες πολιτικές περιπέτειες. Δεν είναι η αρχή της κρίσης, αλλά σίγουρα δεν είναι και το τέλος της.