Γιάννης Πρωτούλης: Καμία συμμετοχή – καμία εμπλοκή της χώρας μας – καμία θυσία του ελληνικού λαού για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο

Λίγες μέρες μετά από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, που άναψε το φιτίλι του ιμπεριαλιστικού πολέμου, οι συνέπειες για το λαό μας γίνονται ορατές και είναι ήδη δυσβάσταχτες.

Το πετσοκομμένο εδώ και χρόνια εργατικό λαϊκό εισόδημα εξανεμίζεται σε λίγες μέρες από τις ανατιμήσεις στο πετρέλαιο, στο φυσικό αέριο, που σκαρφαλώνουν στα υψηλότερα ιστορικά επίπεδα της τελευταίας δεκαετίας. Πανάκριβο ηλεκτρικό ρεύμα, που ήδη αδυνατεί να πληρώσει ο λαός. Στις ανατιμήσεις του προηγούμενου διαστήματος, εξαιτίας της πολιτικής της ΕΕ που εφάρμοσαν όλες οι κυβερνήσεις ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ (πολιτικές της «απελευθέρωσης» ενέργειας και της “πράσινης μετάβασης”, της “απολιγνιτοποίησης”) προστίθενται τώρα αυτές του πολέμου και των κυρώσεων, δίνοντας τελειωτικό χτύπημα.

“Η συμμετοχή μας στον πόλεμο για την ελευθερία έχει τίμημα”, έλεγε ο πρωθυπουργός από τη Βουλή. Ο λαός μας δεν έχει κανένα συμφέρον από τον πόλεμο των ληστών , δεν έχει κανένα συμφέρον από την επιλογή ιμπεριαλιστή. Η συμμετοχή – εμπλοκή της Ελλάδας σ’ αυτόν τον πόλεμο δεν αφορά την “ελευθερία” του ουκρανικού ή του ελληνικού λαού.

Η ειρήνη είναι η σωστή πλευρά της ιστορίας και όχι η ενεργή συμμετοχή στους πολεμοκάπηλους τυχοδιωκτικούς ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ από τη μία, της καπιταλιστικής Ρωσίας από την άλλη.

Η κυβέρνηση με τις ενέργειές της μας βάζει σε μεγάλες περιπέτειες υπηρετώντας τους στόχους μιας χούφτας εφοπλιστικών, ενεργειακών, μονοπωλιακών επιχειρηματικών ομίλων που θέλουν να έχουν ενεργό, αναβαθμισμένο ρόλο στην ιμπεριαλιστική αντιπαράθεση για τα δικά τους οφέλη.

Το έργο το έχουμε ξαναδεί, στην επέμβαση του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία, στο Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Λιβύη, τη Συρία, τη Σομαλία και σε πολλές ακόμα περιοχές του πλανήτη. Οπουδήποτε υπήρχε μακελειό, η ελληνική αστική τάξη πρόβαλε ως “εθνικό συμφέρον” τη συμμετοχή της χώρας.

Ποιο ήταν όμως το όφελος για τον ελληνικό λαό όλα αυτά τα χρόνια; Ή μήπως σταμάτησαν οι διεκδικήσεις και η καταπάτηση του διεθνούς δικαίου εις βάρος της πατρίδας μας από τους συμμάχους μας στο ΝΑΤΟ;

Με ευθύνη της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και τώρα της ΝΔ, η χώρα μετατράπηκε σε ένα απέραντο αμερικανικό αεροπλανοφόρο, ορμητήριο πολέμου με τη Σούδα, το Στεφανοβίκειο, την Αλεξανδρούπολη και ταυτόχρονα σε μαγνήτη, σε στόχο αντιποίνων, κίνδυνο που βλέπουμε σήμερα ολοζώντανα μπροστά μας.

Το τίμημα της ελληνικής εμπλοκής το πληρώνουν ήδη και θα συνεχίσουν να το πληρώνουν η εργατική τάξη και ο ελληνικός λαός. Και είναι βαρύ!

Πρόσθετο βάρος φέρνει και το κόστος των ευρωατλαντικών κυρώσεων στη Ρωσία, όπως στον τουρισμό και στη γεωργία, όπου διαμορφώνονται ασφυκτικές συνθήκες για εργαζόμενους και βιοπαλαιστές. Φέτος υπολογιζόταν να επισκεφτούν την Ελλάδα περίπου 1 εκατ. τουρίστες από τη Ρωσία και την Ουκρανία που εξαιτίας του πολέμου και των κυρώσεων, είτε θα ακυρώσουν είτε θα στραφούν αλλού. Όσο για τους αγρότες, οι απώλειες από το ευρωπαϊκό προηγούμενο εμπάργκο του 2014 στη Ρωσία, ελέω Κριμαίας, τους κοστίζει 160 εκατ. ευρώ κατ’ έτος μέχρι σήμερα. Πάνω σ’ αυτά θα προστεθεί το απρόβλεπτο μέγεθος του κόστους κι από τις νέες κυρώσεις, στις οποίες συμμετέχει η χώρα μας, φτάνοντας σε σημεία αντιρωσικής υστερίας ταυτίζοντας τον Τσαϊκόφσκι με τον Πούτιν και απαγορεύοντας καλλιτεχνικές πολιτιστικές παραγωγές!

Ο πρωθυπουργός παραδέχτηκε αυτό που έλεγε το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή, ότι οι υπέρογκοι στρατιωτικοί εξοπλισμοί δεν είναι για την άμυνα της χώρας, αλλά για τις ΝΑΤΟϊκές ανάγκες. Ήδη, το πανάκριβο στρατιωτικό υλικό που αγοράστηκε με τα λεφτά του λαού δεσμεύεται από το ΝΑΤΟ στο πλαίσιο της επιχειρησιακής ετοιμότητας απέναντι στη Ρωσία. Το επιβεβαίωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο να σταλούν και στρατιωτικά αεροπλάνα σε «σύμμαχο» χώρα, γειτονική της Ουκρανίας.

Ποιος θα πληρώσει όμως τα 4 δισ. ευρώ που κοστίζουν οι φρεγάτες και τα αεροπλάνα, για να στηρίζεται στρατιωτικά το “ευρωατλαντικό σύστημα ασφαλείας”, το οποίο μόνο ασφάλεια δεν εγγυάται για τους λαούς όπως είδαμε στην Ουκρανία;

Στον απόηχο των βομβαρδισμών εντείνεται στην ΕΕ η συζήτηση για τις δημοσιονομικές επιπτώσεις του πολέμου. Το παζάρι για να εξαιρεθούν οι πολεμικές δαπάνες από το Σύμφωνο Σταθερότητας είναι αποκαλυπτικό του βάρους που ούτως ή άλλως φορτώνουν στους λαούς. Αρκεί να σκεφτεί κανείς τα 100 δισ. ευρώ που σκοπεύει να δαπανήσει η Γερμανία!

Ο ελληνικός λαός, που πλήρωσε με βαριές αιματηρές θυσίες την καπιταλιστική κρίση όλη την προηγούμενη δεκαετία, με φτωχοποίηση, τρία μνημόνια και εκατοντάδες αντιλαϊκούς αντεργατικούς νόμους για να θωρακιστεί η κερδοφορία λίγων επιχειρηματικών ομίλων, καλείται σήμερα να πληρώσει και την συμμετοχή της ελληνικής κυβέρνησης στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Η κυβέρνηση, η μεγαλοεργοδοσία με τις ενώσεις και τα επιτελεία της λίγο πολύ ξαναλέει στον ελληνικό λαό “Τώρα τα κεφάλια μέσα”.

Έχουν ήδη αρχίσει τα καλέσματα στους εργαζόμενους να “συναισθανθούν την κατάσταση” και να βάλουν στον πάγο τις διεκδικήσεις τους, στο όνομα των “εξαιρετικών συνθηκών”. Είναι οι ίδιοι που εδώ και χρόνια καλούν σε θυσίες πότε για τη “σωτηρία της χώρας”, πότε για το “ξεπέρασμα της κρίσης”, πότε για να βγούμε στο “ξέφωτο της ανάπτυξης”.

Ακριβώς λοιπόν επειδή είναι σε εξέλιξη η μια επιδρομή πίσω από την άλλη στη ζωή του λαού, στο εισόδημα και τη ζωή του, πρέπει να είναι καθαρό: Κάθε αναμονή, κάθε υποχώρηση από τις ζωτικές διεκδικήσεις του θα έχει καταστροφικές συνέπειες.

Τώρα είναι που πρέπει ακόμα πιο επιθετικά να ανοίξει η συζήτηση πλατιά σε όλα τα εργατικά σωματεία, για να οργανωθεί η πάλη για την προστασία του λαϊκού εισοδήματος, η συζήτηση για την προστασία της δουλειάς των εργαζόμενων συνολικά, αλλά και σε μεγάλες βιομηχανίες που θα μπορούσαν να συμβάλλουν στην ανάπτυξη της οικονομίας προς όφελος του λαού και όμως κλείνουν και πετούν τους εργαζόμενους στο δρόμο, όπως είναι η ΛΑΡΚΟ, τα Πετρέλαια Καβάλας κλπ. Τραγική ειρωνεία και εξοργιστικό το γεγονός ότι η κυβέρνηση τη στιγμή που διώχνει και ξεσπιτώνει τους μεταλλωρύχους της ΛΑΡΚΟ και κλείνει την επιχείρηση, την μοναδική παραγωγό νικελίου στην ΕΕ, η τιμή του νικελίου έχει εκτοξευθεί σε πρωτοφανή ιστορικά ύψη!

Τώρα πρέπει να οργανωθεί η αλληλεγγύη, να γίνει πράξη το “κανένας μόνος” του. Να ανέβει η απαίτηση για μέτρα αντιμετώπισης της ακρίβειας, για ουσιαστική ανακούφιση από τους υπέρογκους λογαριασμούς, για κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, για απαλλαγή από χρέη, για τις Συλλογικές Συμβάσεις..

Σε αυτή την κατεύθυνση η πρόταση πάλης που καταθέτουν τα σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ για την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, μπορεί να αποτελέσει πολύτιμο εργαλείο που θα τροφοδοτήσει αυτήν τη διεκδίκηση. Και μπροστά στην πανεργατική πανελλαδική απεργία της 6ης Απρίλη να τροφοδοτούνται όλες οι διεκδικήσεις από κάθε χώρο δουλειάς και κλάδο.

H απαίτηση για άμεση απεμπλοκή από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο μαζί με αυτές τις διεκδικήσεις, είναι που συγκροτούν ένα πλέγμα θωράκισης του λαού απέναντι στη σφοδρή επίθεση που δέχεται και η οποία κλιμακώνεται.

Μόνο στους δρόμους του αγώνα, με οργάνωση, με αλληλεγγύη και διεκδίκηση, μπορεί ο λαός να βγει όρθιος, να περάσει στην αντεπίθεση για το δίκιο και τις ανάγκες του. Οι μόνες θυσίες που μπορούν να πιάσουν τόπο είναι στον αγώνα για την ανατροπή αυτής της σύγχρονης βαρβαρότητας, της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, στον αγώνα για την αποδέσμευση απο τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες με το λαό μας νοικοκύρη στην πατρίδα μας

*Γιάννης Πρωτούλης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ