Γράμμα από το Κίεβο: Ξορκίζοντας τον πόλεμο…

Oλος ο κόσμος κρατά την άνασά του κοιτάζοντας προς την Ουκρανία. Φυσιολογικό, αν σκεφτεί κανείς ότι οι πιθανότητες μίας ένοπλης σύγκρουσης της Ρωσίας και των δυτικών συμμάχων της Ουκρανίας θα μπορούσε να αποβεί μοιραία για χιλιάδες ή και εκατομμύρια ανθρώπων όχι μόνο στη ζώνη των πιθανών πολεμικών επιχειρήσεων αλλά και πολύ μακρύτερα. Αλλωστε, ακόμα και ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν (πιθανώς για να εξυπηρετήσει και άλλους σκοπούς) έσπευσε να μιλήσει για Παγκόσμιο Πόλεμο.

Στο Κίεβο, την πρωτεύουσα της Ουκρανίας, ο πολύς κόσμος επιχειρεί να αποκρούσει τις πολεμικές ιαχές. Είτε από καθαρό ένστικτο επιβίωσης, είτε επειδή δεν πολυπιστεύει ότι τα χειρότερα σενάρια μπορούν να γίνουν πραγματικότητα είτε γιατί, από κυνική άποψη αν το δει κανείς, η πρωτεύουσα είναι πολύ μακριά από τα ανατολική της χώρας και ιδιαίτερα από την περιοχή του Ντονμπάς, πολύ κοντά στα έτσι και αλλιώς εκτεταμένα ρωσοουκρανικά σύνορα.

Η πηγή του NEWS 24/7 δεν θέλει να κατονομαστεί για τους δικούς της λόγους. Το έχει πάντως καθαρό ότι οι Ουκρανοί, στο Κίεβο τουλάχιστον, επιχειρούν να συνεχίσουν τη ζωή τους κανονικά έστω και αν τα τύμπανα του πολέμου ηχούν παντού γύρω τους (και στα ΜΜΕ προφανώς, αυτό, δα, έλειπε). Την Κυριακή ο καιρός στην ουκρανική πρωτεύουσα ήταν θαυμάσιος για Φλεβάρη μήνα. Δύο βαθμούς κελσίου θερμοκρασία και ηλιοφάνεια. Ο εφετινός χειμώνας στην Ουκρανία είναι ευτυχώς ήπιος.

Επειδή σε ανάλογες περιστάσεις στο παρελθόν, το ενδιαφέρον στρεφόταν στα σούπερ μάρκετ, εκεί η κατάσταση δεν αντικατοπτρίζει ανησυχία για πολεμική σύρραξη. Αγαθά υπάρχουν άφθονα, τα ράφια είναι γεμάτα και ο κόσμος ψωνίζει στο μέτρο που του επιτρέπει η αγοραστική του δύναμη. Αυτή, για τους περισσότερους, δεν είναι μεγάλη, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς και ρεαλιστές. Δεν είναι λίγοι οι Ουκρανοί, ιδιαίτερα των πιο μεγάλων ηλικιών, των απομάχων της ζωής, που μηνίαια καλούνται να περάσουν με ελάχιστα μπορώντας μόνο να αγοράσουν τα απολύτως απαραίτητα.

Αυτό ναι, τους απασχολεί εντόνως. Την πιθανότητα πολέμου απλά την απωθούν, ίσως για να την ξορκίσουν, ποιος ξέρει. Δεν τον θέλουν τον πόλεμο, όπως δεν τον θέλει κάθε λογικός άνθρωπος πάνω σ’αυτόν τον πλανήτη. Παρέες Ουκρανών φανταρών που κυκλοφορούν στο Κίεβο, έχοντας άδεια από τις μονάδες τους, δεν φέρνουν στο νου πολεμικές συγκρούσεις αλλά όνειρα νέων ανθρώπων που οραματίζονται μία καλύτερη ζωή μετά το τέλος της στρατιωτικής θητείας τους.

Τους Ουκρανούς τους απασχολεί και η πανδημία. Οι απαγορεύσεις δεν είναι υπερβολικές, ωστόσο μόλις τώρα άρχισε να μεταδίδεται το κύμα της Ομικρον στη χώρα. Πολλές φορές οι μεγαλύτεροι σε ηλικία αποφεύγουν να κυκλοφορούν και γι’ αυτό το λόγο αλλά το Κίεβο, παρόλα αυτά, έχει ζωή. Στην πόλη δίνουν πνοή οι νέοι ανθρωποι που κυκλοφορούν βαριά ντυμένοι αλλά με μεγάλη διάθεση. Χαμογελούν, χειρονομούν, μιλάνε συχνά μεγαλόφωνα, έχουν τη ζωή μπροστά τους έτσι και αλλιώς.

Η νοοτροπία τους βέβαια δεν επιτρέπει τις περισσότερες φορές ιδιαίτερα εκφραστικές αντιδράσεις. Οι λαοί του βορρά έτσι και αλλιώς είναι πιο συγκρατημένοι, δεν ενθουσιάζονται αλλά δεν απογοητεύονται εύκολα. Τους Ουκρανούς επίσης δεν τους επηρεάζει πάρα πολύ το γεγονός ότι η χώρα τους είναι αυτή τη στιγμή το Νο 1 θέμα στον πλανήτη. Ούτε και η προπαγάνδα ένθεν και ένθεν.

Oι δυτικές πρεσβείες πάντως παίρνουν τα μέτρα τους. Μέρος του προσωπικού τους είναι ελεύθερο να αποχωρήσει εφόσον το επιθυμεί (πολλές φορές και χωρίς να το επιθυμεί) ενώ την ίδια ώρα υπάρχει ισχυρή σύσταση προς συμπατριώτες τους που πιθανώς βρίσκονται στην Ουκρανία να την εγκαταλείψουν με εμπορικά μέσα. Οι ντόπιοι δεν ασπάζονται αυτόν τον πανικό, δεν τον κατανοούν. Και οι περισσότεροι παραμένουν συνεπείς στην αντιπολεμική τους επιθυμία.

Ο ουκρανικός είναι ένας λαός ταλαιπωρημένος. Ο παράδεισος που του υποσχέθηκαν μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ δεν εγκαταστάθηκε ποτέ. Αντιθέτως, ο Ουκρανός βλέπει τη χώρα του να γίνεται μπαλάκι μεταξύ δύσης και Ρωσίας ενώ η τελευταία δεν διστάζει να εκμεταλλεύεται την ισχύ της δημιουργώντας ρήγματα στην ενότητα της χώρας. Οι Ουκρανοί, σε τελική ανάλυση, φοβούνται αυτά που έχει περιγράψει στους στίχους του “Φοβάμαι” ο στιχουργός Ανδρέας Πανταζής: Αυτά που θα γίνουν γι’ αυτούς χωρίς αυτούς…

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις