Η 101χρονη "κυρία των αστακών" δεν σκοπεύει να συνταξιοδοτηθεί

Η υπεραιωνόβια Βιρτζίνια Όλιβερ είναι η γηραιότερη επαγγελματίας αλιέας αστακών στο Μέιν – ενδεχομένως και σε όλον τον κόσμο, σύμφωνα με τους ντόπιους ιστορικούς.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ
02 Αυγούστου 2021 08:08

Έχουν περάσει πάνω από 90 χρόνια από τότε που η Βιρτζίνια Όλιβερ ξεκίνησε να ψαρεύει αστακούς στα νερά του Μέιν, στις βορειοανατολικές ΗΠΑ. Σήμερα, στα 101 της, δεν δείχνει ακόμη αποφασισμένη να βγει στη σύνταξη.

Η υπεραιωνόβια γυναίκα είναι η γηραιότερη επαγγελματίας αλιέας αστακών στο Μέιν – ενδεχομένως και σε όλον τον κόσμο.

Τρεις ημέρες την εβδομάδα η Βιρτζίνια –«Τζίνι» για τους φίλους της– βγαίνει στη θάλασσα μαζί με τον γιο της, τον 78χρονο Μαξ, που την βοηθά να κυβερνά το πλοίο που ο σύζυγός της, νεκρός πια εδώ και αρκετά χρόνια, ονόμασε προς τιμή της. «Θα το κάνω μέχρι να πεθάνω. Ο κόσμος με ρωτάει, γιατί το κάνω; Επειδή το θέλω. Είμαι αρκετά ηλικιωμένη για να είμαι αφεντικό του εαυτού μου», εξήγησε στο Γαλλικό Πρακτορείο.

Οι φίλοι της την αποκαλούν Τζίνι, για τους υπόλοιπους είναι «η κυρία με τους αστακούς». Ζει στο Ρόκλαντ, μια κωμόπολη του Μέιν και κατοικεί ακόμη στον δρόμο όπου γεννήθηκε.

«Η Τζίνι αποτελεί έμπνευση», είπε ο Ντέιβιντ Κούζενς, ο πρώην πρόεδρος της Ένωσης Αλιέων Αστακού του Μέιν. «Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, η Τζίνι πάντα ψάρευε, προφανώς», πρόσθεσε.

Στις 3.30 το πρωί η Τζίνι έχει ήδη ξυπνήσει και στις 5 ακριβώς βρίσκεται πάνω στο αλιευτικό της. Με τον γιο της, συνεργάζονται στο ψάρεμα: εκείνος μαζεύει τις παγίδες των αστακών και η μητέρα του αναλαμβάνει να τους ζυγίσει και να περάσει στις δαγκάνες τους λαστιχάκια. Φορώντας γαλότσες και γάντια από καουτσούκ, η Τζίνι εξετάζει τους αστακούς, ώστε να βεβαιωθεί ότι έχουν το κατάλληλο μέγεθος και πληρούν τις προϋποθέσεις που θέτει ο νόμος, ώστε να προστατεύονται οι φυσικοί πόροι της περιοχής. Μερικές φορές παίζει και τον ρόλο του καπετάνιου, όμως αποφεύγει να πιάνει το τιμόνι όταν πέφτει ομίχλη.

«Δεν σταματάει ποτέ», διαβεβαίωσε ο Μαξ. «Πάντα κινείται, πάντα ασχολείται με κάτι. Μερικές φορές κουράζομαι και που το σκέφτομαι», χαριτολόγησε.

Στο τέλος της ημέρας, οι αστακοί μεταφέρονται στον τοπικό συνεταιρισμό για να προωθηθούν στην αγορά.

Η «κυρία με τους αστακούς» δεν σκοπεύει να εγκαταλείψει σύντομα το σκάφος της και να συνταξιοδοτηθεί: αντιθέτως, διαβεβαιώνει ότι δεν βλέπει να σταματά τη δραστηριότητά της.