Η ιστορία της Amina θα σε κάνει να καταλάβεις γιατί μπαίνουν σε μια βάρκα κινδυνεύοντας να πνιγούν στη Μεσόγειο

Τη συναντήσαμε στο πλοίο Geo Barents μετά τη διάσωσή της στην κεντρική Μεσόγειο. Η Amina διέφυγε από έναν καταναγκαστικό γάμο στην Ακτή Ελεφαντοστού όταν ήταν έφηβη. “Δεν είσαι εσύ αυτός που θα πρέπει να μείνεις μόνος μαζί του τη νύχτα”, είπε στον πατέρα της. Πέντε ημέρες πριν από το γάμο, έφυγε μόνη της και χωρίς να το πει σε κανέναν.

Η Amina δεν γνωρίζει την ημερομηνία γέννησής της. Ούτε ξέρει να διαβάζει ή να γράφει: δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να πάει στο σχολείο. Στο Geo Barents, το σκάφος έρευνας και διάσωσης των Γιατρών Χωρίς Σύνορα που την διέσωσε από μια λέμβο που βυθιζόταν στην κεντρική Μεσόγειο, μαθαίνει επιτέλους να γράφει το όνομά της σε φωτοτυπημένα πρότυπα γραφής.

“Ήθελα να πάρω εγώ αποφάσεις για τη ζωή μου”

Η Amina εγκατέλειψε το χωριό της στην Ακτή Ελεφαντοστού για να ξεφύγει από έναν καταναγκαστικό γάμο. Ως έφηβη, οι γονείς της ήθελαν να την παντρέψουν με έναν άντρα που περιγράφει με μια γκριμάτσα: “Ήταν γέρος, είχε μέχρι και γκρίζα μαλλιά!”.

“Ήθελα να αποφασίσω μόνη μου για τη ζωή μου. Έλεγα στον πατέρα μου: “Δεν είσαι εσύ αυτός που θα πρέπει να μείνει μόνος μαζί του τη νύχτα”, θυμάται. Πολλές από τις φίλες της δέχτηκαν να προχωρήσουν σε καταναγκαστικούς γάμους, καθώς “υπάρχει μεγάλος σεβασμός προς τους μεγαλύτερους”, εξηγεί. Και άρχισαν να κάνουν ένα, δύο, τρία παιδιά. Η Amina δεν ήθελε αυτό για τη ζωή της και έφυγε πέντε ημέρες πριν από το γάμο, χωρίς να το πει σε κανέναν. Ταξίδεψε μόνη της, διασχίζοντας την έρημο, το Μάλι, τη Λιβύη και τώρα τη Μεσόγειο.

Φαγητό πολυτελείας

Η Amina είναι κοινωνική και εκφραστική, της αρέσει να κουβεντιάζει, να στηρίζεται στην πρύμνη του Geo Barents και να βλέπει τη θάλασσα και τον ήλιο να δύει. Της αρέσει να χορεύει και τα πόδια της τρελαίνονται όταν ακούει μουσική. Τα μάτια της, όμως πραγματικά λάμπουν όταν μιλάει για το αγαπημένο της πιάτο, με βάση το ρύζι και ένα είδος μπανάνας. Θυμάται συνταγές και ρωτάει αν θα βρει τις λιχουδιές που θέλει στην Ευρώπη. Πράγματα όπως ρύζι, κεχρί και μανιόκα.

Η τσάντα τροφίμων έκτακτης ανάγκης που διανέμεται κάθε πρωί στους 76 επιζώντες πάνω στο Geo Barents περιέχει ένα πακέτο μπισκότα και μια μπάρα με σοκολάτα, αλλά της Amina δεν της αρέσουν. “Πεινάω, αλλά δεν θέλω να φάω μπισκότα γιατί αν φάω πάρα πολλά, θα κάνω εμετό. Το στομάχι μου δεν είναι συνηθισμένο σε αυτό το φαγητό πολυτελείας”.

Τις περισσότερες μέρες, ενώ βρισκόταν στη Λιβύη, το μόνο που έτρωγε ήταν ένα ψωμάκι. Είχε πέσει θύμα εκμετάλλευσης και κακομεταχείρισης ως οικιακή βοηθός σε ένα σπίτι όπου δεν την πλήρωναν αρκετά χρήματα ούτε για να φάει. Τώρα η Amina αισθάνεται επιτέλους ασφαλής στο Geo Barents. “Μου αρέσει πολύ εδώ: οι άνθρωποι δεν μου φωνάζουν και μιλούν ήρεμα. Στη Λιβύη μου φέρθηκαν χειρότερα και από ζώο”.

Δεν τα παρατάω

Τη νύχτα που έφυγε από τη Λιβύη κουβαλούσε μια σακούλα με τρόφιμα για το ταξίδι, αλλά χρειάστηκε να την πετάξει. Όταν είδε τη σάπια φουσκωτή βάρκα στην οποία επρόκειτο να επιβιβαστεί, ήθελε να τρέξει μακριά: “Φοβόμουν. Δεν έμοιαζε καθόλου με την γερή, ασφαλή βάρκα που μου είχαν πει ότι θα μπαίναμε, αλλά αν είχα προσπαθήσει να φύγω θα με είχαν πυροβολήσει, οπότε έπρεπε να μπω μέσα”.

Μετά από αρκετές ώρες ακυβέρνητη, άρχισε να μπαίνει νερό στη βάρκα. Η απελπισία εξαπλώθηκε μεταξύ των άλλων 75 επιβαινόντων, αλλά η Amina – η οποία μιλούσε γαλλικά μεταξύ μιας αραβόφωνης πλειοψηφίας ανθρώπων – δεν το έβαλε κάτω. Δεν είχε κινητό τηλέφωνο, αλλά συνέχιζε να καλεί, ξανά και ξανά, με το τηλέφωνο που της είχε δώσει κάποιος, μέχρι που κατάφερε να επικοινωνήσει με την Alarm Phone, η οποία έστειλε σήμα στο Geo Barents εκείνο το βράδυ.

Περηφάνια

Η αναμονή από τη Μάλτα ή την Ιταλία για παροχή ασφαλούς λιμένα αποβίβασης συνεχίζεται εδώ και μέρες. Εν τω μεταξύ, στο κατάστρωμα όπου φιλοξενούνται οι επιζώντες, σερβίρεται για πρώτη φορά δείπνο με ρύζι. Μετά από αρκετές ημέρες με τρόφιμα έκτακτης ανάγκης, υπάρχει ενθουσιασμός διάχυτος στον αέρα.

Η Stephanie, ιατρική συντονίστρια στους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα, προσπαθεί να το οργανώσει εδώ και μήνες. Επιτέλους, οι συνθήκες είναι κατάλληλες: υπάρχουν “μόνο” 76 επιζώντες στο πλοίο και η θαλασσοταραχή καθιστά απίθανο να υπάρξει άλλη κλήση διάσωσης εκείνο το βράδυ. Η Stephanie γνωρίζει πόσο σημαντική είναι αυτή η μικρή χειρονομία για πολλούς από τους επιζώντες: το ρύζι είναι το “comfort food” τους, τους κάνει να αισθάνονται σαν στο σπίτι τους. Η Amina είναι η σεφ. Πλένει και μαγειρεύει με τη βοήθεια της Stephanie.

Όλη η ομάδα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα συμμετέχει σε αυτή τη γιορτή. Κάποιοι χωρίζουν το ρύζι σε μπολ, άλλοι το μοιράζουν, άλλοι τακτοποιούν τα μπαχαρικά. Ο Riccardo Gatti, συντονιστής της ομάδας θαλάσσιας διάσωσης, κρατά την αλατιέρα, η οποία χρησιμοποιείται από τους επιζώντες. Η Amina δεν μπορεί να σταματήσει να χαμογελά: είναι πολύ περήφανη για το πώς καταναλώνεται το ρύζι που έφτιαξε.

Εφιάλτες και όνειρα

Οι κακουχίες διασχίζοντας την έρημο και η κακομεταχείριση που υπέστη στη Λιβύη έχουν μείνει πίσω, αλλά κάθε βράδυ, η Amina εξακολουθεί να έχει εφιάλτες. Δεν ξέρει τι την περιμένει όταν αποβιβαστεί, αλλά δεν φαίνεται να ανησυχεί τόσο για το μέλλον της όσο για το παρελθόν της.

“Ποιο είναι το όνειρό σου όταν φτάσεις στην Ευρώπη;”. Η Amina χρειάζεται λίγο χρόνο πριν απαντήσει. “Να σπουδάσω, να μάθω τη γλώσσα της χώρας όπου ζω. Και να δουλέψω”. Μέχρι τότε, το μόνο που ζητάει είναι, αν είναι εφικτό, ένα μπολ ρύζι και, πάνω απ’ όλα, να νιώθει επιτέλους ασφαλής.

Η μαρτυρία της Anima είναι από τον Σεπτέμβριο του 2022 πάνω στο Geo Barents, το πλοίο έρευνας και διάσωσης των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. Παρόλα αυτά είναι εξαιρετικά επίκαιρη καθώς, καθημερινά, εκατοντάδες άνθρωποι συνεχίζουν να επιχειρούν το ίδιο επικίνδυνο ταξίδι χωρίς, ωστόσο, πολλοί από αυτούς να καταφέρνουν να φτάσουν ποτέ σε ένα ασφαλές λιμάνι…

Ακολουθήστε το News 24/7 στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις