Η κλιματική κρίση πίσω από την εφιαλτική πτήση της Singapore Airlines;

Ολοένα και περισσότερα στοιχεία έρχονται στο φως γύρω από τα αίτια που οδήγησαν στις σφοδρές αναταράξεις της πτήσης της Singapore Airlines κατά το δρομολόγιο Λονδίνο – Σιγκαπούρη, με αποτέλεσμα τον θάνατο ενός ατόμου και τον τραυματισμό δεκάδων άλλων.

Αυτό που, όμως, παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον είναι η συμβολή της κλιματικής αλλαγής στις αναταράξεις που δημιουργούνται στις πτήσεις, μια νέα συνθήκη η οποία, όπως επισημαίνει και ο πρώην πιλότος και δήμαρχος Βούλας, Γρηγόρης Κωνσταντέλλος, αλλάζει πλέον την κατάσταση.

«Είναι προφανές ότι η κλιματική κρίση έχει επηρεάσει τη δομή της ατμόσφαιρας μέσα στην οποία κινούνται τα αεροσκάφη και προφανώς θα αλλάξει και η στατιστική, η καταγραφή όλων αυτών των συμβάντων» είπε (OPEN) ο κ. Κωνσταντέλλος, ο οποίος στη συνέχεια προέτρεψε «όποιον δεν χρειάζεται να κινείται μέσα σε ένα αεροσκάφος, για τη δική του ασφάλεια, να κάθεται και να έχει δεμένη τη ζώνη ασφαλείας».

Τι συμβαίνει με τις αέριες μάζες

Όπως είπε ο κ. Κωνσταντέλλος, δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει ένα τέτοιο περιστατικό σε πτήση, καθώς και στο παρελθόν υπήρξαν και άλλες περιπτώσεις με τραυματισμούς, όχι όμως με θανάτους. «Προφανώς στην ατμόσφαιρα δεν υπάρχουν κενά, δεν υπάρχουν κενά αέρος. Υπάρχουν όμως πολύ μεγάλες αέριες μάζες οι οποίες κινούνται ανοδικά ή καθοδικά ή πλάγια, μέσα στις οποίες τα αεροσκάφη της πολιτικής αεροπορίας που πετάνε στη μέση και υψηλή ατμόσφαιρα, μπαίνουν μέσα και κινούνται μέσα σε ένα κομμάτι αέρα» εξηγεί.

«Το αεροσκάφος έχασε έτσι 6.000 πόδια, έπεσε από τα 36.000 πόδια στα 30.000 μέσα σε περίπου 7 δευτερόλεπτα, κάτι που δείχνει ότι ήταν μια πάρα πολύ σφοδρή κίνηση. Φαίνεται άλλωστε και από το γεγονός ότι έπεσαν μάσκες, αποσκευές, είδαμε χτυπήματα στην οροφή του αεροσκάφους από επιβάτες που δεν ήταν δεμένοι και εκσφενδονίστηκαν» πρόσθεσε.

Παράλληλα, είπε πως «η μεγαλύτερη πτώση, δηλαδή απώλεια ύψους που έχει καταγραφεί στα χρονικά της πολιτικής αεροπορίας από καθοδικά ρεύματα, είναι σε ένα αεροσκάφος ιαπωνικών αερογραμμών πριν από 18 χρόνια, όπου έχασε το αεροσκάφος περίπου 14.000 πόδια. Το οποίο είναι πάρα πολύ μεγάλη βουτιά, πάρα πολύ σπάνιο».

«Αυτό που πρέπει να ξέρουμε είναι το ότι τέτοιου είδους μετακινήσεις αερίων μαζών βλέπουμε κοντά σε υγρασία, μέσα σε σύννεφα, κοντά σε καταιγίδες που αποφεύγουν τα αεροσκάφη, υπάρχει όμως και μια μεγάλη κατηγορία αναταράξεων τέτοιου είδους ανοδικών και καθοδικών, που είναι τα λεγόμενα CAT (Clear Air Turbinence), οι αναταράξεις που συναντάμε χωρίς υγρασία, χωρίς σύννεφα και οι οποίες δεν καταγράφονται από το ραντάρ του αεροσκάφους» πρόσθεσε ο κ. Κωνσταντέλλος.

«Όσο πετάμε ψηλά και κοντά στον Ισημερινό, μέσα στην τροπική ζώνη, εκεί που υπάρχει πολύ υγρασία, πολύ μεγάλες αλλαγές στη θερμοκρασία του αέρα, εκεί παρατηρούνται οι μεγαλύτερες αναταράξεις» εξήγησε.

Η κλιματική κρίση αλλάζει την ατμόσφαιρα

Πώς ακριβώς, όμως, σχετίζεται η κλιματική αλλαγή με τις αναταράξεις; Οι ολοένα και υψηλότερες θερμοκρασίες που επικρατούν στον πλανήτη λόγω της κλιματικής κρίσης έχουν συντελέσει σε μια σημαντική αύξηση των αναταράξεων στις υπερατλαντικές πτήσεις.

Σύμφωνα με μελέτη μετεωρολόγων του Πανεπιστημίου του Ρέντινγκ στο Ηνωμένο Βασίλειο που πραγματοποιήθηκε την περασμένη χρονιά, ο ουρανός είναι έως και 55% πιο “δύσκολος” από ό,τι πριν από τέσσερις δεκαετίες λόγω της κλιματικής αλλαγής, όπως σημειώνει το Euronews.

Ο θερμότερος αέρας που προκύπτει λόγω των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα μεταβάλλει τα ρεύματα αέρα, επιδεινώνοντας τις αναταράξεις τόσο στον Βόρειο Ατλαντικό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο.

Ο θερμότερος αέρας που προκύπτει από τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα μεταβάλλει τα ρεύματα αέρα στο ρεύμα πίδακα, επιδεινώνοντας τις αναταράξεις του καθαρού αέρα στο Βόρειο Ατλαντικό και σε παγκόσμιο επίπεδο.

Σε ένα τυπικό σημείο πάνω από τον Βόρειο Ατλαντικό, μια από τις πιο πολυσύχναστες αεροπορικές διαδρομές στον κόσμο, η συνολική ετήσια διάρκεια των σοβαρών αναταράξεων αυξήθηκε κατά 55% μεταξύ 1979 και 2020, όπως διαπίστωσαν οι επιστήμονες.

Συγκεκριμένα, η ομάδα διαπίστωσε ότι οι σοβαρές αναταράξεις σε καθαρό αέρα αυξήθηκαν από 17,7 ώρες το 1979 σε 27,4 ώρες το 2020 για ένα μέσο σημείο πάνω από τον Βόρειο Ατλαντικό.

Σε ένα τυπικό σημείο πάνω από τον Βόρειο Ατλαντικό, μια από τις πιο πολυσύχναστες αεροπορικές διαδρομές στον κόσμο, η συνολική ετήσια διάρκεια των σοβαρών αναταράξεων αυξήθηκε κατά 55% μεταξύ 1979 και 2020, διαπίστωσαν οι επιστήμονες. Οι μέτριας έντασης αναταράξεις στην περιοχή αυξήθηκαν κατά 37% – από 70,0 σε 96,1 ώρες – και οι ήπιας έντασης αυξήθηκαν κατά 17%  -από 466,5 σε 546,8 ώρες.

Ενώ ο Βόρειος Ατλαντικός παρουσίασε τις μεγαλύτερες αυξήσεις, η νέα μελέτη διαπίστωσε ότι και άλλες πολυσύχναστες αεροπορικές διαδρομές πάνω από τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και τον Νότιο Ατλαντικό παρουσίασαν επίσης σημαντική αύξηση των αναταράξεων.

«Θα πρέπει να επενδύσουμε σε βελτιωμένα συστήματα πρόβλεψης και ανίχνευσης αναταράξεων για να αποτρέψουμε τον πιο τραχύ αέρα από το να μεταφραστεί σε πιο ανώμαλες πτήσεις τις επόμενες δεκαετίες» λέει ο Γουίλιαμς, επιστήμονας που μελετά την ατμόσφαιρα στο Πανεπιστήμιο του Ρέντινγκ, ο οποίος συνυπογράφει τη μελέτη.

«Οι αεροπορικές εταιρείες θα πρέπει να αρχίσουν να σκέφτονται πώς θα διαχειριστούν τις αυξημένες αναταράξεις, καθώς κοστίζουν στον κλάδο 134 έως 465 εκατομμύρια ευρώ ετησίως μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες» λέει ο Mark Prosser, μετεωρολόγος στο Πανεπιστήμιο και επικεφαλής της μελέτης. «Κάθε πρόσθετο λεπτό που δαπανάται για το ταξίδι μέσα σε αναταράξεις αυξάνει τη φθορά του αεροσκάφους, καθώς και τον κίνδυνο τραυματισμών για επιβάτες και αεροσυνοδούς» εξηγεί.