Η πιο ανέντιμη κίνηση στο πραξικόπημα φιάσκο του Γιουν Σουκ Γιολ

Πολιτικοί αναλυτές χαρακτηρίζουν αυτό που έκανε ο Γιουν Σουκ Γιολ (Yoon Suk Yeol) με την κήρυξη στρατιωτικού νόμου στην Κορέα ως «πολιτική αυτοκτονία».

Οι Κορεάτες του καταλογίζουν πως ενώ ξέρει πως τα πραξικοπήματα -και οι συνέπειες αυτών- ήταν η σταθερά των πολιτών για 34 χρόνια (από το 1953 έως το 1987), με την επιβολή στρατιωτικού νόμου να προστίθεται το 1969 στην ‘εικόνα’, δεν δίστασε να τον χρησιμοποιήσει και δη προς όφελός του.

Η εφαρμογή στρατιωτικού νόμου δεν είναι πουθενά στον κόσμο κάτι το αμελητέο. Καμία χώρα δεν απολαμβάνει να ‘παραδίδει’ τον έλεγχο της πολιτικής διοίκησης στον στρατό, καθώς οι συνθήκες είναι τέτοιες που η πολιτεία δεν μπορεί να ανταποκριθεί.

Παρεμπιπτόντως, σε ό,τι αφορά το σχετικό διάταγμα του Γιουν την Τρίτη 3/12, δεν συνέτρεχαν λόγοι που μπορεί να επιστρατευτεί η έσχατη λύση. Εξ ου και ο Χαν Ντονγκ Χουν, ηγέτης του κόμματός του προέδρου (ειρήσθω εν παρόδω, το People Power Party δημιουργήθηκε το 2020) χαρακτήρισε τραγική και αντισυνταγματική την επιβολή.

Σε αυτήν τη γωνία της Γης η στρατιωτική επέμβαση στα πολιτειακά είναι ευαίσθητο θέμα που έχει ταλαιπωρήσει για δεκαετίες τους πολίτες. Για αυτό και στο Σύνταγμα αναφέρεται πως πως εάν η πλειοψηφία των βουλευτών απορρίψει την επιβολή στρατιωτικού νόμου, αυτός πρέπει να αποσυρθεί.

Κάτι που έγινε πέντε ώρες μετά το διάταγμα του Γιουν.

Οι Κορεάτες έκαναν τη μετάβαση στο δημοκρατικό καθεστώς μόλις από το 1987. Η χώρα βρισκόταν υπό στρατιωτική κυριαρχία μετά τον πόλεμο της Κορέας (1950-53), με πολλούς πολιτικούς και στρατιωτικούς ηγέτες να αναζητούν τον έλεγχο. Οι ΗΠΑ και ο στρατός διατήρησαν έντονη παρουσία που έπαιξε σταθεροποιητικό ρόλο μεν, ευνοώντας δε, αυταρχικά καθεστώτα.

Η ΑΚΡΩΣ ΠΟΝΕΜΕΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΚΟΡΕΑ

Το πρώτο επιτυχημένο coup d’état στη χώρα έγινε στις 16 Μαΐου του 1961. Το κεντρικό πρόσωπο ήταν ο στρατηγός Park Chung-hee, ο οποίος ανέτρεψε τον πρόεδρο Lee Seung-man, εκμεταλλευόμενος την πολιτική αστάθεια, προϊόν και της οικονομικής κρίσης. Με τη βοήθεια του στρατού ανέλαβε την εξουσία και επέβαλε στρατιωτικό νόμο.

Εν αντιθέσει με τον Yoon που αρκέστηκε στην επιβολή (χωρίς να δώσει το ‘μετά’) ο Park ανέστειλε το Σύνταγμα και διέλυσε την Εθνοσυνέλευση.

Ως δικαιολογία χρησιμοποίησε πως το πραξικόπημα ήταν απαραίτητο για την αποκατάσταση της τάξης και τη βελτίωση της οικονομίας. Στην εξέλιξη της ιστορίας έγινε πρόεδρος. Η διακυβέρνησή του όμως, χαρακτηρίστηκε από ραγδαία εκβιομηχάνιση αλλά και καταστολή των πολιτικών ελευθεριών.

Ο λαός άρχισε να αντιδρά και στις 18/10 του 1972 ο Park έπαιξε το ‘χαρτί’ της επιρροής από τη Βόρεια Κορέα (την επικαλέστηκε και ο Yoon) για να κηρύξει για δεύτερη φορά στρατιωτικό νόμο.

Αυτήν τη φορά δεν είχε ειδοποιήσει τον στρατό (όπως ο Yoon) και δεν είχε εξασφαλίσει την πλήρη έγκριση των ανώτερων αξιωματικών.

Ο δικτάτορας προχώρησε σε τροποποίηση του Συντάγματος ώστε να επιτρέψει στον εαυτό του να παραμείνει στην εξουσία επ’ αόριστον. Διέλυσε πάλι την Εθνοσυνέλευση, απαγόρευσε τα πολιτικά κόμματα και περιόρισε τις ελευθερίες -συλλαμβάνοντας τους πολιτικούς του αντιπάλους.

Δολοφονήθηκε στις 28/10 του 1979, από τον αρχηγό κατασκόπων του.

Το Δεκέμβριο του ίδιου έτους, βρέθηκε στην εξουσία ο στρατηγός Chun Doo-hwan μέσω της μεθόδου που φαντάζεσαι -το πραξικόπημα.

Πριν ένα χρόνο ο εγγονός του εμφανίστηκε στα social media για να αποκαλύψει πως έχει στοιχεία που δείχνουν ότι ήταν μαζικός δολοφόνος.

H εξέγερση στο Gwangju των εκατοντάδων έως χιλιάδων θυμάτων

Ο Chun έγινε το κεντρικό πρόσωπο σε μια από τις πιο τραγικές ιστορίες που έχει ζήσει η Κορέα: την εξέγερση του Gwangju (18-27/5 του 1980). Οι φοιτητές και οι εργάτες της συγκεκριμένης πόλης διαμαρτυρήθηκαν έντονα κατά του στρατιωτικού νόμου και της καταστολής.

Η κινητοποίηση αυτή έγινε το σύμβολο της βαρβαρότητας της στρατιωτικής δικτατορίας στην Κορέα που παρέμεινε υπό στρατιωτική κυριαρχία έως το 1987.

Οι διαδηλώσεις κλιμακώθηκαν και δεν άργησαν οι βίαιες αντιπαραθέσεις. Σε απάντηση, η δικτατορία ανέπτυξε στρατιωτικές δυνάμεις στην περιοχή που κατέστειλαν βίαια την εξέγερση, σκοτώνοντας από εκατοντάδες έως χιλιάδες πολίτες. Ο ακριβής αριθμός παραμένει άγνωστος.

Ο θάνατος ενός φοιτητή οδήγησε στη δημοκρατία

Η Κορέα είχε μπει στο δρόμο της οικονομικής ανάπτυξης, ενώ είχε εξαπλωθεί το φιλοδημοκρατικό αίσθημα, όπως αυξανόταν η πίεση για αλλαγή. Η αιτία υπήρχε. Έμενε η αφορμή. Ήταν ο θάνατος του Park Jong-chul, φοιτητή-διαδηλωτή που έχασε τη ζωή του κατά το βασανισμό του από την αστυνομία, τον Γενάρη του 1987.

Ο κόσμος βγήκε μαζικά στους δρόμους, η κυβέρνηση απάντησε με βία, οι διαμαρτυρίες έγιναν ακόμα πιο έντονες και υπό την ολοένα αυξανόμενη πίεση των πολιτών, το καθεστώς του δικτάτορα Chun συμφώνησε να γίνουν μεταρρυθμίσεις.

Στην κορυφή της λίστας ήταν οι άμεσες προεδρικές εκλογές. Έτσι, η χώρα απέκτησε το νέο της Σύνταγμα που την έβαλε σε τροχιά δημοκρατικού συστήματος.

Έκτοτε δεν υπάρχει ένας πρόεδρος που έχει εκλεγεί που να μην κατηγορήθηκε για πλήθος πραγμάτων. Η κοινή συνισταμένη είναι η διαφθορά.